Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2007

Transgender day of Remembrance






Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης σήμερα για όλα τα διαφυλικά άτομα ανά τον κόσμο. Μια ημέρα που έχει επιλεγεί από την τρανσέξουαλ κοινότητα, η 20η Νοεμβρίου, τιμής και μνήμης για τα διαφυλικά άτομα που έχουν υπάρξει θύματα ρατσισμού, βίαιων επιθέσεων και εγκληματικών ενεργειών.

Οι θάνατοι που επίσημα έχουν καταγραφεί μέσα στο 2007, είναι:
* Nakia Ladelle Baker, Nashville, Tennessee. Αιτία θανάτου πολλαπλά τραύματα στον εγκέφαλο.
* Keittirat Longnawa, Rassada, Thailand. Αιτία θανάτου βίαιος πνιγμός.
* Moira Donaire, Viña del Mar, Chile. Αιτία θανάτου αλλεπάληλα χτύπήματα.
* Michelle Carrasco “Chela”, Santiago, Chile. Βρέθηκε σε λατομείο με λιωμένο το πρόσωπο.
* Ruby Rodriguez, San Francisco, California. Αιτία θανάτου στραγγαλισμός.
* Erica Keel, Philadelphia, Pennsylvania. Κτυπήθηκε από αυτοκίνητο πολλές φορές.
* Bret T. Turner, Madison, Wisconsin. Αιτία θανάτου πολλαπλά μαχαιρώματα.
* Ανώνυμος, Kingston, Jamaica. Αιτία Θανάτου πυροβολισμός
* Victoria Arellano, San Pedro, California. Αιτία θανάτου άρνηση θεραπείας λόγω AIDS.
* Oscar Mosqueda, Daytona Beach, Florida. Αιτία Θανάτου πυροβολισμός .
* Maribelle Reyes, Houston, Texas. Αιτία θανάτου άρνηση θεραπείας λόγω AIDS.
(Πηγή: http://www.gender.org/remember/day/who.html)

Η ημέρα αυτή μνήμης (όπως πολλές άλλες), θα πουν πολλοί, είναι "ξενόφερτη". Στην Ελλάδα όμως τι συμβαίνει; Στην Ελλάδα πολλοί ίσως δεν θα θυμούνται κάποια ανώνυμη που αυτοκτόνησε, κάποια άλλη που στραγγαλίστηκε και πολλές ακόμη πίσω στο χρόνο. Καθημερινά όμως πολλές τρανσέξουαλ γυναίκες υφίστανται επιθέσεις στον χώρο της σεξουαλικής τους εργασίας την νύχτα, αλλά και μύριους όσους εξευτελισμούς με το φως της ημέρας.

Για όλες και για όλους τους διαφυλικούς - διαφυλικές που ζούμε την διάκριση, όχι για κάνενα άλλο λόγο, απλά επειδή υπάρχουμε, επειδή ζούμε και αναπνέουμε, και για όσες - όσους έχουμε να θυμόμαστε, ας κρατήσουμε τη μνήμη...

Μαρίνα Γαλανού



*** Μπορείτε να δείτε επίσης ένα μικρό βίντεο τεσσάρων περίπου λεπτών.

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2007

Πολιτικό άσυλο για λόγους ταυτότητας φύλου σε transsexual


Ισπανία


Η κυβέρνηση της Ισπανίας παραχώρησε πολιτικό άσυλο για λόγους ταυτότητας φύλου σε τρανσέξουαλ Αλγερινής καταγωγής.

Την υπόθεση υπερασπίστηκε ο Navarrese Lourdes, δικηγόρος της Ισπανικής Επιτροπής προστασίας των προσφύγων στην Ανδαλουσία, ο οποίος εξήγησε ότι η κυβέρνηση έδωσε τελικά το άσυλο λαμβάνοντας υπόψη ότι τα ομοφυλόφιλα και διαφυλικά άτομα στην Αλγερία αντιμετωπίζουν ποινές έως και τρία έτη φυλάκισης καθώς επίσης με «όπλο» τον νέο νόμο για την ισότητα που απαγορεύει τις διακρίσεις για λόγους ταυτότητας φύλου.

Το διαφυλικό άτομο που τελικά πλέον είναι ασφαλές, αναγνωρίζεται με το όνομα Β.Β., είναι 32 ετών και ζει στην Σεβίλλη

Ψηφίσθηκε o νόμος κατά των διακρίσεων ο οποίος όμως δεν περιέχει την κατηγορία ταυτότητας φύλου.


Ηνωμένες Πολιτείες

Συνεχίζοντας την ενημέρωση για τον ομοσπονδιακό νόμο που είχε προταθεί κατά των διακρίσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες,(story ) τα νεότερα έχουν ως εξής:

Η Βουλή των Αντιπροσώπων τελικά, ψήφισε με ψήφους 235 υπέρ έναντι 185 κατά τον νέο νόμο κατά των διακρίσεων, ο οποίος όμως δεν περιέχει την κατηγορία ταυτότητας φύλου μετά από περίπου πέντε ώρες διαβουλεύσεων και ανταλλαγής απόψεων.

Μάλιστα αξίζει να σημειώσουμε ότι οι αντιπρόσωποι των Δημοκρατών (που αυτοί είχαν προτείνει να περιλαμβάνει την ταυτότητα φύλου), εμφανίστηκαν διχασμένοι.

Επιπλέον ας αναφερθεί ότι ο Barney Frank, ανοικτά γκέι εκπρόσωπος των Δημοκρατικών (Μασαχουσέτη), πρότεινε να αφαιρεθεί τελικά η ταυτότητα φύλου απ' τον νόμο, ώστε να μπορέσει να προχωρήσει ο νόμος, εν αντιθέσει με τον επίσης Δημοκρατικό Tammy Baldwin, επίσης ανοικτά γκέι (Winsconsin), που επέμενε να επαναφερθεί η ταυτότητα φύλου, χωρίς όμως τελικά να γίνει αυτό.

Transsexual : «Think About It - protect the earth».


Ταϊλάνδη


Σε έναν κόσμο που ανησυχεί για τις δραματικές κλιματολογικές αλλαγές, οι εικοσι-πέντε τρανσέξουαλ υποψήφιες για τον τέταρτο διαγωνισμό ομορφιάς αποφάσισαν σε συνεργασία με τους διοργανωτές να προβάλλουν το θέμα μέσω του διαγωνισμού.

Οι συμμετέχουσες πήραν μέρος σε καμπάνια για το περιβάλλον και έκαναν δηλώσεις για την ευαισθητοποίηση του κόσμου στο θέμα.

Εκατοντάδες μικρές χελώνες ελευθερώθηκαν από τις κοπέλες που συμμετείχαν στον κόλπο της Ταϊλάνδης, στην Pattaya και το σύνθημα ήταν "Think About It - protect the earth."

Πίεση Ολλανδικής κυβέρνησης σε χώρες που η ομοφυλοφιλία παραμένει αδίκημα


Ολλανδία


Η Ολλανδική Κυβέρνηση προτρέπει τους πρεσβευτές της σε χώρες που η ομοφυλοφιλία παραμένει ποινικά κολάσιμη, να κάνουν ότι τους είναι δυνατόν ώστε να επηρεάσουν τις χώρες αυτές πολιτικά ώστε να αλλάξει η πολιτική τους ως προς τα λοατ δικαιώματα.

Την εξαγγελία έκανε ο Υπουργός Ανάπτυξης της Ολλανδίας, Bert Koenders (φωτο).

Μάλιστα επισημάνθηκε ότι η Ολλανδία δίνει σε πολλές χώρες του «τρίτου κόσμου» οικονομική βοήθεια που ξεπερνά τα έξι δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο, συγκεκριμένα σε 36 και, σε 18 απ' αυτές η ομοφυλοφιλία είναι παράνομη.

Αυτό θα είναι ένα επιπλέον μέτρο πίεσης.

Η Luxuria, η κουμπαριά και το δημοσιογραφικό ήθος του ΒΗΜΑΤΟΣ


Αναδημοσιεύουμε από το Απέναντι Πεζοδρόμιο

[...] ας δούμε πόσο η μεγάλης κυκλοφορίας έγκυρη εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ μπορεί κάποιες φορές να μοιάζει από άποψη δημοσιογραφικού ήθους με τις τηλεοπτικές εκπομπές της μεσημεριανής ζώνης. Τατιάνα, τρέμε !

ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΦΗΣΑΝ ΝΑ ΓΙΝΕΙ... ΚΟΥΜΠΑΡΑ

ΡΩΜΗ. Την αγανάκτηση του εξέφρασε δημοσίως ο γνωστός ιταλός τρανσέξουαλ βουλευτής της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης Βλαντιμίρ Λουξούρια, επειδή ένας καθολικός ιερέας τού απαγόρευσε να γίνει ... κουμπάρα στον γάμο της εξαδέλφης του (της). «Αν δεν είσαι ετεροφυλόφιλος, δεν σ' αφήνουν να γίνεις ούτε παράνυμφος!» δήλωσε εκνευρισμένος ο Βλαντιμίρ που κυκλοφορεί με φουστάνια και γυναικείο μακιγιάζ.

Κατηγόρησε την Εκκλησία για ρατσισμό, ενώ ο παπάς της ενορίας όπου θα γίνει ο γάμος είπε ότι ο βουλευτής δεν θα γίνει δεκτός στο μυστήριο όχι λόγω των σεξουαλικών του προτιμήσεων αλλά επειδή «δεν πιστεύει στις αξίες της οικογένειας».

( ΤΟ ΒΗΜΑ, 8/11/2007 )

Δύο από τις καλύτερες μανάδες που γνωρίζω είναι λεσβίες


Αναδημοσιεύουμε από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 06/10/2007

Τζόναθαν Κόου

Δύο από τις καλύτερες μανάδες που γνωρίζω είναι λεσβίες

Του ΒΑΣΙΛΗ ΡΟΥΒΑΛΗ

Οι ανθρώπινοι χαρακτήρες που χρησιμοποιεί ο Τζόναθαν Κόου στο νέο του μυθιστόρημα «Σαν τη βροχή πριν πέσει» (εκδόσεις Πόλις) είναι τελείως διαφορετικοί από εκείνους που οι φανατικοί αναγνώστες του διέκριναν στα προηγούμενα βιβλία του: η καυστική σάτιρα που επιφύλασσε στον θατσερισμό και την εποχή Μπλερ μπαίνουν στο περιθώριο.

Ο συναισθηματικός κόσμος των γυναικών, οι αναζητήσεις τους -στο πλαίσιο μιας οικογένειας κατά το δεύτερο ήμισυ του εικοστού αιώνα- γίνονται το σημείο εστίασης για τον 46χρονο συγγραφέα. Η Ρόζαμοντ, μια ηλικιωμένη λεσβία με μεγάλα αποθέματα μητρικής αγάπης, διηγείται σε μαγνητόφωνο την τραγική ιστορία μανάδων που απορρίπτουν ή κακοποιούν τα παιδιά τους.

- Οι ηρωίδες σας είναι ολοζώντανες. Αυτό προϋποθέτει τη δική σας προσπάθεια να γράψετε έχοντας κατά νου τον γυναικείο ψυχισμό. Πόσο λοιπόν σας δυσκόλεψαν οι γυναίκες;...

«Ζω σ' ένα σπίτι περικυκλωμένος από μια σύζυγο και δύο κόρες. Αρα, όντως, οι γυναίκες με δυσκολεύουν πολύ! Ο αέρας που αναπνέω στην προσωπική μου ζωή είναι θηλυκού γένους, οπότε θα ήταν απορίας άξιο και απογοητευτικό εάν δεν είχα πλήρη εικόνα του γυναικείου ψυχισμού. Που, οπωσδήποτε, δεν νομίζω ότι διαφέρει από τον ανδρικό, όσο κι αν οι άνθρωποι ζητούν κάτι τέτοιο. Γενικά, προτιμώ τη γυναικεία συντροφιά διότι συζητούν για πράγματα που μ' ενδιαφέρουν (φιλία, σχέσεις, οικογένεια, έρωτας) παρά για πράγματα που βαριέμαι (ποδοσφαιρικά και κομπιούτερ, κυρίως). Δεν εννοώ ότι είμαι κανενός είδους φεμινιστής, είναι μόνον μια δήλωση προτιμήσεών μου».

- Θα ήθελα να εστιάσουμε στο ζήτημα της κακοποίησης παιδιών. Είναι φαινόμενο σε έξαρση στις δυτικές κοινωνίες...

«Πολύ αμφιβάλλω εάν πρόκειται για φαινόμενο σε έξαρση. Βεβαίως, δημοσιοποιείται περισσότερο και προκαλεί απορίες με τις προεκτάσεις του. Τι άλλο μπορείς να πεις, πέρα από το να το αποδοκιμάσεις ως μια από τις χειρότερες πτυχές της ανθρώπινης φύσης; Το θέμα είναι ότι εάν κάποιος νιώθει λίγο ή πολύ δυνατός στη ζωή του, θα προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει όση δύναμη διαθέτει πάνω σε οποιονδήποτε κρίνει πιο αδύναμο από αυτόν. Πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι αποκτούν βασίλειο ή γίνονται δικτάτορες μέσα στην οικογένεια, στα παιδιά τους που είναι έρμαιά τους. Δεν υπάρχει κατά τη γνώμη μου τίποτε πιο συγκλονιστικό από αυτή την κατάσταση - παγιδευμένοι άνθρωποι στα όρια τέτοιων οικογενειών, σ' ένα ιδιωτικό κατεστημένο που κανένας από τον έξω κόσμο δεν έχει ιδέα τι γίνεται εκεί μέσα».

- Μου κάνει εντύπωση η λεσβία ηρωίδα σας, η οποία εκφράζει τα μητρικά της ένστικτα, προσφέρει αγάπη με τον πιο τρυφερό τρόπο.

«Το μητρικό ένστικτο δεν περιορίζεται μόνο σε ετεροφυλόφιλες γυναίκες. Δύο από τις καλύτερες μανάδες που γνωρίζω είναι λεσβίες. Ελπίζω να γίνεται σαφές ότι η Ρόζαμοντ, σε αντίθεση με την Μπέατριξ, έχει μια τρομακτική ικανότητα να αγαπάει, τόσο στις σχέσεις της με ενήλικες όσο και με παιδιά. Το γεγονός ότι η σεξουαλική της ταυτότητα δυσκολεύει συνεχώς αυτή την ικανότητα αποτελεί τη δική της πραγματική τραγωδία. Το μυθιστόρημά μου δεν είναι, όπως κάποιοι υπαινίσσονται, ένα βίβλιο "γύρω από" την ομοφυλοφιλία -όχι περισσότερο απ' ό,τι είναι το "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" γύρω από την ετεροφυλοφιλία. Ομως, ήθελα να δείξω με τον πιο διαυγή τρόπο ότι η ικανότητα του ανθρώπου να έχει αισθήματα και σοβαρή υπόσταση ως ύπαρξη δεν σχετίζεται καθόλου με τις σεξουαλικές του επιλογές».

- Οι εξοικειωμένοι αναγνώστες θεωρούν τη γραφή σας απλή όσο και πνευματώδη. Σ' αυτό το βιβλίο διεισδύετε -με ξεχωριστό τρόπο- σ' ένα τόσο δύσκολο θέμα...

«Δεν θέλω να περιορίζομαι σ' ένα συγκεκριμένο στιλ γραφής. Πάντοτε υπάρχουν σοβαρά ή μελαγχολικά στοιχεία σε κάθε βιβλίο μου, ακόμη και στα πιο χιουμοριστικά. Αυτή τη φορά όμως αποφάσισα να τα φέρω στο προσκήνιο. Για να χρησιμοποιήσω ένα ικανοποιητικό παράδειγμα, κανένας δεν θεωρεί παράξενο το γεγονός ότι ο Σέξπιρ έγραψε τόσο την "Κωμωδία των παρεξηγήσεων" όσο και τον "Βασιλιά Λιρ". 'Η, για να κάνω μια πιο σύγχρονη σύγκριση, κάθε τόσο ο Γούντι Αλεν αποφασίζει να γυρίσει ένα δράμα ανάμεσα στις συνήθεις κωμικές ταινίες του. Νομίζω ότι έρχεται η στιγμή που οφείλεις να κόψεις τα αστεία και να γίνεις πιο σοβαρός».

- Μήπως σκέφτεστε να προχωρήσετε σε επόμενα μυθιστορήματα χωρίς τον γνώριμο εύθυμο χαρακτήρα των προηγουμένων;

«Οχι. Απλώς η ευθυμία δεν ταίριαζε στη συγκεκριμένη ιστορία. Γράφω για μια ετοιμοθάνατη γυναίκα, απομονωμένη στο σπίτι της, που ηχογραφεί τη φωνή της σ' ένα μαγνητόφωνο περιγράφοντας δραματικά γεγονότα τα οποία κατέστρεψαν τις ζωές διαφορετικών ανθρώπων. Δεν μου φαινόταν ότι "χωρούσε" το χιούμορ σ' όλα αυτά. Ωστόσο δεν έχω χάσει αυτή την αίσθηση, παρά μόνον προσωρινά...».

