Τα Πρόσωπα της Χρονιάς αποτελούν πορτραίτα ανθρώπων από τις χώρες που παίρνουν μέρος στην Ευρωπαϊκή Χρονιά 'Ισων Ευκαιριών Για 'Ολους 2007, και οι οποίοι είναι ή έχουν πέσει θύματα διακρίσεων, έχουν υπερνικήσει τις διακρίσεις ή αγωνίζονται για ίσες ευκαιρίες. Ανάμεσα στα πρόσωπα που είναι υποψήφια, είναι η ελληνίδα τρανσέξουαλ Ελισάβετ Βακαλίδου (Μπέττυ).
Στην ιστοσελίδα για τις γυναίκες υποψήφιες ( http://ec.europa.eu/employment_social/eyeq/index.cfm?cat_id=FY ) μπορείτε να δείτε όλες τις υποψήφιες.
Όπως επισημαίνει η σελίδα «Τα Πρόσωπα της Χρονιάς αποτελούν μια ευκαιρία για ανταλλαγή εμπειρών και ιστοριών που δείχνουν καθαρά ότι χρειάζονται σαφή μέτρα σε όλα τα επίπεδα - τοπικά, περιφερειακά, εθνικά και διεθνή - με σκοπό να εξαλειφθούν η προκατάληψη, τα επιζήμια στερεότυπα και οι διακρίσεις στις Ευρωπαϊκές κοινωνίες του σήμερα.»
Για την Μπέτυ, δε, γράφει
Μπέττυ Βακαλίδου, Ελεύθερος Επαγγελματίας & συγγραφέας Τρανσέξουαλ
Η Μπέττυ Βακαλίδου γεννήθηκε αγόρι στην Αλεξανδρούπολη. Λίγο πριν κλείσει τα 15 της, εκδιώχθηκε από το χωριό της και ήρθε στην Αθήνα όπου άρχισε να εκδηλώνει τη σεξουαλικότητά της. Σε ηλικία 19 χρονών πήγε στην Αμερική όπου έζησε ως λαθρομετανάστης για δύο χρόνια. Γυρίζοντας στην Ελλάδα, έγινε τραβεστί και άρχισε να πορνεύεται. Συμμετείχε στην ίδρυση του Απελευθερωτικού Κινήματος Ομοφυλόφιλων Ελλάδας (Α.Κ.Ο.Ε.). Το 1980 εκδίδει το πρώτο αυτοβιογραφικό της βιβλίο. Το βιβλίο προκαλεί σάλο την εποχή εκείνη στην Ελλάδα, γίνεται "best seller" παρ' όλη την απαγόρευση που επιβάλλεται στην πώλησή του και αποσπά διθυραμβικές κριτικές. Στο βιβλίο της βασίζεται η μικρού μήκους ταινία του Δημήτρη Σταύρακα με τίτλο το όνομά της και πρωταγωνίστρια την ίδια. Η ταινία αποσπά τα πρώτα βραβεία στα φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Δράμας και Λάρισας. Τον επόμενο χρόνο εκδίδει το δεύτερο βιβλίο της με τίτλο Πόσο Πάει στο οποίο παρελαύνουν οι τραγικές ιστορίες τεσσάρων τραβεστί, ιδωμένες από το τρυφερό αλλά και αμείλικτο βλέμμα της. Την 1η Νοεμβρίου 1984 η Μπέττυ φεύγει στο εξωτερικό όπου - προς μεγάλη έκπληξη όλων - υποβάλλεται σε εγχείρηση διόρθωσης του φύλου της. Γυναίκα πλέον και ανατομικά, δουλεύει για ένα διάστημα σε οίκους ανοχής στην Αθήνα και το Βερολίνο. Τα τελευταία χρόνια ζει στην Αθήνα.
"Οι ομοφυλόφιλοι άντρες και γυναίκες πρέπει να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Δεν γίνεται σε αυτή τη χώρα που θέλει να θεωρείται ισότιμο μέλος της Ε.Ε. να τους κατατάσσει στο περιθώριο. Δεν γίνεται σε αυτή τη χώρα να κλείνει ραδιοφωνικός σταθμός απ’ όπου ακούγονταν οι φωνές των ομοφυλόφιλων. Δεν γίνεται πολιτικοί και ιερωμένοι αυτής της χώρας να λοιδορούν από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τους ομοφυλόφιλους. Είναι απαράδεκτο ο δήμαρχος της Αθήνας να αρνείται να θέσει υπό την αιγίδα του δήμου τις εκδηλώσεις για την ημέρα της ομοφυλόφιλης υπερηφάνειας. Εγώ έχω ζήσει ως άνδρας ομοφυλόφιλος, ως τραβεστί και κατ’ ανάγκην πόρνη και ως γυναίκα. Μοναδικό όπλο η φωνή μου. Φωνή που «κραυγάζει» πάντα την αλήθεια για μια στάση ζωής που πασχίζει να αλλοιώσει το σύστημα απ' έξω και από μέσα. Έχω γράψει δυο βιβλία που μιλάνε για τη συντριβή που υφίστανται άνθρωποι σαν εμένα σε καθημερινή βάση. Είναι παρήγορο που το έτος αυτό είναι το Ευρωπαϊκό Έτος Ίσων Ευκαιριών και είμαι περήφανη που συμμετέχω ως Πρόσωπο της Χρονιάς."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου