ΓΕΥΣΗ... από Νέα Υόρκη
ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΓΕΝΙΚΟΣ εισαγγελέας της Νέας Υόρκης, ο Ελιοτ Σπίτσερ δεν είχε πρόβλημα να κυνηγήσει μια «εκλεπτυσμένη συμμορία πορνείας». Ως κυβερνήτης, προφανώς, δεν είχε πρόβλημα να πατρονάρει μία από αυτές. Η υποκρισία μιλά από μόνη της. Ομως, τι γίνεται σχετικά με το αρχαιότατο ερώτημα όσον αφορά το πιο αρχαίο επάγγελμα: γιατί, ακριβώς, είναι παράνομη η πορνεία; Το ότι είσαι παράνομος όταν αγοράζεις σεξ ξεκινάει από την πρόταση ότι είναι πρόστυχο, ταπεινωτικό προς τους εργάτες του σεξ και τους μετατρέπει σε αντικείμενα εκμετάλλευσης. Η νομιμοποίηση της πορνείας -όπως λέει το επιχείρημα- το επεκτείνει και, επίσης, βοηθά τους μαστροπούς, δεν καταφέρνει να προστατεύσει τις γυναίκες και οδηγεί σε ακόμη περισσότερη -και όχι πιο λίγη- βία στους δρόμους.
ΑΥΤΗ Η ΜΑΧΗ σχετικά με τη νομιμοποίηση γίνεται, τα τελευταία χρόνια, για τους διεθνείς νόμους διακίνησης ανθρώπων και προτάσεων ώστε να γίνει νόμιμη η πορνεία σε χώρες όπως η Βουλγαρία -ένα κίνημα το οποίο η αμερικανική κυβέρνηση βοήθησε να κατασταλεί παρά το γεγονός ότι η πορνεία είναι νόμιμη σε περιοχές της Πολιτείας της Νεβάδα. Δεν χρειάζεται να είσαι ηθικό στοιχείο ή σεμνότυφος για να αποδεχτείς το επιχείρημα για την κατάργηση της πορνείας. Η Μάρθα Νάσμπαμ, καθηγήτρια Νομικής και Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, ισχυρίζεται ότι πολλή δουλειά εμπεριέχει την πώληση υπηρεσιών του σώματος και ότι πολλή δουλειά, που κάνουν φτωχές γυναίκες, συμπεριλαμβάνει κακές συνθήκες εργασίας. Κατά τη γνώμη της, είναι όλα θέμα περιεχομένου. Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ εκείνης που δουλεύει στον δρόμο και ελέγχεται από κάποιον μαστροπό και εκείνης που είναι πολυτελείας και επιλέγει τους πελάτες της.
ΘΑ ΑΥΞΗΣΕΙ, όμως, η νομιμοποίηση της πορνείας το εμπόριο σαρκός; Οχι απαραίτητα. «Με αυτή τη λογική η Πολιτεία της Νεβάδα θα είχε πλημμυρίσει από αλλοδαπές σκλάβες του σεξ, κάνοντας κάποιον να αναρωτιέται για το τι μέτρα παίρνει το υπουργείο Δικαιοσύνης ώστε να τις ελευθερώσει», σημείωσε, ξερά, ο συγγραφέας Ντέιβιντ Φέιγκολντ στο περιοδικό «Foreign Policy», το 2005. Οι χώρες στις οποίες η πορνεία είναι νόμιμη -όπως η Αυστραλία, η Γερμανία, οι Κάτω Χώρες- δεν είναι «βόθροι». Από την άλλη μεριά, δεν είδαν ούτε τη ζήτηση για πορνεία να μειώνεται. Κάποιες φορές, μάλιστα, αυξάνει.
ΑΥΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ απογοήτευση για τους υποστηρικτές της νομιμοποίησης και, πρόσφατα, υπήρξε άλλο ένα αγαπημένο πρότυπο. Το 1999, η Σουηδία νομιμοποίησε την πώληση σεξ αλλά έκανε την αγορά του παράνομη - μόνο οι πελάτες και οι μαστροποί μπορούν να διωχθούν. Αυτή είναι η μόνη προσέγγιση της πορνείας που βασίζεται στην «ισότητα των φύλων», ισχυρίζεται η καθηγήτρια Νομικής του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, Κάθριν ΜακΚίνον. Μεταχειρίζεται την πορνεία σαν κοινωνικό κακό, όμως αντιμετωπίζει τις γυναίκες που το κάνουν ως τα θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης που «δεν πρέπει να γίνουν ξανά θύματα από το κράτος με το να γίνουν εγκληματίες». Οι άνδρες είναι εκείνοι που χρησιμοποιούν τις γυναίκες, συνέχισε η ΜακΚίνον, οι οποίοι είναι «θύτες του σεξ» και πρέπει να τιμωρούνται ως τέτοιοι.
Του ΘΑΝΑΣΗ ΤΣΙΤΣΑ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 21/03/2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου