Το τέλος των «αγιατολάδων»

Αναδημοσιεύουμε από τα Νέα της 3.11.07:

Οι αυτοκράτορες της ηθικής είναι γυμνοί. Και εάν ο Ρούντι Τζουλιάνι καταλήξει να χορέψει τον χορό του νικητή στο συνέδριο των Ρεπουμπλικανών, θα το κάνει πάνω στους πολιτικούς τους τάφους

Το τέλος των «αγιατολάδων»

ΗΠΑ: η θρησκευτική Δεξιά χάνει τους υποστηρικτές της
TΗΕ ΝΕW ΥΟRΚ ΤΙΜΕS Τoυ Frank Rich


'Oταν τον Αύγουστο του 2001 ο νεοεκλεγείς πρόεδρος Τζορτζ Μπους πήγε για διακοπές στο ράντσο του στο Τέξας, έγραψα μια στήλη για τον άνθρωπο που δεν θα γινόταν ποτέ πρόεδρος: τον Ρούντι Τζουλιάνι. Λίγο καιρό πριν είχε εγκαταλείψει τη σύζυγό του και την επίσημη κατοικία του δημάρχου της Νέας Υόρκης επειδή είχε δημιουργήσει δεσμό με τη συνεργάτιδά του Τζούντι Νάθαν (την οποία αργότερα παντρεύτηκε) και διέμενε επί δύο μήνες με ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων. Δεν υπάρχει άλλος Αμερικανός πολιτικός που να τολμούσε ποτέ κάτι τέτοιο, οπότε αποφάσισα να επισκεφθώ το προσωρινό σπίτι του Ρούντι.

Oι συγκάτοικοί του μου εξήγησαν ότι ο δήμαρχος θαύμαζε την «ειδυλλιακή σχέση» τους και ότι τους είχε διαβεβαιώσει πως «εάν ποτέ γινόταν νόμιμος ο γάμος ομοφυλόφιλων, θα ήταν ο πρώτος που θα τον εφάρμοζε και θα τους πάντρευε με χαρά». Αυτός είναι ο ίδιος Ρούντι Τζουλιάνι που προηγείται στη διεκδίκηση του προεδρικού χρίσματος των Ρεπουμπλικανών 6 χρόνια μετά.

Από τις αρχές αυτής της δεκαετίας θεωρείται δεδομένο ότι κανένας Ρεπουμπλικανός δεν μπορεί να κερδίσει την προεδρία χωρίς να προσφέρει, όπως ο Μπους, «γη και ύδωρ» στους ηγέτες της θρησκευτικής Δεξιάς. Όταν ο Τζουλιάνι άρχισε να προηγείται στις δημοσκοπήσεις, όλοι θεώρησαν ότι οι αδαείς πολίτες γνώριζαν μόνο τις αποτελεσματικές αντιδράσεις του μετά την 11η Σεπτεμβρίου και όχι τις απόψεις του. «Οι Αμερικανοί δεν κατανοούν ακόμα πόσο μακριά από τη συντηρητική σκέψη είναι οι απόψεις του δημάρχου Τζουλιάνι», έλεγε ο Τόνι Πέρκινς, επικεφαλής του Συμβουλίου Προστασίας της Οικογένειας, τον Φεβρουάριο. Όμως έκτοτε ο Τζουλιάνι έχει κάνει γνωστές τις απόψεις του και ακόμα προηγείται στις πανεθνικές δημοσκοπήσεις μεταξύ των Ρεπουμπλικανών ψηφοφόρων.

Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις γι΄ αυτό. Η μία είναι ότι η 11η Σεπτεμβρίου και η τρομοκρατία είναι πάνω απ΄ όλα. Μια άλλη, ότι οι υπόλοιποι υποψήφιοι εμφανίζονται αδύναμοι. Όμως η πιο προφανής εξήγηση είναι ότι η ισχύς της θρησκευτικής Δεξιάς- και όλων αυτών των συντηρητικών ομάδων που προστατεύουν τις «αμερικανικές αξίες»- μειώνεται διαρκώς. Μετά τις εκλογές του 2004, οι Ευαγγελικοί Χριστιανοί εμφανίζονταν ως η πιο ισχυρή και συσπειρωμένη ομάδα ψηφοφόρων της Αμερικής. Τρία χρόνια αργότερα δεν μπορούν να βρουν έναν υποψήφιο και οι ηγέτες τους είναι διχασμένοι σε πολλά θέματα. Οι αυτοκράτορες της ηθικής είναι γυμνοί. Και, εάν ο Ρούντι Τζουλιάνι καταλήξει να χορέψει τον χορό του νικητή στο συνέδριο των Ρεπουμπλικανών, θα το κάνει πάνω στους πολιτικούς τους τάφους.