- Το βιβλίο δεν έχει πολιτικά σχόλια, αλλά επικεντρώνεται στην ατομική και τη συλλογική πραγματικότητα. Ηταν μια προμελετημένη προσπάθεια διαφορετικού σχολιασμού αυτού του δίπολου;

«Τα τρία από τα τέσσερα τελευταία βιβλία μου περιέχουν άφθονη πολιτική: τα έχω σχεδιάσει πάνω σε μια μεγάλη, πανοραμική κλίμακα. Δεν θεωρώ αυτό το βιβλίο εντελώς διαφοροποιημένο, απλώς λίγο μικρότερο και πιο υπαινικτικό. Τέλος πάντων, όσοι το θελήσουν θα βρουν πολιτικές αναφορές μέσα στο βιβλίο. Εξάλλου, τι άλλο θα μπορούσε να είναι πολιτικό θέμα αν όχι η δυναμική των σχέσεων που αναπτύσσεται μέσα σε μια οικογένεια; Είτε η άσκηση τυραννίας από έναν γονιό στο αδύναμο παιδί; Η ιστορία που περιγράφω περιέχει αδικίες πολιτικής υφής όσο τίποτε άλλο».

- Πώς βλέπετε τη μετά Μπλερ εποχή στη Βρετανία; Ολοι περιμένουμε την επόμενη ημέρα από τον Γκόρντον Μπράουν...

«Ο νέος πρωθυπουργός είναι δημοφιλής προς το παρόν: τόσο δημοφιλής στις δημοσκοπήσεις ώστε να φαίνεται πως σύντομα θα πάει για εκλογές και πιθανόν να τις κερδίσει. Νομίζω ότι οι Βρετανοί χαλαρώνουν αφότου απαλλάχθηκαν από τον Μπλερ, με την ξεσηκωτική μεσσιανική του ρητορική και την αμετακίνητη αυτοπεποίθησή του που τον οδήγησε σε μερικές πολύ κακές αποφάσεις (όπως η εισβολή στο Ιράκ). Επίσης, τα δύο αντίπαλα κόμματα, οι Συντηρητικοί και οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες, βρίσκονται σε πλήρη απαξίωση: οι μεν δεν έχουν ιδέα για το ποια πολιτική να ακολουθήσουν, οι δε έχουν καλή πολιτική αντίληψη αλλά με έναν απολύτως μη χαρισματικό αρχηγό...».

- Το βιβλίο κυκλοφόρησε στα ελληνικά, μόλις λίγες εβδομάδες μετά την αγγλική του έκδοση, κάτι που πριν από μερικά χρόνια θα θεωρούνταν αδιανόητο. Νιώθετε ότι η σχέση συγγραφέα-αναγνώστη εξελίσσεται διαφορετικά τώρα πια; Δεν είναι εύκολο να σκέφτεσαι, να προσέχεις τους αναγνώστες σου απ' οπουδήποτε στον κόσμο κι αν προέρχονται...

«Φυσικά και προσέχω τους αναγνώστες μου απ' όλο τον κόσμο -και ειδικά τους Ελληνες, οι οποίοι έχουν ανταποκριθεί στα βιβλία μου με τόση θέρμη. Αυτό σημαίνει πολλά για μένα αλλά, ταυτόχρονα, δεν σκέφτομαι κανέναν όταν γράφω. Στην πραγματικότητα, δεν μου αρέσει η ιδέα του συγγραφέα τόσο "κοντά" στο κοινό του. Η τυπωμένη σελίδα επιβάλλει μια συγκεκριμένη απόσταση μεταξύ τους κι αυτό είναι πολύ σημαντικό να διατηρηθεί».

- Αυτό όμως δεν συμβαίνει συχνά πια: όλο και περισσότεροι συγγραφείς συνομιλούν με τους αναγνώστες τους στα ιστολόγια...

«Γνωρίζω συγγραφείς που μπλογκάρουν καθημερινά, ζητούν σχόλια στις ιστοσελίδες τους κ.λπ. Αλλά δεν θεωρώ υγιή αυτόν τον οικείο διάλογο. Σ' αυτή την περίπτωση, το μυθιστόρημα γίνεται ενδιάμεσο της σχέσης μεταξύ συγγραφέα-αναγνώστη, η συγγραφική πράξη σμικρύνεται, γίνεται ακόμη πιο ασήμαντη. Και κάπως απρόθυμα, συμφωνώ για συνεντεύξεις και δημόσιες εμφανίσεις, για λόγους προβολής. Θα προτιμούσα να δώσω έμφαση στο ότι τα μοναδικά, αληθινά κι αξιομνημόνευτα μηνύματα προς τους αναγνώστες μου υπάρχουν μέσα στα μυθιστορήματά μου, πουθενά αλλού».

Συνελήφθη βρετανός στην Γκάνα με την κατηγορία του «σοδομισμού».


Γκάνα


Το Υπουργείο Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας επιβεβαίωσε ότι 63-χρονος βρετανός πολίτης έχει συληφθεί στην Γκάνα με την κατηγορία του «σοδομισμού».

Πρόκειται για τον John Ross Mcleod ο οποίος συνελήφθη στο αεροδρόμιο και βρέθηκε στην κατοχή του CD που περιείχε φωτογραφίες του να κάνει σεξ με έναν 19-χρονο.

Οδηγήθηκε σε δικαστήριο της πόλης Accra την Δευτέρα 5.11.07 όπου βρέθηκε ένοχος. Η ποινή του είναι 325 αγγλικές λίρες ή εξάμηνη φυλάκιση, όπως αναφέρει η εφημερίδα The Guardian.

Επίσης δόθηκε στη δημοσιότητα το ονοματεπώνυμο του 19-χρονου (Emmanuel Adda) με τον οποίο ο βρετανός είχε γνωριστεί μέσω ίντερνετ.

Από την αστυνομία ανακοινώθηκε ότι ο βρετανός κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Γκάνα ταξίδεψε μαζί με τον Adda σε διάφορες πόλεις της χώρας και έκανε σεξ μαζί του και τον φωτογράφιζε.

Αντιδράσεις για το νομοσχέδιο.


Νότιος Κορέα

Στις αρχές Οκτωβρίου ο υπουργός δικαιοσύνης της Κορέας κατέθεσε σχέδιο νόμου κατά των διακρίσεων, το οποίο περιελάμβανε και την κατηγορία του σεξουαλικού προσανατολισμού.

Το νομοσχέδιο όμως βρήκε τις αντιδράσεις των κομμάτων και τώρα ο αρμόδιος υπουργός αναγκάστηκε να αφαιρέσει κάποιες κατηγορίες διακρίσεων, ανάμεσα σ' αυτές και τον σεξουαλικό προσανατολισμό.

Στο ζήτημα επενέβη η οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων Human Rights Watch, ζητώντας από την Νότιο Κορέα να επανεξετάσει τη στάση της και να επαναφέρει το αρχικό σχέδιο νόμου.

Νομοσχέδιο δίνει ίσα δικαιώματα γονεϊκότητας σε ζευγάρια λεσβιών.


Η βρετανική κυβέρνηση πρόκειται να καταθέσει νομοσχέδιο το οποίο θα δίνει ίσα δικαιώματα γονεϊκότητας σε ζευγάρια λεσβιών που έχουν καταχωρήσει την συμβίωσή τους και έχουν αποκτήσει παιδί με την μέθοδο της εξωσωματικής γονιμοποίησης.

Η ανακοίνωση αυτή έγινε την Τρίτη 6.11.07 στο κοινοβούλιο μετά την ομιλία της βασίλισσας.

Μάλιστα ο νόμος αυτός θα περιλαμβάνει και τις περιπτώσεις που δεν υπάρχει καν καταχωρημένη συμβίωση με την γυναίκα που έκανε τεχνητή γονιμοποίηση, ενώ θα διευκρινίζεται ότι ο δωρητής σπέρματος δεν θα έχει κανένα δικαίωμα ούτε υποχρέωση επί του τέκνου.

Απογοητευτικά τα συμπεράσματα του συνεδρίου.


Ληγμένα και πολλές φορές άνευ άδειας φάρμακα, τεστ ξεπερασμένα, κενές υποσχέσεις και νέες απειλές.

Αυτά ήταν τα συμπεράσματα συνεδρίου που έγινε στην Νότιο Αφρική, όπου η φυματίωση και το AIDS θερίζουν, πολλές φορές μάλιστα σε συνδυασμό, στην χώρα που όπως δείχνουν τα στοιχεία έχει το ένα τρίτο των φορέων του ιού παγκοσμίως (παγκοσμίως έχουμε 40.000.000 φορείς και στην Νότιο Αφρική ξεπερνούν τα 12.000.000).

Περίπου 3.000 παρακολούθησαν το συνέδριο, το οποίο κρούει τον κώδωνα του κινδύνου αφού μόνο απ' τη φυματίωση, πεθαίνουν 1.6 εκατομύριο άνθρωποι ετησίως. Τώρα πλέον ο θανάσιμος συνδυασμός με το AIDS, φαντάζει σαν εφιάλτης.

Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2007

ΜΠΕΤΤΥ ΒΑΚΑΛΙΔΟΥ - ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ 2007


Αντιγράφουμε το σχετικό Δελτίο Τύπου που λάβαμε σχετικά με τα Πρόσωπα της Χρονιάς 2007 και την κυρία Ελισάβετ Βακαλίδου (Μπέττυ).

ΜΠΕΤΤΥ ΒΑΚΑΛΙΔΟΥ - ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ 2007 Στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Έτους Ίσων Ευκαιριών για Όλους 2007, η κυρία Μπέττυ Βακαλίδου ανακηρύχθηκε ένα από τα Πρόσωπα της Χρονιάς στη χώρα μας.

«Το Πρόσωπο της Χρονιάς» είναι ένας από τους θεσμούς της ενημερωτικής εκστρατείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το Έτος Ίσων Ευκαιριών και αφορά πορτραίτα ανθρώπων από διάφορες χώρες της Ε.Ε, οι οποίοι είναι θύματα διακρίσεων, έχουν υπερνικήσει τις διακρίσεις και αγωνίζονται για ίσες ευκαιρίες.

Τα Πρόσωπα της Χρονιάς αποτελούν μια ευκαιρία για ανταλλαγή εμπειριών και ιστοριών που δείχνουν καθαρά ότι χρειάζονται σαφή μέτρα σε όλα τα επίπεδα - τοπικά, περιφερειακά, εθνικά και διεθνή - με σκοπό να εξαλειφθούν η προκατάληψη, τα επιζήμια στερεότυπα και οι διακρίσεις στις Ευρωπαϊκές κοινωνίες του σήμερα.

Στιγμιότυπα από τη ζωή της Μπέττυς αποτελούν ένα ράπισμα στην ωμότητα της αλήθειας, στην υποκρισία, στο ρατσισμό και στην επιβολή της εξουσίας. Αυτά, πολύ γλαφυρά περιγράφονται στην αυτοβιογραφία της «Μπέττυ, καπετάνιος της ψυχής μου», που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1980 και επανακυκλοφορεί τώρα εμπλουτισμένο με ένα επίμετρο από τον Γρηγόρη Βαλλιανάτο, έναν χαιρετισμό του Ζαν Ζενέ και ένα υστερόγραφο της ίδιας.

Όπως τονίζει και η Μπέττυ Βακαλίδου για τη συμμετοχή της στο θεσμό της Ε.Ε. «....Εγώ έχω ζήσει ως άνδρας ομοφυλόφιλος, ως τραβεστί και κατ’ ανάγκην πόρνη και ως γυναίκα. Μοναδικό όπλο η φωνή μου. Φωνή που «κραυγάζει» πάντα την αλήθεια για μια στάση ζωής που πασχίζει να αλλοιώσει το σύστημα απ’ έξω και από μέσα. Έχω γράψει δυο βιβλία που μιλάνε για τη συντριβή που υφίστανται άνθρωποι σαν εμένα σε καθημερινή βάση. Είναι παρήγορο που το έτος αυτό είναι το Ευρωπαϊκό Έτος Ίσων Ευκαιριών και είμαι περήφανη που συμμετέχω ως Πρόσωπο της Χρονιάς.»

Η Μπέττυ Βακαλίδου γεννήθηκε αγόρι στην Αλεξανδρούπολη. Λίγο πριν κλείσει τα 15 της, εκδιώχθηκε από το χωριό της και ήρθε στην Αθήνα όπου άρχισε να εκδηλώνει τη σεξουαλικότητά της. Σε ηλικία 19 χρονών πήγε στην Αμερική όπου έζησε ως λαθρομετανάστης για δύο χρόνια. Γυρίζοντας στην Ελλάδα, έγινε τραβεστί και άρχισε να πορνεύεται. Συμμετείχε στην ίδρυση του Απελευθερωτικού Κινήματος Ομοφυλόφιλων Ελλάδας (Α.Κ.Ο.Ε.). Το Νοέμβριο του 1984 η Μπέττυ φεύγει στο εξωτερικό όπου υποβάλλεται σε εγχείρηση διόρθωσης του φύλου της. Γυναίκα πλέον και ανατομικά, δουλεύει για ένα διάστημα σε οίκους ανοχής στην Αθήνα και το Βερολίνο. Τα τελευταία χρόνια ζει στην Αθήνα.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το Ευρωπαϊκό Έτος Ίσων Ευκαιριών για Όλους 2007 μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα: http://equality2007.europa.eu

IRAQI LGBT : 'Eκλεισαν «ασφαλή» σπίτια


Σύμφωνα με ανακοίνωση της οργάνωσης λοατ δικαιωμάτων Iraqi lgbt, η οποία αποτελείται από πρόσφυγες γκέι Ιρακινούς που έχουν καταφύγει στο Ηνωμένο Βασίλειο, έκλεισαν τρία από τα πέντε ασφαλή σπίτια που υπήρχαν στο Ιράκ και φιλοξενούνταν περίπου τριάντα γκέι ιρακινοί που κινδύνευαν από τις αρχές.

Αυτά τα «ασφαλή» σπίτια σύμφωνα με την οργάνωση (την είδηση αναμεταδίδει και η βρετανική outrage! του Peter Tachell) υπήρχαν εδώ και περίπου δύο χρόνια και έβρισκαν καταφύγιο γκέι, λεσβίες και τρανσέξουαλ που κινδύνευε η ζωή τους.

Ο λόγος φαίνεται να είναι οικονομικός όπως αναφέρει ο Ali Hili, εκπρόσωπος της οργάνωσης.



LINK website

Nόμος κατά των διακρίσεων στον χώρο εργασίας.


Μετά από αρκετές βδομάδες καθυστέρηση, φαίνεται ότι σήμερα θα ψηφιστεί από το αμερικανικό κογκρέσο ο νόμος κατά των διακρίσεων στον χώρο εργασίας για λόγους σεξουαλικού προσανατολισμού.

Ωστόσο όμως παραμένει ακόμη ασαφές αν ο συγκεκριμένος ομοσπονδιακός νόμος, θα συμπεριλαμβάνει και τις διακρίσεις για λόγους ταυτότητας φύλου.
Έχει γίνει όμως γνωστό ότι υπάρχουν αντιπρόσωποι έτοιμοι να θέσουν το θέμα, επί παραδείγματι η Tammy Baldwin (φωτο) και μάλιστα να το θέσουν στην βάση του «ή όλα ή τίποτα», δηλαδή ή που θα περάσει πλήρης ο νόμος συμπεριλαμβάνοντας και την ταυτότητα φύλου ή καθόλου.

Επίσης ακόμη δεν είναι σίγουρη η στάση του Λευκού Οίκου, καθώς ενδέχεται να τεθεί βέτο στον νόμο όταν αυτός φτάσει στην Γερουσία.

Η αστυνομία συνέλαβε 37 άντρες με την κατηγορία του «σοδομισμού».


Η αστυνομία της Μαλαισίας σε επιχείρηση «σκούπα» συνέλαβε τριάντα-επτά άντρες με την κατηγορία του «σοδομισμού».

Σύμφωνα με ανακοίνωση του αρχηγού της αστυνομίας, Azam Abdul Hamid, οι αρχές ασφαλείας επιχείρησαν σε γυμναστήριο του βόρειου τμήματος του νησιού Penang την Κυριακή όπου όπως αναφέρεται γινόταν «σεξ πάρτυ».

Συνελήφθησαν 37 άντρες ηλικίας 20 έως 45 ετών, ανάμεσά τους και ένας βρετανός πολίτης. Η δε αστυνομία κατέσχεσε και τα πειστήρια του εγκλήματος: προφυλακτικά, κρέμες λίπανσης, 20 γκέι περιοδικά και βιντεοταινίες.

Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2007

Ο Μαχμούντ


ΠΟΛΥ... προχώ το πρόεδρο το Ιρανό, Μαχαμούντι Αχμαντινετζάντ. Το 'ξερα: Αυτό δεν κυνηγάει τους ομοφυλόφιλους, αλλά επιχορηγεί τους τρανσέξουαλ! Που ανεπισήμως υπολογίζονται στις 150 χιλιάδες Ιρανούς/ές.

ΣΟΥ λέει το πρόεδρο: Αν θες να 'σαι γιουβέτσι, πάρε μια επιχορηγησούλα να γίνεις μια και καλή κοκορέτσι. Με το ζόρι! Αν δεν αλλάξει τώρα φύλο, την έβαψες μεγάλε. Θέλω να γίνεις γυναικάρα, δικέ μου!

ΕΠΙΧΟΡΗΓΕΙ -γράφει η Ιωάννα Νιαώτη- η ιρανική κυβέρνηση με τουλάχιστον 3.500 ευρώ την επέμβαση για αλλαγή φύλου, με έξτρα τα βοηθήματα για ορμονική θεραπεία. Και για να στηρίξει τους τρανσέξουαλ που ονειρεύονται μια νέα ζωή, τους δίνει άλλα 4.000 ευρώ για ν' ανοίξουν τη δική τους επιχείρηση.

ΑΜΑ ζεις μες στη φτώχεια και την απελπισία δεν ακούγεται άσχημη η ιδέα. Αντί να πας να πουλήσεις το νεφρό ή το συκώτι σου, χτυπάς μιας εγχειρησούλα, τσεπώνεις τα τέσσερα χιλιαρικόπουλα και ανοίγεις χεβ μέταλ κλαμπάκι, που στο Ιράν είναι παρθένα η αγορά, και κάνεις χρυσές δουλειές. Ασε που μπορεί να βγεις από το χειρουργείο θεά και να βρεις τον καλύτερο γαμπρό...

ΑΝ προσπεράσουμε την αντιπάθεια του προέδρου στους μη εγχειρισμένους, η επιχορήγηση και τα βοηθήματα της ιρακινής κυβέρνησης στους τρανσέξουαλ βάζουν γυαλιά και στις πιο προχωρημένες ευρωπαϊκές κοινωνίες. Ισως να μην είναι τόσο φιλελεύθερος ο Μαχμούντ, αλλά η όλη φάση να εκφράζει δικές του ασυνείδητες επιθυμίες.

ΤΟ ρεπορτάζ δεν διευκρίνισε, βεβαίως, αν η επιχορήγηση δίνεται μόνο στους άνδρες που θέλουν να γίνουν γυναίκες ή και στις γυναίκες που θέλουν να κάνουν προσθετική πέους και ν' ανδρωθούν.

ΤΗΝ απορία την έχει ένας φανατικός αναγνώστης της στήλης, ο οποίος, όπως μας είπε στο τηλέφωνο, ενοχλείται με τη γυναικουλίστικη συμπεριφορά της κόρης του και την παροτρύνει κάθε φορά: «Γίνε άντρας ρε - γίνε άντρας»! Τέτοιους αναγνωσταράδες έχομεν...

ΤΩΡΑ που το συζητάμε... Βγάλαμε κάθε είδους φρούτα στη Βουλή, δεν θα 'χε φάση και μια Ελληνίδα τρανσέξουαλ να εκλεγεί; Ούτε μια λέξη δεν υπήρχε για την αλλαγή φύλου στα πολλά υποσχόμενα προγράμματα των κομμάτων. Και τώρα έρχεται να μας κάνει μαθήματα απ' το Κολούμπια ο Μαχμούντ· ντροπή!

ΣΑΝ τον τυπάκο στην Ιταλία που παντρεύτηκε, έκανε τέσσερα παιδιά και όταν -κακώς!- τον χώρισε η γυναίκα του, έκανε εγχείρηση αλλαγής φύλου για να 'χουν τα παιδιά του μαμά. Κι όταν συνειδητοποίησε πως τους λείπει το ανδρικό πρότυπο και χρειάζονται επειγόντως μπαμπά, προχώρησε σε προσθετική πέους και ξανάγινε μουστακαλής.

ΠΑΝΤΩΣ, μεταξύ μας τώρα, είναι πληκτικό -διά να μην είπω: ανυπόφορο ή τρεμπανάλ- να 'σαι μια ζωή ολόκληρη άνδρας ή γυναίκα. Μέχρι το 2050 θα 'ναι τόσο απλή ρουτίνα η αλλαγή φύλου που θα μπορείς χαλαρά τη μια να γίνεσαι Μέριλιν Μονρόε και την άλλη Γεώργιος Καραϊσκάκης. Νο πρόμπλεμ!

ΑΥΤΟ που με προβλημάτισε με τον Μαχμούντ είναι που πιστεύει πως οι δυτικές δυνάμεις είναι δεσμευμένες με τον Σατανά. Οτι όλα όσα γίνονται στον κόσμο τον ντουνιά είναι έργο του εξαποδώ. Εμάς να ρωτήσει να του το πούμε αυτό! Στην Ελλάδα υπάρχουν πολύ περισσότεροι απ' ό,τι στο Ιράν, που είναι βέβαιοι ότι κάνει παιχνίδι παντού ο 666. Δεν θέλει πολύ για να επικρατήσει κι εδώ θεοκρατικό καθεστώς. Ευτυχώς να λέτε που 'χουμε και το γονίδιο του θεού Διονύσου στο αίμα μας.

ΡΕ, λες να 'χει ο Μαχμούντ κρυφοσύμβουλο τον Ψινάκη;

Του ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

«Φούστα - Μπλούζα»


Η ελληνική κοινωνία πιο ανεκτική από άλλες

«Φούστα μπλούζα». Το «δίδυμο» Μιχάλης Ρέππας και Θανάσης Παπαθανασίου «ξαναχτυπά» φέτος με μια σύγχρονη κομεντί, που έχει για πρωταγωνίστρια μια τραβεστί. Ρόλο, όπως ξεκαθαρίζουν, εξαρχής γραμμένο για γυναίκα. Τον υποδύεται η Ελισάβετ Μουτάφη. Θέατρο «Πειραιώς 131».

Εντεκα χρόνια μετά τους «Μπαμπάδες με ρούμι», οι συγγραφείς ξαναγράφουν μια φάρσα για το παιχνίδι των φύλων και των ορίων. «Ηταν μια ιδέα που μας απασχολούσε 15 χρόνια», αποκαλύπτει ο Μιχάλης Ρέππας.

Κι αν αυτή η βασική ιδέα εκ πρώτης όψεως φαίνεται απλή, εντούτοις είναι ικανή να πυροδοτήσει έναν κυκεώνα απρόβλεπτων εξελίξεων. Στο «Φούστα μπλούζα» ο πατέρας επιστρέφει, έπειτα από 18 χρόνια, ως πλατινέ Φλωρίντα. Που έχει συνάψει ερωτική σχέση μαζί της ακόμη και ο πατριός του παιδιού του!

Ούτε να αποδομήσουν τον παραδοσιακό γάμο ούτε να απενοχοποιήσουν την αλλαγή φύλου ούτε να μεγεθύνουν κάποια στερεοτυπική κοινωνική συνθήκη επιδιώκουν οι Ρέππας-Παπαθανασίου. «Ενας συγγραφέας», όπως λένε, «δεν επιλέγει συνειδητά κάποιες ιδεολογικές θέσεις. Είναι μεγάλο λάθος. Το όποιο υπόβαθρο εκφράζεται αυθόρμητα. Εμείς επιλέξαμε απλώς να πέσει ο καταλύτης της διαφορετικότητας μέσα στην οικογένεια».

«Σίγουρα το "Φούστα μπλούζα" δεν είναι μια κωμωδία μόνο για την ελληνική κοινωνία», υπογραμμίζει ο Μιχάλης Ρέππας. «Οπως δεν ήτανε και οι "Μπαμπάδες με ρούμι". Η ζωή σ' όλο το δυτικό κόσμο έχει ομογενοποιηθεί. Από τη Βηρυτό ώς τη Στοκχόλμη οι άνθρωποι έχουν πλέον τα ίδια ωράρια, τις ίδιες οικιακές συσκευές και περίπου τις ίδιες διαπροσωπικές σχέσεις. Η ελληνική κοινωνία είναι μάλιστα πολύ πιο ανεκτική από άλλες που δήθεν μοστράρονται ως προοδευτικές. Διατηρεί τη διονυσιακή διάθεση της ελευθεροστομίας και την ανοχή στη διαφορετική σεξουαλικότητα».

Παρ' όλα αυτά στο θεατρικό τους έργο το «σύγχρονο» ζευγάρι των νυν συζύγων, με τις μοντέρνες απόψεις (Δάφνη Λαμπρόγιαννη και Αλέξανδρος Αντωνόπουλος), «προοδευτικό είναι μόνο στα πάνελ και στα σαλόνια». Εξού και ο τραγέλαφος που ακολουθεί με την άφιξη της τραβεστί. Τον ζουν επί σκηνής ο γιος της τραβεστί (Λεωνίδας Καλφαγιάννης), μια καθηγήτρια Αρχαίων Ελληνικών (Ελένη Κρίτα), μια αλαφροΐσκιωτη χήρα (Μαρία Κατσανδρή), ένας μακιγιέρ (Πάνος Σταθακόπουλος), ένας ηθικολόγος πρόεδρος γονέων και κηδεμόνων (Τάκης Παπαματθαίου) και μια υπηρέτρια (Σοφία Μουτίδου). Τα σκηνικά υπογράφει ο Αντώνης Δαγκλίδης και τα κοστούμια η Εβελύν Σιούπη. Οι φωτισμοί είναι του Λευτέρη Παυλόπουλου.

Ώρες Παραστάσεων
Πέμπτη έως Κυριακή στις 21:00, εκτός από Τετάρτη στις 20:00, και Σάββατο & Κυριακή 18:15 απογευματινή και 21:15 βραδινή




ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2007

«Μου αρέσει να πηγαίνω μέχρι τα άκρα»


Ο physiodifis τελείωσε τις «ανασκαφές» του στο περιθώριο και βγήκε για να διηγηθεί την πιο σκληρή ιστορία

Οι άλλοι πρωταγωνιστές
«Μου αρέσει να πηγαίνω μέχρι τα άκρα»


«Χόρτασα τη ζωή, ανταλλάσσοντας αγάπη», λέει ο Φώτης Παπαδόπουλος
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΣΤΑΥΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ Του είχες δείξει τους στίχους που έγραφες;

Τον δρόμο προς τη Λιοσίων τον πήρα βράδυ Παρασκευής. Το μηχανάκι που έφυγε πρώτο στo φανάρι της Πιπίνου έπεσε σε μπλόκο της Τροχαίας. Μια κοπελίτσα, γεμάτη νάζι, παρακαλούσε τον αστυνομικό να τη συγχωρέσει που δεν φορούσε κράνος. Αυτός συνέχιζε να ελέγχει τα χαρτιά της παραβλέποντας ότι είχε περάσει όλο το απόγευμα στο κομμωτήριο για να φουσκώσει το ξανθό μαλλί της. «Ο νόμος είναι νόμος», κατέληξε ανοίγοντας το μπλοκάκι του. Χαμογέλασα, ενώ η κοπέλα ξεσπούσε σε κλάματα.

Δύο στενά πιο κάτω είχα ραντεβού με έναν άνθρωπο που τα έχει ζήσει όλα στη ζωή του. Ομοφυλόφιλος από τότε που κατάλαβε τον εαυτό του, περπατούσε σε κανονικούς δρόμους ώσπου αποφάσισε ότι η ζωή δεν τον ήθελε «παρατηρητή» αλλά «ήρωα». Για μια πενταετία κυλίστηκε στα πιο σκοτεινά νερά. Παγκάκια, λεωφόρους, πουτάνες, ουσίες και νταβατζήδες. Αυτό το βράδυ όμως η πολυκατοικία που είχα μπροστά μου δεν θύμιζε σε τίποτα τον μύθο του physiodifi. Νοικοκυραίοι έπλεναν τη μαρμάρινη είσοδο και θαύμαζαν τους φρεσκοβαμμένους τοίχους. Από το διαμέρισμά του «έβγαινε» μια γυναικεία φωνή. Κοντοστάθηκα.

«Τι όμορφο που είναι να ξυπνάς και δίπλα σου η ζωή να τραγουδάει το πρώτο σου φιλί να το κερνάς στον άνθρωπο που σου χαμογελάει» Πάτησα το κουδούνι μόνο όταν το τραγούδι σταμάτησε. Στο τραπεζάκι ο υπολογιστής του ήταν «συντονισμένος» στο physiodifis@blogspot. com. Στις γωνιές του μικρού διαμερίσματος ήταν στοιβαγμένα σε δέματα τα τρία τεύχη του περιοδικού του, «Ηeteron». Αφιέρωμα στον Ηλία Πετρόπουλο, τον Πιέρ-Πάολο Παζολίνι, τον Άκη Πάνου. Τελικά είχαν δίκιο όσοι επέμεναν να τον γνωρίσω. Ο Φώτης Παπαδόπουλος δεν είναι ένας τυχαίος. Ένας «καταραμένος» είναι, που βαρέθηκε να ακούει τις ιστορίες των άλλων και είπε να γράψει τη δική του.

Στο blog σου έχεις πολλά βίντεο με τον Μάνο Χατζιδάκι, τον είχες γνωρίσει;

Ναι, τον γνώρισα πριν πάω στον στρατό. Του είχα στείλει μια επιστολή, έτσι λίγο αθώα. «Κύριε Χατζιδάκι, γιατί τσαντίζεστε που σε μια συναυλία σας κάναμε θόρυβο. Θα ησυχάσουμε, μην είστε τόσο αυστηρός, άλλωστε η μουσική σας είναι ικανή να επιβληθεί μόνη της στον κόσμο».
Ναι, τους είχα πάει, αν και ήταν απαίσιοι, χάλια. Αλλά ήταν πολύ ευγενικός, με είχε καλέσει στο σπίτι του και μετά στο στούντιο όταν έγραφε τη «Ρωμαϊκή Αγορά». Με ρωτούσε για τη ζωή μου, τη νύχτα, τα μπαρ, τις συζητήσεις στις παρέες των γκέι. Ήταν σαν ένα παιδί που ήθελε να τα μάθει όλα για τη ζωή των άλλων.

Πάντα ήσουνα ομοφυλόφιλος;

Από 7-8 χρόνων.

Ένα παιδί 7-8 χρόνων ξέρει τι είναι;

Εγώ από τότε ένιωθα άνετα μόνο με τα αγόρια.

Σχέση με γυναίκες δεν είχες ποτέ;
Είχα πάει μικρός σε μπουρδέλο. Με είχε πάει ένας γκόμενος.

Πήγες για να μην του χα λάσεις το χατίρι;

Είχαμε γνωριστεί στον δρόμο. Εγώ γούσταρα αυτόν, αλλά αυτός ήθελε γκόμενα και μου λέει “θα πάμε μαζί”. Πλήρωσε και πήγαμε παρέα.

Πέρασες καλά;
Όχι, μα πιστεύω και στρέιτ να ήμουνα, ακραίος και αυθεντικός, δεν θα μπορούσα να το κάνω σε μπουρδέλο.

Οι γονείς σου;

Με τη μητέρα μου ζω. Ο πατέρας μου έχει πεθάνει τέσσερα χρόνια.

Τι ήξερε ο πατέρας σου;

Ήμουνα διακριτικός στο σπίτι. Βέβαια θα το είχε καταλάβει. Η μάνα μου το ήξερε, δεν είχαμε μιλήσει ποτέ ανοιχτά, αλλά ήταν πάντα εκεί, δίπλα μου και προσπαθούσε να βοηθήσει.

Έχεις περάσει και ένα φεγγάρι από τη δημοσιογραφία;

Ναι, μια πενταετία. Ήμουν στα «Πρόσωπα». Είχα γράψει επίσης κάποια κομμάτια στη «Γυναίκα», στο «Περιοδικό», στο «Οδός Πανός», στο «01». Και ήμουν βοηθός σκηνοθέτη στο «Seven», στην «Άσιντ κάμερα» που έκανε ο Μελισσινός. Μου άρεσε πολύ αυτή η δουλειά.

Και γιατί τα παράτησες;

Ένιωσα ότι έφθασα σε ένα τέρμα. Σταμάτησα και άλλαξα πορεία.

Ναι,αλλά πώς βρέθηκες από τη δημοσιογραφία στο πεζοδρόμιο;

Μου αρέσει να πηγαίνω μέχρι τα άκρα και μετά να γυρνάω πίσω. Τότε ήμουν 20 χρόνων και ήθελα να τα δοκιμάσω όλα. Η περιέργειά μου κράτησε μια πενταετία.

