Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2008

Ηλικία συναίνεσης


Γιβραλτάρ

Οι γκέι οργανώσεις του Γιβραλτάρ φέρνουν το θέμα της ηλικίας συναίνεσης που είναι διαφορετική για τους ομοφυλόφιλους άντρες, από τους ετεροφυλόφιλους και τις λεσβίες, στο ανώτατο όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Συγκεκριμένα, η ηλικία συναίνεσης είναι για τους γκέι άντρες στα 18, ενώ για τους ετεροφυλόφιλους άντρες και γυναίκες και τις ομοφυλόφιλες γυναίκες στα 16 έτη.

Το Γιβραλτάρ ανήκει μεν στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου δεν υπάρχει τέτοιο θέμα διάκρισης, όμως είναι αυτό-διοικούμενο και έχει δική του πολιτική.


Πηγή : Πολύχρωμος Πλανήτης - Colourful Planet - PinkNews.Co.Uk

Aυστηρούς περιορισμούς σε gay σάουνες


Οι αρχές της Νέας Υόρκης δεν έχουν αποφασίσει ακόμη αν θα λειτουργούν οι σάουνες και τα σεξ κλαμπς της πόλης ή θα λειτουργούν κάτω από πολύ αυστηρούς περιορισμούς από τις υγειονομικές αρχές.

Αυτό που διαφαίνεται είναι η πρόθεση να συνεχιστεί η «σκληρή» πολιτική επιθεώρησης αυτού του τύπου επιχειρήσεων ή ακόμη και το κλείσιμό τους.

Σύμφωνα μάλιστα με δηλώσεις του Joshua Volle, σε συγκέντρωση λοατ οργανώσεων, στις 7 Ιανουαρίου 2008, οι αρχές της Νέας Υόρκης έχουν πράγματι σκοπό να κλείσουν αυτές τις επιχειρήσεις, «έχουν επιδοθεί σε κυνήγι μαγισσών», σύμφωνα με τα λεγόμενά του.


Πηγή : Πολύχρωμος Πλανήτης - Colourful Planet - GayCityNews.Com

Σε γονίδια η έρευνα για έιτζ


Αναδημοσιεύουμε από την KAΘHMEPINH της 13-01-2008 :

Ανακάλυψη του βιολόγου Αρη Κατζουράκη ανοίγει νέους δρόμους για την αντιμετώπιση του ιού
Του Ματθαιου Τσιμιτακη

Η ανακάλυψη ενός νέου Ελληνα ερευνητή στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης αλλάζει την εικόνα του ιού του έιτζ και ανοίγει νέους δρόμους στην έρευνα για την αντιμετώπισή του.

Οταν ο 29χρονος Αρης Κατζουράκης εξελεγκτικός βιολόγος και μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης πρότεινε τη μελέτη και ανάλυση μιας ομάδας ιών στο γονιδίωμα του κουνελιού, δεν περίμενε ότι επρόκειτο να κάνει μια ανακάλυψη η οποία θα γίνοταν πρώτη είδηση στους κύκλους των βιολόγων, θα αναπαράγονταν από το New Yorker, το καλύτερο ίσως περιοδικό στον κόσμο και κυρίως θα άνοιγε την πόρτα σε μια καινούργια αντίληψη για τον ιό του έιτζ και τους πιθανούς τρόπους αντιμετώπισης του.

Οι ρετροϊοί, όπως είναι ο ιός του έιτζ, είναι μικροσκοπικά κομμάτια DNA, προστατευμένα μέσα σε μια πρωτεΐνη, που προσβάλλουν τα ανθρώπινα κύτταρα εισερχόμενοι στον πυρήνα τους. Εκεί, αφού δημιουργήσουν ένα αντίγραφο του εαυτού τους προσδένονται στην αλυσίδα του φυσιολογικού DNA και γίνονται τμήμα του –ένα ακόμα γονίδιό τους– το οποίο μεταφέρει ο πάσχων οργανισμός στη συνέχεια άθελά του, μη μπορώντας να κάνει τίποτα για να τον αντιμετωπίσει. Ή τουλάχιστον αυτό πίστευαν οι βιολόγοι μέχρι σήμερα.

Οι ρετροϊοί διαδίδονται με εξωγενείς τρόπους (μετάγγιση, σεξουαλική επαφή κ.λπ.) και όχι με ενδογενείς (κληρονομικότητα). Ακόμα και μητέρες με AIDS έχουν αρκετές πιθανότητες να μη μολύνουν το παιδί που εγκυμονούν αλλά, κι όταν αυτό συμβαίνει, δεν γίνεται μέσω του DNA αλλά μέσω του μολυσμένου αίματος της μητέρας που έρχεται σε επαφή με το έμβρυο, το οποίο μολύνεται από την αρχή.

Το γεγονός αυτό είχε κάνει τους επιστήμονες να πιστεύουν ότι οι ρετροϊοί, οι οποίοι είναι συνηθισμένοι σε θηλαστικά όπως οι γάτες, τα κουνέλια, οι κατσίκες κ.ά. είναι ένα σχετικά καινούργιο είδος ιών, στην ιστορία της εξέλιξης, τους οποίους δεν έχει ακόμα προλάβει το ανοσοποιητικό μας σύστημα να βρει τρόπους να αντιμετωπίζει.

Μέχρι το καλοκαίρι που μας πέρασε ο παλαιότερος lenti-ιός (υποκατηγορία ρετροϊών στους οποίους συγκαταλέται και ο ιός του έιτζ) που γνώριζαν οι επιστήμονες είχε ηλικία μόλις ενός εκατομμυρίου ετών και κανείς δεν πίστευε ότι μπορούσε αυτός ο ενδογενής ιός να είναι παθογόνος. Τότε ο Αρης Κατζουράκης, ως επιστημονικός υπεύθυνος μιας ομάδας βιολόγων των Πανεπιστημίων της Οξφόρδης, του Imperial και του Stanford, ανακοίνωσε την «ανακάλυψη και ανάλυση του πρώτου ενδογενούς lenti-ιού», ρίχνοντας μια «βόμβα», όπως γράφτηκε χαρακτηριστικά στο πεδίο της ιολογίας και προσφέροντας ένα ισχυρό όπλο στη νεαρή επιστήμη της παλαιο-ιολογίας.

Βιοαπολίθωμα

«Αναλύοντας το DNA του κουνελιού πέσαμε πάνω σε ένα κομμάτι του που μας θύμιζε lenti-ιό. Στη αρχή πίστεψα ότι επρόκειτο για λάθος, όμως έπειτα από τρεις ελέγχους βρήκαμε πως το συγκεκριμένο τμήμα DNA ταυτιζόταν μόνο με αυτό των lenti-ιών. Επρόκειτο για ένα απολίθωμα». Χρησιμοποιώντας στατιστικές μαθηματικές μεθόδους ο Κατζουράκης μπόρεσε να βρει ότι ο συγκεκριμένος ρετροϊός είναι ενδογενής (για πρώτη φορά) και έχει ηλικία τουλάχιστον 7 εκατομμυρίων ετών.

Η είδηση έσκασε σαν βόμβα για πολλούς λόγους. Αν ο RELIK (έτσι ονομάστηκε ο ιός που ανακάλυψαν οι επιστήμονες) είναι ενδογενής τότε και ο ιός που προκαλεί το έιτζ μπορεί να εξελιχθεί τόσο, ώστε να γίνει ενδογενής στον άνθρωπο κάτι που μέχρι σήμερα θεωρείτο αδύνατο (οι δυο ιοί είναι συγγενικοί). Σημαίνει κάτι ακόμα όμως. Αν η ηλικία των ιών αυτών είναι μερικά εκατομμύρια χρόνια αντί για μερικές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, όπως πιστευόταν ώς σήμερα, τότε ίσως στην ιστορία του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος να αναπτύχθηκαν στο παρελθόν και τρόποι αντιμετώπισής τους, οι οποίοι ξεχάστηκαν επειδή δεν χρειάστηκε ποτέ να επανενεργοποιηθούν. Και οι επιστήμονες δεν έχουν παρά να ψάξουν και να τους βρουν.

