Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Απαγόρευση εισόδου σε δύο διαφυλικές γυναίκες στην Αίγυπτο.


Egypt Flag Αίγυπτος

Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Gay Middle East, δύο διαφυλικές γυναίκες που είχαν κάνει επέμβαση επαναπροσδιορισμού του φύλου τους, τούς αρνήθηκαν την είσοδο στην Αίγυπτο, προερχόμενες με αεροπορική πτήση από την Ιορδανία.

Η πρώτη, 21 ετών εξήγησε ότι είχε πάει στην Ιορδανία για να κάνει επέμβαση προ έξι εβδομάδων, και γι' αυτόν τον λόγο δεν είχε προλάβει να αλλάξει τα έγγραφά της στα οποία εμφανίζεται με το (αντρικό) όνομα Ahmed. Ομοίως και η 19χρονη φίλη της που αναγνωρίζεται με το όνομα Isra. Και στις δύο απαγορεύτηκε η είσοδος.

Οι δύο κοπέλες δημοσιοποίησαν και κατήγγειλαν το γεγονός λέγοντας πως ποτέ έως τώρα δεν τους είχαν απαγορεύσει την είσοδο στην Αίγυπτο παρ' ότι είχαν ξαναπάει στην Ιορδανίας.

Οι αρχές τους επέβαλλαν να επιστρέψουν στην Ιορδανία.


Μετάφραση - Επιμέλεια για το transs.gr : Αφροδίτη Παπαγεωργίου

Πηγή : © Transs.grμε πληροφορίες από : Gay Middle East



Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

Πέμπτη 31 Μαρτίου: Πάρτυ για την Οικονομική Ενίσχυση του Σ.Υ.Δ.


Greece Flag Ελλάδα

Το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών (Σ.Υ.Δ.), σας προσκαλεί σε πάρτυ για την οικονομική ενίσχυση του Σωματείου, την Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011, στο κλαμπ-μπαρ «Κούκλες» (Ζαν Μωρεάς 32, Κουκάκι), ώρα έναρξης εισόδου 23:00

Drag shows, και πολλές εκπλήξεις…

Εισητήριο-Είσοδος (με ποτό): 10,00 ευρώ, από τα οποία τα 5,00 είναι για την οικονομική ενίσχυση του Σ.Υ.Δ.

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

Θέλει αρχίδια για να φορέσεις φουστάνια


Greece Flag Ελλάδα


Γιατί δεν πήρα το ρολάκι
που µου πασάρανοι πολλοί,
να παίζω το γαλάζιο αγοράκι
µε τη βαρβάτη την ψωλή. *

Ο 50άρης ταξιτζής με κοιτάει περίεργα όταν καταλαβαίνει σε ποιο μαγαζί κατευθυνόμαστε. Δεν του δίνω σημασία. Στην οδό Ζαν Μωρεάς, ένα στενάκι της πολύβουης Συγγρού, οι «Κούκλες» ξετυλίγουν το ταλέντο τους αφού πρώτα είπαν όχι σε ό,τι τις εγκλώβιζε. Η ώρα 1 παρά. Το μαγαζί είναι μικρό και είναι τίγκα από κόσμο. Εδώ όλα έχουν μια κόκκινη απόχρωση… Ψάχνω να βρω τη Μαριλού, την ιδιοκτήτρια.

Μπορεί το μαγαζί να είναι ανοιχτό από το 1995, όμως ο περισσότερος κόσμος έμαθε για την ύπαρξή του μέσα από τη «Στρέλλα» του Π. Κούτρα… Η Μαριλού, αφού έζησε στο Βερολίνο τη δεκαετία του ’70, γύρισε στην Ελλάδα και φλέρταρε πολύ με την ιδέα να φτιάξει ένα drag show club. Αυτό που της έλειπε ήταν το κίνητρο. Σύντομα το βρήκε στο πρόσωπο της Εύας Κουμαριανού. Έτσι, λοιπόν, σκέφτηκε ν’ ανοίξει τις «Κούκλες» ως έναν χώρο για να δίνει η Εύα τα σόου της. Από την ημέρα που ανακοίνωσε η Μαριλού τη διάθεσή της να φτιάξει ένα τέτοιο μαγαζί μέχρι την ημέρα που το άνοιξε προστέθηκαν κι άλλα άτομα για να συμμετάσχουν στο σόου, με αποτέλεσμα το μαγαζί από την πρώτη μέρα λειτουργίας του να διαθέτει κανονικά ένα full drag show. Στις «Κούκλες» θα δεις κυρίως ανθρώπους που γεννήθηκαν αγόρια και σε κάποια στιγμή της ζωής τους αποφάσισαν να αλλάξουν την όψη τους, ακολουθώντας αυτό που γουστάρουν και τους ταιριάζει περισσότερο: Έγιναν γυναίκες και κάθε Παρασκευή και Σάββατο ανεβαίνουν στη σκηνή του μαγαζιού και μιμούνται διάσημους τραγουδιστές, φορώντας περίτεχνα κοστούμια και αποδεικνύοντας ότι το drag show μπορεί να αποτελέσει μια ενδιαφέρουσα, διαφορετική καλλιτεχνική έκφραση.

Συναντάω τη Μαριλού πίσω από την μπάρα να φτιάχνει ποτά. Είναι ψηλή, εντυπωσιακή και το βλέμμα της υποδεικνύει ότι δεν της ξεφεύγει τίποτα. Το μαύρο δερμάτινο και το έντονο μακιγιάζ της με εντυπωσιάζουν.Με επιπλήττει που άργησα. Με οδηγεί στο καμαρίνι, ανεβαίνουμε κάτι στενές σκάλες και οδηγούμαστε σ’ έναν χώρο λίγων τετραγωνικών μέτρων. Περούκες, μάσκαρες, φανταχτερά φορέματα, κραγιόν, καθρέφτες, πούπουλα, ψεύτικες βλεφαρίδες, ψηλοτάκουνες γόβες συμπληρώνουν το σκηνικό. Η Μάνια, η Ρία, η Εβίτα, η Τάνια, ο Δημήτρης και ο Νικόλας προετοιμάζονται σιγά σιγά για το σόου. H συζήτηση ξεκινάει για το πώς είναι η νύχτα στις «Κούκλες». «Είναι μαγεία, από τη στιγμή που θα μπεις στο μαγαζί ζεις κάτι διαφορετικό, απολαμβάνεις κάθε στιγμή» λέει η Εβίτα. Τους αρέσει να μιμούνται και να παρωδούν περσόνες που αγαπούν. Οι προσωπικότητες που υποδύονται είναι δικής τους επιλογής, ενώ τα κοστούμια τα επιμελούνται μόνες τους. Ξεκίνησαν το σόου τυχαία. Για παράδειγμα, η Τάνια βρισκόταν σ’ ένα γκέι μπαρ κι έπαιζε ένα τραγούδι της αγαπημένης της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Εκείνη ανέβηκε πάνω, το έκανε play back και το παρουσίασε. Ο κόσμος ούρλιαζε, και μετά πήγαινε στο μαγαζί ως Αλίκη Βουγιουκλάκη... Κι έτσι μέχρι σήμερα υποδύεται την Αλίκη. Άλλωστε, της μοιάζει και στην τσαχπινιά και στο σκέρτσο…

Κατά τη διάρκεια της κουβέντας οι τρανς δείχνουν χαλαρές, ελεύθερες, πειράζονται, γελάνε. Μιλάνε δυνατά και πολλές φορές η μία διακόπτει την άλλη… Μέσα από όσα λένε καταλαβαίνω ότι τρώνε τρελό κράξιμο από την αγαπημένη ελληνική κοινωνία. Πιστεύουν ότι οι Έλληνες έχουν αποδεχτεί τους ομοφυλόφιλους, όχι όμως τις ίδιες. «Είναι πολύ δύσκολο να δεχτεί κάποιος ότι ένας άντρας μπορεί να γίνει γυναίκα. Είμαστε ένα βήμα πίσω από τους γκέι. Δυσκολευόμαστε να βρούμε σπίτι, να βρούμε δουλειά, να πάμε σε μια δημόσια υπηρεσία. Εάν βγάλω την ταυτότητά μου, θα με κοιτάξουν όλοι από πάνω μέχρι κάτω, θα με ρωτήσουν “Εσύ είσαι εδώ;’’ και θα γελάσουν. Έναν γκέι δεν το κοιτάζεις από πάνω μέχρι κάτω» λέει η Μάνια, που στο σόου γίνεται ίδια η Άννα Βίσση.

Η άποψη της κοινωνίας τις επηρεάζει; «Την έχουμε χεσμένη την άποψη του κόσμου. Εντελώς. Την έχουμε χεσμένη από τότε που αποφασίσαμε να βάλουμε φουστάνια, από την ημέρα που ξυπνήσαμε το πρωί και από την γκέι φύση μας γίναμε τρανς. Θέλει αρχίδια για να φορέσεις φουστάνια» απαντάει η Ρία, που σε λίγη ώρα θα κάνει το κοινό να γελάσει παρωδώντας τη Σελίν Ντιόν.

Η κουβέντα πάει στο κομμάτι της οικογένειας. «Δεν θα απαιτήσεις από τη μητέρα σου με το έτσι θέλω να σε φωνάξει με το γυναικείο σου όνομα. Μπορείς να της επιτρέψεις να σε πει με το όνομα που σε βάφτισαν. Η μαμά μου προσπαθεί να με πει με το γυναικείο μου όνομα – πότε τα καταφέρνει, πότε όχι», λέει η Μάνια.

Η Ρία αναφέρει ότι οι γονείς φοβούνται για το τι θα πει ο κόσμος. Ο μπαμπάς της έχει πεθάνει, η αδερφή της είναι παντρεμένη και ο αδερφός της ζει με τη μητέρα της. «Ο αδερφός μου δεν έχει έρθει ποτέ να με δει στο μαγαζί. Πάντως, του έχω πει ότι, εάν παντρευτεί, θα φορέσω ένα ταγέρ και θα πάω στο γάμο του» απαντάει γελώντας.

Η Εβίτα έχει καταπληκτική σχέση με τους δικούς της.«Μένουμε σε διπλανά σπίτια. Έχουν αποδεχτεί τη σχέση μου. Είμαι από τις τυχερές. Η μαμά μου ήταν αδερφή του Μπίλι Μπο, ο οποίος ήταν γκέι, και λόγω αυτού ίσως να ήταν πιο εύκολο να με αποδεχτεί. Οι δικοί μου θέλουν να με βλέπουν ευτυχισμένη, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Κάνω αυτό που θέλω, με αποτέλεσμα η ζωή μου να είναι φυσιολογική. Δεν δουλεύω ως πόρνη. Οι γονείς μου μ’ έχουν εξασφαλίσει οικονομικά δίνοντάς μου περιουσία. Δεν κατηγορώ καμία κοπέλα που κάνει πεζοδρόμιο. Είμαι μαζί τους».

Οι τρανς μεταξύ τους πώς τα πάνε; «Μεταξύ μας μπορεί να σφαχτούμε και να τσακωθούμε, όμως εάν πάθει κάτι κάποια, όλες θα τρέξουμε» λέει η Τάνια. Ο Νικόλας παίρνει το λόγο και ενώ βάφεται λέει ότι οι τρανς νοιάζονται πραγματικά για όλους.

Είναι ευτυχισμένες; «Νιώθουμε ελεύθερα, αφού εκφράζουμε αυτό που νιώθουμε και το βγάζουμε προς τα έξω, δεν το κρύβουμε» αναφέρει η Μάνια και η Εβίτα τη συμπληρώνει «Θέλω να ζω τη ζωή ελεύθερα, Ήρθα σ’ αυτή τη ζωή και θέλω να τη ζήσω, την κουφάλα…»

Τις χαιρετώ προσωρινά... πρέπει να ξεκινήσει το σόου. Αρχίζει, και όλοι ενθουσιάζονται. Δίπλα μου δύο αγόρια φιλιούνται. Παρατηρώ τον κόσμο και ξαφνιάζομαι με την ανομοιογένειά του. Όλες οι ηλικίες συνυπάρχουν εδώ. Τρανς, γκέι, στρέιτ ζευγάρια, παρέες αντρών και γυναικών διασκεδάζουν πραγματικά. Στο μεταξύ, ο ένας σπρώχνει ευγενικά τον άλλο για να βλέπει καλύτερα τις «Κούκλες»… Υπάρχει μια αλήθεια στην ατμόσφαιρα. Ο κόσμος πεθαίνει στα γέλια μόλις βλέπει τη Ρία να τσαλακώνεται και να γίνεται η Εντίθ Πιάφ, αλλά και με τις εκφράσεις του προσώπου της Μάνιας όταν κάνει τη Μελίνα Μερκούρη. Εντυπωσιάζεται με την ομορφιά της Εβίτας και με τη θεά Εύα να μεταμορφώνεται σε Μίλβα και Σακίρα. Την παράσταση, όμως, κλέβει ο άντρας της παρέας, ο Νικόλας, που έχει μελετήσει κάθε κίνηση της Άντζελας Δημητρίου και την παρουσιάζει με τον πιο πειστικό τρόπο.

Καθώς τις βλέπω, σκέφτομαι τι σημαίνει να γαμάς οικογένεια, σπίτι, κοινωνία, μικροαστισμούς και απορρίψεις και να κάνεις αυτό που η καρδούλα σου θέλει.Να προχωράς και να μην ντρέπεσαι. Στο μυαλό μου έρχονται τα λόγια του Δημήτρη που συμμετέχει στο σόου: «Πρώτη φορά ανακαλύπτω ανθρώπους με τόση περηφάνια και ειλικρίνεια, είναι παρά πολύ καλά παιδιά!» αναφέρει – και συμφωνώ.

Η ώρα κοντεύει 5 το πρωί. Το μαγαζί σιγά σιγά αδειάζει και ο κόσμος φεύγει χαρούμενος. Ίσως κάτι έχει μετακινηθεί μέσα του. Ψάχνω να βρω την Εύα Κουμαριανού για να μιλήσουμε. Με κατευθύνει στο καμαρίνι της. Έχει δικό της – το δικαιούται, είναι η πιο παλιά εδώ. Είναι τόσο μικρό, που με δυσκολία μάς χωράει και τους δύο. «Αισθανόμαστε αυτό που κάνουμε και το απολαμβάνουμε Το μαγαζί δεν είναι τραβεστάδικο. Δεν είναι γκετοποιημένο. Είναι ένα music hall. Είναι ο κατάλληλος χώρος για να διασκεδάσει κάποιος» λέει και χαμογελάει.

Η Εύα σπούδασε θέατρο στη δραματική σχολή του Πέλου Κατσέλη και χορό. Κουβαλάει έναν ιδιαίτερο δυναμισμό και τσαγανό. Είναι σταρ! Από παιδάκι τής έβγαινε η διάθεση να γίνει κορίτσι. Έφευγε η μαμά της για να πάει στη δουλειά και καθόταν κι έβαζε πετσέτες στο κεφάλι για να κάνει ότι έχει μακριά μαλλιά, έβαζε το καλσόν της, τις γόβες της και έβγαινε στη γειτονιά – κι έπειτα το λέγανε στη μάνα της… «Όταν ήμουν 20, μια φίλη μου τραβεστί μ’ έβγαλε στο δρόμο και τότε κέρδισα ένα καλό ποσό – ενώ στο θέατρο, τότε, τη δεκαετία του ’70, έπαιρνα 80 δρχ. την εβδομάδα... Δεν ήθελα το πεζοδρόμιο, αναγκαστικά το έκανα κάποια στιγμή για να ζήσω. Το πεζοδρόμιο είναι ο μόνος τρόπος για να βγάλουν λεφτά οι τραβεστί και να ζήσουν. Ξέρεις πόσες τραβεστί έχουν σπουδάσει και δεν μπορούν να βρουν δουλειά στο αντικείμενό τους; Στο εξωτερικό δουλεύουν τραβεστί και σε τράπεζες και σε νοσοκομεία, εδώ είμαστε πίσω… Έβγαλα πολλά χρήματα που, δυστυχώς, τα έτρωγα. Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα στη ζωή μου, για το μόνο που μετάνιωσα ήταν που πέρασαν τόσα λεφτά από τα χέρια μου, είτε από το δρόμο είτε από δουλειές στα μαγαζιά, και τα έτρωγα όλα στα ρούχα. Μ’ αρέσουν πολύ τα ρούχα και ακόμα έχω το μικρόβιο, απλώς τώρα έχω χαλαρώσει».

Τη ρωτάω πόσο γυναίκα νιώθει... «Εγώ έχω ξεκαθαρίσει τη σχέση μου και οι περισσότεροι τραβεστί δεν συμφωνούν με το δικό μου μυαλό. Εγώ έχω πει: είμαι γκέι. Αυτά που έχω πάνω μου, τα μαλλιά και το στήθος μου, είναι η στολή της δουλειάς μας. Πώς ένας γιατρός ή ένας αστυνομικός φοράει μια στολή; Έτσι κι εγώ έχω τη στολή μου. Μέσα μου και το μυαλό μου λειτουργεί ως γκέι. Δεν έχω καμία διαφορά με τον γκέι. Γυναίκα θα ήμουν αν είχα διορθώσει το φύλο μου. Αυτές που κάνουν τη διόρθωση φύλου είναι γυναίκες. Η δική μου ταυτότητα και ενός γκέι είναι ακριβώς ίδιες. Έτσι αισθάνομαι, γι’ αυτό μ’ αγαπάνε οι γκέι. Δεν είμαι σνομπ μαζί τους. Τρελαίνομαι όταν πηγαίνω σε γκέι μαγαζιά και κάνω σόου, το απολαμβάνω».

Για το μέλλον τι ονειρεύεται; «Τι να ονειρευτώ; Και 75 χρονών να είμαι, εδώ θα δουλεύω, θα χορεύω. Μπορεί να έχω ακουστικά, να μην ακούω, αλλά θα είμαι εδώ. Υγεία να έχω…»


* Ένα τραγούδι για το χειμώνα, Τζίμης Πανούσης

Του Λάμπρου Αραπάκου
Φωτογραφίες: Μάριος Λώλος


Πηγή : Transs.grμε πληροφορίες από : Περιοδικό Υποβρύχιο



Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Κάμερα παρακολούθησης καταγράφει εν ψυχρώ εκτέλεση 22χρονης τρανς



Brazil Flag Βραζιλία

Στις 2 Μαρτίου, η 22χρονη Priscila προστέθηκε στη μακρά λίστα των τρανσφοβικών επιθέσεων που μαστίζουν τη Βραζιλία. Η Priscila έπεσε θύμα δολοφονίας στο Belo Horizonte, από τρεις άντρες. Μία κάμερα παρακολούθησης κατέγραψε την εν ψυχρώ δολοφονία της. Το βίντεο που ακολουθεί σοκάρει.



Με τον υψηλότερο δείκτη τρανσφοβικής βίας στον πλανήτη και μία έκρηξη LGBT δολοφονιών, παραπάνω από 250, τον τελευταίο χρόνο, οι συνθήκες για τα LGBT άτομα στη Βραζιλία έχουν επιδεινωθεί εξαιρετικά. Όσο αυτή η άγρια βία εξαπλώνεται, οι γκέι, οι λεσβίες και οι τρανς στη Βραζιλία κυριολεκτικά πεθαίνουν στους δρόμους.

Οι ακτιβιστές στη Βραζιλία, σε συνεργασία με μέλη του κοινοβουλίου πιέζουν για την ψήφιση ενός φιλόδοξου νόμου κατά της ομοφοβίας, προκειμένου να τιμωρούνται τα εγκλήματα μίσους και να ασκηθεί παραπάνω πίεση στην τοπική αστυνομία για την προστασία των LGBT ατόμων. Ωστόσο, η νεοεκλεγείσα πρόεδρος Dilma Rousseff παραμένει σιωπηλή σχετικά με το νόμο, εξαιτίας των έντονων αντιδράσεων από τους συντηρητικούς.

Η οργάνωση All Out μας καλεί να υπογράψουμε το ψήφισμα στη μνήμη της Priscila και να σταθούμε απέναντι στο μίσος, προκειμένου να πιέσουμε έτσι την πρόεδρο Rousseff να δηλώσει την άμεση στήριξή της στον νόμο.

Πηγή : BLOG ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΟΜΟΦΟΒΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΜΟΑΡΝΗΤΙΣΜΟ



Σαν Σήμερα 8 Μαρτίου : Charlotte von Mahlsdorf

Charlotte von Mahlsdorf
(1928-2002)


Η συναρπαστική ζωή της συντηρήτριας έργων τέχνης, παλαιών αντικειμένων και κτηρίων καθώς και ιδρύτριας αρκετών μουσείων Charlotte von Mahlsdorf έχει αποτελέσει το αντικείμενο μιας επιτυχημένης εκδοτικά αυτοβιογραφίας, μιας ταινίας στην οποία έπαιξε η ίδια, και ενός έργου που πήρε το βραβείο Pulitzer και βραβεύτηκε με το Tony-Award.

Μια αμφισβητούμενη φυσιογνωμία που ενδεχομένως παρείχε πρόθυμα πληροφορίες στην ανατολικογερμανική μυστική αστυνομία κατά τη διάρκεια της περιόδου της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας, η Mahlsdorf εντούτοις τιμήθηκε από τη γερμανική κυβέρνηση μετά από την επανένωση, για την εργασία της σαν συντηρήτριας έργων τέχνης, παλαιών αντικειμένων και κτηρίων καθώς και ιδρύτριας μουσείων.

Θαυμάστηκε από πολλούς για την γενναιότητά της όταν χρειάστηκε να αντιμετωπίσει τις διώξεις και την για την ειλικρίνειά της σαν δημόσιο πρόσωπο. Η Mahlsdorf γεννήθηκε με το όνομα Lothar Berfelde στις 18 Μαρτίου, του 1928 στο Βερολίνο. Βιολογικά ήταν αρσενικό, και ακόμη ως παιδί προσδιοριζόταν σαν κορίτσι, είχε επιδείξει μια γοητεία στα κοριτσίστικα ρούχα και "το παλιό στυλ," και προτιμούσε να παίζει με "παλιοπαίχνιδα" παρά παιχνίδια. Αυτά τα πρόωρα ενδιαφέροντα προοιώνισαν την μετέπειτα εμφάνιση του Lothar Berfelde σαν Καρλόττα φον Mahlsdorf, διάσημης τραβεστί και συλλέκτη των καθημερινών ιστορικών αντικειμένων.

Προτιμούσε τον όρο "τραβεστί" από το "transsexual" δεδομένου ότι δεν αισθάνθηκε καμία αποστροφή για τα αρσενικά γεννητικά όργανά της, η Mahlsdorf δήλωνε ότι "στην ψυχή μου, αισθάνομαι όπως μια γυναίκα" και περιέγραφε τον εαυτό της όταν ήταν ακόμη παιδί, σαν "κορίτσι στο σώμα ενός αγοριού".

Ο πατέρας της Mahlsdorf, ο Μαξ Berfelde, ήταν βίαιο άτομο που ανδρώθηκε στις τάξεις του ναζιστικού κόμματος για να γίνει αρχηγός κόμματος στην περιοχή Mahlsdorf του Βερολίνου. Πικρά απογοητευμένος με τον γιο του, τους τρόπους και το ενδιαφέρον του για τις κοριτσίστικες δραστηριότητες, υπέβαλε συχνά το παιδί σε σκληρή και απάνθρωπη συμπεριφορά. Το 1942 ανάγκασε τον Lothar να συμμετάσχει στη νεολαία Hitler παρ' ότι σαν έφηβος περιφρονούσε τους Ναζί και αγανακτούσε με τη συμπεριφορά τους κατά των εβραίων φίλων και γειτόνων.

Η μητέρα της Mahlsdorf, Γκρέτσεν Gaupp Berfelde, ήταν η "καλή νεράιδα" του Lothar, μια ευγενής γυναίκα που ανέθρεψε και ανακούφισε το παιδί της και δέχτηκε τα θηλυκά ενδιαφέροντα του Lothar. Ο Lothar βρήκε επίσης αποδοχή από μια λεσβία θεία, η οποία ήταν crossdresser και ντυνόταν με αντρικά ρούχα και που γνώρισε στον Lothar το Βιβλίο του Δρ. Magnus Hirschfeld, Οι τραβεστί (1910), μια εργασία που η Mahlsdorf εκτίμησε ιδιαίτερα, επειδή την καθησύχασε ότι "δεν ήταν μόνη στον κόσμο."

Μετά από χρόνια ταπείνωσης και ξυλοδαρμών από το σύζυγό της, το 1944 η Γκρέτσεν Berfelde, του ανήγγειλε ότι τον χώριζε. Κατά τη διάρκεια αυτής της εσωτερικής κρίσης, ο πατέρας της Mahlsdorf απείλησε να σκοτώσει ολόκληρη την οικογένειά του. Σαν απάντηση, η Mahlsdorf χτύπησε και σκότωσε τον πατέρα της με ένα πλάστη ζύμης ενώ κοιμόταν. Υπεράσπισε αργότερα τη πράξη της ως "είδος προληπτικής "αυτοάμυνας" για να σώσει άλλες ζωές. . . . Δεν αισθάνθηκα ούτε έχθρα ούτε ανάγκη για εκδίκηση, αλλά αναγκάστηκα να παρέμβω στα σχέδιά του για τις ζωές της μητέρας, της αδελφής , και του αδελφού μου."

Μετά από την δολοφονία, η Mahlsdorf πέρασε αρκετές εβδομάδες σε ένα ψυχιατρικό ίδρυμα και έπειτα καταδικάστηκε σε τέσσερα έτη κράτησης ως "αντικοινωνική ανήλικη εγκληματίας". Με την κατάρρευση του τρίτου Ράιχ τον Απρίλιο 1945, εντούτοις, απελευθερώθηκε. Στο χάος που ακολούθησε μετά την πτώση του Βερολίνου, μόλις που κατάφερε να δραπετεύσει από μια συνοπτική εκτέλεση σε ένα καταφύγιο αεροπορικής επιδρομής που διατηρήθηκε για τις γυναίκες και τα παιδιά.

Κατόπιν σύντομα, η Mahlsdorf υιοθέτησε το όνομα "Lottchen" και, έπειτα, "Καρλόττα φον Mahlsdorf". Ως Mahlsdorf, έγινε μια γνωστή φυσιογνωμία στο Ανατολικό Βερολίνο, και ως τραβεστί και ως παθιασμένη συλλέκτης των ιστορικών καθημερινών στοιχείων.

Η γοητεία που ασκούσαν στην Mahlsdorf τα παλαιά έπιπλα και άλλα συλλεκτικά αντικείμενα είχε αρχίσει από παιδί. Ζητούσε από τους γείτονες τα παλαιά πράγματα που πέταγαν και, σαν έφηβος, εργάστηκε για έναν έμπορο μεταχειρισμένων που καθάριζε τα διαμερίσματα, Εβραίων που είχαν διαφύγει ή απελαθεί και, κρατούσε συχνά μερικά αντικείμενα για αυτήν.

Μετά από τον πόλεμο, η Mahlsdorf δημιούργησε μια εντυπωσιακή συλλογή με τη διάσωση αντικειμένων από τα σπίτια που ήταν βομβαρδισμένα και επίσης με την αγορά αντικειμένων από ανθρώπους που τρέπονταν σε φυγή από το Ανατολικό Βερολίνο στη Δυτική Γερμανία.