Όλα μια πενταετία σού κρατάνε.
Απ΄ ό,τι φαίνεται, ναι. Η περίοδος που έζησα στον δρόμο ήταν σαν ένα έντονο διάλειμμα...

Πού πήγαινες,στη Συγγρού;

Παντού, στην περιοχή γύρω από την Ομόνοια, στην Κουμουνδούρου. Έκανα παρέα με πόρνες και νταβατζήδες. Όλα αυτά που με γοήτευαν.

Τι σ΄ άρεσε σ΄ αυτό;

Η αποκαθήλωση. Έβλεπες έναν άνθρωπο που ήταν ένας «σούπερ άντρας» να πληρώνει για να κάνει ακραία πράγματα. Αυτό με απελευθέρωνε. Μετά δεν είχα ενοχές για τις δικές μου επιθυμίες. Έβλεπα ότι πολλοί ήταν χειρότεροι από εμένα. Κρύβουν πολλά οι άνθρωποι.
Ακόμη και οι παππούδες μας, που νομίζαμε ότι ζούσαν μια ζωή συντηρητική με πατρίδα, θρησκεία και οικογένεια, βλέπουμε τώρα να τρέχουν πίσω από τις Βουλγάρες. Ψάχνουν να βρούνε έναν ανικανοποίητο έρωτα, φαντεζί ίσως, που ικανοποιεί όμως τις κρυφές τους επιθυμίες.

Για πες μου για τον κόσμο που γνώρισες.

Οι πουτάνες ήταν φοβερές. Άλλες ήταν παντρεμένες και το έκαναν για να ζήσουν τα παιδιά τους. Ωραίες τύπισσες, αυθεντικές. Τη νύχτα βρίσκεις πιο ντόμπρους ανθρώπους. Όχι πάντα βέβαια, και εκεί υπάρχουν μικρότητες.

Και οι πελάτες;

Ήρθε ένα βράδυ ένα ζευγάρι. Ετοιμάζονταν να παντρευτούν. Κόρη εισαγγελέα αυτή, ήθελε να διασκεδάσουν λίγο διαφορετικά. Υπήρχε κι ένα ζευγάρι που ήθελε να είμαι εγώ με τον άντρα στο κρεβάτι και η γυναίκα να κάθεται απέναντί μας, στο τραπεζάκι και να γράφει. Δεν ξέρω αν ζωγράφιζε ή έγραφε ημερολόγιο, αλλά ήθελε να βλέπει τον άντρα της με έναν άλλο άντρα.

Σκληρές οι νύχτες. Αλλά και δημοκρατικές. Είχα πάει με κάποιον που του έλειπε ένα πόδι. Αυτό για μένα ήταν ένα μάθημα. Πλήρωνε και ζητούσε να τον «αγαπήσεις». «Απαιτούσε» τα δικαιώματά του. Δεν ξέρω αν το καταλαβαίνεις. Προσπαθώ. Μου λες ότι σε κανονικές συνθήκεςδεν θα πήγαινες ποτέ με έναν άνθρωπο με ένα πόδι.

Ναι, αλλά η πορνεία σε κάνει να σκέφτεσαι πιο δημοκρατικά. Όλοι έχουν τα ίδια δικαιώματα. Ουσίες έπαιρνες; Είχα δοκιμάσει τις περισσότερες αλλά προτιμούσα το χασίς που είναι και πιο ακίνδυνο.

Ακίνδυνο;

Σε σχέση με το αλκοόλ και με τις άλλες τις ουσίες, ναι. Γι΄ αυτό αν γίνει καμιά εκδήλωση υπέρ της αποποινικοποίησης πηγαίνω. Οι πιο πολλές έρευνες συγκλίνουν στο ότι δεν είναι τόσο βλαβερό όσο υποστηρίζει το κράτος. Η απαγόρευση δημιούργησε όλο αυτό το χάλι που βλέπουμε στην Ομόνοια, με τα άρρωστα άτομα.

Διάβασα τα περιοδικά σου. Πολύ ενδιαφέροντα αλλά γιατί δεν γράφεις για όλα αυτά που έχεις ζήσει;

Δεν θέλω να μιλάω πολύ γι΄ αυτήν την περίοδο. Είναι σαν να βγαίνεις σε ένα μπαλκόνι και να πιτσιλάς τον κόσμο που περνάει από κάτω. Οι περισσότεροι μπορεί να μη θέλουν να πιτσιλιστούν.

Και τώρα γιατί μου μιλάς;

Ε, είπα να μιλήσω μια φορά, σε έναν άνθρωπο που θα καθήσει απέναντί μου και θα με ακούσει. Αλλά και σ΄ εσένα δεν θα τα πω όλα. Θα ήταν σαν να κάνω ένα δημόσιο στριπτίζ. Μπορεί να πάρει την εφημερίδα ο χειρότερος βιτσιόζος, να καθήσει στο καφενείο, να διαβάζει και να κουνάει απαξιωτικά το κεφάλι του, ενώ θα έχει κάνει χειρότερα. Εγώ θα ξεγυμνώνομαι ενώ αυτός θα μένει καλυμμένος.

Αν σου ζητούσα μια λέξη, τι θα έλεγες;Αναρχικός;

Πώς το εννοείς; Δηλαδή αν βάζω μια κουκούλα και βγαίνω στις διαδηλώσεις;

Όχι,εννοώ τι τίτλο θα έβαζες στην ιδεολογία σου.

Δεκαέξι χρόνων είχα μακριά μαλλιά και άκουγα ροκ. Πέρασα από το ΚΚΕ και τον «Ρήγα» αλλά δεν ήθελα να έχω σταθερές αρχές. Δεν μου αρέσανε τα θρανία, προτιμούσα να πιάνω τον δάσκαλο και να μου λέει το μάθημα πίνοντας έναν καφέ. Και αντί να κάνω ρεπορτάζ για τις πουτάνες, ήθελα να ζήσω ανάμεσά τους. Άρα μάλλον είμαι αναρχικός.

Μολότοφ έχεις πετάξει;

Όχι, ποτέ. Με γοητεύουν όλα αυτά που γίνονται στις πορείες, μέχρι ένα όριο όμως. Θα προτιμούσα να πετάξει κάποιος μια σακούλα με σκατά σε μια τράπεζα παρά να προσπαθήσει να της βάλει φωτιά.

Πιστεύεις ότι έχασες κάτι που δεν έζησες μια κανονική ζωή;

Το πιο σπουδαίο δώρο μιας ετεροφυλόφιλης σχέσης είναι το παιδί. Εγώ επέλεξα μία ένωση που δεν δημιουργεί ζωή. Αλλά χόρτασα τη ζωή, ανταλλάσσοντας φιλία και αγάπη.

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^


Τραγούδια στο δικτυακό «τζουκ μποξ»

Τα τραγούδια του Φώτη δεν έχουν βρει τον δρόμο τους για τις δισκογραφικές. Κάποια στιγμή σκέφθηκε να τα στείλει στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αλλά δεν προχώρησε. Τα έριξε λοιπόν στο «τζουκ μποξ του Διαδικτύου». Μπείτε στο physiodifis@blogspot. com και ακούστε τα δύο τραγούδια του Φώτη. Το «Μισό- μισό» και τους «Ναργιλέδες», για να δείτε ότι τα άνθη έξω από τις πρασιές μυρίζουν καμιά φορά πιο πολύ.

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

«Οι άνθρωποι σαν τα σκυλιά, μυρίζονται και απομακρύνονται»

Ήμουν ξαφνιασμένος. Από τα μισάνοιχτα πατζούρια μπαινόβγαιναν τα φώτα της Λιοσίων. Ένα μεγάλο στερεοφωνικό με κασέτες παλαιάς κοπής και μια κιθάρα αφημένη στο πλάι. Αν δεν ήξερα, θα νόμιζα ότι ήμουν στο σπίτι ενός τραγουδιστή του Νέου Κύματος. Ημίφως και μελαγχολία. Είχα έρθει να συναντήσω έναν «περιθωριακό» και άκουγα τραγούδια που αν τα είχαν ανακαλύψει οι «άκαπνοι» των δισκογραφικών, θα κοκορευόντουσαν για έναν χρόνο. Ο Φώτης, όμως, μετέχει στο «τελευταίο κύμα». Τα τραγούδια του τα ανεβάζει στο blog του. Κάποιες φορές τα τραγουδάει σε φίλους. Μου ζητάει να κάνουμε ένα διάλειμμα για να στρίψει ένα τσιγάρο. Περνάει από τον υπολογιστή του και πατάει μερικά delete. Ακόμη θα αναρωτιέται γιατί αποφάσισε να μου μιλήσει.

Στο τελευταίο κομμάτι που μου έπαιξες οι στίχοι δεν ήταν δικοί σου.

Ε, δεν τα γράφω όλα εγώ. Αυτό ήταν μια μελοποίηση που είχα κάνει σε ένα ποίημα του Ελύτη.

Γράφεις τραγούδια,έχεις βγάλει περιοδικό,έχεις ένα blog και τώρα κυκλοφορείς και βιβλία;

Ε, μην τα παραλές. Ένα βιβλίο έβγαλε το «Ηeteron», τα ποιήματα του Σωτήρη Παστάκα του ψυχιάτρου. Μου άρεσαν πολύ οι «Προσευχές για φίλους» και είπα να το εκδώσω. Και σκοπεύω σιγά σιγά να ψαχτώ, να βγάλω κάποια βιβλία, είτε φίλων είτε ενδιαφέροντα πράγματα που θα βρω.

Στις καλοκαιρινές κινητοποιήσεις των bloggers για τις φωτιές είχες συμμετάσχει;

Πήγαινα στις πορείες, τραβούσα βίντεο και τα ανέβαζα. Δεν μ΄ αρέσει να συμμετέχω σε διαδικασίες. Προτιμώ να κάνω κάτι μόνος μου.

Για πες μου ένα θέμα που θα σε κατέβαζε στους δρόμους;

Το περιβάλλον. Και οι δεξιοί και οι αριστεροί και οι ομοφυλόφιλοι αναπνέουμε τον ίδιο αέρα. Τα πράγματα όμως δεν είναι τα ίδια στον Εθνικό Κήπο και στην Πειραιώς. Θα μπορούσαν να πάρουν μια πλαγιά στα καμένα, να κάνουν βιολογικές καλλιέργειες και να φτιάξουν ένα χωριό οικολογικό, με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Είναι μια πρόταση...

Για τα δικαιώματα των γκέι δεν θα κατέβαινες στους δρόμους;

Για τον γάμο των ομοφυλοφίλων δηλαδή; Να πάμε σε μια εκκλησία, να πληρώνουμε τον παπά; Αυτό μας λείπει ως γκέι; Οι γελοιότητες των στρέιτ; Γιατί; Για να κληρονομήσουμε τον γκόμενό μας;

Ναι,αλλά αν ζούσες χρόνια με έναν άνθρωπο και είχατε ένα σπίτι μαζί και ξαφνικά πέθαινε...

Τι, να μου μείνει το σπίτι; Το θέμα είναι να τα τρώμε μαζί όταν ζει. Και άμα είναι τόσα πολλά, να του πω πριν φύγει: «Άμα γουστάρεις δώσε μου μερικά».

Για πες μου λοιπόν κάτι άλλο που σε ενοχλεί και θα ήθελες να το αλλάξεις.

Μου τη σπάει η τηλεόραση. Προβάλλονται οι ελαφρείς γκέι. Βέβαια, κάπως έτσι προβάλλονται και οι στρέιτ. Στην τηλεόραση ούτως ή άλλως όλα είναι ελαφρά. Μου τη σπάει επίσης το ότι δεν έχει μπλε κάδους και κάνω βόλτες τα τετράγωνα μήπως και τους βρω. Μου τη σπάει που ο γέρος μπορεί να πιει τσικουδιά στα Ανώγεια και ο νέος δεν μπορεί να καπνίσει λίγη φούντα, ενώ ουσιαστικά είναι το ίδιο πράγμα. Όλα αυτά τα μικρά λάθη με ενοχλούν.

Έπειτα από τόσες «σκοτεινές» διαδρομές,πού σου αρέσει να περπατάς στην Αθήνα;

Στην Αθήνα περπατάω μόνον όταν είναι άδεια, τις Κυριακές. Τις άλλες μέρες, οι μόνες συζητήσεις που ακούς στον δρόμο είναι για τα ευρώ και όλοι τρέχουν με ένα κινητό στο αυτί. Ο κόσμος έχει τρελαθεί και βέβαια ούτε ένα λεπτό για τον έρωτα. Σαν τα σκυλιά, μυρίζονται και απομακρύνονται.

Ο ΓΑΜΟΣ ΟΜΟΦΥΛΩΝ ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΗΣ ΕΤ3 "ΑΣΠΡΟ ΜΑΥΡΟ"


Δελτίο Τύπου
GayWorld.gr / Σύμπραξη Κατά της Ομοφυλοφοβίας : Εκπομπή «Άσπρο μαύρο»

Tην Παρασκευή 2/11 στις 00:30 (ημερολογιακά, Σάββατο 3/11) μεταδόθηκε από την ΕΤ3 η εκπομπή «Άσπρο Mαύρο», με θέμα το γάμο ατόμων του ίδιου φύλου. Η εκπομπή αυτή, με δύο παρουσιαστές και δύο ομάδες καλεσμένων, εξετάζει κάθε φορά ένα θέμα αναλύοντας την άποψη υπέρ του θέματος («άσπρο») και την άποψη εναντίον του θέματος («μαύρο»).

Υπέρ του «άσπρου» μίλησαν, αλφαβητικά, ο δημοσιογράφος και μέλος της Εθνικής Αντιπροσωπίας του ΠΑΣΟΚ Γρηγόρης Βαλλιανάτος, ο καθηγητής ιατρικής ΑΠΘ και βουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Τάσος Κουράκης, η καθηγήτρια του Τμήματος Νομικής ΑΠΘ Θεοφανώ Παπαζήση και το μέλος της Σύμπραξης Κατά της Ομοφυλοφοβίας Νίκος Χατζητρύφων, ενώ υπέρ του «μαύρου» μίλησε ο χριστιανός ορθόδοξος ιερέας Ιωάννης Νευροκόλπης, μια δικηγόρος και ένας δημοσιογράφος. Το κοινό που παρακολουθούσε, ανήκε τόσο στους υποστηρικτές όσο και στους πολέμιους. Επίσης σε βίντεο παρουσιάστηκαν οι τοποθετήσεις όσων κομμάτων θέλησαν να εκφράσουν άποψη, καθώς και η αρνητική τοποθέτηση του ιερέα Μεταλλινού και της παστόρισας της Γερμανικής Ευαγγελικής Εκκλησίας της Θεσσαλονίκης κας Ντοροτέας Βακάλη, η οποία ανέπτυξε στο σκεπτικό σύμφωνα με το οποίο η Εκκλησία της ευλογεί τα ομόφυλα ζευγάρια.

Από την πλευρά του «άσπρου» τονίστηκαν: η σύσταση οικογένειας ως ανθρώπινο δικαίωμα στη Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ και στην ευρωπαϊκή συνταγματική συνθήκη, η μη θρησκευτική διάσταση του πολιτικού γάμου, η κατάσταση των ομόφυλων ζευγαριών στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης των 27, ενώ απορρίφθηκαν οι ενστάσεις εναντίον της ομογονεϊκότητας, με την παράθεση επιστημονικών ερευνών που αποδεικνύουν ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ομόφυλες οικογένειες δεν έχουν καμιά υστέρηση, συγκριτικά προς αυτά που μεγαλώνουν σε ετερόφυλες οικογένειες.
Επίσης, το σκεπτικό που τάσσεται κατά του πολιτικού γάμου μεταξύ ομόφυλων ατόμων, επειδή δήθεν «η κοινωνία δεν είναι έτοιμη», καταρρίφθηκε με το επιχείρημα ότι η υλοποίηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν αποτελεί θέμα πλειοψηφικής τοποθέτησης και υπενθυμίστηκε, ότι όταν το 1952 δόθηκε συνταγματικά το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες και όταν το 1982 ψηφίστηκε νόμος για πολιτικό γάμο, καλώς δεν ρωτήθηκε η κοινωνία (με δημοψήφισμα ή με άλλο τρόπο), ενώ τότε μεγάλα κομμάτια της αντιτάσσονταν σ’ αυτές τις εξελίξεις.

Από την πλευρά του «μαύρου» ακούστηκαν οι γνωστές τρομαγμένες θέσεις περί μη ετοιμότητας της κοινωνίας, περί μη συμβατότητας της ομοφυλοφιλικής οικογένειας με τις ορθόδοξες χριστιανικές θέσεις, περί «αφύσικου». Θέσεις καθ' όλα σεβαστές (και καθ' όλα αναμενόμενες) πλην όμως καθόλου σωστές. Οι αντι-ομοφυλοφιλικές απόψεις (εκφρασμένες κυρίως από τον ορθόδοξο ιερέα) δεν εξέπεμπαν αγάπη για το ομοφυλόφιλο άτομο ούτε πρόθεση για προστασία της συντροφικότητας και αγάπης που βιώνει ένα ομόφυλο ζευγάρι.