«Γνωρίζουμε πως ο ιός του έιτζ μεταφέρθηκε από τον πίθηκο στον άνθρωπο στην Αφρική κάπου μεταξύ του 1920 και 1930 μέσω μιας μετάλλαξης που τον κατέστησε παθογόνο στον οργανισμό μας. Ξέρουμε επίσης ότι κάποιες φυλετικές ομάδες στην ίδια ήπειρο έχουν στο ανοσοποιητικό τους σύστημα έναν άγνωστο μηχανισμό αντιμετώπισης του ιού που κάνει τους ανθρώπους να νοσούν πολύ πιο αργά από ό,τι εμείς οι υπόλοιποι».

Στο εργαστήριο

Ο Κατζουράκης δεν επιθυμεί να συσχετίσει την ανακάλυψή του με τους πληθυσμούς αυτούς, όμως είναι γνωστό πλέον πως υπάρχουν γονίδια στον ανθρώπινο οργανισμό των οποίων δουλειά είναι ακριβώς το να αντιμετωπίζουν τους ρετροϊούς. Η ανακάλυψή του ωθεί την έρευνα προς αυτήν την κατεύθυνση. «Περίπου το 5 με 8% του ανθρώπινου γονιδιώματος είναι ρετροϊοί που παρέμειναν εκεί ανενεργοί για εκατομμύρια χρόνια. Μπορούμε τώρα να τους συγκρίνουμε με εξωγενείς ιούς και να βρούμε συσχετισμούς. Μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις η φυσική επιλογή έχει δαμάσει κάποιους ιούς ώστε να είναι χρήσιμοι στον οργανισμό μας. Υπάρχει, για παράδειγμα, ένα γονίδιο που προέρχεται από έναν τέτοιο ιό, το οποίο αντιμετωπίζει την αυτοάνοση αντίδραση της μητέρας ενάντια στον νέο οργανισμό του βρέφους, βοηθώντας την να κυοφορήσει», λέει ο ίδιος.

Ομως η ανακάλυψη του Κατζουράκη είναι σημαντική και για άλλους λόγους. Ψάχνοντας στο λεγόμενο άχρηστο DNA, που αποτελεί το 95% του συνόλου του ανθρώπινου γονιδιώματος, οι εξελεγκτικοί βιολόγοι βρίσκουν τα κομμάτια του παζλ της εξέλιξης. Ο RELIK επιπλέον είναι ο πρώτος ενδογενής ρετροϊός ο οποίος θα μπορέσει να αναπαραχθεί στο εργαστήριο. Οι επιστήμονες που μελετούν το έιτζ δεν είχαν καταφέρει μέχρι σήμερα να δημιουργήσουν μοντέλα της ασθένειας (πειράματα) ώστε να δοκιμάσουν επάνω τους φάρμακα (εκτός από πιθήκους, βεβαίως, που η χρήση τους είναι πολύ ακριβή και ηθικά επιλήψιμη). Τώρα για πρώτη φορά φαίνεται ότι ανοίγει και αυτός ο δρόμος.


Πηγή : H KAΘHMEPINH

Ενας Ελληνας στη μάχη κατά του AIDS


Αναδημοσιεύουμε από την KAΘHMEPINH της 13-01-2008 :

O 29χρονος βιολόγος - ερευνητής στην Οξφόρδη Αρης Κατζουράκης

Είναι Ελληνας, μόνο 29 χρόνων και η ανακάλυψή του για τον ιό του AIDS ανατρέπει όλα τα μέχρι στιγμής δεδομένα και ανοίγει νέους δρόμους στην αντιμετώπιση της μάστιγας.