Η Mahlsdorf, που η ισχυρότερη επιθυμία της ήταν "να διατηρηθούν τα όμορφα αντικείμενα ασφαλή", με μία αίσθηση εξιδανίκευσης στα καθημερινά αντικείμενα: -πολυέλαιοι, έπιπλα, γραμμόφωνα, ρολόγια, αντικείμενα για αυτοματοποιημένη αναπαραγωγή μουσικής, γυαλικά, κ.λπ.- από το Grunderzeit, τα χρόνια της ίδρυσης της γερμανικής αυτοκρατορίας, στα έτη μεταξύ 1870 και 1900. Ακόμη και προτού να καταλάβει τις διαφορές ανάμεσα στις χρονικές περιόδους, την προσέλκυαν ενστικτωδώς τα έπιπλα αυτής της εποχής, της παιδικής της ηλικίας που ήταν πια εκτός μόδας. "Οι στήλες, τα τορνογυρισμένα πόδια, και οι σφαιροδιαμορφωμένες ξύλινες διακοσμήσεις εδώ και εκεί μου έδιναν μια συγκίνηση", θυμάται αργότερα.

Στα δύσκολα έτη μετά από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ανατολικές γερμανικές αρχές θεώρησαν σκόπιμο να προχωρήσουν στην καταστροφή ολόκληρων τμημάτων του Βερολίνου, και να αντικαταστήσουν τα διακριτικά παλαιά κτήρια με τσιμεντένιους πύργους πολυόροφων κτιρίων και προκατασκευασμένες κατοικίες. Τέτοια απαξία για το παρελθόν τρόμαξε την Mahlsdorf, η οποία αφιερώθηκε στη συντήρηση των καταδικασμένων κτηρίων.

"Δεν ενδιαφέρομαι για τις νεκρές πέτρες ή τα άψυχα έπιπλα," δήλωσε, εξηγώντας το ενδιαφέρον της για τη συντήρηση. "Είναι ενσωματώσεις που αντανακλούν την ιστορία των ατόμων που τα έχτισαν, οι οποίοι έζησαν σε αυτά. Η ανόητη καταστροφή απομακρύνει τον προηγούμενο τρόπο ζωής, το θεμέλιο του πνευματικού και αισθητικού πολιτισμού μας, και φτωχαίνει ανεπανόρθωτα τις καθημερινές ζωές μας."

Οι προσπάθειες συντήρησης της Mahlsdorf ήταν ηρωικές, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη τους πενιχρούς πόρους που είχε στη διάθεσή της. Αλλά η σκληρή εργασία, που συνδέθηκε με τη γραφειοκρατική ανικανότητα της Ανατολικής Γερμανίας, της επέτρεψε να σώσει διάφορα σημαντικά κτήρια, ειδικότερα το παλάτι Friedrichsfelde και τη βίλα Mahlsdorf που θα φιλοξενούσε το μουσείο της, και χιλιάδες ιστορικά αντικείμενα.

Η Συλλογή Mahlsdorf, ίσως η μεγαλύτερη του είδους της στον κόσμο, φιλοξενείται τελικά στο Grunderzeit Musuem, το οποίο άνοιξε το 1960. Το 1958, είχε ασχοληθεί με τη συντήρηση ενός εγκαταλελειμμένου ερειπωμένου αρχοντικού του Mahlsdorf, που απειλήθηκε με κατεδάφιση. Κατόρθωσε να σώσει το κτήμα και της παραχωρήθηκε για χρήση σαν μουσείο και σπίτι της.

Κατά τη διάρκεια , εντούτοις, απειλήθηκε συχνά με απέλαση και παρενοχλήθηκε συχνά από διάφορους ανώτερους υπαλλήλους του κομμουνιστικού κράτους. Αργότερα, σαν διαμαρτυρία στις απειλές της κυβέρνησης να αναλάβει εκείνη το μουσείο της, έδωσε ακόμη ένα μεγάλο μέρος της συλλογής της σε επισκέπτες του μουσείου της που έδειχνα ιδιαίτερο ενδιαφέρον και φροντίδα.

Στο κελάρι του μουσείου, η Mahlsdorf αναδημιούργησε έναν πασίγνωστο bar της περιοχής Scheunerviertiel του παλαιού Βερολίνου, το Mulackritze. Συχνά τόπος συγκέντρωσης των ομοφυλοφίλων, λεσβίων, τραβεστί, και εκδιδομένων γυναικών, συμπεριλαμβανομένων ατόμων που ειδικεύονταν στο σαδομαζοχισμό. Το Mulackritze έκλεισε τελικά από τις ανατολικογερμανικές αρχές το 1963. Στη δεκαετία του '70, το αναδημιουργημένο Mulackritze bar στο μουσείο της Mahlsdorf έγινε τόπος συνεδριάσεων της ομοφυλοφιλικής ομάδας ενδιαφέροντος του Βερολίνου καθώς και ομοφυλόφιλων και λεσβιακών συγκεντρώσεων.


Επίσης στη δεκαετία του '70, η Mahlsdorf έγινε κατά τα φαινόμενα πληροφοριοδότης στη Stasi, την ανατολικογερμανική μυστική αστυνομία. Τα κίνητρά της για να το κάνει αυτό δεν υπήρξαν σαφή, αλλά καθρέπτιζαν αναμφισβήτητα την επιθυμία της να προστατεύσει το μουσείο της. Δεν γεννάται αμφιβολία ότι περιφρόνησε το κομμουνιστικό καθεστώς της Ανατολικής Γερμανίας, σχεδόν τόσο πολύ όσο περιφρόνησε τους Ναζί, αναφερόμενη σ αυτό σαν "ein rotes KZ" (ένα κόκκινο στρατόπεδο συγκέντρωσης).

Στη δεκαετία του '60 η Mahlsdorf ασχολήθηκε με τη βιομηχανία ταινιών, χρησιμεύοντας συχνά σαν σύμβουλος στις ταινίες που γυρίστηκαν κατά τη διάρκεια της περιόδου Grunderzeit. Διάφορα films είχαν κινηματογραφηθεί στο ίδιο στο μουσείο.

Η Mahlsdorf επίσης εμφανίστηκε σε μικρούς ρόλους σε ταινίες. Ο διασημότερος ρόλος της ήταν ως μπαργούμαν στην ταινία του Heiner Carow Coming Out (1990), η πρώτη και τελευταία ομοφυλοφιλική ταινία που έγινε στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας. Εμφανίστηκε αργότερα στην ταινία της Rosa φον Praunheim βασισμένη στην αυτοβιογραφία της, Είμαι η σύζυγός μου (1992).

Το Μάιο ημέρα του 1991, μια ομάδα νεοναζί ταραχοποιών επιτέθηκε σε έναν εορτασμό στο μουσείο της Mahlsdorf. Διάφοροι άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένης και της Mahlsdorf της ίδιας, τραυματίστηκαν. Τότε, αποκάλυψε ότι σκεφτόταν να εγκαταλείψει τη Γερμανία.

Προτού να φύγει, εντούτοις, η κυβέρνηση της πρόσφατα ενοποιημένης Γερμανίας το 1992 της απένειμε μια από πιο σπουδαίες σε γόητρο τιμές της, το Bundesverdienstkreuz (ή τον σταυρό υπηρεσιών του Bundesrepublik), για τη συντήρηση των πολιτιστικών αξιών.


Επίσης το 1992, δημοσίευσε την αυτοβιογραφία της, Ich bin meine eigene Frau (Είμαι η σύζυγός μου). Το βιβλίο όχι μόνο λέει την ιστορία της ζωής της που έζησε κάτω από ακραίες συνθήκες, αλλά και αυτήν μιας ολόκληρης γενιάς των ανατολικογερμανών ομοφυλοφίλων, οι οποίοι αντιμετώπισαν τη δίωξη πρώτα από τους Ναζί και έπειτα από τους κομμουνιστές.

Ο τίτλος του βιβλίου, προέρχεται από μια συνομιλία της Mahlsdorf με τη μητέρα της όταν έγινε σαράντα ετών. "Όσο επιθυμώ να σας έχω μαζί μου", η μητέρα της λέει, "εσύ είσαι τώρα πια πραγματικά σε ηλικία να παντρευτείς". Σε απάντηση, η Mahlsdorf απαντάει "είμαι η σύζυγός του εαυτού μου", μια δήλωση που απεικόνιζε την ανεξαρτησία και την αυτάρκειά της, καθώς επίσης και τον προσδιορισμό της ως προς θηλυκότητα.

Ενώ η Mahlsdorf λυπήθηκε για το ότι δεν βρήκε ποτέ τη μεγάλη αγάπη της ζωής της, απόλαυσε τις παθιασμένες, μακροχρόνιες σχέσεις με τρία άτομα, με τα οποία μοιράστηκε την τρυφερότητα, την αγάπη, και την εμπιστοσύνη, καθώς επίσης και το σεξ.

Το 1997, Mahlsdorf αποχώρησε από τη Γερμανία για το Polarbrunn της Σουηδίας, όπου άνοιξε ένα νέο μουσείο Grunderzeit. Η πόλη του Βερολίνου ανέλαβε το μουσείο της στο Mahlsdorf.

Στις 30 Απριλίου 2002, κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στο Βερολίνο, η Καρλόττα φον Mahlsforf πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια.

Μετά από το θάνατο της Mahlsdorf, προέκυψαν αμφιβολίες για την αξιοπιστία της αυτοβιογραφίας της, ιδιαίτερα όσον αφορά την συνεργασία της με τις ανατολικογερμανικές αρχές αλλά και ακόμη και για το εάν είχε σκοτώσει πραγματικά τον πατέρα της, όπως ισχυριζόταν. Αυτές οι αμφιβολίες είναι η καρδιά του εξαιρετικού έργου του Doug Wright, Είμαι η σύζυγός μου, που ανέβηκε στο Broadway το 2003 και πήρε το βραβείο Tony, το βραβείο Pulitzer, και το λογοτεχνικό βραβείο Λάμδα. Σκηνοθετημένο από τον Moise Kaufman, το έργο αποτέλεσε μια θεαματική παράσταση από τον Benjamin Mays σαν Mahlsdorf και 35 άλλους χαρακτήρες.

Στο έργο του Wright, η Mahlsdorf εμφανίζεται σαν λιγότερο εξιδανικευμένη από ήταν πριν τις αποκαλύψεις για τη σχέση της με την Stasi, αλλά και πιο σύνθετη, περισσότερο ραδιούργα, αλλά και πιο ανθρώπινη.

Πάνω απ΄ όλα, η Charlotte von Mahlsdorf, ήταν ένας άνθρωπος που κατάφερε να επιζήσει και να δημιουργήσει τον δικό της μύθο στις ταραχώδεις εποχές που έζησε.


Μετάφραση: Χάρης και Επιμέλεια: Ελεονόρα, για το transs.gr

Πηγή : © Transs.gr



Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

Η Εύα Κουμαριανού στο Antivirus


Greece Flag Ελλάδα

Οι «Κούκλες» κλείνουν φέτος τα 18 τους χρόνια. Και ενηλικιώνονται, όμορφες, χαρούμενες και ελεύθερες όπως πάντα. Η ψυχή του σόου, η Εύα Κουμαριανού, έδωσε στο antivirus μια συνέντευξη από καρδιάς.


-Θα μας πεις μερικά πράγματα για τα παιδικά σου χρόνια;

-Γεννήθηκα στον Πειραιά, όχι από πλούσια οικογένεια. Τον μπαμπά μου δεν τον γνώρισα καθόλου, γιατί όταν παντρεύτηκαν η μητέρα μου ήταν ήδη εννέα μηνών έγκυος και το ίδιο βράδυ χωρίσανε. Και καταλαβαίνεις, όταν γεννήθηκα ήταν μια γυναίκα μ’ ένα παιδί μόνη της. Είχε βέβαια τη βοήθεια της γιαγιάς μου.


-Με τον πατέρα σου είχες επαφή;

-Όχι. Τον πατέρα μου τον γνώρισα πολύ μεγάλη.

-Τι σου λέγανε;

-Ότι είχαν χωρίσει οι γονείς μου. Και ούτε ενδιαφέρθηκε καθόλου αυτός. Η μητέρα μου δεν ήταν πλούσια, έκανε διάφορες δουλειές, μέχρι που καθάριζε σκάλες. Εγώ έμενα σπίτι με τη γιαγιά μου. Η γιαγιά μου πέθανε όταν ήμουν εννέα χρονών. Και τότε όταν έφευγε η μάνα μου εγώ τριγύριζα στις γειτονιές της Νίκαιας. Και ξέρεις ένα αγοράκι τώρα να γυρίζει δεν ήταν και ό,τι καλύτερο. Ήμουν ένα αλητάκι, αλητάκι όχι με την κακή έννοια, το χαμίνι που λέμε. Η μαμά μου έφευγε στις έξι το πρωί και γύριζε το βράδυ δέκα η ώρα.

-Κι εσύ τι έκανες;

-Εγώ όλες αυτές τις ώρες γυρνούσα στον Πειραιά. Κι εκεί υπήρχαν άνθρωποι που σε παρασέρνανε. Έπειτα στον Πειραιά τότε ήταν και η Τρούμπα η φημισμένη, τα κόκκινα φανάρια. Κι εκεί στα μπουρδέλα με ξέραν όλοι. Πήγαινα κι έκανα θελήματα στις πουτάνες. Μ’ έστελναν να τους πάρω τσιγάρα, να τους πάρω ψωμί. Μου άρεσε εμένα όλος αυτός ο κόσμος. Το σχολείο δεν το τελείωσα είμαι ψιλοαγράμματη και δεν ντρέπομαι γι’ αυτό. Τελείωσα το δημοτικό, μισό ημερήσιο και μισό νυχτερινό, γιατί μετά έπρεπε να βοηθήσω κι εγώ τη μαμά μου και δούλευα. Δούλευα σ’ ένα εργοστάσιο και παράλληλα σπούδαζα.