Το σπουδαίο είναι ότι η χθεσινή εκπομπή είναι μια από τις λίγες, όπου η συζήτηση κρατήθηκε γενικά σε ένα πλαίσιο σοβαρής πληροφόρησης, λειτούργησε η δημοκρατική αρχή της ισηγορίας και δόθηκε η δυνατότητα στην πλευρά μας να απαντήσει με σαφήνεια στις αντι-ομοφυλοφιλικές θέσεις. Γι' αυτό το λόγο το GayWorld.gr και η Σύμπραξη Κατά της Ομοφυλοφοβίας επιθυμούν να ευχαριστήσουν την ΕΤ3 και τους συντελεστές της εκπομπής, και να ελπίσουν ότι αυτό το καλό παράδειγμα θα ακολουθήσουν ζώνες μεγαλύτερης ακροαματικότητας και άλλοι τηλεοπτικοί σταθμοί.

Εκ μέρους του GayWorld.gr, οι διαχειριστές, εκ μέρους της Σύμπραξης κατά της Ομοφυλοφοβίας, το Διοικητικό Συμβούλιο.

Πάολα : Μια λούγκρα δεν γίνεται να μεγαλώσει παιδιά.


Εκδιδόμενη τραβεστί και ακτιβίστρια. Γεννήθηκε στον Πειραιά. Ζει στην πλατεία Βικτωρίας.

ΑΠΟ ΤΟΝ M. HULOT
ΦΩΤΟ: CHARLIE MAKKOS



Γεννήθηκα στα Μανιάτικα του Πειραιά. Έζησα εκεί μέχρι 11 χρονών, μετά πήγαμε στο Κερατσίνι. Είμαι Πειραιώτισσα αλλά αισθάνομαι Αθηναία, παρ’ όλο που κρατάω λίγο το μάγκικο του Πειραιά. Ήμουν το αποτέλεσμα ενός τυχαίου έρωτα της μάνας μου με κάποιον Μανιάτη όμορφο. Την πάντρεψε η γιαγιά μου με το ζόρι και μετά χωρίσανε. Όσο κι αν με αγάπαγε, ήμουν πάντα ο διαφορετικός.

Έφυγα από το σπίτι μου μικρή, δεν μπορεί να μένεις στη γειτονιά και να κάνεις αυτήν τη ζωή. Για πολλά χρόνια δεν είχα επαφή με τους δικούς μου. Τους ξαναείδα μετά τα 23-24, που είχαν μεγαλώσει τα δύο αδέλφια μου - από άλλο πατέρα. Η μάνα μου τους είχε -και ακόμα τους έχει- αδυναμία, τα τακτοποίησε πρώτα κληρονομικά· αυτά που θα έκαναν παιδιά και οικογένεια. «Εσένα θα στα φάει κανένας γκόμενος» ήταν το αιτιολογικό. Έχουν αυτήν τη λογική και σε αφήνουν έτσι, δυστυχώς…

Όταν παίρνεις ένα σπαθί και κόβεις αυτό το σχοινί που σε συνδέει με τα καθωσπρέπει της κοινωνίας και βουτάς στα βαθιά, ξέρεις ότι θα υπάρχει και το τίμημα. Τα πάντα στη ζωή μου τα έκανα μόνη μου. Μετά τα 20 η παρέα του Ταχτσή με βοήθησε να αναπτυχθώ πνευματικά, να μη γίνω ένα αγρίμι της Συγγρού. Αν δεν είχα κάποια παιδεία, μόρφωση και κάποιο επίπεδο, θα είχα καταντήσει σαν τις περισσότερες της γενιάς μου: τρελαμένη, πρεζάκι ή δεν θα υπήρχα. Απλά.

Το «Κράξιμο» το εξέδωσα το ‘82-83 και κράτησε για 16 τεύχη, γραμμένο από μια πολύ σημαντική παρέα: Παπαϊωάννου, Μπίστικας. Το στήναμε με πολύ κόπο και είχαμε συνεντεύξεις από πολύ σπουδαία πρόσωπα - τα κείμενά μας τα αναδημοσίευαν κάθε φορά τα «Νέα» και η «Ελευθεροτυπία». Με τα χρόνια καταλαβαίνω ότι έκανε πολύ καλή δουλειά το περιοδικό. Όταν με συναντούν σαραντάρηδες και μου λένε ότι το έχουν ακόμα στη βιβλιοθήκη τους, παίρνω μια ικανοποίηση. Σήμερα πήγα να πάρω μια τυρόπιτα στο μαγαζί και ο νεαρός υπάλληλος δεν μου πήρε λεφτά. « Έμαθα να σέβομαι μερικά πράγματα από το “Κράξιμο”» μου είπε και έμεινα κάγκελο. Συγκινήθηκα.

Τη δεκαετία του ’80 ήταν πιο καυλωτικά στην Αθήνα. Υπήρχε καύλα, που λείπει σήμερα. Τώρα μπορεί να είναι πιο ήσυχα, πιο αδιάφορα, υποτίθεται πιο απελευθερωμένα, αλλά λείπει ο ερωτισμός. Δεν υπάρχει ένα σκοτεινό σημείο, μια γωνιά να πας να κάνεις μια πίπα, ρε παιδί μου, τα ’χουν φωτίσει όλα! Η Πλάκα πριν από τριάντα χρόνια είχε 16 γκέι μαγαζιά, τότε που στην Ευρώπη ζούσαν το gay liberation. Σήμερα έχουν ανοίξει ένα κάρο μαγαζιά στο Γκάζι και στα μισά δεν αφήνουν τραβεστί. Στα straight μαγαζιά στο Μπουρνάζι πας και σε κάνουν θεά. Το φαντάζεσαι; Στα γκέι μαγαζιά δεν αφήνουν τρανς. Είναι ρατσιστικό!

Το ρατσισμό στην Αμερική μπορώ να τον δικαιολογήσω γιατί είναι αστοιχείωτοι, είναι αγράμματοι, εδώ δεν τους δικαιολογώ. Ένας που κράζει μια αδελφή ή μια τραβεστί κράζει γιατί κι ο ίδιος θέλει να κρύψει το δικό του κουσούρι. Ο straight δεν έχει διάθεση να σε κακολογήσει. Μόνο αν έχει πρόβλημα. Όποιος τα έχει καλά με τον πούτσο του, δεν ασχολείται.

Η πρώτη βίζιτα έγινε για πλάκα. Δεν τρωγόμουν να γίνω τρανσέξουαλ, πάντα είχε μια γοητεία το να με πλησιάζουν με διάφορους τρόπους. Άλλες τις κλέβανε και τις βάραγαν, εμένα με είχαν θεά. Δεν ξέρω γιατί, ίσως επειδή δεν ήμουν το χυδαίο που περίμεναν. Τη γλίτωνα. Τις χειρότερες εμπειρίες μου δεν τις είχα από straight, ωστόσο, τις είχα από αδελφές.

Μη με ενοχλήσουν, καήκανε. Μερικές φορές αναγκάστηκα να γίνω κι εγώ αγρίμι. Αν δεν γίνεις αγρίμι, δεν μπορείς να επιβιώσεις. Σε έφαγαν. Όχι από άγνοια ή από ρατσισμό. Αλλά από κακία και φθόνο.

Σαν πουτάνα είμαι αποτυχημένη. Για να ’σαι πετυχημένη ως πουτάνα transexual πρέπει να γαμάς. Ασχέτως εμφάνισης. Όποια δεν γαμάει πια είναι ξοφλημένη. Τέλειωσε. Το πρώτο που ρωτάνε είναι τι «προσόντα» έχεις.

Έζησα δίπλα στον Ταχτσή 10-12 χρόνια.
Τον έβλεπα καθημερινά. Ήταν ένας άνθρωπος πολύ αξιόλογος. Μπορεί να έλεγε πράγματα που ενοχλούσαν μερικούς, αλλά ήταν καλός άνθρωπος. Και δεν δολοφονήθηκε. Μαλακίες είναι αυτά που λένε, πέθανε επειδή δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Η αντίληψη ότι με τη ζωή που έκανε θα είχε κακό τέλος δημιούργησε αυτόν το μύθο. Είχε πιει, θα είχε πάρει και κανένα βαρβιτουρικό, και πάνω στην πράξη δεν μπόρεσε ν’ ανασάνει. Τον βρήκε το επόμενο πρωί η αδελφή του νεκρό. Οι ίδιοι οι μπάτσοι είπαν ότι δεν δολοφονήθηκε. Δεν βρήκαν τραύματα, κλοπές.

Μια λούγκρα δεν γίνεται να μεγαλώσει παιδιά. Τέρμα. Εγώ, μια αδελφή, δεν θα ’θελα να αναθρέψω ένα αγοράκι. Το παιδί που είναι φίλος μου και έχουμε -υποτίθεται- ερωτική σχέση είναι 18 χρονών. Από δω μέσα, του λέω, θα φύγεις άντρας!

Τη φοβάμαι τη μοναξιά. Πάντα μόνη μου ήμουν. Δυστυχώς. Έχω φίλους, αλλά μόνο από τα παλιά. Φίλοι μας είναι μόνο αυτοί που κάνουμε σαν παιδιά, μετά τα 30 κάνεις μόνο γνωριμίες. Μια φορά που κινδύνεψα να πάω φυλακή και ήταν μεγάλο το ποσό, έλπιζα ότι κάποια τραβεστί θα βάλει πενήντα ευρώ για να μείνει έξω η Πάολα. Δεν έχω πολλούς φίλους, αλλά με βοήθησαν… Δεν μπορώ να λέω τι έκανα και να κλαίω τη μοίρα μου. Επιλογές μου ήταν, και όπως στρώνεις θα κοιμηθείς. Έληξε η υπόθεση. Τι έτρεχες, μωρή, στα στρατόπεδα και δεν έβαλες λεφτά στην πάντα; Γιατί δεν κυνήγαγες να πας για δουλειά; Θα κάτσω τώρα να κλάψω; Σιγά… Είναι αχάριστο επάγγελμα. Αυτό που λέει και η Μπλανς Ντιμπουά: Πάντοτε στηριζόμουνα στην καλοσύνη των ξένων…

Τώρα υπάρχει το ίντερνετ. Δεν βγαίνει ο κόσμος. Πάει στα μαγαζιά μόνο για δημόσιες σχέσεις, για να δειχτεί. Είναι πιο συντηρητικά τα νέα παιδιά και πιο πολύ της μαλακίας. Μεγαλώνει μια γενιά με τη μαλακία μέσα απ’ το ίντερνετ. Καυλώνουν εξ αποστάσεως και όχι εξ επαφής, πώς το λέει ο Χριστιανόπουλος; Είναι αποξενωμένοι.

Έγραψα ένα βιβλίο με ποιήματα που το ονόμασα «Σαλτάρισμα». Κυκλοφόρησε πριν από χρόνια από την Οδό Πανός. Είναι πολύ επώδυνο το να γράφεις ποίηση. Είναι το ξεβράκωμα της ψυχής σου, πρέπει να υποφέρεις. Δεν το ξανάκανα. Βιώνεται μόνο με μοναξιά, λύπη και θάνατο. Χαρούμενη ποίηση δεν είναι δυνατόν να υπάρξει. Δεν ξαναγράφω. Μιζέρια. Μου αρέσει ο Καβάφης. Αυτός ο πονεμένος ερωτισμός μόνο από γκέι μπορεί να βγει. Στους straight, όσο πάθος κι αν έχουν μεταξύ τους, λειτουργεί το ένστικτο. Για τη συνέχιση της ζωής, τη γονιμοποίηση, τη διαιώνιση του είδους. Ενώ ανάμεσα σε δυο άντρες ή δυο γυναίκες που αγαπιούνται λειτουργούν το πάθος και η αγάπη του ενός προς τον άλλο. Μερικές φορές είναι πιο δυνατά.

Ερωτεύτηκα και έλεγα «αχ, δεν θα ξαναπάω με κανέναν» - τώρα μουντζώνομαι. Αν δεν την κυνηγήσεις τη ζωή και δεν τη ζήσεις όπως θέλεις, τι ωφελεί; Τσάμπα πούστης;

Διαβάστε τη στυνέντευξη και τα σχόλια των αναγνωστών πιέζοντας εδώ:
LIFO

Απέλαση στη βέβαιη κόλαση.


Αναδημοσιεύουμε από τον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής 4.11.07, άρθρο της δημοσιογράφου Κατερίνας Χτενέλη, σχετικό με την άρνηση της ελληνικής πολιτείας να δώσει άσυλο στον Ιρανό γκέι μετανάστη «'Aλεξ».

Απέλαση στη βέβαιη κόλαση

Ο «'Aλεξ» είναι ένας καλλιεργημένος νεαρός άνδρας, γόνος πλούσιας Ιρανικής οικογένειας, που εδώ και επτά χρόνια ζει στην Ελλάδα. Μέχρι και το 1999 ζούσε στο Ιράν όπου διατηρούσε τη δική του επιχείρηση. Μια μέρα, η ιρανική αστυνομία τον συνέλαβε με ασαφή κατηγορία. Μεταφέρθηκε στη φυλακή Jankal όπου κρατήθηκε για 45 ημέρες. Σύμφωνα με την μαρτυρία του, στις μέρες τις κράτησής του υπέστη μαστίγωση σε όλο του σώμα, φάλαγγα, ηλεκτροσόκ σε ευαίσθητα σημεία. Όπου άνοιγαν πληγές, του έβαζαν αλάτι. Επίσης, υποβλήθηκε στο μαρτύριο της εικονικής εκτέλεσης και υπέστη διαδοχικούς βιασμούς.

Μη έχοντας άλλη επιλογή, οι γονείς του δωροδόκησαν τους φύλακες, ο 'Aλεξ απέδρασε και αφού κατάφερε να φτάσει με τα πόδια στην Τουρκία, πέρασε, από εκεί στην Ελλάδα. Ο 'Aλεξ δεν είναι φονιάς και η περίπτωσή του δεν είναι η μοναδική στο Ιράν. Ο ʼλεξ είναι ομοφυλόφιλος.

Το 2000 μπαίνοντας στην Ελλάδα, ο ʼλεξ, όπως όλοι οι πρόσφυγες, κατέφυγε στην Αστυνομία ζητώντας πολιτικό άσυλο. Η Αστυνομία αντί να πάρει επιτόπου, όπως όφειλε, συνέντευξη από τον 'Aλεξ, για να του δώσει τη δυνατότητα να εξηγήσει τους λόγους που τον αναγκάζουν να ζητήσει άσυλο, του δίνει απλώς, ένα «υπηρεσιακό σημείωμα» προσωρινής διαμονής και τον καλεί για τη συνέντευξη το 2002, δύο χρόνια αργότερα! Αλλά και στη συνέντευξη, δεν τηρήθηκε καμία από τις εγγυήσεις που προβλέπει ο νόμος. Δεν υπήρχε κατάλληλος μεταφραστής και δεν τηρήθηκε το απόρρητο της συνέντευξης- πραγματοποιήθηκε παρουσία και άλλων Ιρανών μεταναστών. Έτσι, ο 'Aλεξ αποφεύγει να δηλώσει ότι, ο μόνος λόγος για τον οποίο υποβλήθηκε σε βασανιστήρια, ήταν η ομοφυλοφιλία του. Το 2003 εκδίδεται η πρώτη απόφαση για την αίτηση ασύλου του 'Aλεξ, η οποία είναι απορριπτική -όπως άλλωστε συμβαίνει με όλους τους πρόσφυγες! Κάνει αμέσως προσφυγή και περιμένει να εξεταστεί από τη Γνωμοδοτική Επιτροπή του τότε Υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Παράλληλα, ο Έλληνας σύντροφος του στέλνει επιστολή στο Υπουργείο, με την οποία δηλώνει ότι συζεί με τον ʼλεξ και ότι τον έχει υπό την προστασία του, θεωρώντας ότι η δημοσιοποίηση της ερωτικής τους σχέσης θα λειτουργούσε θετικά στην έκβαση της υπόθεσής του.