Ο Αρης Κατζουράκης, βιολόγος, ερευνητής στην Οξφόρδη ανακάλυψε τυχαία ότι ο φονικός ιός δεν είναι τόσο «νέος» όσο πιστευόταν και ότι έχουν ήδη αναπτυχθεί μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό οι τρόποι άμυνας απέναντί του, αλλά «ξεχάστηκαν» επειδή δεν χρειάστηκε να ενεργοποιηθούν.

Η είδηση, που έκανε τον γύρο του κόσμου, έπεσε σαν βόμβα στον χώρο της ιολογίας.




Πηγή : H KAΘHMEPINH

Της αφαίρεσαν την κηδεμονία γιατί είναι τρανσέξουαλ


Κυβερνητικός υπάλληλος, ο οποίος κατάφερε να αποσπάσει από ένα γκέι ζευγάρι το υιοθετημένο παιδί τους, δηλώνει ότι «τα γκέι ζευγάρια είναι μη φυσιολογικά».

Την Δευτέρα που μας πέρασε εβδομήντα περίπου άτομα συγκεντρώθηκαν στην μικρή πόλη San Jose do Rio Preto για να διαμαρτυρηθούν για την απομάκρυνση του υιοθετημένου παιδιού των Roberta Goes Luiz (τρανσέξουαλ) και του συντρόφου της. «Για να μπορέσουμε να υιοθετήσουμε το παιδί περάσαμε τρία ψυχιατρικά τεστ με επιτυχία. Έχω δικό μου σπίτι, έχω δική μου δουλειά (κομμώτρια) και ζούμε μαζί με τον σύντροφό μου, έξι χρόνια», δήλωσε η Roberta στην O Globo .

«Για τους άλλους όλα αυτά μπορεί να μην είναι φυσιολογικά, εγώ όμως τα αντιλαμβάνομαι ως διάκριση και δεν πρόκειται να το βάλω κάτω. Θέλω το παιδί μου πίσω», είπε η ίδια.

Ο δε κυβερνητικός υπάλληλος, Clαudio Santos de Moraes, δήλωσε στην εφημερίδα, Diario de S.Paulo «δεν νομίζω ότι εδώ υπάρχει διάκριση. Θα πρέπει απλά να καταλάβουμε ότι όλα αυτά δεν είναι φυσιολογικά. ¨Ένα παιδί πρέπει να μεγαλώνει σε μια φυσιολογική οικογένεια, όπου η μητέρα θα είναι γυναίκα και ο πατέρας άντρας.»




Πηγή : Πολύχρωμος Πλανήτης - Colourful Planet - PinkNews.Co.Uk

Εξτρεμιστές απειλούν τον γκέι δήμαρχο των Παρισίων


Γάλλοι ερευνητές της αστυνομίας, εξετάζουν μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που έχει σταλεί σε ισλαμιστική ιστοσελίδα σύμφωνα με το οποίο εξτρεμιστές απειλούν τον Γάλλο ανοικτά γκέι δήμαρχο των Παρισίων, κύριο Ντελανοέ, με επίθεση.

Η είδηση μεταδόθηκε από το πρακτορείο Associated Press, ενώ σύμφωνα με τους ερευνητές της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας, οι υπεύθυνοι της ιστοσελίδας δεν ταυτίζονται με τον ανώνυμο αποστολέα του e-mail.

Ο κύριος Ντελανοέ έχει ενημερωθεί για τα συμβάντα και σύμφωνα με δηλώσεις του στον τηλεοπτικό σταθμό iTele, δεν ανησυχεί.