-Τι σπούδαζες;

-Ήθελε να με σπουδάσει η μαμά μου ηλεκτρολόγο. Αλλά εμένα τα όνειρά μου ήταν άλλα. Ήθελα τα φτερά, τη λάμψη, ήθελα να σπουδάσω χορό. Και γράφτηκα σε μια σχολή κρυφά και πήγαινα τα βράδια. Τη σχολή ηλεκτρολόγων δεν τη συνέχισα, ήθελα να πάω να γίνω χορευτής. Και μου έλεγε η μαμά μου «τι τη θες τη σχολή αυτή, είναι όλοι ντιντήδες». Εκείνη την εποχή όλοι οι χορευτές είχαν τη ρετσινιά ότι είναι αδερφές. Και όχι μόνο οι χορευτές, για όλους τους καλλιτέχνες τους άντρες λέγανε «αυτός είναι κουνιστή». Της έδωσα λοιπόν να καταλάβει ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Και σιγά-σιγά άρχισα να κάνω τα πρώτα μου βήματα ως χορευτής. Είχε έρθει ο Βαγγέλης Σειληνός στη σχολή και ήθελε δυο χορευτές και με πήρε και πρωτοεμφανίστηκα σε μια θεατρική παράσταση, στο «Μαριχουάνα στοπ» στο θέατρο Μπουρνέλλη. Μετά έπαιξα στο «Κοροϊδάκι της πριγκιπέσσας», στο «Μάγκα με το τρίκυκλο», στην «Παριζιάνα» με τη Βλαχοπούλου. Στο σινεμά έπαιξα και με τη Βουγιουκλάκη στη «Δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά», εκεί έκανα ένα Γερμανό φαντάρο, με τη Λάσκαρη στους «Εραστές του ονείρου» στο θέατρο και στον κινηματογράφο.

-Συμμετείχες και ως ηθοποιός δηλαδή, όχι μόνο ως χορευτής.

-Ναι, ως ηθοποιός. Είχα πάει και στη σχολή του Πέλου Κατσέλη αλλά δεν την τελείωσα. Δούλεψα με το Σειληνό, το Φλερύ, το Μεταξόπουλο. Ήμουν πολύ σοβαρό παιδί και μ’ αγαπάγανε όλοι, γι’ αυτό δεν έμεινα ποτέ χωρίς δουλειά. Μετά βγήκα μια φορά στην πιάτσα με μια φίλη μου κι έβγαλα ένα αρκετά σημαντικό ποσό. Και είπα να πάω τώρα στο θέατρο για ογδόντα δραχμές την εβδομάδα κι εδώ βγάζω πεντακόσιες δραχμές, είναι δυνατόν; Κι έτσι άρχισα να αραιώνω σιγά-σιγά από το θέατρο. Και άρχισα σιγά-σιγά να μεταλλάσσομαι. Μάκρυνα μαλλιά, έκανα αποτριχώσεις, έκανα ορμόνες... Κι εκεί εξαφανίζομαι από το σπίτι μου. Η τελευταία παράσταση που έπαιξα στο θέατρο ήταν η «Οδός ευκαιρίας» με τον Ξανθόπουλο και την Καραγιάννη. Ήταν στο Πασαλιμάνι, σ’ ένα θερινό θέατρο που τώρα δεν υπάρχει.

-Θα ήθελες να ξανακάνεις θέατρο;

-Θα ήθελα να γύριζα το χρόνο πίσω και να ξεκίναγα πάλι από την αρχή. Δηλαδή πιστεύω ότι δεν ήθελα να γίνω έτσι. Δηλαδή άμα γύριζα το χρόνο πίσω θα ήθελα να παρέμενα αγόρι.

-Έχεις μετανιώσει;

- Το έχω μετανιώσει γιατί μου τύχανε πάρα πολλές ευκαιρίες στη ζωή μου και δεν τις υπολόγισα. Αν γύριζα το χρόνο πίσω και έκανα τα ίδια λάθη καλύτερα να ήμουν αγόρι. Θα ήθελα το μυαλό που έχω τώρα να το είχα τότε. Τα λεφτά μου να τα κράταγα -βασικό αυτό- να είχα μια πιο άνετη ζωή. Ή γυναίκα να ήμουν ή άντρας. Ή αν ήταν να ξαναγίνω τραβεστί να μην έκανα τα λάθη που έχω κάνει στη ζωή μου. Και θα προτιμούσα το σίγουρο, να ήμουν πιο καλά με τον εαυτό μου παρά... Αλλά εντάξει... Πέρασα πάρα πολύ καλά, πέρασα καλά, πέρασα κακά... Για το μόνο που έχω μετανιώσει στη ζωή μου είναι που έβγαλα πάρα πολλά λεφτά και τα ‘φαγα. Δούλευα και την άλλη μέρα πήγαινα στο Σότρις και ψώνιζα ρούχα και μετά πήγαινα από Πειραιά μέχρι Συγγρού στον ιππόδρομο που ήταν η πιάτσα με τα πόδια γιατί δε μου είχαν μείνει λεφτά να πάρω ταξί. Ήμουν η πιο καλοντυμένη τραβεστί στη Συγγρού. Ήμουν η πρώτη που έβαλα ταγιέρ, με καπέλο, με βέλο, στην πιάτσα. Μου άρεσαν τα λούσα, και οι πελάτες πρέπει να είχαν φετίχ έτσι όπως ήμουν ντυμένη και περιμένανε ουρά. Κι έτρωγα τα λεφτά μου σε ρούχα. Που θα μπορούσα να έχω πολυκατοικίες, περιουσία. Και ξέρεις καμιά φορά σου τυχαίνει ένα άσχημο πράγμα και οικονομικά δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις και λες τι έγινε τώρα; Εκεί όμως έρχεται ένας φίλος, μια φίλη και σου συμπαραστέκεται.

-Έχεις πολλούς φίλους;

-Όχι. Έχω μόνο δύο φίλες, τη Μαριλού και την Μπέτυ. Ειδικά η Μπέτυ είναι για μένα εικόνισμα, την έχω φύλακα άγγελό μου. Με βοήθησε πάρα πολύ σε μια δύσκολη προσωπική στιγμή μου. Με στήριξε και οικονομικά και ψυχολογικά. Και η Μαριλού που μου ‘χει κάνει το μαγαζί, τις «Κούκλες».

-Πες μας λίγο πώς ξεκίνησε το μαγαζί.



-Η Μαριλού ήταν χρόνια στη Γερμανία. Κι όταν ήρθε από τη Γερμανία ήταν ένα μπαράκι λίγο πιο κει από τις «Κούκλες» και το νοίκιασε. Γνωριζόμασταν από παλιά, όταν ερχόταν στην Αθήνα βρισκόμασταν αλλά δεν κάναμε κολλητή παρέα. Όταν ήρθε λοιπόν και άνοιξε το μπαράκι πήγαινα εγώ Παρασκευή και Σάββατο και δούλευα σερβιτόρα και κάποια στιγμή, στην τρέλα, ανέβαινα πάνω στο μπαρ κι έκανα διάφορα σόου. Κι άρχιζε και μάζευε κόσμο. Και μου λέει «θα σου βρω ένα μαγαζί με πίστα να ανεβαίνεις επάνω και να κάνεις σόου όση ώρα θέλεις». Και βρήκε το μαγαζί και μου λέει «ορίστε ανέβα επάνω και κάνε». Και άρχισα να κάνω εγώ μόνη μου πρόγραμμα. Το αγαπάω το μαγαζί, το πονάω περισσότερο κι από τη Μαριλού. Κι εκεί που ήμουν μόνη μου έρχεται ένα παιδί ο Άκης ο Ιωάννου, που ήταν κι επαγγελματίας, σιγά-σιγά έρχονταν κι άλλοι. Κι άρχισε το μαγαζί να έχει πολύ κόσμο. Δεν ήταν βέβαια τα σόου όπως είναι τώρα, με σκηνογραφία κλπ.

-Ποιος στήνει το πρόγραμμα;

-Το κάνει ο Φώτης, το παιδί που βάζει και τη μουσική και είναι μαζί μας για δεύτερη χρονιά. Τα περισσότερα παιδιά θέλουν τη συμβουλή του Φώτη. Κάνουν πρόβα και ζητάνε τη γνώμη του. Προσωπικά όλο το δικό μου μέρος το στήνει ο Φώτης. Κάνει και τους φωτισμούς, όλα. Πριν αυτοσχεδιάζαμε. Πάντως θα ήθελα πάρα πολύ να κάναμε με τα παιδιά ένα θεατρικό. Νομίζω ότι θα μπορούσαμε να το υποστηρίξουμε.

-Πες μας λίγο για τα 80’s.

-Ήταν πολύ ωραία εκείνα τα χρόνια. Μπορεί να μην ήταν έτσι απελευθερωμένα αλλά μας αγαπούσε πολύ ο κόσμος. Μας έβγαζαν έξω, μας πήγαιναν στα μπουζούκια να μας διασκεδάσουν, ήθελαν να μας κυκλοφορήσουν. Γιατί τότε η γυναίκα δεν ήταν όπως είναι τώρα. Τότε η γυναίκα από τις 9, 10 η ώρα ήταν μες στο σπίτι, οι μόνες που κυκλοφορούσαν τη νύχτα ήμαστε εμείς. Γυναικάρες, κορμάρες, κούκλες, περιποιημένες. Πώς βλέπεις τώρα τα μοντέλα, έτσι ακριβώς ήμαστε. Του ’80 τα μοντέλα. Μαλλιά, μπούστα, μίνια, τρελαινόντουσαν. Τώρα έχουν αλλάξει τα πράγματα. Και με αυτό το νομοσχέδιο που βγάλανε για την πορνεία ότι είναι πταίσμα, μπορείς να βγεις ελεύθερα στο δρόμο να δουλέψεις κι άμα σε πιάσει η αστυνομία θα σου κόψει μια κλήση, πας στο δικαστήριο και την πληρώνεις. Οι κοπέλες που δουλεύουν σε οίκους ανοχής περνάνε από γιατρούς, είναι δηλωμένες και τις ταλαιπωρούν. Τις παίρνουνε και τις περνάνε αυτόφωρο. Και στις παράνομες δεν υπάρχει έλεγχος.

-Έχεις νιώσει να σε αντιμετωπίζουν ως γραφική;

-Ναι. Με έχουν χλευάσει. Με έχουν κοροϊδέψει, με έχουν κράξει χωρίς να έχω δώσει δικαίωμα. Τις προάλλες σ’ ένα εστιατόριο που πήγα ήταν κάτι τύποι σε μια διπλανή παρέα κι άρχισαν να κοροϊδεύουν. Έλεγαν διάφορα δυνατά, και δε σεβάστηκαν ούτε τους ανθρώπους που ήταν μαζί μου. Την άλλη φορά στο γυμναστήριο που πήγαινα με ήξεραν όλοι και δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. Κι ήρθανε δυο τύποι, καινούργιοι πελάτες στο γυμναστήριο, και μόλις με είδαν άρχισαν να με κοροϊδεύουν. Μια δυο τρεις πέντε δέκα, «έλα να σου πω, χαλάρωσε» του λέω. «Ζηλεύεις που είμαι έτσι και δεν μπορείς να γίνεις έτσι;» Το βούλωσε. «Το ακούσαμε, το ξέρουν όλοι εδώ μέσα τι είμαι. Όλοι ξέρουν, δεν περιμένουν εσένα από τα λεγόμενά σου, λοιπόν κάνε τη γυμναστική σου εκεί και άσε με.» Και δεν ξαναμίλησε. Ακούς κάτι άτομα να λένε «να ρίξουμε μπετά» και «Βαγγέλη» και τέτοια, αυτά που τα λέγανε πριν από χρόνια. Ακούς νέους ανθρώπους να λένε τις μαλακίες που λέγανε το ’80. Πάντως τις περισσότερες φορές ο κόσμος δεν αντιδράει έτσι. Και σε στρέιτ μαγαζιά που πάω μπορεί να κοιτάξουν λίγο, μετά δεν ασχολούνται. Είναι πώς το σερβίρεις εσύ, πώς πλασάρεσαι. Όπως πλασάρεσαι έτσι θα σε αντιμετωπίσουν.

-Ασχολείσαι και με το σωματείο.

-Ναι, τώρα κάναμε ένα σωματείο, εγκρίθηκε το σωματείο μας, θα κάνουμε κι ένα πάρτυ να μαζέψουμε κάποια χρήματα. Το αποφασίσαμε μαζί με τη Μαρίνα, τη Ρία και τη Μάνια, και αρκετά ακόμη άτομα, κάναμε ένα βήμα πιο μπροστά, να κάτι πρώτο που πετύχαμε είναι οι κοπέλες που έχουν κάποια πάθηση, με τη συνταγή του γιατρού να παίρνουν τα φάρμακά τους δωρεάν. Ένα άλλος στόχος μας είναι να μπορούμε να βοηθάμε κάποιες άπορες τραβεστί. Υπάρχουν πολλές άπορες τραβεστί, που δεν έχουν να πληρώσουν νοίκι, δεν έχουν να φάνε, που είναι άρρωστες. Θα προσπαθήσουμε όσο μπορούμε να βοηθήσουμε μέσα από το σωματείο, και η Μαρίνα είναι πολύ μάχιμη σε αυτό το πράγμα. Και θέλουμε πάρα πολύ να συνεργαστούμε και με άλλα σωματεία.

-Πιστεύεις ότι σε γενικές γραμμές έχουν βελτιωθεί τα πράγματα;

-Τα πράγματα έχουν αλλάξει. Εντάξει, ο κόσμος θα γυρίσει και θα κοιτάξει μια τραβεστί στο δρόμο άμα είναι ντυμένη κάπως παράξενα, αλλά όπως θα κοιτάξει μια οποιαδήποτε γυναίκα που είναι ντυμένη παράξενα. Δεν έχουμε την αντιμετώπιση που είχαμε παλιά. Και στην πιάτσα ας πούμε κάτω με τα κορίτσια παλιά πετάγανε γιαούρτια. Τώρα δεν υπάρχουν πια αυτά. Κάθε σπίτι έχει ένα γκέι ή μια τραβεστί τώρα. Ένα πολύ καλό βήμα είναι το σύμφωνο συμβίωσης, που πρέπει βέβαια να ισχύει και για τους ομοφυλόφιλους.