Τρία χρόνια αργότερα, το 2006, έρχεται η δεύτερη απόρριψη του αιτήματος πολιτικού ασύλου και μαζί, το «σημείωμα» της απέλασης. «Τότε ήρθε σε μένα», μας λέει η δικηγόρος του, κ. Μαριάννα Τζεφεράκου. «Τον έστειλα στο Ιατρικό Κέντρο Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων, όπου πιστοποιήθηκε πλήρως η αλήθεια των όσων ισχυριζόταν». Τα σημάδια από τα βασανιστήρια ήταν ακόμη εμφανή στο σώμα του έστω και αν είχαν περάσει έξι χρόνια από τότε. Το Κέντρο Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων, παρείχε στον 'Aλεξ ιατρική και ψυχολογική βοήθεια, εγχειρητική αποκατάσταση καθώς και μια σημαντική γνωμοδότηση: «Σε περίπτωση που υποχρεωθεί να επιστρέψει στη χώρα του, θα τεθεί σε κίνδυνο η σωματική και ψυχολογική του ακεραιότητα, πράγμα που αντίκειται στις διατάξεις του άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των άρθρων 3 και 15 της Διεθνούς Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών, ενάντια στα βασανιστήρια». «Με τη γνωμοδότηση αυτή στα χέρια», συνεχίζει η κ. Τζεφεράκου, «ζητήσαμε την επανεξέταση του αιτήματος - σύμφωνα με το δικαίωμα που δίνει ο νόμος– προσκομίζοντας συγχρόνως στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι ομοφυλόφιλοι στο Ιράν απαγχονίζονται. Η Γνωμοδοτική Επιτροπή όμως, μολονότι, δεν αμφισβητεί το ότι ο 'Aλεξ είναι ομοφυλόφιλος έκρινε ότι δεν υπάρχουν κρίσιμοι και σοβαροί λόγοι για να ανοίξει ξανά ο φάκελος. Επιπλέον, δεν θεώρησε σημαντικό στοιχείο την έκθεση του Ιατρικού Κέντρου που πιστοποιεί ότι ο 'Aλεξ είναι θύμα άγριων βασανιστηρίων! Τώρα πια, περιμένουμε από το Συμβούλιο Επικρατείας να κρίνει την αίτησή μας για την ακύρωση της απορριπτικής απόφασης».

Η υπόθεση του Ιρανού 'Aλεξ, πήρε δημοσιότητα όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, κυρίως χάρη στην κινητοποίηση, μέσω του διαδικτύου, των ελληνικών ομοφυλοφιλικών οργανώσεων και των bloggers. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ΛΑΟΣ κατέθεσαν ερωτήσεις στο Υπουργείο Εσωτερικών. Και η αντίδραση του επίσημου Ιρανικού κράτους σε αυτή τη δημοσιότητα ήρθε μέσω μιας επιστολής που έστειλε, στις 26 Οκτωβρίου, η πρεσβεία της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν, στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία για να δηλώσει: «εκφράζοντας τη λύπη μας από τη δημοσίευση τέτοιων μη ρεαλιστικών ειδήσεων, διαψεύδουμε το περιεχόμενό τους».

Κατερίνα Χτενέλη


«To θυμάμαι το αγόρι αυτό. Είχε πολλά προβλήματα από τα βασανιστήρια που υπέστη. Η πιστοποίηση που έχει από εμάς είναι το πιο ισχυρό χαρτί για την αίτηση πολιτικού ασύλου αλλά φαίνεται ότι δεν εκτιμάται επαρκώς στην Ελλάδα. Η κατάσταση στο Ιράν είναι γνωστή. Έχουμε πάρα πολλά περιστατικά παραβίασης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, λόγω σεξουαλικής επιλογής. Το να είσαι ομοφυλόφιλος στο Ιράν σημαίνει θάνατος. Αυτή τη στιγμή, καταγγέλλω οποιαδήποτε ενέργεια γίνει για να φύγει αυτό το παιδί από την Ελλάδα, μία Ευρωπαϊκή χώρα που σέβεται - σε κάποιο βαθμό- τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Αν σταλεί πίσω στο Ιράν κινδυνεύει η ζωή του. Για ό,τι συμβεί στο παιδί αυτό, υπεύθυνος θα είναι ο Υπουργός και η ίδια η κυβέρνηση και η χώρα μας θα είναι υπόλογη απέναντι στη Διεθνή Κοινότητα και στις Διεθνείς συμφωνίες, ξεκινώντας από τη συνθήκη της Γενεύης μέχρι την Διεθνή Σύμβαση για την κατάργηση των Βασανιστηρίων που έχει επικυρωθεί από 90 χώρες και συντάχθηκε με πρωτοβουλία της Ελλάδας.

Μαρία Πίνιου- Καλλή
Διευθύντρια του Ελληνικού Ιατρικού Κέντρου Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων και Διευθύντρια του Διεθνούς Συμβουλίου Κέντρων αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων IRCT.



Ακόμα και εάν δεν προκύπτει από τις εκθέσεις ότι ασκείται στην πράξη ποινική δίωξη κατά των ομοφυλοφίλων στο Ιράν, για μία ασφαλή κρίση ενός αιτήματος ασύλου, θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, το γενικότερο περιβάλλον της χώρας, σε συνδυασμό πάντα με τις περιστάσεις κάθε ατομικής περίπτωσης. Στην περίπτωση των ομοφυλοφίλων στο Ιράν, ακόμη και εάν δεν επιβάλλονται ποινικές κυρώσεις, δίωξη μπορεί να θεωρηθεί και η διακριτική μεταχείριση, έναντι της οποίας το Κράτος δεν μπορεί να προστατεύσει τους υπηκόους του. Όσον αφορά την υπό εξέταση ατομική περίπτωση, του επονομαζόμενου 'Aλεξ, ιρανικής υπηκοότητας, ανεξάρτητα από το αρνητικό αποτέλεσμα της πρώτης εξέτασης του αιτήματος ασύλου και από το γεγονός ότι η υπόθεση εκκρεμεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας, η Ύπατη Αρμοστεία εκτιμά ότι η ανακοίνωση της ΕΟΚ (Ελληνική Ομοφυλοφιλική Κοινότητα) και η ύπαρξη επιστολής του συντρόφου του ενδιαφερόμενου, αποτελούν "νέα στοιχεία" κατά την έννοια του άρθρου 5 του ΠΔ 61/1999 (που καθορίζει τη διαδικασία εξέτασης των αιτημάτων ασύλου) και συνεπώς δικαιολογεί την επανεξέταση του αιτήματος από τα αρμόδια όργανα του Υπουργείου Εσωτερικών.

Καλλιόπη Στεφανάκη Υπεύθυνη του Ελληνικού Τομέα Προστασίας Προσφύγων της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ


Το Ιράν δεν είναι η μόνη χώρα που απειλεί με θανάτωση (απαγχονισμό) τους ομοφυλόφιλους άνδρες. Το ίδιο ισχύει στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, στη Μαυριτανία, στη Νιγηρία, στη Σαουδική Αραβία, στη Σομαλία, στο Σουδάν στην Υεμένη. Στο Καμερούν φυλακίζονται ακόμη και μαθητές με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας ενώ άλλες 32 χώρες προβλέπουν από πολυετή φυλάκιση μέχρι ισόβια κάθειρξη για το …έγκλημα της ομοφυλοφιλίας. Η περίπτωση του Ιρανού «'Aλεξ» δεν είναι η μοναδική στην Ευρώπη. Καμία Ευρωπαϊκή χώρα δεν φαίνεται να έχει επεξεργασμένη πολιτική ασύλου για τους πρόσφυγες που κινδυνεύουν στις χώρες τους λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού και ούτε η Σύμβαση της Γενεύης του 1951 για τους πρόσφυγες δεν προβλέπει με σαφήνεια αυτές τις περιπτώσεις. Έτσι, η κάθε χώρα πράττει ανάλογα με το βαθμό ευαισθητοποίησής της. Η Ολλανδία έθεσε μορατόριουμ, για ένα χρόνο, στις απελάσεις Ιρανών ομοφυλοφίλων, ενώ η Σουηδία παρά τις αντιδράσεις, απέλασε τελικά έναν Ιρανό γκέι άνδρα.

(ΤΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ) http://www.gaynewsingreek.blogspot.com/
Blogger



Εκθέσεις του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων υπολογίζουν τους τρανσέξουαλ του Ιράν σε περισσότερους από εκατόν πενήντα χιλιάδες. Στο ντοκιμαντέρ με τίτλο « Αλλαγές φύλου στο Ιράν», που προβλήθηκε από το Al-Arabyia TV (Dubai), στις 2 Ιουλίου 2005, έγινε σαφές ότι οι ομοφυλόφιλοι στο Ιράν προτιμούν να κάνουν επέμβαση διόρθωσης φύλου, παρά να κατηγορηθούν για λαβάτ (ο σοδομισμός στα ιρανικά), που τιμωρείται έως και με θάνατο. Μάλιστα, ήδη από την εποχή του Αγιατολάχ Χομεϊνί- τις επεμβάσεις χρηματοδοτεί το ίδιο το κράτος!

Μαρίνα Γαλανού Γενική Γραμματέας της Ελληνικής Ομοφυλοφιλικής Κοινότητας (ΕΟΚ)

ΕΤ-3 με θέμα τον γάμο ομοφύλων


Συζήτηση στο κανάλι ΕΤ-3 με θέμα τον γάμο ομοφύλων, εκπομπή «Μαύρο-'Aσπρο».

Στην εκπομπή μίλησαν ο Νίκος Χατζητρύφων (Σύμπραξη κατά της Ομοφυλοφοβίας), ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος, η καθηγήτρια Θεοφανώ Παπαζήση, ο βουλευτής θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ, κος Κουράκης.

Συζητήθηκε εκτός του γάμου ομοφύλων και η τεκνοθεσία από ζευγάρια του ιδίου φύλου.

Οι κύριοι Χατζητρύφων, Βαλλιανάτος και η Θ. Παπαζήση ανέπτυξαν με σαφήνεια τα θέματα, ενώ ο κύριος Κουράκης υποστήριξε τον γάμο ομοφύλων.

Ανεξέλεγκτη μετάδοση του AIDS από 1 εκ. Ευρωπαίους


Αναδημοσιεύουμε από το ΕΘΝΟΣ της 3.11.07:

Το 50% έως 60% των μολυνθέντων δεν γνωρίζουν ότι είναι φορείς ή νοσούντες

Μπορεί να μας απασχολεί κατά κόρον το ποσοστό των ανθρώπων που έχουν μολυνθεί από AIDS στην Αφρική και την Ασία, κι όμως, στην πραγματικότητα, δεν έχουμε ακόμη διευκρινίσει τι συμβαίνει στην "αυλή" μας».

Με αυτή την εύστοχη διατύπωση και στο πλαίσιο του 11ου Πανευρωπαϊκού Συνεδρίου για το AIDS, που έγινε στη Μαδρίτη πριν από λίγες ημέρες, ο Ευρωπαίος επιστήμονας Γενς Λούντγκρεν συνόψισε το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη στον αγώνα της κατά του AIDS και συνίσταται στο μεγάλο ποσοστό μη διαγνωσμένων οροθετικών ατόμων (φορέων και νοσούντων): υπολογίζονται σε 1 εκατ. και μεταδίδουν ανεξέλεγκτα τον ιό.

Ειδικότερα, ο κ. Λούντγκρεν, καθηγητής Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης και μέλος της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Κλινικής Μελέτης του AIDS (EACS), η οποία και διοργάνωσε το συνέδριο, επεσήμανε ότι στην ευρωπαϊκή ήπειρο ο αριθμός των προσβεβλημένων από τον ιό (HIV) ανέρχεται σε 1,5 εκατ. ανθρώπους.

Σύμφωνα με τον δρ Γιούργκεν Ρόκστροχ, καθηγητή Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Βόννης, τα τελευταία δύο χρόνια διαπιστώνεται αύξηση 20% στο ποσοστό των ανθρώπων που ζουν με τον ιό.

Εκείνο όμως που ανησυχεί περισσότερο τους Ευρωπαίους ειδικούς είναι το ποσοστό των μη διαγνωσμένων οροθετικών, που εκτιμάται ότι προσεγγίζει το 50-60% του συνόλου των μολυσμένων από τον ιό.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα διαπιστώνεται στην Ανατολική Ευρώπη, όπου οι μη διαγνωσμένοι ανέρχονται σε ποσοστό περίπου 70% του συνόλου των οροθετικών, όταν στη Δυτική Ευρώπη τα ποσοστά είναι αντίστροφα.

Το μεγάλο ποσοστό μη διεγνωσμένων συνεπάγεται την ανεξέλεγκτη διάδοση του ιού: «Η συχνότητα μετάδοσης του HIV από μη διεγνωσμένους οροθετικούς είναι 3,5 φορές μεγαλύτερη από εκείνη που παρατηρείται σε όσους γνωρίζουν την οροθετικότητά τους», εξήγησε ο κ. Λούντγκρεν.

Εγκαιρη διαγνωση

Για τον λόγο αυτό, η ανάδειξη της σημασίας της έγκαιρης διάγνωσης, τόσο για την υγεία του μεμονωμένου οροθετικού όσο και για τη δημόσια υγεία, αποτέλεσε έναν από τους στόχους του Συνεδρίου: Εγκαιρη διάγνωση σημαίνει και έγκαιρη έναρξη θεραπείας, η οποία βελτιώνει την πρόγνωση και την εξέλιξη της νόσου και καθιστά τον οροθετικό λιγότερο μεταδοτικό.

Η εξασφάλιση των ελάχιστων προδιαγραφών της θεραπευτικής αντιμετώπισης του HIV/AIDS σε όλη την Ευρώπη αποτέλεσε τον δεύτερο βασικό στόχο του Συνεδρίου. Καθώς στη Δυτική Ευρώπη μεγάλο ποσοστό των μολυσμένων είναι μετανάστες, παράνομοι και μη, η ένταξή τους στο σύστημα υγείας συνιστά μία ακόμη πρόκληση για τους επιστήμονες και -κυρίως- τους πολιτικούς.

Ασθένειες - ένδειξη

Για την εξυπηρέτηση του σκοπού της έγκαιρης διάγνωσης, η EACS πρότεινε τη δημιουργία ενός καταλόγου με ασθένειες, η ύπαρξη των οποίων δύναται να αποτελεί ένδειξη για ενδεχόμενη παράλληλη παρουσία του HIV/AIDS στον ασθενή. Για παράδειγμα, ασθένειες-δείκτες για HIV μπορούν να είναι η σύφιλη, η πνευμονία που δεν ανταποκρίνεται σε αντιβιοτικά κ.ά. Η κατάρτιση ενός τέτοιου καταλόγου, σε συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Κέντρο Ελέγχου Ασθενειών και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, θα αφυπνίσει τον μέσο κλινικό γιατρό, ώστε να προτρέπει σε εξέταση HIV τον ασθενή που πάσχει από κάποια από τις ασθένειες-δείκτες.

Τα νέα φάρμακα κατα του ΗΙV

Την πρόοδο στον τομέα των φαρμάκων κατά του HIV, όπως καταγράφηκε στο 11ο Πανευρωπαϊκό Συνέδριο για το AIDS, μας εξηγεί η Μαρία Χίνη, παθολόγος-λοιμωξιολόγος στη Μονάδα Λοιμώξεων του Νοσοκομείου «Ερυθρός Σταυρός».

Πρόκειται για νέα φάρμακα, που είναι αποτελεσματικά σε φορείς/ασθενείς οι οποίοι είχαν αναπτύξει αντοχή στα παλαιότερα αντιρετροϊκά φάρμακα. «Εκτός από το Tipranavir (κυκλοφόρησε το 2006 με την εμπορική ονομασία Aptivus) και το Darunavir (2007, Prezista), αναμένονται να κυκλοφορήσουν στην Ελλάδα το Maraviroc (Selzentry) και το Etravirine. Το Maraviroc είναι ο πρώτος εκπρόσωπος μιας νέας κατηγορίας αντιρετροϊκών φαρμάκων -των «αναστολέων του CCR5»- και χορηγείται σε ασθενείς με πολυανθεκτικό ιό στα ήδη υπάρχοντα φάρμακα. Είναι το πρώτο αντιρετροϊκό που έχει ως στόχο ένα τμήμα του ανοσοποιητικού συστήματος παρά τον ίδιο τον ιό. Μπλοκάρει μία πρωτεϊνη-υποδοχέα στην επιφάνεια του ανθρώπινου κυττάρου, και ο ιός δεν μπορεί να εισέλθει.

Το Etravirine ανήκει σε ήδη γνωστή κατηγορία φαρμάκων και η ιδιαιτερότητά του έγκειται στο ότι είναι δραστικό εκεί που τα άλλα φάρμακα της κατηγορίας του δεν απέφεραν αποτέλεσμα. Σε καινούργια κατηγορία φαρμάκων («αναστολείς ιντεγκράσης») ανήκει και το Raltegravir (Isentress), που θα κυκλοφορήσει στις ΗΠΑ και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε όλους τους ασθενείς που έχουν αποτύχει σε προηγούμενα σχήματα (εν αντιθέσει προς το Maraviroc, που απευθύνεται σε συγκεκριμένη κατηγορία ασθενών).