Πηγή : Πολύχρωμος Πλανήτης - Colourful Planet - Advocate.Com

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2008

Οι αθώοι στις φυλακές έχουν βλέμμα διαυγές


Αναδημοσιεύουμε από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της 11/01/2008 :


Της ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ


Στα 22 του, γνώρισε τον Χατζιδάκι. Στα 24, δούλευε στο Γ' Πρόγραμμα ως παραγωγός. Στα 25 του, ήταν στιχουργός και είχε ήδη στο ενεργητικό του την «Μπαλάντα των Αισθήσεων και των Παραισθήσεων», την «Πορνογραφία» ή την «Μπλανς Επιφανί», με τη μουσική του Χατζιδάκι. Λίγο αργότερα, αρθρογραφούσε στον «Ταχυδρόμο» και ήταν ο πρώτος face-controler στην πόρτα αθηναϊκού κλαμπ, του περίφημου «Εργοστασίου». «Μετά, την πάτησα κι εγώ. Εχω φάει πόρτα μέχρι και σε ένα κλαμπ της Καβάλας», λέει σήμερα γελώντας ο 55χρονος πια Αρης Δαβαράκης.


Τα επόμενα χρόνια συνέχισε να αρθρογραφεί σποραδικά και να δίνει στίχους σταθερά, συνυπογράφοντας μερικές μεγάλες επιτυχίες του Νικολόπουλου, της Ρεμπούτσικα (με διασημότερη την «Αλεξάνδρεια»), του Καλαντζόπουλου.


Αλλά δεν ήταν όλα ωραία στη ζωή του. Πέρασε περιπέτειες, μια σοβαρή με την υγεία του, μια παράλογη με τη Δικαιοσύνη, που από μια παρεξήγηση τον οδήγησε 6 μήνες στις φυλακές του Κορυδαλλού, συγκρατούμενο τριών ακόμη ανθρώπων στα 15 τετραγωνικά του κελιού 58.

Στο κελί 58 διαδραματίζεται και το πρώτο του θεατρικό έργο, το «99%», που κάνει πρεμιέρα την Παρασκευή στο «Χυτήριο» και έχει ήρωες 4 συγκρατούμενους, οι οποίοι μια Κυριακή βράδυ περιμένουν το πρωινό της αποφυλάκισής τους. Το έργο γράφτηκε με προτροπή και ουσιαστική συμμετοχή της Ρουμπίνης Βασιλακοπούλου και του Νίκου Σούλη - γνωστός από τη σκηνοθεσία πολλών βίντεο-κλιπ, δοκιμάζεται κι αυτός για πρώτη φορά στη θεατρική σκηνοθεσία, στη σκηνογραφία και στους φωτισμούς.

Το «99%» έχει μία ακόμη έκπληξη: την επιστροφή στη σκηνή τού Τάκη Μόσχου. Το καστ συμπληρώνουν η Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου (στον ρόλο μιας τρανσέξουαλ), ο Περικλής Ασημακόπουλος και ο Γιώργος Τριανταφυλλίδης. Τα τραγούδια της παράστασης, ως «εσωτερικοί μονόλογοι των ηρώων», είναι σε στίχους του Δαβαράκη και μουσική του παλιού του φίλου (και συγκατηγορούμενου) Τάσου Μελετόπουλου.

Το «99%» ήταν για τον Δαβαράκη μια δημιουργική πρόκληση για την πλήρη επιστροφή σε μια υγιή καθημερινότητα, που περιλαμβάνει ακόμα την αρθρογραφία του (στο «Αρθρο»), τις εκπομπές του (στον «9,84»), το μπλογκ του («Πρόσωπα», το λέει, όπως το παλιό του περιοδικό). Περιλαμβάνει όμως και μια διαφορετική άποψη της ζωής, που ξέρει πια να χαίρεται με έναν εσπρέσο, με μια βόλτα, μ' ένα χαμόγελο, με την ύπαρξη του πλυντηρίου ρούχων και βέβαια με τις πρόβες, που «ήδη φώτισαν πράγματα που δεν είχα καν υποψιαστεί ότι υπήρχαν στο κείμενό μου...».

- Δηλαδή, έχει διαφορά ο τρόπος με τον οποίο ερμηνεύει ένας τραγουδιστής τον στίχο σας από τον τρόπο που ερμηνεύει ένας ηθοποιός το κείμενό σας;

«Μεγάλη. Ο τραγουδιστής κάνει έναν μονόλογο. Το θέατρο είναι ομαδικό και διαδραστικό παιχνίδι. Εκεί, όλα, οι ατάκες, οι παύσεις, οι μουσικές, οι γέφυρες, ένα κλικ, ένα χτύπημα του χεριού, δημιουργούν ένταση και ατμόσφαιρα».