-Για σας τι νομικό πλαίσιο υπάρχει;

-Τίποτα. Πιστεύω ότι οι γκέι είναι πιο τυχεροί από μας σε σχέση με τα δικαιώματα. Γιατί να μην μπορώ εγώ να πάω να δουλέψω σε μια επιχείρηση; Θα με πάρει εμένα πωλήτρια ένα μαγαζί; Ξέρεις πόσες κοπέλες έχουν πτυχία στα χέρια τους; Αυτό προσπαθεί το σωματείο μας τώρα. Η γνώμη του κόσμου εξαρτάται από την πολιτεία πρώτα. Πρέπει η πολιτεία να ενδιαφερθεί, να αναγνωρίσει ότι αυτά τα άτομα δεν είναι στο περιθώριο, είναι όπως όλοι. Να θεσμοθετηθεί ώστε να μπορώ εγώ να καταγγείλω τη διάκριση. Είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα εδώ. Ενώ στο εξωτερικό δεν είναι έτσι. Ένας φίλος μου πήγε στη Γερμανία και μου έλεγε ότι υπάλληλος στην τράπεζα ήταν τραβεστί. Ακόμα και στη Τουρκία που θεωρούμε ότι είναι πίσω δεν είναι. Εκεί έχουν τραβεστί σε μαγαζιά, σε καζίνα... Πρέπει να διεκδικήσουμε κι εμείς τα δικαιώματά μας όπως η γκέι κοινότητα. Εμείς είμαστε επί ξύλου κρεμάμενοι, τίποτα. Γι’ αυτό όμως ιδρύσαμε το σωματείο και είναι μπροστάρης η Μαρίνα και θα τα καταφέρουμε. Να μην τραβήξουν οι νεότερες αυτά που τραβήξαμε εμείς, που φάγαμε ξύλο, κρατητήρια. Να είναι πιο ελεύθερες εκείνες.

-Πώς νιώθεις για την αντιμετώπισή σας από τα ΜΜΕ;

-Τα ΜΜΕ θέλουν κραυγαλέα πράγματα, να τα κοροϊδεύουν. Ο Σταύρος Θεοδωράκης έκανε μια πολύ ωραία εκπομπή. Οι άλλοι δεν ενδιαφέρονται να δείξουν τη δουλειά μας. Θέλουν να πάει ας πούμε η Εύα να πει τι κάνει στην πιάτσα, πόσα παίρνει στην πιάτσα, να βρίσει, να κάνει κουτσομπολιό. Και ο Φώτης ο Σεργουλόπουλος είναι φίλος μου. Έμαθε τις προάλλες ότι ήταν ο Γκοτιέ στο μαγαζί, με πήρε τηλέφωνο, μου είπε «θέλουμε φωτογραφία σου με τον Γκοτιέ». Γιατί να μην ασχολούνται κι άλλοι;
Είναι κοπέλες που δε θέλουν να είναι στο δρόμο, θέλουν να κάνουν τη δουλειά που τους αρέσει, αλλά αναγκάζονται να είναι στο δρόμο γιατί πώς αλλιώς να ζήσουν αφού δεν μπορούν να δουλέψουν κάπου αλλού;

-Πότε θα βγει το βιβλίο που ετοιμάζεις;

-Το βιβλίο μου το βγάζει η Μαρίνα Γαλανού από τον Πολύχρωμο Πλανήτη, τέλη Σεπτεμβρίου με αρχές Οκτωβρίου θα είναι έτοιμο, θα είναι η αυτοβιογραφία μου. Θα βγάλουμε και ένα ημερολόγιο με φωτογραφίες.
Δεν έχω σκοπό να εκθέσω ανθρώπους με το βιβλίο μου, ούτε είναι πορνογραφία. Έχω περάσει πολλά που ο κόσμος δεν τα ξέρει. Ήμουν και σε αναμορφωτήριο δυο χρόνια. Είχα δραπετεύσει μια φορά, μετά με βρήκανε, με βάλανε στην απομόνωση.

-Παράπονα έχεις;

-Και ναι και όχι. Έχω παράπονα από τη δουλειά μου. Ας πούμε, γιατί να μπορώ να κάνω μόνο σ’ ένα συγκεκριμένο χώρο αυτό που θέλω; Κανείς δεν τόλμησε να μου προτείνει κάτι άλλο. Έρχονται άνθρωποι από διάφορους χώρους και βλέπουν το σόου, και τους αρέσει, θεωρούν όμως ότι είναι μέχρι εκεί, αυτό, σε αυτό το χώρο, αλλά εγώ θέλω να το πάω πιο πέρα.

-Έχεις κάνει πολλές σχέσεις;

-Έχω κάνει τέσσερις σχέσεις. Είχα ερωτευτεί πολύ ένα Γιώργο στη Θεσσαλονίκη. Είχα ανέβει το ’84 για ένα Σαββατοκύριακο Θεσσαλονίκη κι έκατσα εφτά χρόνια μαζί του. Μετά χωρίσαμε και γύρισα Αθήνα. Πριν, το ’82 είχα ερωτευτεί έναν άλλο Γιώργο, μετά το Θεσσαλονικιό, μετά ένα Δημήτρη και μετά το Θοδωρή μου, που είμαστε μαζί από το 2004.

-Πώς αντιμετωπίζουν τη σχέση σου οι άλλοι;

-Σε πολλούς φαίνεται περίεργο, το θεωρούν ανωμαλία. Ανώμαλα είναι τα μυαλά τους. Ανωμαλία δεν είναι να πηγαίνει γυναίκα με γυναίκα ή άντρας με άντρα ή γυναίκα με άντρα. Ανωμαλία είναι να σκοτώσεις, να βιάσεις, να χτυπήσεις άλλον άνθρωπο, να κάνεις κακό.

-Έχεις νιώσει ποτέ ανάγκη να είχες μια οικογένεια; Να υιοθετούσες ένα παιδί;

-Όχι. Θα ήθελα όμως να βοηθούσα μια κοπέλα που έχει παιδιά και δεν έχει τους πόρους να τα μεγαλώσει, να τη βοηθούσα οικονομικά.

-Πιστεύεις ότι οι ομοφυλόφιλοι θα έπρεπε να έχουν το δικαίωμα να υιοθετούν παιδιά;

-Ναι. Και πιστεύω ότι οι ομοφυλόφιλοι θα ήταν πολύ καλοί γονείς. Υπάρχουν φυσικοί γονείς που κακοποιούν τα παιδιά τους. Μην τρελαθούμε που βγαίνουν οι σοβαροφανείς άνθρωποι και λένε όχι. Για ποιο λόγο όχι; Τα παιδιά έχουν για πρότυπο τις αξίες και το χαρακτήρα των γονιών τους. Η σεξουαλικότητά τους δεν έχει καμία σχέση.

-Σου έλειπε ο πατέρας σου;

-Τον πατέρα μου τον γνώρισα όταν ήμουν 25 χρονών. Έχει κάνει οικογένεια και παιδιά. Μου είπαν ότι είναι στη Γλυφάδα και πήγα και τον είδα. Από μακριά, δεν τον πλησίασα, δεν του μίλησα. Έτσι από περιέργεια ήθελα να τον δω. Δεν μου έλειψε ποτέ ο πατέρας μου. Και στις δύσκολες στιγμές μου δεν είπα ποτέ αχ μπαμπά μου αχ μαμά μου. Αχ Παναγία μου είπα, αχ Χριστέ μου.

-Πιστεύεις;

-Ναι, πολύ.

-Πιστεύεις με το δικό σου τρόπο;

-Με το χριστιανικό τρόπο.

-Πας στην Εκκλησία;

-Δεν πάω κάθε Κυριακή αλλά άμα περάσω από εκκλησία θα μπω ν’ ανάψω ένα κερί, και κάθε Κυριακή θα λιβανίσω.

-Γιατί πιστεύεις;

-Γιατί πιστεύω.

-Αυτό που πιστεύεις όμως έχει ένα δόγμα που δε σε αποδέχεται.

-Κακό του κεφαλιού του. Εγώ πιστεύω ότι ο Παντοδύναμος, ο Θεός, η Παναγία, ο Χριστός, όποιοι είναι εκεί πάνω και μας κοιτάνε, με δέχονται. Για να ζω και να ‘χω ζωή ακόμα, πιστεύω ότι με δέχονται. Τώρα για την Εκκλησία και τους παπάδες που δε με θέλουν, ούτε κι εγώ τους θέλω. Αμοιβαία τα αισθήματα. Πάντως όταν μπαίνω σε εκκλησία και σε μοναστήρια νιώθω πάρα πολύ ωραία, νιώθω δέος. Το όνειρό μου είναι να πάω στο Άγιο Όρος, αλλά δεν μπορώ να πάω. Πάντως φέτος το καλοκαίρι λέω να πάω στην Πάτμο. Κάθε χρόνο πηγαίνω στην Τήνο και πάω ξυπόλυτη από το λιμάνι μέχρι απάνω στην Παναγία, το έχω τάμα.

-Τι θα έλεγες σ’ ένα παιδί που σκέφτεται να κάνει αλλαγή φύλου;

-Αν θέλει να το κάνει, να πάει να το κάνει. Αλλά όχι από μικρή ηλικία, να μην το κάνει από τα 19-20, να κατασταλάξει πρώτα. Θέλει ωριμότητα, είναι απόφαση ζωής, αλλάζει η ζωή σου μετά. Πιστεύω ότι η αλλαγή φύλου πρέπει να σου πάει, να σε θέλει, να σου ταιριάζει, να έχεις το σκελετό γυναίκας. Αισθητικά να είναι ωραίο, τελειοποιημένο, μια ωραία εικόνα, μια ωραία κοπέλα.

-Είσαι ευτυχισμένη;

-Είμαι πολύ ευτυχισμένη. Είμαι ευτυχισμένη γιατί έχω τη ζωή μου, έχω την υγεία μου πάνω απ’ όλα.

-Ήρεμη;


-Ήρεμη είμαι όσο μπορώ. Γενικά είμαι ήρεμη μέχρι αηδίας, νευριάζω μόνο για δέκα λεπτά. Πάντως και 70, και 75 να γίνω, θα είμαι στις «Κούκλες». Αν είναι ανοιχτές, θα είμαι ακόμα εκεί. Είναι δεύτερο σπίτι μου και οικογένεια.







Πηγή: antivirus
Τεύχος 36



Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011

Συνάντηση του Σ.Υ.Δ. με τον Γ.Γ. του Υπουργείου Δικαιοσύνης.


Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών
(Tρανσέξουαλ, Tραβεστί, Παρενδυτικών ανδρών και γυναικών,Crossdressers, Ερμαφρόδιτων και Μεσοφυλικών ατόμων).
(Αρ. Πρωτ. 7646/2010).

http://www.transgender-association.gr/

E-mail: transgender.support.association@gmail.com


Αθήνα, 16 Μαρτίου 2011



ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Θέμα: «Συνάντηση του Σ.Υ.Δ. με τον Γ.Γ. του Υπουργείου Δικαιοσύνης».





Το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών (Σ.Υ.Δ.), ενημερώνει ότι την Τρίτη 15 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε συνάντηση του Διοικητικού Συμβουλίου του Σ.Υ.Δ. με τον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κύριο Ιωαννίδη. Το Σ.Υ.Δ. εκπροσώπησαν τα μέλη του Δ.Σ. του Σωματείου, Μαρίνα Γαλανού, Ρία Νόλλη και Άγγελος Σιδηρόπουλος.
Η συνάντηση έγινε μετά από την κατάθεση των προτάσεων του Σ.Υ.Δ. (μπορείτε να δείτε εδώ) στο Υπουργείο Δικαιοσύνης (Αριθμ. Πρωτ.: 822/1-3-2011), για το σχέδιο νόμου για την «Καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Κώδικα».

Οι εκπρόσωποι του Σ.Υ.Δ. ανέλυσαν τις παρατηρήσεις-ενστάσεις του Σωματείου όπως περιέχονται στο κείμενο έκθεσης για το σχέδιο νόμου που είχε κατατεθεί, που αφορούν κυρίως στην προσθήκη της ταυτότητας κοινωνικού φύλου, αλλά και στην ασαφή έννοια της «εχθροπάθειας» όπως εισάγεται στο σχέδιο νόμου όπου προτείνουμε συγκεκριμένη αντικατάστασή της, καθώς και άλλων σημείων.

Ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου, διαβεβαίωσε ότι θα διαβιβάσει τις παρατηρήσεις μας, απέφυγε όμως να αναλάβει κάποιες δεσμεύσεις επ’ αυτών, πλην ίσως του Άρθρου 8 του σχεδίου νόμου που αναγνώρισε ότι χρειάζεται αναθεώρηση.

Οι εκπρόσωποι του Σ.Υ.Δ με την ευκαιρία της συνάντησης αυτής, ανέπτυξαν και άλλα σημεία της ατζέντας της κοινότητας των διεμφυλικών με αιχμή τον νόμο 3896/2010 και την ανάγκη να συμπεριληφθεί η ταυτότητα κοινωνικού φύλου ως πεδίο απαγόρευσης των διακρίσεων, καθώς και στην αναγκαιότητα κατάρτισης νομοθεσίας που θα δίνει την δυνατότητα αλλαγής εγγράφων στα διαφυλικά άτομα εντός συγκεκριμένου πλαισίου προϋποθέσεων. Κατατέθηκαν προτάσεις επ’ αυτού στην κατεύθυνση αντίστοιχων νόμων της Ισπανίας (5583 3/2007) και του Ηνωμένου Βασιλείου (Gender Recognition Act), για τα οποία ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου έδειξε ενδιαφέρον, ενώ οι εκπρόσωποι του Σ.Υ.Δ., θα επιδιώξουν νέα συνάντηση επικεντρωμένη στην πρόταση για την αλλαγή των εγγράφων των διαφυλικών ατόμων καταθέτοντας ολοκληρωμένη πρόταση.