Της Α.-Μ. Λεουτση

Πηγή : ΕΘΝΟΣ

Το τέλος των «αγιατολάδων»


Αναδημοσιεύουμε από τα Νέα της 3.11.07:

Οι αυτοκράτορες της ηθικής είναι γυμνοί. Και εάν ο Ρούντι Τζουλιάνι καταλήξει να χορέψει τον χορό του νικητή στο συνέδριο των Ρεπουμπλικανών, θα το κάνει πάνω στους πολιτικούς τους τάφους

Το τέλος των «αγιατολάδων»

ΗΠΑ: η θρησκευτική Δεξιά χάνει τους υποστηρικτές της
TΗΕ ΝΕW ΥΟRΚ ΤΙΜΕS Τoυ Frank Rich


'Oταν τον Αύγουστο του 2001 ο νεοεκλεγείς πρόεδρος Τζορτζ Μπους πήγε για διακοπές στο ράντσο του στο Τέξας, έγραψα μια στήλη για τον άνθρωπο που δεν θα γινόταν ποτέ πρόεδρος: τον Ρούντι Τζουλιάνι. Λίγο καιρό πριν είχε εγκαταλείψει τη σύζυγό του και την επίσημη κατοικία του δημάρχου της Νέας Υόρκης επειδή είχε δημιουργήσει δεσμό με τη συνεργάτιδά του Τζούντι Νάθαν (την οποία αργότερα παντρεύτηκε) και διέμενε επί δύο μήνες με ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων. Δεν υπάρχει άλλος Αμερικανός πολιτικός που να τολμούσε ποτέ κάτι τέτοιο, οπότε αποφάσισα να επισκεφθώ το προσωρινό σπίτι του Ρούντι.

Oι συγκάτοικοί του μου εξήγησαν ότι ο δήμαρχος θαύμαζε την «ειδυλλιακή σχέση» τους και ότι τους είχε διαβεβαιώσει πως «εάν ποτέ γινόταν νόμιμος ο γάμος ομοφυλόφιλων, θα ήταν ο πρώτος που θα τον εφάρμοζε και θα τους πάντρευε με χαρά». Αυτός είναι ο ίδιος Ρούντι Τζουλιάνι που προηγείται στη διεκδίκηση του προεδρικού χρίσματος των Ρεπουμπλικανών 6 χρόνια μετά.

Από τις αρχές αυτής της δεκαετίας θεωρείται δεδομένο ότι κανένας Ρεπουμπλικανός δεν μπορεί να κερδίσει την προεδρία χωρίς να προσφέρει, όπως ο Μπους, «γη και ύδωρ» στους ηγέτες της θρησκευτικής Δεξιάς. Όταν ο Τζουλιάνι άρχισε να προηγείται στις δημοσκοπήσεις, όλοι θεώρησαν ότι οι αδαείς πολίτες γνώριζαν μόνο τις αποτελεσματικές αντιδράσεις του μετά την 11η Σεπτεμβρίου και όχι τις απόψεις του. «Οι Αμερικανοί δεν κατανοούν ακόμα πόσο μακριά από τη συντηρητική σκέψη είναι οι απόψεις του δημάρχου Τζουλιάνι», έλεγε ο Τόνι Πέρκινς, επικεφαλής του Συμβουλίου Προστασίας της Οικογένειας, τον Φεβρουάριο. Όμως έκτοτε ο Τζουλιάνι έχει κάνει γνωστές τις απόψεις του και ακόμα προηγείται στις πανεθνικές δημοσκοπήσεις μεταξύ των Ρεπουμπλικανών ψηφοφόρων.

Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις γι΄ αυτό. Η μία είναι ότι η 11η Σεπτεμβρίου και η τρομοκρατία είναι πάνω απ΄ όλα. Μια άλλη, ότι οι υπόλοιποι υποψήφιοι εμφανίζονται αδύναμοι. Όμως η πιο προφανής εξήγηση είναι ότι η ισχύς της θρησκευτικής Δεξιάς- και όλων αυτών των συντηρητικών ομάδων που προστατεύουν τις «αμερικανικές αξίες»- μειώνεται διαρκώς. Μετά τις εκλογές του 2004, οι Ευαγγελικοί Χριστιανοί εμφανίζονταν ως η πιο ισχυρή και συσπειρωμένη ομάδα ψηφοφόρων της Αμερικής. Τρία χρόνια αργότερα δεν μπορούν να βρουν έναν υποψήφιο και οι ηγέτες τους είναι διχασμένοι σε πολλά θέματα. Οι αυτοκράτορες της ηθικής είναι γυμνοί. Και, εάν ο Ρούντι Τζουλιάνι καταλήξει να χορέψει τον χορό του νικητή στο συνέδριο των Ρεπουμπλικανών, θα το κάνει πάνω στους πολιτικούς τους τάφους.

Οι ομοφυλόφιλοι.

Σ΄ αυτό θα έχει συμβάλει βέβαια η υποκρισία τους, καθώς πληθαίνουν τα παραδείγματα εκείνων που πρεσβεύουν την τάξη και την ηθική και πιάνονται να απατούν τις συζύγους τους ή να έχουν ομοφυλοφιλικές σχέσεις. ʼλλωστε, μια πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι αυτά που θέλουν να ακούσουν οι ψηφοφόροι των Ρεπουμπλικανών είναι τι θα γίνει με τον πόλεμο στο Ιράκ και την κοινωνική ασφάλιση. Οι εκτρώσεις και οι γάμοι ομοφυλόφιλων έρχονται τελευταίοι στη λίστα. Σε μια άλλη έρευνα που έκαναν ομάδες της θρησκευτικής Δεξιάς για το ίδιο θέμα, δεν είχαν αναφέρει καν στις επιλογές των ψηφοφόρων τον πόλεμο στο Ιράκ και την περίθαλψη.

Και έτσι όμως, μεταξύ των ψηφοφόρων της θρησκευτικής Δεξιάς ο Τζουλιάνι συγκεντρώνει το 26%, βρίσκεται δηλαδή στην πρώτη θέση μαζί με τον Φρεντ Τόμσον, τον υποψήφιο που είχε κατηγορήσει το 2005 τον ήρωα καρτούν Μπομπ Σφουγγαράκη ότι «υποστήριζε τους ομοφυλόφιλους». Η Χίλαρι. Ακόμα και αν κάποιος δεν λάβει υπ΄ όψιν του ότι ως δήμαρχος της Νέας Υόρκης ο Τζουλιάνι διόρισε περισσότερους Δημοκρατικούς στο δικαστικό Σώμα, είναι προφανές ότι αυτήν τη στιγμή κανείς δεν μπορεί να διαχωρίσει τις θέσεις του Τζουλιάνι για τις αμβλώσεις, τον γάμο ομοφυλόφιλων και τον έλεγχο των όπλων από τις θέσεις της Χίλαρι Κλίντον.

Βέβαια, οι θέσεις του για επιθετική πολιτική στο Ιράν είναι επίφοβες.

'Oποιο κόμμα όμως κι αν κερδίσει τον Λευκό Οίκο το 2008, το σίγουρο είναι ότι τότε θα λήξει η βασιλεία των αγιατολάδων της αμερικανικής Δεξιάς.


Με μια ματιά

- ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ τον Μάιο του 1944 στο Μπρούκλιν, σε οικογένεια ιταλικής καταγωγής. ? Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ του περιελάμβανε πυροσβέστες, αστυνομικούς και εγκληματίες.

- Ο ΠΑΤΕΡΑΣ του δούλευε για τη Μαφία και είχε φυλακιστεί στις φυλακές του Σινγκ Σινγκ.

-ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ νεαρός σκεφτόταν να γίνει μοναχός.

- ΠΑΡ' ΟΤΙ είχε κριθεί ικανός, κατόρθωσε να μην κληθεί να πάρει μέρος στον πόλεμο του Βιετνάμ.

- ΣΠΟΥΔΑΣΕ νομικά και το 1983 διορίστηκε εισαγγελέας της νότιας Νέας Υόρκης.

- ΤΟ 1986 σε μία δίκη κατόρθωσε να καταδικάσει τους νονούς 5 μεγάλων οικογενειών της Μαφίας σε 100 χρόνια κάθειρξη.

- ΗΤΑΝ Δημοκρατικός τη δεκαετία του ΄70.

- ΔΙΕΤΕΛΕΣΕ δήμαρχος Νέας Υόρκης την περίοδο 1994-2001. ? ΤΟ 2001, μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, το περιοδικό «ΤΙΜΕ» τον ανακήρυξε «πρόσωπο της χρονιάς».

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2007

Απέλαση στη βέβαιη κόλαση


Ελεύθερος Τύπος
Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2007

:: Απέλαση στη βέβαιη κόλαση :: Σελίδα 62

Διαβάστε αύριο δισέλιδο άρθρο της Κατερίνας Χτενέλη στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής (4.10.07) , για την υπόθεση του Ιρανού γκέι Άλεξ που κινδυνεύει με απέλαση στο Ιράν. Συνοδεύεται με παρεμβάσεις της Κ. Στεφανάκη (Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ), της Μ. Πινιού Κράλλη (Διευθύντρια του Διεθνούς Συμβουλίου Κέντρων Αποκατάστασης θυμάτων Βασανιστηρίων), της Μαρίνας Γαλανού (Γ.Γ. ΕΟΚ) και του μπλόγκερ, ιδιοκτήτη του Απέναντι Πεζοδρομίου.

Μπέττυ : Υποψήφια για Πρόσωπο Της Χρονιάς




Τα Πρόσωπα της Χρονιάς αποτελούν πορτραίτα ανθρώπων από τις χώρες που παίρνουν μέρος στην Ευρωπαϊκή Χρονιά 'Ισων Ευκαιριών Για 'Ολους 2007, και οι οποίοι είναι ή έχουν πέσει θύματα διακρίσεων, έχουν υπερνικήσει τις διακρίσεις ή αγωνίζονται για ίσες ευκαιρίες. Ανάμεσα στα πρόσωπα που είναι υποψήφια, είναι η ελληνίδα τρανσέξουαλ Ελισάβετ Βακαλίδου (Μπέττυ).

Στην ιστοσελίδα για τις γυναίκες υποψήφιες ( http://ec.europa.eu/employment_social/eyeq/index.cfm?cat_id=FY ) μπορείτε να δείτε όλες τις υποψήφιες.

Όπως επισημαίνει η σελίδα «Τα Πρόσωπα της Χρονιάς αποτελούν μια ευκαιρία για ανταλλαγή εμπειρών και ιστοριών που δείχνουν καθαρά ότι χρειάζονται σαφή μέτρα σε όλα τα επίπεδα - τοπικά, περιφερειακά, εθνικά και διεθνή - με σκοπό να εξαλειφθούν η προκατάληψη, τα επιζήμια στερεότυπα και οι διακρίσεις στις Ευρωπαϊκές κοινωνίες του σήμερα.»

Για την Μπέτυ, δε, γράφει

Μπέττυ Βακαλίδου, Ελεύθερος Επαγγελματίας & συγγραφέας Τρανσέξουαλ

Η Μπέττυ Βακαλίδου γεννήθηκε αγόρι στην Αλεξανδρούπολη. Λίγο πριν κλείσει τα 15 της, εκδιώχθηκε από το χωριό της και ήρθε στην Αθήνα όπου άρχισε να εκδηλώνει τη σεξουαλικότητά της. Σε ηλικία 19 χρονών πήγε στην Αμερική όπου έζησε ως λαθρομετανάστης για δύο χρόνια. Γυρίζοντας στην Ελλάδα, έγινε τραβεστί και άρχισε να πορνεύεται. Συμμετείχε στην ίδρυση του Απελευθερωτικού Κινήματος Ομοφυλόφιλων Ελλάδας (Α.Κ.Ο.Ε.). Το 1980 εκδίδει το πρώτο αυτοβιογραφικό της βιβλίο. Το βιβλίο προκαλεί σάλο την εποχή εκείνη στην Ελλάδα, γίνεται "best seller" παρ' όλη την απαγόρευση που επιβάλλεται στην πώλησή του και αποσπά διθυραμβικές κριτικές. Στο βιβλίο της βασίζεται η μικρού μήκους ταινία του Δημήτρη Σταύρακα με τίτλο το όνομά της και πρωταγωνίστρια την ίδια. Η ταινία αποσπά τα πρώτα βραβεία στα φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Δράμας και Λάρισας. Τον επόμενο χρόνο εκδίδει το δεύτερο βιβλίο της με τίτλο Πόσο Πάει στο οποίο παρελαύνουν οι τραγικές ιστορίες τεσσάρων τραβεστί, ιδωμένες από το τρυφερό αλλά και αμείλικτο βλέμμα της. Την 1η Νοεμβρίου 1984 η Μπέττυ φεύγει στο εξωτερικό όπου - προς μεγάλη έκπληξη όλων - υποβάλλεται σε εγχείρηση διόρθωσης του φύλου της. Γυναίκα πλέον και ανατομικά, δουλεύει για ένα διάστημα σε οίκους ανοχής στην Αθήνα και το Βερολίνο. Τα τελευταία χρόνια ζει στην Αθήνα.

"Οι ομοφυλόφιλοι άντρες και γυναίκες πρέπει να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Δεν γίνεται σε αυτή τη χώρα που θέλει να θεωρείται ισότιμο μέλος της Ε.Ε. να τους κατατάσσει στο περιθώριο. Δεν γίνεται σε αυτή τη χώρα να κλείνει ραδιοφωνικός σταθμός απ’ όπου ακούγονταν οι φωνές των ομοφυλόφιλων. Δεν γίνεται πολιτικοί και ιερωμένοι αυτής της χώρας να λοιδορούν από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τους ομοφυλόφιλους. Είναι απαράδεκτο ο δήμαρχος της Αθήνας να αρνείται να θέσει υπό την αιγίδα του δήμου τις εκδηλώσεις για την ημέρα της ομοφυλόφιλης υπερηφάνειας. Εγώ έχω ζήσει ως άνδρας ομοφυλόφιλος, ως τραβεστί και κατ’ ανάγκην πόρνη και ως γυναίκα. Μοναδικό όπλο η φωνή μου. Φωνή που «κραυγάζει» πάντα την αλήθεια για μια στάση ζωής που πασχίζει να αλλοιώσει το σύστημα απ' έξω και από μέσα. Έχω γράψει δυο βιβλία που μιλάνε για τη συντριβή που υφίστανται άνθρωποι σαν εμένα σε καθημερινή βάση. Είναι παρήγορο που το έτος αυτό είναι το Ευρωπαϊκό Έτος Ίσων Ευκαιριών και είμαι περήφανη που συμμετέχω ως Πρόσωπο της Χρονιάς."

ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ


Αναδημοσιεύουμε από τον Πολύχρωμο Πλανήτη και Το Απέναντι Πεζοδρόμιο

Δημοσίευση του Δελτίου Τύπου της ΕΟΚ, λίγες ώρες μόνο μετά την αποστολή του σε αρκετά ειδησιογραφικά γκέι πόρταλς.

Ενδεικτικά αναφέρουμε τα εξής: το βρετανικό PinkNews (του Tony Grew), το ολλανδικό Gk.Nl(Oproep voor steun aan Iraanse asielzoeker), το γαλλικό περιοδικό Tetu , το ισπανικό dosmanzanas.com , το βελγικό luclebelge.skynetblogs.be (http://luclebelge.skynetblogs.be), το πόρταλ της PlanetOut (http://www.247gay.com), ενώ στην ιστοσελίδα της εξόριστης ιρανικής queer οργάνωσης IRQO είναι πρώτο θέμα.

Να αναφέρουμε επίσης ότι εκπρόσωπος της ΕΟΚ ανέφερε ότι το θέμα ήδη έχει αρχίσει να κινείται στις Βρυξέλλες από τις οργανώσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων, ενώ θα τεθεί και στην Ευρωβουλή.


Πηγή : Πολύχρωμος Πλανήτης - Colourful Planet

***************************************


“You who live serenely and comfortably on the other side of Iran’s frontiers, be aware that those who think and feel and love like you do in Iran are executed for the crime of homosexuality, are assassinated, kidnapped, and barred from working in offices. You have festivals, and they prisons. You select Mr. Gay of the Year, but they don’t even enjoy the right to have gravestones. Be fair and tell us what difference there is between us and you. Isn’t it time that all homosexuals around the world rise up and come to our defense?"
Μάνι, Ιρανός γκέι ακτιβιστής

Ήδη μέσα στις 24 πρώτες ώρες από την δημοσιοποίηση του δελτίου τύπου της ΕΟΚ για τον κίνδυνο απέλασης στο Ιράν που διατρέχει ο Ιρανός ομοφυλόφιλος πρόσφυγας τα gay sites της Ευρώπης άρχισαν ήδη να προβάλουν την είδηση αποδεικνύοντας εμπράκτως την αλληλεγγύη της κοινότητάς μας σε υπερεθνικό επίπεδο.
Προφανώς η καθυστέρηση πολλών ελληνικών gay sites να ασχοληθούν με το θέμα θα πρέπει να αποδοθεί στα γνωστά αργά ελληνικά αντανακλαστικά.