- Για τη συγκεκριμένη ατμόσφαιρα, πώς δούλεψε ο Νίκος Σούλης; Στα βίντεο-κλιπ τουλάχιστον έχει high-tech σκηνοθετική ματιά.

«Κι όμως, έχει κάνει ακριβώς το αντίθετο. Δεν υπάρχει τίποτε τεχνολογικό. Ολα είναι εντελώς ανθρώπινα, κλασικά και συναισθηματικά».

- Και ο ρόλος τής τρανσέξουαλ, που την ερμηνεύει η Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου;

«Ο "Σπύρος", ο μόνος αθώος από τους φυλακισμένους, είναι ένα πολύ ιδιαίτερο πλάσμα. Δεν είναι μονοσήμαντος. Η ζωή του δεν είναι μόνο το πεζοδρόμιο. Αγαπάει τη λογοτεχνία και τη μουσική και ονειρεύεται να γίνει συγγραφέας. Είναι ένας διανοούμενος, όπως ήταν ο Ταχτσής, κι όχι όπως είναι ένας σοβαροφανής, που θέλει με τα ρούχα και τη στάση του σώματός του να υπογραμμίσει ότι είναι καθηγητής πανεπιστημίου».

- «Σπύρους» έχετε συναντήσει στη ζωή σας;

«Οχι μόνον έναν. Υπήρξε ένας "Σπύρος" σε κάθε δεκαετία της ώριμης ζωής μου. Ο ρόλος έχει βέβαια στοιχεία κι από την εμπειρία μου στη φυλακή».

- Κι ολόκληρο το έργο;

«Ναι, αν και το θέμα αφορά κυρίως τις ανθρώπινες σχέσεις. Οταν κλείσει η μεταλλική πόρτα και δεν έχεις τρόπο διαφυγής, αρχίζεις και συνειδητοποιείς σιγά-σιγά ότι είναι απαραίτητο να επικοινωνήσεις με τον άλλον. Πρέπει να βρεις τον τρόπο, να ρίξεις μια γέφυρα και να συνεννοηθείς. Είναι σαν το crash-test ενός μαθήματος που αφορά και την καθημερινότητά μας. Αλλά εκεί μέσα δεν μπορείς παρά να το εφαρμόσεις».

- Τελείωσε η περιπέτειά σας;

«Εκκρεμεί το Εφετείο, τον Μάιο. Ηδη αθωωθήκαμε σε μια πρόσφατη δίκη. Φάνηκε ότι οι δικαστές κατάλαβαν πως δεν είμαστε ελέφαντες. Πέρασε η κακή συγκυρία και, για να επανέλθουμε στο πνεύμα της συζήτησής μας, ίσως για κάποιον λόγο έπρεπε να τα ζήσω όλα αυτά. Αλλά δεν θα 'θελα να μιλήσουμε για νομικά ζητήματα».

- Ηταν όμως μια πτώση;

«Στο Αγιον Ορος, όπου πάω συχνά, λένε ότι σημασία δεν έχει να πέφτεις, αλλά να σηκώνεσαι. Η φυλακή δεν ήταν, όμως, πτώση, γιατί δεν ήταν κάτι που δημιούργησα ή προκάλεσα εγώ. Αντίθετα, ένας αθώος στη φυλακή έχει καταπληκτικά διαυγές βλέμμα».