Το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών (Σ.Υ.Δ.), προσβλέπει στην συνεργασία με την Κυβέρνηση της χώρας, καθώς και όλα τα Κοινοβουλευτικά κόμματα και θεσμικούς φορείς για την προώθηση των διεκδικήσεων της ατζέντας των διεμφυλικών.


ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών (Σ.Υ.Δ.)

http://www.transgender-association.gr/
Email:transgender.support.association@gmail.com

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

Τρεις τρανς ακτιβίστριες στο εδώλιο.


Turkey Flag Τουρκία

Τρεις τρανς ακτιβρίστριες μέλη της Τουρκικής οργάνωσης διεμφυλικών Pink Life LGBT Association, συνελήφθησαν από την αστυνομία σε έλεγχο που τους έγινε στην Άγκυρα. Οι αστυνομικοί αφού έκαναν έλεγχο στις ταυτότητές τους, τις συνέλαβαν -σύμφωνα με την Pink Life- χωρίς κανέναν απολύτως λόγο και τις οδήγησαν στο αστυνομικό τμήμα.

Εκεί τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες για αντίσταση κατά της αρχής, χωρίς κατά την Pink Life να έχει γίνει κάτι τέτοιο και έτσι βρίσκονται αντιμέτωπες με την δικαιοσύνη.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της οργάνωσης είναι η τρίτη φορά σε μικρό χρονικό διάστημα που συμβαίνει κάτι παρόμοιο, και όπως και τις δύο προηγούμενες φορές οι αστυνομικοί δεν είχαν παρουσιαστεί να υποστηρίξουν την κατηγορία. Οι δέ, δικηγόροι υπεράσπισης αναφέρουν ότι δεν υπάρχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο που να στηρίζει τις κατηγορίες.

Ο δικαστής αποφάσισε -ελλείψει άλλων αποδεικτικών στοιχείων- να εξεταστεί CD, στο οποίο όμως υπήρχαν εικόνες των τριών συλληφθέντων να βρίσκονται εκτεθειμένες σε αστυνομική βία, όσο ήταν υπό κράτηση.

Η δίκη τελικώς θα γίνει στην Άγκυρα στις 3 Μαΐου.



Μετάφραση - Επιμέλεια για το transs.gr : Αφροδίτη Παπαγεωργίου

Πηγή : © Transs.grμε πληροφορίες από :BIA News Center



Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

Ο Οιδίπους και η τρανσέξουαλ


Το σενάριο της ταινίας του Πάνου Χ. Κούτρα«Στρέλλα» με θέμα μια παράδοξη αιμομικτική σχέση διαβάζεται σαν ένα μεγάλο διήγημα

Του Γιάννη Ζουμπουλάκη


Το σενάριο της «Στρέλλας» διαβάζεται πολύ εύκολα, σαν ένα μεγάλο διήγημα που δεν ξεπερνά τις 90 σελίδες. Μάλιστα, για την ακόμη πιο εύκολη ανάγνωσή του αφαιρέθηκαν οι ειδικοί τεχνικοί όροι και η αρίθμηση των σκηνών. Ανέκαθεν, άλλωστε, το παράπονο του Πάνου Χ. Κούτρα, όπως ανέφερε στη μεγάλη συνέντευξη που παραχώρησε με τον Παναγιώτη Ευαγγελίδη για την έκδοση του σεναρίου, ήταν ότι η απόφαση να μη στηριχθεί η ταινία του όταν κατέθετε το σενάριο υπήρξε ουσιαστικά προειλημμένη: στην πραγματικότητα το σενάριο δεν διαβάστηκε ποτέ, επειδή τα θέματα ταμπού με τα οποία καταπιάνεται (αιμομιξία, ομοφυλοφιλία) προκάλεσαν αυτομάτως φραγμούς και ενστάσεις. «Κανείς δεν έβαλε το χέρι στην καρδιά για να πει “θα το διαβάσω, παρ΄ ότι είμαι ενάντια στην αιμομιξία,ενάντια στους τρανς...”. Ετσι δεν μπόρεσαν να είναι ανοιχτοί ώστε να τους κερδίσει η ιστορία η ίδια και όχι η εκ των προτέρων αρνητική τους στάση».


Η αξία της «Στρέλλας» έγκειται στο γεγονός ότι αυτή η ανθρώπινη και απολύτως κατανοητή ιστορία σηματοδοτεί την εδώ και πάρα πολλά χρόνια πρώτη σοβαρή καλλιτεχνική προσπάθεια για την ανανέωση της συζήτησης περί σεξουαλικής ταυτότητας σε μια χώρα κατά παράδοση ομοφοβική. Οπως αναφέρεται στο 15σέλιδο κείμενο του λέκτορα στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Δημήτρη Παπανικολάου «Στρέλλα: μια ταινία για όλη την οικογένεια» (που γράφτηκε ως εισαγωγή της έκδοσης), από τη δεκαετία του ΄80 και μετά, αντί να καλλιεργηθεί μια συζήτηση για την πρόκληση του ελληνικού ομοφυλόφιλου λόγου μέσω της οποίας ενδεχομένως θα αναδεικνυόταν η ριζοσπαστικότητά του, προκρίθηκαν τραγικές αφηγήσεις για την ομοφυλοφιλία που εντέχνως αναδιπλώθηκαν σε πορνογραφικά μελό καταγγελίας.

Ο Δημήτρης Παπανικολάου αναφέρει ως παραδείγματα «ανόητα ρεπορτάζ βιβλία που γίνονται μπεστ σέλερ», όπως το «Ωραίο το φουστάνι σου, Γιώργο μου» του Βασίλη Καββαθά και ταινίες όπως ο «Αγγελος» του Γιώργου Κατακουζηνού που «χρησιμοποιεί τη φιγούρα της τραβεστί ως το ευανάγνωστο σύμπτωμα σε μια λαϊκή αφήγηση της ομοφυλοφιλίας ως παθολογίας» και συντηρητικές απομιμήσεις του όπως τα «εμετικά “Αγόρια στην πορνεία”». Κάνοντας μια συνοπτική αναδρομή στο ελληνικό gay cinema των τελευταίων 30 χρόνων αλλά και στην εξέλιξη της ελληνικής ομοφυλοφιλικής κουλτούρας, ο Παπανικολάου καταλήγει στο ότι η διαφυλική ταυτότητα της κεντρικής ηρωίδας και η παρουσία της χαρισματικής Ορφανού που την υποδύεται χρησιμοποιήθηκαν εξαρχής για το άνοιγμα μιας μεγαλύτερης συζήτησης, η οποία συμπεριλαμβάνει τα ζητήματα σεξουαλικότητας και την εξερεύνηση του κόσμου των ελλήνων τρανσέξουαλ. «Είναι πολύ σημαντικό αυτό που γίνεται αυτή την εποχή στον κόσμο με την οριστική απελευθέρωση των δικαιωμάτων για όλες τις μειονότητες του σεξουαλικού προσανατολισμού- ιδίως των τρανσέξουαλ,που είναι πάρα πολύ ταλαιπωρημένοι» είχε πει ο Κούτρας στο «Βήμα» απαντώντας στην ερώτηση αν ο χαρακτηρισμός «queer» για μια ταινία όπως η «Στρέλλα» δηλώνει προκατάληψη, καθ΄ ότι τελικά η ταινία μπορεί κάλλιστα να αγγίζει και ετεροφυλόφιλο κοινό. «Αυτό που γίνεται συνταιριάζει με την αναθεώρηση και την ανοικοδόμηση μιας κουλτούρας που έως σήμερα παρέμενε μυστική και κρυφή. Εως και τη χούνταήταν παράνομο να είσαι γκέι.Υπάρχει λοιπόν και μια διεκδίκηση αλλά και μια στοιχειοποίηση αυτής της κουλτούρας έτσι ώστε οποιοδήποτε παιδί που μεγαλώνει κάπου σε ένα χωριό ή οπουδήποτε και νιώθει κάπως περίεργα να ξέρει ότι δεν είναι μόνο του στον κόσμο.Υπάρχουν πράγματα και άνθρωποι που μπορούν να τον αντιπροσωπεύσουν και να ταυτιστεί.Γιατί είναι πολύ τραγικό να αισθάνεσαι στον κόσμο μόνος σου».

Το αθηναϊκό «περιθώριο» στις αίθουσες της Ευρώπης

Τον Φεβρουάριο του 2009 η ταινία «Στρέλλα» του Πάνου Χ.Κούτρα έκανε αίσθηση στο κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερολίνου. Η ερωτική ιστορία ανάμεσα σε έναν πρώην φυλακισμένο (Γιάννης Κοκιασμένος) και σε μια τρανσέξουαλ (Μίνα Ορφανού) στο πρόσωπο της οποίας ο πρώτος αναγνωρίζει τελικά τον γιο του καθήλωσε τους θεατές της Μπερλινάλε (προβλήθηκε στο τμήμα Πανόραμα) και υπήρξε μία από τις ταινίες που όχι απλώς άρεσαν αλλά ενθουσίασαν.

Αυτομάτως οι πόρτες της παγκόσμιας εκμετάλλευσης άνοιξαν.Υπό την εποπτεία της εταιρείας Films Distribution εξασφαλίστηκε η διανομή της «Στρέλλας» στη Γαλλία,όπου ο Κούτρας, μετά τις κινηματογραφικές σπουδές του στο Λονδίνο και στη Σορβόννη,ανδρώθηκε ως κινηματογραφιστής,προτού γυρίσει τις δύο...προ «Στρέλλας» ταινίες του, «Η επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά» και «Αληθινή ζωή».

Τον Δεκέμβριο του 2009 η «Στρέλλα» προβλήθηκε στην Ελλάδα,επίσης με επιτυχία και χωρίς να προκαλέσει το σκάνδαλο που κάποιοι φοβούνταν- και κάποιοι άλλοι εύχονταν.Στα πρώτα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου η Μίνα Ορφανού απέσπασε το καλύτερης γυναικείας ερμηνείας,ενώ από τον περασμένο Δεκέμβριο η «Στρέλλα» προβάλλεται στην Ιταλία,επίσης με επιτυχία.

Η πρόσφατη έκδοση του σεναρίου της ταινίας, γραμμένο από τον Κούτρα και τον Παναγιώτη Ευαγγελίδη, είναι κάτι ιδιαιτέρως ευχάριστο,αν κρίνουμε από το γεγονός ότι η εκδοτική βιβλιογραφία ελληνικών σεναρίων είναι φτωχή.Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, η εκδοχή της έκδοσης που κυκλοφόρησε ανταποκρίνεται περισσότερο στην ολοκληρωμένη ταινία. Από αυτήν έχουν αφαιρεθεί σκηνές που γυρίστηκαν μεν αλλά αφαιρέθηκαν από το τελικό μοντάζ,καθώς και ορισμένοι διάλογοι.

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ

Μπορείτε να το παραγγείλετε από το Transs.gr με έκπτωση 10%

Τηλεφωνικές παραγγελίες στο 210-8826600
Ώρες : Συνεχές ωράριο 09:00 – 20:30

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Λιθουανία: Πρόταση Νόμου στο Κοινοβούλιο για την απαγόρευση της επέμβασης επαναπροσδιορισμού φύλου


Lithuania Flag Λιθουανία

Το συντηρητικής κατεύθυνσης Κοινοβούλιο της Λιθουανίας μετά από εισήγηση του Προέδρου της Επιτροπής Υγείας κατέθεσε πρόταση να συμπεριληφθεί στον Αστικό Κώδικα, απαγόρευση για την επέμβαση επαναπροσδιορισμού φύλου στην χώρα.

Τα μέλη του Κοινοβουλίου που υποστήριξαν την πρόταση νόμου, λένε ότι εάν η άδεια για την επέμβαση επαναπροσδιορισμού φύλου αντικατασταθεί από την απαγόρευση τέτοιου είδους επεμβάσεων, "η πολιτεία θα είναι προστατευμένη από τις προϋποθέσεις που δημιουργούν το πεδίο για την εμφάνιση ισχυρισμών κατά της Λιθουανίας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων".

Το 2007, η Λιθουανία έχασε υπόθεση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που αφορούσε το δικαίωμα διαφυλικού ατόμου να κάνει επέμβαση επαναπροσδιορισμού φύλου. Η καταδίκη στηρίχθηκε στο γεγονός ότι η Λιθουανίας δεν είχε μέχρι τότε υιοθετήσει καμμία νομοθεσία που να αφορά την επέμβαση επαναπροσδιορισμού φύλου και αναγνώρισε ότι το άτομο που προσέφυγε παραβιάστηκαν τα δικαιώματά του στην ιδιωτική ζωή και στην απόφαση υποχρεώνει την Λιθουανία να προβεί στην κατάθεση νόμου που να ρυθμίζει το θέμα της επέμβασης επαναπροσδιορισμού φύλου. Αναφέρεται επίσης στην απόφαση ότι εάν η Λιθουανία δεν το πράξει αυτό, τότε θα έχει την υποχρέωση να καταβάλλει στο διαφυλικό άτομο που προσέφυγε το ποσόν των 40.000 ευρώ, ποσόν το οποίο τελικά η πολιτεία κατέβαλε αφού αθέτησε την υποχρέωσή της.

Η υπάρχουσα νομοθεσία αναφέρει ότι κάθε μη νυμφευμένος ενήλικας επιτρέπεται να προχωρήσει σε επέμβαση επαναπροσδιορισμού φύλου εάν αυτό είναι επιτρεπτό για ιατρικούς λόγους, όταν προσδιοριστεί συγκεκριμένη νομοθεσία για το θέμα αυτό. Ωστόσο από τότε που ισχύει αυτό το άρθρο στον Αστικό Κώδικα, δεν κατατέθηκε ποτέ νομοθεσία που να αφορά το θέμα.