Οι ομοφυλόφιλοι.

Σ΄ αυτό θα έχει συμβάλει βέβαια η υποκρισία τους, καθώς πληθαίνουν τα παραδείγματα εκείνων που πρεσβεύουν την τάξη και την ηθική και πιάνονται να απατούν τις συζύγους τους ή να έχουν ομοφυλοφιλικές σχέσεις. ʼλλωστε, μια πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι αυτά που θέλουν να ακούσουν οι ψηφοφόροι των Ρεπουμπλικανών είναι τι θα γίνει με τον πόλεμο στο Ιράκ και την κοινωνική ασφάλιση. Οι εκτρώσεις και οι γάμοι ομοφυλόφιλων έρχονται τελευταίοι στη λίστα. Σε μια άλλη έρευνα που έκαναν ομάδες της θρησκευτικής Δεξιάς για το ίδιο θέμα, δεν είχαν αναφέρει καν στις επιλογές των ψηφοφόρων τον πόλεμο στο Ιράκ και την περίθαλψη.

Και έτσι όμως, μεταξύ των ψηφοφόρων της θρησκευτικής Δεξιάς ο Τζουλιάνι συγκεντρώνει το 26%, βρίσκεται δηλαδή στην πρώτη θέση μαζί με τον Φρεντ Τόμσον, τον υποψήφιο που είχε κατηγορήσει το 2005 τον ήρωα καρτούν Μπομπ Σφουγγαράκη ότι «υποστήριζε τους ομοφυλόφιλους». Η Χίλαρι. Ακόμα και αν κάποιος δεν λάβει υπ΄ όψιν του ότι ως δήμαρχος της Νέας Υόρκης ο Τζουλιάνι διόρισε περισσότερους Δημοκρατικούς στο δικαστικό Σώμα, είναι προφανές ότι αυτήν τη στιγμή κανείς δεν μπορεί να διαχωρίσει τις θέσεις του Τζουλιάνι για τις αμβλώσεις, τον γάμο ομοφυλόφιλων και τον έλεγχο των όπλων από τις θέσεις της Χίλαρι Κλίντον.

Βέβαια, οι θέσεις του για επιθετική πολιτική στο Ιράν είναι επίφοβες.

'Oποιο κόμμα όμως κι αν κερδίσει τον Λευκό Οίκο το 2008, το σίγουρο είναι ότι τότε θα λήξει η βασιλεία των αγιατολάδων της αμερικανικής Δεξιάς.


Με μια ματιά

- ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ τον Μάιο του 1944 στο Μπρούκλιν, σε οικογένεια ιταλικής καταγωγής. ? Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ του περιελάμβανε πυροσβέστες, αστυνομικούς και εγκληματίες.

- Ο ΠΑΤΕΡΑΣ του δούλευε για τη Μαφία και είχε φυλακιστεί στις φυλακές του Σινγκ Σινγκ.

-ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ νεαρός σκεφτόταν να γίνει μοναχός.

- ΠΑΡ' ΟΤΙ είχε κριθεί ικανός, κατόρθωσε να μην κληθεί να πάρει μέρος στον πόλεμο του Βιετνάμ.

- ΣΠΟΥΔΑΣΕ νομικά και το 1983 διορίστηκε εισαγγελέας της νότιας Νέας Υόρκης.

- ΤΟ 1986 σε μία δίκη κατόρθωσε να καταδικάσει τους νονούς 5 μεγάλων οικογενειών της Μαφίας σε 100 χρόνια κάθειρξη.

- ΗΤΑΝ Δημοκρατικός τη δεκαετία του ΄70.

- ΔΙΕΤΕΛΕΣΕ δήμαρχος Νέας Υόρκης την περίοδο 1994-2001. ? ΤΟ 2001, μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, το περιοδικό «ΤΙΜΕ» τον ανακήρυξε «πρόσωπο της χρονιάς».