Ηνωμένο Βασίλειο
Greek gay community protest Iran deportation
(Tony Grew, pinknews.co.uk , 29/10/2007)
A gay rights group in Greece has asked for help to stop the deportation of a 40-year-old Iranian man.
GHC-EOK say that the man, known as Alex, was arrested, beaten and tortured in his home country because he is gay.
Two separate applications to remain in Greece have been rejected and his case is due to be discussed before the country's Supreme Council.
A spokesman for GHC-EOK said:
"Alex's deportation to Iran will constitute a violation of the articles 3 and 15 of the International Convention of the Human Rights, co-signed and validated by Greece.
"We need your strong support in order to prevent the Greek state from violating the international law and the human rights of a person whose life is in danger because of his sexuality."
The organisation says that Greece will be committing a serious miscarriage of justice and a gross violation of human rights if they return Alex to Iran.
Gay and lesbian people in the Islamic Republic of Iran face the death penalty.
GHC-EOK say that Alex is a member of a rich Iranian family who was visited in 1999 at his workplace by an ex-schoolmate who knew Alex was gay and who was probably a member of the government party.
After that visit, Alex was arrested by the religious police and kept in the Jankal jail at the Iranian town of Rast for 45 days.
Alex was tortured at Jankal.
He was beaten systematically with lashing straps in his back and kidneys. Beaten several times in the face, he lost three teeth as a result.
He had his testicles twisted, was submitted to bastinado (beating the soles of the feet) and had salt poured on his open wounds. He was put twice in mock execution.
After spending forty-five days in jail, his family paid to get him out so that he could attend the funeral of his mother.
The police took him to the funeral in women's clothes. While out of jail, Alex managed to escape.
A few days later, he arrived to Greece by way of Turkey in a terrible condition. He went to the General Administration office of the police and applied for political asylum based on the torture he had been submitted to in Iran.
The application was rejected.
In 2003, Alex submitted a second application for political asylum stating that he was homosexual and had a relationship with a Greek man, Phoebos (not his real name), who also testified that he was Alex's partner.
Alex and Phoebos are still together.
However, this application was also rejected.
Now Alex's case is to be discussed in front of the Supreme Council, which is scheduled to decide for a definitive resolution regarding his status as a refugee on March 11, 2008.GHC-EOK hope that international pressure will force the Greek government to reassess his case.
The status of Iranian people claiming asylum on the grounds of their sexuality has caused controversy in several European countries, including the UK.
Last month an Iranian lesbian due to be deported from the UK was told her case will be heard by The Court of Appeal after a campaign by human rights activists.
Pegah Emambakhsh has been released on bail by British officials.
She was scheduled for repatriation in August.
Her sexual orientation and her past life in Iran may lead to her being executed.
Even if she is not sentenced to death, she is likely to be prosecuted and tortured by Iran's religious officials.
Punishment for sexual intercourse among lesbians in Iran is 100 lashes and in the case of recidivists, execution.
The Italian government had intervened in Ms Emambakhsh's case by offering her asylum if the UK deported her.
Last month the President of Iran,Mahmoud Ahmadinejad, claimed in reply to a question posed about homosexuality during a speech at New York’s Columbia University: "In Iran we don't have homosexuals like in your country.
"In Iran we do not have this phenomenon, I don’t know who has told you that we have it."
Presidential media adviser Mohammad Kalhor later claimed:
"What Ahmadinejad said was not a political answer.
He said that, compared to American society, we don't have many homosexuals."
In August a newspaper, Shargh, was shut down for printing an interview with a lesbian poet, Saghi Ghahreman.
In July 2005, two gay teenagers, Mahmoud Asgari and Ayaz Marhoni were executed sparking protests around the world.
Since then, PinkNews.co.uk has reported on public executions and lynchings of gay people across the country.
.
Ολλανδία
Oproep voor steun aan Iraanse asielzoeker
(Gay Krant, 29/10/2007)
De Griekse homobeweging GHC-EOK heeft een internationale oproep gedaan om te voorkomen dat een 40-jarige Iraanse homo wordt uitgewezen naar zijn land. Daar wacht hem zeer waarschijnlijk de doodstraf.
De man vluchtte in 1999 via Turkije naar Griekenland, waar hij asiel heeft aangevraagd. Binnenkort komt zijn zaak voor het Hooggerechtshof. GHC-EOK vreest een negatief besluit met als gevolg dat de man gedeporteerd zal worden naar zijn thuisland.
'Alex', zoals de vluchteling wordt genoemd, werd in 1999 gearresteerd toen hij werd verraden door een vroegere klasgenoot. Hij werd gevangen genomen en meerdere keren zwaar mishandeld. Na 45 dagen cel betaalde zijn familie een borgsom zodat hij de begrafenis van zijn moeder kon bijwonen. Gehuld in vrouwenkleren wist hij bij die gelegenheid te ontsnappen.
Na zijn vlucht naar Griekenland diende hij meerdere verzoeken in voor een asielvergunningen, die tot nu toe zijn geweigerd. GHC-EOK zegt dat een mogelijke uitwijzing als een zwaard van Damocles boven het hoofd van Alex hangt en hoopt nu dat het buitenland druk op de Griekse regering zal uitoefenen om de man van de dood te redden.
.
Ισπανία
Grecia podría expulsar a un homosexual iraní
(Dos Manzanas, 29 - 10 - 2007)
La asociación homosexual EOK, una de las dos principales de Grecia, ha iniciado una campaña para impedir la expulsión del país de un homosexual iraní , que podría ser devuelto a Teherán próximamente. EOK y quienes apoyan su iniciativa piden que se vuelva a estudiar su petición de asilo.
Ese texto fue redactado en 1999 y en él se incluye una declaración de su pareja, de nacionalidad griega, y se asegura que antes de abandonar Irán fue torturado y violado cuando permaneció detenido durante 45 días. Esas agresiones habrían sido certificadas por un centro de ayuda a las víctimas de torturas, ya en Grecia.
Esta campaña de EOK para impedir la expulsión de ‘Alex’ -sobrenombre que han dado al gay iraní- se apoya además en el ejemplo de otros recientes casos vividos en Europa. Hace unas semanas estuvo de actualidad el caso de Pegah , a quien finalmente se permitió permanecer en Inglaterra después de que Italia se ofreciera a darle acogida. En Francia, Miryam vio cómo su caso fue revisado por Francia y se le concedió el asilo .
Irán, recordemos, es uno de los países del mundo donde la homosexualidad está reprimida con mayor dureza, estando contemplada incluso la pena de muerte por ser gay o lesbiana. En los últimos meses, el Gobierno de Mahmud Ahmadinejad ha agravado aún más la situación y ha confirmado detenciones y ejecuciones contra varios grupos sociales.

Διαβάστε το κείμενο και τα σχόλια των επισκεπτών πιέζοντας εδώ:
Dos Manzanas: Grecia podría expulsar a un homosexual iraní
.
Αργεντινή
Την είδηση αναπαράγει από το Dos manzanas και το Sentido G
.
Γαλλία
Grèce: nouveau cas de réfugié iranien menacé d'expulsion
(v2.e-llico.com, 25/10/2007)
Des militants homosexuels grecs de l'association EOK veulent empêcher l'expulsion vers l'Iran d'un gay iranien. Ils souhaitent un "réexamen" de sa demande d'asile pour homosexualité.
Ce réfugié a subi des tortures et viols pendant sa détention avant sa fuite d'Iran.
.
Επίσης έχουν αναφερθεί στην υπόθεση:
Το γαλλικό Tetu.com
Το ιταλικό Lamanicatagliata.com
Το αμερικανικό Seaqwa.com
Το βελγικό ιστολόγιο LucLeBelge
Το αρμενικό ιστολόγιο Unzipped Armenia
Τα ισπανικά ιστολόγια Bajo el signo de Libra και Y el mundo cambia
και
Το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP)
Η γαλλική εφημερίδα Le Figaro
Η βελγική εφημερίδα Le Soir
Οι ελληνικές εφημερίδες Έθνος, Ελευθεροτυπία και Αυγή
Το ελληνικό τηλεοπτικό κανάλι Alpha
Τα ελληνικά ιστολόγια Thomas Xomeritis, Transs, Foivos Favas, Sink into Oblivion, e-rooster blog κ.ά.
Οι ελληνικοί ιστότοποι Πολύχρωμος Πλανήτης, 10%, GayWorld.gr, olke.org, athens.indymedia.org, κ.ά.


Πηγή : Το Απέναντι Πεζοδρόμιο

PRESS RELEASE: Greece about to deport gay man back to Iran


Δελτίο Τύπου της Ελληνικής Ομοφυλοφιλικής Κοινότητας-ΕΟΚ, στα αγγλικά που απευθύνεται στα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στις Διεθνείς Ανθρωπιστικές Οργανώσεις και στα ΜΜΕ. Το παραθέτουμε.

GREEK HOMOSEXUAL COMMUNITY

G.H.C. - Ε.Ο.Κ.

PRESS RELEASE: Greece about to deport gay man back to Iran

Monday 29 October 2007

TO: The European Parliament, European Political Parties, Humanitarian Organizations, International Press

URGENT

Dear Sir/Madam,

We are writing to draw your attention to the case of a 40-year-old gay Iranian man, identified here as Alex, who is about to be expelled from Greece and deported back to Iran. As is well known and documented, gay people in Iran are subjected to persecution and severe punishment, including execution. If Alex returns to Iran, Greece will be committing a serious miscarriage of justice and a gross violation of human rights.

Alex (his real name and identity are known to our organization) used to live a fully respected life in Iran. He is a member of a rich Iranian family and used to have a respectful job in Iran. In 1999 he was visited at his workplace by an ex-schoolmate who knew Alex was gay and who was probably a member of the government party. After that visit, Alex was arrested by the religion police and kept in the Jankal jail at the Iranian town of Rast for 45 days.

Alex was tortured at Jankal. He was beaten systematically with lashing straps in his back and kidneys and afterwards was put in water in order to not develop ecchymosis and edema. He was beaten several times in the face, losing three teeth as a result. He had his testicles twisted, was submitted to bastinado and had salt poured on his open wounds. He was put twice in mock execution.

After spending forty-five days in jail, his family paid to get him out so that he could attend the funeral of his mother. The police took him to the funeral in women’s clothes. While out of jail, Alex managed to escape. A few days later, he arrived to Greece by way of Turkey in a terrible condition.

He went to the General Administration office of the police and applied for political asylum based on the torture he had been submitted to in Iran. The application was rejected. In 2003, Alex submitted a second application for political asylum stating that he was homosexual and had a relationship with a Greek man, Phoebos (his real name and identity are known to our organization), who also testified that he was Alex’s partner. (Alex and Phoebos are still together today). However, this application was also rejected. (Alex’s file in the Ministry of Public Order is YDT 95/43303; his file in the Asylum Department of the Home Office is 12206/38647).

Now Alex's case is to be discussed in front of the Supreme Council, which is scheduled to decide for a definitive resolution regarding his status as a refugee on March 11, 2008.

Dear Sir/Madam,

Alex's deportation to Iran will constitute a violation of the articles 3 and 15 of the International Convention of the Human Rights, co-signed and validated by Greece.

We need your strong support in order to prevent the Greek state from violating the international law and the human rights of a person whose life is in danger because of his sexuality.

We would be more than happy to provide further information on the case.

Thank you for your time and consideration. We look forward to your response and immediate action.

Yours sincerely,
The Members of the Greek Homosexual Community (G.H.C.-ΕΟΚ)

Contact: General Secretary of GHC Marina Galanou
Tel. (0030)210.8826600 Fax. (0030)210.8826898 Mobile: (0030)6949295041
info@eok.gr and marina@transs.gr

ΠΟΣΟ ΠΑΕΙ Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΣΤΗ ΔΥΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ


Αναδημοσιεύουμε από Το Απέναντι Πεζοδρόμιο τον κατάλογο των χωρών που η ομοφυλοφιλία είναι ακόμη ποινικό αδίκημα. Ο κατάλογος δυστυχώς είναι μακρύς και συνοδεύεται με τις ποινές.



Αλγερία – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 3 χρόνια

Αγκόλα – Καταναγκαστική εργασία

Αντίγκουα & Μπαρμπούντα – φυλάκιση 15 χρόνια

Αίγυπτος – Φυλάκιση 5 χρόνια

Αγία Λουκία – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 10 χρόνια

'Αγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 10 χρόνια

Αιθιοπία – Φυλάκιση από 10 μέρες μέχρι 3 χρόνια

Γκάμπια – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 14 χρόνια

Γκάνα –

Γρενάδα – Φυλάκιση 10 χρόνια

Γουινέα – Φυλάκιση από 6 μήνες μέχρι 3 χρόνια

Γουινέα Μπισάου – Καταναγκαστική εργασία

Ερυθραία – Φυλάκιση 3-10 χρόνια

Ζάμπια – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 14 χρόνια

Ζιμπάμπουε – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 1 χρόνια

Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα – Θανάτωση

Ινδία - Από πρόστιμο μέχρι ισόβια φυλάκιση

Ιράν – Μέχρι απαγχονισμό

Καμερούν – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 5 χρόνια

Κένυα – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 14 χρόνια

Κιριμπάτι – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 14 χρόνια

Κουβέιτ – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 7 χρόνια

Κατάρ – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 5 χρόνια

Λιβανος – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 1 χρόνια

Λεσότο –Λιβερία – Πρόστιμο

Λιβύη – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 5 χρόνια

Μαλάουι – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 14 χρόνια

Μαλαισία – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 20 χρόνια

Μαυριτανία – Μέχρι θανάτωση

Μαυρίκιος – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 5 χρόνια

Μαρόκο – Φυλάκιση από 6 μήνες μέχρι 6 χρόνια

Μοζαμβίκη – Καταναγκαστική εργασία

Μυανμάρ – Από φυλάκιση 10 χρόνια μέχρι ισόβια

Μπαχρέιν – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 10 χρόνια

Μπάγκλα Ντες – Φυλάκιση από 10 χρόνια μέχρι ισόβια

Μπαρμπάντος – Ισόβια κάθειρξη

Μπελίζ – Φυλάκιση 10 χρόνια

Μπενίν – Φυλάκιση 3 χρόνια

Μπουτάν - Φυλάκιση από 1 μήνα μέχρι 1 χρόνο

Μποτσουάνα - Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 7 χρόνια

Μπρουνέι – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 10 χρόνια

Ναμίμπια –

Ναούρου – 14 χρόνια καταναγκαστική εργασία

Νεπάλ – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 1 χρόνο

Νικαράγουα – φυλάκιση 1 μέχρι 3 χρόνια

Νιγηρία – από φυλάκιση 5 χρόνια μέχρι θανάτωση

Νιουε – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 10 χρόνια

Νησιά Κουκ – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 14 χρόνια

Ντομινίκα – Φυλάκιση 10 χρόνια

Νησιά Σολομώντος – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 14 χρόνια

Ομάν – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 3 χρόνια

Ουγκάντα – Από προστιμο μέχρι ισόβια φυλάκιση

Ουζμπεκιστάν – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 3 χρόνια

Πακιστάν – Από φυλάκιση 2 χρόνια μέχρι ισόβια

Παλάου – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 10 χρόνια

Παλεστίνη – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 10 χρόνια

Παπούα Νέα Γουινέα – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 14 χρόνια

Σεν Κιτς και Νέβις – Φυλάκιση 10χρόνια

Σαμόα – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 7 χρόνια

Σαν Τομέ και Πρίνσιπε – Καταναγκαστική εργασία

Σαουδική Αραβία – Από ραβδισμούς μέχρι Θανάτωση

Σενεγάλη – Φυλάκιση από 1 μήνα μέχρι 5 χρόνια

Σεϋχέλλες – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 2 χρόνια

Σιέρα Λεόνε – Ισόβια φυλάκιση

Σιγκαπούρη – Φυλάκιση 2 χρόνια

Σομαλία – Από φυλάκιση 3 μήνες μέχρι θανάτωση

Σρι Λάνκα – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 10 χρόνια

Σουδάν – Από φυλάκιση 5 χρόνια μέχρι θανάτωση

Σουαζιλάνδη – Πρόστιμο

Συρία – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 3 χρόνια

Τζιμπουτί – Φυλάκιση 10-12 χρόνια

Τζαμάικα – 10 χρόνια καταναγκαστική εργασία

Τανζανία – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 25 χρόνια

Τόγκο – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 3 χρόνια

Τοκελάου – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 10 χρόνια

Τρινιδάδ και Τομπάγκο – Φυλάκιση 25 χρόνια

Τυνησία – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 3 χρόνια

Τουρκμενιστάν – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 2 χρόνια

Τουβαλου – Από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση 14 χρόνια

Υεμένη – Μαστίγωση μέχρι θανάτου