Τα μέλη του Κοινοβουλίου που πήραν την πρωτοβουλία κατάθεσης του νόμου προτείνουν λοιπόν να αφαιρεθεί αυτό το άρθρο και στην θέση του να μπεί απαγόρευση επέμβασης επαναπροσδιορισμού φύλου, καθώς επίσης όταν κάποιο άτομο Λιθουανικής υπηκοότητας κάνει επέμβαση εκτός χώρας, η απόφαση για την αλλαγή στο φύλο των εγγράφων του ατόμου να μπορεί να παίρνεται μόνο δικαστικά.

Ο Vladimir Simonko, Πρόεδρος της οργάνωσης λοαδ δικαιωμάτων LGL, εξέφρασε την βαθειά του απογοήτευση για την νομοθετική αυτή πρωτοβουλία που έρχεται να προστεθεί σε προηγούμενες που απομακρύνουν την χώρα από το Ευρωπαϊκό κεκτημένο.


Μετάφραση - Επιμέλεια για το transs.gr : Αφροδίτη Παπαγεωργίου

Πηγή : © Transs.grμε πληροφορίες από : atviri.lt



12/03/2011 - ΟΛΚΕ: Πάρτι οικονομικής ενίσχυσης



Greece Flag Ελλάδα

Το Σάββατο 12 Μαρτίου σας περιμένουμε όλες και όλους στο πάρτι οικονομικής ενίσχυσης της Ομοφυλοφιλικής Λεσβιακής Κοινότητας Ελλάδας (ΟΛΚΕ). Το πάρτι θα γίνει στο Booze Cooperativa, Κολοκοτρώνη 57 Αθήνα.

Μαζί μας:

Drag Queen show by QueenGraciela Taliateli
Strip show by Star Michael
DJ set by Vee Swagger

Οι πόρτες ανοίγουν στις 23:00.
Είσοδος 10€ με ποτό.

Θα μας συντροφεύσει από την αρχή της βραδιάς ο Αγγελιοφόρος Ερμής ο οποίος θα παραδίδει τα ραβασάκια σας σε όποιον και όποια επιθυμείτε.

Χάρτης: ΕΔΩ

Η Dana International επιστρέφει στην Eurovision.


Israel Flag Ισραήλ

13 χρόνια μετά τη νίκη που χάρισε στο Ισραήλ, η 38χρoνη πλέον Dana International θα έχει ακόμα μια ευκαιρία να εκπροσωπήσει την πατρίδα της στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision. Aργά χτες βράδυ η κρατική τηλεόραση της χώρας ανακοίνωσε ότι το καινούριο της τραγούδι “Ding Dong” επιλέχτηκε ανάμεσα σε εννέα άλλα που διαγωνίστηκαν στον ισραηλινό τελικό και θα πάρει τελικά το εισιτήριο για το Ντίσελντορφ της Γερμανίας.



Η νίκη της Dana οφείλεται στην υψηλή βαθμολογία που έδωσε η κριτική επιτροπή στη ζωντανή εκτέλεση του τραγουδιού, καθώς το τηλεοπτικό κοινό που ψήφιζε από το σπίτι έδωσε την πρώτη θέση σε μια μπαλάντα που τραγούδησε η Ιντίτ Χαλεβί.

Η Dana International κέρδισε το διαγωνισμό που διοργανώθηκε το 1998 στο Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας με το τραγούδι “Diva” που είχε συγκεντρώσει τότε 174 βαθμούς (δέκα από αυτούς έδωσε η Ελλάδα).

Το τραγούδι αναφερόταν στις δυναμικές γυναίκες που άφησαν τη σφραγίδα τους την παγκόσμια ιστορία όπως η Μαρία Κάλλας, η Κλεοπάτρα και η βασίλισσα Βικτώρια και πούλησε 400 χιλιάδες αντίτυπα διεθνώς.

Απαντώντας στους συντηρητικούς συμπατριώτες της που είχαν αντιδράσει έντονα στην επιλογή μιας τρανσέξουαλ για να εκπροσωπήσει τη χώρα, η Dana είχε δηλώσει: “Η νίκη μου αποδεικνύει ότι έχω το Θεό στο πλευρό μου. Θέλω να στείλω στους επικριτές μου ένα μήνυμα συγχώρεσης και να τους ζητήσω να αποδεχτούν εμένα και τη ζωή που κάνω. Είμαι αυτό που είμαι και αυτό δεν σημαίνει πως δεν πιστεύω στο Θεό. Είμαι κι εγώ κομμάτι του εβραϊκού έθνους.”

Η Dana χάρισε στο Ισραήλ την τρίτη νίκη του στα χρονικά του διαγωνισμού. Την επόμενη χρονιά, βρέθηκε και πάλι στο επίκεντρο της δημοσιότητας όταν, πηγαίνοντας να παραδώσει το τρόπαιο στη διάδοχό της, σκόνταψε στο φόρεμα και έπεσε από τη σκηνή τη στιγμή της βράβευσης!

Συμμετείχε και πάλι στο διαγωνισμό το 2008, αυτή τη φορά ως συνθέτης και στιχουργός για το τραγούδι του (κούκλου) Boaz Mauda που κατέκτησε την ένατη θέση.

Το 2011 θα είναι η δεύτερη πρώην νικήτρια που δοκιμάζει την τύχη της ξανά, αφού η διοργανώτρια Γερμανία εκπροσωπείται και φέτος από την περσινή νικήτρια Lena με το τραγούδι “Taken by a Stranger”.

Ο τίτλος “Ding Dong” είναι μάλλον καλός οιωνός αφού στην ιστορία του διαγωνισμού έχει συνδεθεί με την αξέχαστη νίκη της Ολλανδίας το 1975! Για να διαγωνιστεί όμως στον τελικό, η Dana θα πρέπει πρώτα να περάσει από το δεύτερο ημιτελικό στις 12 Μαϊου.

Είναι πολύ νωρίς για προγνωστικά, αλλά τί λέτε; Θα τα καταφέρει για δεύτερη φορά;



Η συμμετοχή της Dana International με το:
Ding dong




Πηγή : Gay Super Hero



Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

Το κοινοβούλιο απέρριψε το Προεδρικό βέτο για την αλλαγή των εγγράφων των τρανς που έχουν κάνει επαναπροσδιορισμό φύλου.



Portugal Flag Πορτογαλία

Το κοινοβούλιο της Πορτογαλίας αποφάσισε να υπερκεράσει το Προεδρικό βέτο, σε νομοθεσία που απλοποιεί την διαδικασία αλλαγής των εγγράφων στα διαφυλικά άτομα που έχουν κάνει επέμβαση επαναπροσδιορισμού του φύλου τους.

Η πλειοψηφία στο νομοθετικό σώμα, με την υποστήριξη επτά ακόμη από το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, κατάφερε έτσι να περάσει η νομοθεσία για δεύτερη φορά την προηγούμενη εβδομάδα.

Σημειώνουμε ότι είχε προηγηθεί το βέτο του συντηρητικού Προέδρου της χώρας, Cavaco Silva, στον νόμο αυτό που είχε υποστηριχθεί από το σοσιαλιστικό και το αριστερό κόμμα, στις 6 Ιανουαρίου. Ο Πρόεδρος Silva, είχε ισχυρισθεί ότι ο νόμος έχει "σοβαρά τεχνικά προβλήματα".

Ο νόμος αυτός απλοποιεί σε μεγάλο βαθμό τις γραφειοκρατικές διαδικασίες αλλαγής των εγγράφων στο ληξιαρχείο, για τα τρανς άτομα που έχουν κάνει επέμβαση επαναπροσδιορισμού φύλου.



Μετάφραση - Επιμέλεια για το transs.gr : Αφροδίτη Παπαγεωργίου

Πηγή : © Transs.grμε πληροφορίες από :The Portugal News



Τρανς γυναίκα διεκδικεί την δημαρχία στο Τέξας.


United%20States%20of%20America Flag Ηνωμένες Πολιτείες

Μία τρανς γυναίκα διεκδικεί την θέση της Δημάρχου, στην πόλη Αμαρίλλο του Τέξας. Πρόκειται για την Sandra Dunn, 53 ετών και το ενδιαφέρον είναι ότι βρίσκεται αντιμέτωπη με τον David Grisham, ο οποίος είναι πάστορας γνωστός στην τοπική κοινωνία για τις ακραίες θέσεις του κατά των ομοφυλόφιλων, αμφί και τρανς γυναικών και αντρών.

Μάλιστα ο κύριος Grisham ηγείται μιας θρησκευτικής σέκτας φονταμενταλιστών, ο οποίος στο παρελθόν, εκτός των άλλων, είχε πεί ότι θα πρέπει οι Αμερικανοί να κάνουν μποϋκοτάζ στην πόλη του Χιούστον διότι η Δήμαρχος της πόλης, Annise Parker, είναι ανοικτά λεσβία.

Η Sandra Dunn εργαζόταν στο παρελθόν στον Αμερικανικό Στρατό, ενώ τώρα αποφάσισε να κάνει μεταπτυχιακές σπουδές.

Είναι ένθερμη υποστηρίκτρια μιας καλύτερης σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία και στο παρελθόν είχε ταχθεί στο πλευρό όσων διεκδικούσαν να καταργηθεί η απαγόρευση του καπνίσματος στη χώρα.

Αναγνωρίζει το γεγονός ότι είναι τρανς και θα είναι εμπόδιο γι' αυτήν, ελπίζει όμως ότι η υποψηφιότητά της θα έχει δημοσιότητα όχι μόνο τοπικά, αλλά σε όλη τη χώρα.


Μετάφραση - Επιμέλεια για το transs.gr : Αφροδίτη Παπαγεωργίου

Πηγή : © Transs.grμε πληροφορίες από :PinkNews



Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

Σ.Υ.Δ.: «Τρίτη 8 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας».


Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών
(Tρανσέξουαλ, Tραβεστί, Παρενδυτικών ανδρών και γυναικών,Crossdressers, Ερμαφρόδιτων και Μεσοφυλικών ατόμων).
(Αρ. Πρωτ. 7646/2010).

http://www.transgender-association.gr/

E-mail: transgender.support.association@gmail.com


Αθήνα, 23 Φεβρουαρίου 2011


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Θέμα: «Τρίτη 8 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας».





Το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών (Σ.Υ.Δ.), με αφορμή την σημερινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, καλεί την Ελληνική Πολιτεία να εντείνει τις προσπάθειές της στην καταπολέμηση των διακρίσεων που αντιμετωπίζουν όλες οι γυναίκες, δίνοντας έμφαση στις διακρίσεις που αντιμετωπίζουν οι ομοφυλόφιλες, αμφιφυλόφιλες, και ιδιαιτέρως οι διεμφυλικές/τρανς γυναίκες.

Καλεί επίσης, τις οργανώσεις υπεράσπισης των γυναικείων δικαιωμάτων, να δείξουν την αλληλεγγύη τους για την ισότητα, εντάσσοντας στο πλαίσιο του αγώνα για ίσα δικαιώματα και την ταυτότητα κοινωνικού φύλου.

Τονίζουμε την αναγκαιότητα της αναγνώρισης της ταυτότητας κοινωνικού φύλου από την Πολιτεία, μέσα από την θέσπιση νομοθετικού πλαισίου που θα δίνει την δυνατότητα στα διεμφυλικά άτομα που τηρούν αναγκαίες προϋποθέσεις αλλαγής των εγγράφων τους, ώστε αυτά να συμβαδίζουν με το κοινωνικό τους φύλο.

Επισημαίνουμε επίσης στην κατεύθυνση αυτή την αναγνώριση του δίκαιου αιτήματος της κοινότητάς μας, για την ένταξη της ταυτότητας κοινωνικού φύλου στον Νόμο 4896/2010 για «την εφαρμογή των ίσων ευκαιριών και της ίσης μεταχείρισης αντρών και γυναικών σε θέματα εργασίας και απασχόλησης», ως πεδίο που απαγορεύονται οι διακρίσεις.

Το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών, καλεί την Πολιτεία και όλους τους θεσμικούς φορείς, να αντιληφθούν ότι ο δρόμος για την πραγματική ισότητα, πρέπει να συμπεριλαμβάνει και τα διεμφυλικά άτομα, στην κατεύθυνση της «Στρατηγικής για την Ισότητα αντρών και γυναικών 2010-2015», όπως σαφώς διετύπωσε η Επίτροπος για τα Θεμελιώδη Δικαιώματα, κυρία Viviane Reding τον Σεπτέμβριο του 2010 και η Επικεφαλής για τα Δικαιώματα των Γυναικών και της Επιτροπής για την Ισότητα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κυρία Eva-Britt Svensson.

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών (Σ.Υ.Δ.)

http://www.transgender-association.gr/
Email:transgender.support.association@gmail.com

Σαν Σήμερα 8 Μαρτίου : Πάτρικ Καλίφια -Patrick Califia (b.1954)



Ο Πάτρικ Καλίφια είναι ένας αμφισεξουαλικός άντρας που είχε γεννηθεί γυναίκα (transgendered), και επίσης συγγραφέας με πάμπολλες εκδόσεις στο ενεργητικό του, θεραπευτής και γονιός. Πλησιάζει τα πενήντα και έχει ήδη μια πολύχρονη καριέρα ως κοινωνικός κριτικός, φεμινιστής. Οι πολλές πτυχές της σεξουαλικότητας (η απόλαυση, η παραβατικότητα και ο κοινωνικός έλεγχος) τον έχουν απασχολήσει σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο σχεδόν σε όλη του την ενήλικη ζωή. Στη δεύτερη έκδοση του Public Sex, μιας ανθολογίας με δοκίμιά του, τώρα έχει προστεθεί ακόμη μία συλλογή, το Speaking Sex to Power. Επί του παρόντος, ετοιμάζει ένα βιβλίο για το πως είναι να μεγαλώνεις κουήρ σε μια θρησκευόμενη οικογένεια Μορμόνων την εργατικής τάξης

Αντιγράφουμε από το βιβλίο «Η αγάπη που δεν τολμάει να πει τ όνομά της», σε επιμέλεια Γκρεγκ Ουάρτον, απόσπασμα από το άρθρο του με τίτλο «Γκέι, τρανς, με το φερμουάρ κατεβασμένο».

Είναι δύσκολο να εξηγήσεις πως είναι να αισθάνεσαι δυσφορία με το φύλο σου σε κάποιον που δεν το έχει βιώσει ποτέ. Οι περισσότεροι από εμάς ξοδεύουμε όλη μας την ενέργεια για να προσαρμοστούμε σ’ εκείνες τις κατηγορίες του «αρρενωπού» ή του «θηλυκού», του άντρα ή της γυναίκας, που δεν μπορούμε να πάρουμε λίγη απόσταση και να αναρωτηθούμε γιατί αυτό το σύστημα είναι τόσο σκληρό και αδιάλλακτο. Τη δυσφορία με το φύλο μου την αισθάνομαι σαν κάτι πρωτογενές, κάτι με το οποίο γεννήθηκα. Εμφανίστηκε πολύ πριν μάθω για τον τρανσεξουαλισμό, την ομοφυλοφιλία ή οποιαδήποτε μορφή ενήλικης σεξουαλικότητας. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι γονείς μου συνέχεια αναφέρονταν σε μένα ως κορίτσι και συχνά τους έλεγα ότι, όταν μεγαλώσω, θα γίνω άντρας. Αφού με τιμώρησαν γι' αυτό κατ’ επανάληψη, έμαθα να κρατάω το στόμα μου κλειστό. Για πολλά χρόνια προσπάθησα να νιώσω καλύτερα με το να είμαι ένας διαφορετικός τύπος γυναίκας. Αλλά όταν μου ήρθε η εμμηνόπαυση και ο γιατρός μού είπε ότι έπρεπε ν’ αρχίσω να παίρνω οιστρογόνο, απλά μου ήταν αδύνατον να το κάνω. Δεν μπορούσα ν’ αποφασίσω να βάλω εγώ η ίδια γυναικείες ορμόνες μέσα στο σώμα μου. Μου είχαν τελειώσει οι επιλογές. Είχα ανάγκη να δοκιμάσω την τεστοστερόνη για να δω αν, κάνοντας το αρσενικό μου κομμάτι πιο ορατό, θα καταλάγιαζε ο ανταγωνισμός που ένιωθα με τη βιολογική μου ταυτότητα.

Ευτυχώς, ζω με κάποιον που καταλαβαίνει πολύ καλά αυτή την πάλη. Ο εραστής με τον οποίο συζώ είναι κι αυτός ΓΣΑ. Παίρνει ορμόνες εδώ και χρόνια κι έχει κάνει εγχείρηση στο στήθος πριν κάποιο καιρό. Ο Ματ έχει μιλήσει πολλές φορές δημόσια για το ότι είναι ένας γκέι τρανσέξουαλ κι έχει μια ηλεκτρονική διεύθυνση στο Διαδίκτυο για τους γκέι τρανς και τους φίλους τους. Είναι αποφασισμένος να ζήσει σύμφωνα με τη δική του αντίληψη του τι σημαίνει να είσαι άντρας και αρνείται να συμμορφωθεί με τα κριτήρια των άλλων. Μεγαλώνουμε ένα αγόρι που είναι βιολογικός γιος του Ματ, που τον συνέλαβε σε μια περίοδο της ζωής του που δεν έπαιρνε τεστοστερόνη.

Πηγή : © Transs.gr με πληροφορίες από : ΠΟΛΥΧΡΩΜΟ ΠΛΑΝΗΤΗ - COLOURFUL PLANET με πληροφορίες από Η αγάπη που δεν τολμάει να πει τ’ όνομά της, Εκδ. Πολύχρωμος Πλανήτης






Ιστορία της Σύγχρονης Ομοερωτικής Λογοτεχνίας


της Σόνια Τζόουνς.
Μετάφραση: Έλενα Αναστασάκη
Επιμέλεια: Θάνος Βέσσης


Ιστορία της Σύγχρονης Ομοερωτικής Λογοτεχνίας
Εκδόσεις Πολύχρωμος Πλανήτης
τιμή: 17.00 Ευρώ
-10% 15.30 Ευρώ


Το βιβλίο "Ιστορία της Σύγχρονης Ομοερωτικής Λογοτεχνίας", είναι μια απόπειρα ιστορικής καταγραφής της πολύπλευρης έκρηξης ομοερωτικών γραπτών που συντελέστηκε στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα.

Παρουσιάζονται άρθρα πάνω στο έργο των Τρούμαν Καπότε, Τζέιμς Μπόλντουιν, Μπέρθα Χάρρις, Ντέιλ Πέκ και πολλών ακόμη, καθώς ακόμη αναλύσεις για την ομοερωτική ποίηση του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα, του λεσβιακού περιοδικού "The Ladder” (που εκδίδετο από την ιστορική οργάνωση των Daughters of Bilitis) και πολύ ακόμη αθησαύριστο αρχειακό υλικό. Ένα βιβλίο αναφοράς για την σύγχρονη ομοερωτική έκφραση στη λογοτεχνία, απαραίτητο για την βιβλιοθήκη σας.

Καλή σας ανάγνωση!

Μπορείτε να το παραγγείλετε από το Transs.gr με έκπτωση 10%

Τηλεφωνικές παραγγελίες στο 210-8826600
Ώρες : Συνεχές ωράριο 09:00 – 20:30

Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

Διεμφυλικοί: Μια περιθωριοποιημένη ομάδα που διεκδικεί να ακουστεί



Greece Flag Ελλάδα

Απευθύνοντας έκκληση προς την Πολιτεία να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε τα διεμφυλικά άτομα «να μπορούν να έχουν μία αξιοπρεπή ζωή στο φως της ημέρας όπως όλοι οι άνθρωποι», καταρτίζοντας το απαραίτητο νομοθετικό πλαίσιο που θα απαγορεύει τις διακρίσεις σε βάρος τους, το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών κατέθεσε αυτή την εβδομάδα προς το υπουργείο Δικαιοσύνης τις δικές του παρατηρήσεις αναφορικά με το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο «Καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Κώδικα». Η πρόεδρος του Σωματείου, κ. Μαρίνα Γαλανού μιλά στο tvxs.gr για τις διακρίσεις που υφίστανται σήμερα οι διεμφυλικοί, την πρωτοβουλία του υπουργείου, αλλά και τις προτάσεις των ίδιων των διεμφυλικών σχετικά με το νομικό πλαίσιο προστασίας τους.


Η περιθωριοποίηση αποτελεί το κύριο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι διεμφυλικοί. «Σκεφτείτε πόσα τρανς άτομα έχετε συναντήσει στην ζωή σας να έχουν εργασία, όπως όλοι οι άνθρωποι, στον δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα. Τα διεμφυλικά άτομα είναι αποκλεισμένα από τον χώρο εργασίας (δυστυχώς οι πιο πολλές τρανς γυναίκες κάνουν -καταναγκαστική στην ουσία- πορνεία), ως εκ τούτου έχουν περιορισμένα έως ανύπαρκτα ασφαλιστικά δικαιώματα, υπάρχει δυσκολία ακόμη και στην εύρεση στέγης, στο παρελθόν υπήρξαν περιπτώσεις που δύο τρανς γυναίκες δεν είχαν γίνει δεκτές σε νυκτερινό σχολείο και πολλά ακόμη», τονίζει η κ. Γαλανού.

Ένα πρόσφατο παράδειγμα που επικαλείται είναι ότι το Μάιο του 2010, το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, έβαλε χρηματικό πρόστιμο σε τηλεοπτική εκπομπή γιατί φιλοξένησε μία τρανς γυναίκα, την Μπέτυ Βακαλίδου, συγγραφέα και ηθοποιό, απλά γιατί ήταν τρανς, σημειώνει χαρακτηριστικά.

«Ταυτότητα Κοινωνικού Φύλου»

Το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών κατάθεσε σειρά παρατηρήσεων υπόψιν του υπουργού και του υφυπουργού Δικαιοσύνης, που εστιάζονται σε πέντε άρθρα του υπό δημόσια διαβούλευση νομοσχεδίου.

Βασική του ένσταση είναι το γεγονός πως δεν περιλαμβάνεται καθόλου η ταυτότητα κοινωνικού φύλου. Η κ. Γαλανού επισημαίνει: η έννοια αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική για εμάς γιατί είναι αυτή που χαρακτηρίζει τα διεμφυλικά άτομα, όσα άτομα δηλαδή η εσωτερική εμπειρία τους για το φύλο μπορεί να μην βρίσκεται σε αντιστοιχία με το βιολογικό τους φύλο, ή για να γίνω πιο κατανοητή εννοούμε τα τρανς άτομα, άντρες ή γυναίκες. Η έννοια της ταυτότητας κοινωνικού φύλου εσωκλείει την κοινωνική ομάδα των διεμφυλικών ατόμων (παρενδυτικών, τραβεστί, τρανσέξουαλ/διαφυλικών, μεσοφυλικών, ερμαφρόδιτων, ατόμων μη καθορισμένου φύλου), ατόμων που υφίστανται αποκλεισμό από την ιδιωτική και δημόσια σφαίρα με έναν απαράδεκτο τρόπο, προσθέτει.

«Θεωρούμε λοιπόν ότι στα Άρθρα 3,4 και 7 που ο νομοθέτης ορίζει ποιες είναι οι κοινωνικές ομάδες κατά των οποίων πρέπει να τιμωρείται ο δημόσιος ρατσιστικός λόγος, πρέπει να προστεθούν και τα διεμφυλικά άτομα, με την προσθήκη της ταυτότητας κοινωνικού φύλου, όπως συμβαίνει σε μία σειρά από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Το μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών στην απόφαση 7646/ 2010, αναγνώρισε την ταυτότητα φύλου ως πεδίο που πρέπει να απαγορεύονται οι διακρίσεις (κάνοντας ερμηνεία του Άρθρου 14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), παρότι η ΕΣΔΑ δεν την αναφέρει ρητά. Επίσης, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, στην υπόθεση P.V. κατά Ισπανίας, εξέδωσε απόφαση που υποστηρίζει επίσης ότι η ταυτότητα κοινωνικού φύλου πρέπει να προστατεύεται από τις διακρίσεις. «Επομένως, έχουμε και ελληνική και κοινοτική νομολογία που υποδεικνύει ότι η ταυτότητα κοινωνικού φύλου, πρέπει να εισαχθεί από τον νομοθέτη ως παράμετρος που πρέπει να απαγορεύονται οι διακρίσεις και ως εκ τούτου και οι ρατσιστικές συμπεριφορές», υπογραμμίζει η πρόεδρος του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών.

«Ρητορική μίσους» έναντι της αόριστης «εχθροπάθειας»

Μία δεύτερη ένστασή του Σωματείου είναι ο αόριστος όρος «εχθροπάθεια», που ορίζεται στο Άρθρο 2. Αντ’ αυτού προτείνει «τον πιο απλό και κατανοητό "ρητορική μίσους" (σε μετάφραση του συνήθους που χρησιμοποιείται στις πιο πολλές νομοθεσίες κρατών "hate speech")». Συγκεκριμένα, προτείνουν την εξής ορολογία: «ο όρος "ρητορική μίσους" θα πρέπει να νοηθεί ως αναφερόμενος στην δημόσια προσβολή που στρέφεται κατά ομάδας προσώπων ή μέλους ομάδας». Άλλωστε αυτός είναι και πρέπει να είναι ο σκοπός ενός αντιρατσιστικού νομοσχεδίου: να περιορίζει και να τιμωρεί την προσβλητική ή υβριστική συμπεριφορά σε βάρος κοινωνικών ομάδων, επισημαίνει η κ. Γαλανού.

Επιπλέον, ενώ το σχέδιο νόμου είναι η ενσωμάτωση στην Ελληνική Νομοθεσία της Απόφασης-Πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ του Συμβουλίου της 28.11.2008, ο νομοθέτης στο σχέδιο νόμου, παραλείπει την αναφορά ότι «τα κράτη μέλη μπορούν να τιμωρούν μόνον συμπεριφορά με (...) απειλητικό, υβριστικό ή προσβλητικό χαρακτήρα» και κρατάει μόνο την έκθεση σε κίνδυνο της δημόσιας τάξης, γεγονός που στην εφαρμογή του είναι από δύσκολο έως αδύνατο να εφαρμοστεί, επισημαίνει το Σωματείο. «Μοιάζει δηλαδή εδώ, ο νομοθέτης να κρατάει μόνο τα στοιχεία της Απόφασης-Πλαίσιο που κάνουν τον νόμο ανεφάρμοστο. Και αυτό είναι κατά τη γνώμη μας πολύ σημαντικό».

Τέλος το σχέδιο νόμου, στο Άρθρο 8, αποκλείει την δυνατότητα παράστασης πολιτικής αγωγής στις μη κυβερνητικές οργανώσεις, δίνοντας το δικαίωμα αυτό μόνο σε αυτές που έχουν αναγνωριστεί ότι έχουν καθεστώς συμβουλευτικού χαρακτήρα από τον ΟΗΕ, «αποκλείει δηλαδή τις περισσότερες οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που εκπροσωπούν κοινωνικές ομάδες να υπερασπιστούν θύματα ρατσιστικού μίσους. Είναι η πρώτη φορά που τίθεται ένας τέτοιος περιορισμός - ακόμη και ο νόμος κατά των διακρίσεων (ο 3304/2005) δεν έχει τέτοιον αποκλεισμό. Ακόμη δέ, και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, δεν θέτει έναν τέτοιο περιορισμό. Θεωρούμε ότι πρέπει να αρθεί».

Στο σύνολό του το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών χαρακτηρίζει τη νομοθετική πρωτοβουλία του υπουργείου Δικαιοσύνης ως μια «κατ' αρχήν θετική πρωτοβουλία», που χρειάζεται, ωστόσο, κάποιες απαραίτητες διορθώσεις, τις οποίες και θέτουν υπόψη του υπουργείου.



Πηγή : tvxs.gr
Σάββατο 05/03/2011