- Η ενδοσκόπηση που κάνατε εκεί, είχε σχέση με την ενδοσκόπηση στο Αγιον Ορος;

«Καμία. Ο εγκλεισμός είναι βάναυση διαδικασία. Δεν υπάρχει τίποτε σκληρότερο - εκτός ίσως από το να είσαι βαριά άρρωστος και να πονάς. Σε τρελαίνει η στέρηση της ελευθερίας. Σκεφτόμουν: "Αποκλείεται να είμαι εγώ σε έναν τόσο μικρό χώρο, με τη λεκάνη μέσα, το τραπέζι, την καφετιέρα, τα ξυριστικά, τα ρούχα, τα κρεβάτια και τις τηλεοράσεις 3 ακόμη ανθρώπων". Είχαμε ένα τόσο δα παραθυράκι με κάγκελα κι από πίσω άλλα κάγκελα, και βαθιά-βαθιά μπορεί να έπιανε το μάτι σου και 1-2 αστεράκια. Καθόμουν εκεί και σκεφτόμουν ότι παραπέρα είναι η πλατεία του Κορυδαλλού, όπου μπορείς να πιεις έναν εσπρέσο και να παραγγείλεις μια σοκολατίνα ή ένα τοστ. Θεωρούσα μυθικό ό,τι ήταν μέχρι τότε δεδομένο».

- Περάσατε λοιπόν στιγμές «τρέλας»;

«Για να μην κάνω τον Κλιντ Ιστγουντ, υπήρξαν στιγμές που έσπασα και έκλαψα. Δεν κράτησαν πολύ. Οι άνθρωποι είμαστε πολύ δυνατά ζώα. Τελικά, ανασυγκροτείσαι -οι καθημερινές διαδικασίες σε κρατούν σε εγρήγορση-, τηλεφωνείς στους φίλους σου. Καθόμουν ακόμα και δύο ώρες στην ουρά για να τηλεφωνήσω, να ακούσω μια φωνή απ' έξω να μου λέει "είμαι στην Υδρα ή στο σπίτι ή στη δουλειά". Κι έτσι, έφτιαχνα μια εικόνα και χαιρόμουν. "Κάποτε", έλεγα, "όλο αυτό θα τελειώσει και θα ξαναβρώ τους φίλους μου"».

- Και ήρθε η αποφυλάκισή σας. Μια τέτοια στιγμή, λίγες ώρες πριν από την αποφυλάκιση των 4 συγκρατουμένων, διαδραματίζεται και το έργο σας...

«Θεατρική αδεία, βέβαια, διότι τυπικά δεν μπορεί να συμβεί αυτό. Πάντως, ναι, ξημερώνει η ημέρα που 4 άνθρωποι, οι οποίοι έζησαν κάποια χρόνια μαζί σε ένα κελί, επιστρέφουν στις ζωές τους. Αλλοι δεν έχουν ζωές, άλλοι έχουν κι άλλοι θέλουν να τις αλλάξουν. Και εν τω μεταξύ έχουν αποκτήσει άλλα όνειρα. Γιατί, όλες εκείνες τις ατέλειωτες ώρες στη φυλακή, σκέφτεσαι και τα τρισεκατομμύρια ενδεχόμενα της ελευθερίας. Λες, π.χ., "αν ήμουν ελεύθερος, με τα τελευταία μου λεφτά θα πήγαινα στην Κούβα και θα καθόμουν να κοιτάζω τη θάλασσα"».

- Κι αυτό το 99% του τίτλου τι είναι;

«Είναι τα πάντα. Η πηγή κάθε αγαθού, το σύμπαν, εκεί απ' όπου προερχόμαστε κι όπου θα πάμε και απ' το μέρος όπου εκπορεύονται όλα τα καλά. Από το 99% έρχονται ένα χαμόγελο, ένα χάδι στο κεφαλάκι ενός παιδιού, αν κοιτάξεις κάποιον και χτυπήσει η καρδιά σου, αν κάνεις καλά έρωτα, αν σου 'ρθει μια καλή ιδέα ή μια καλή δουλειά, αν κολυμπάς κι αισθάνεσαι χαρούμενος. Το 1% είναι το υπόλοιπο, όλο αυτό το αποπνικτικά στενό που ζούμε. Κι όμως, πολλοί προτιμούν το 1% ενός τρισεκατομμυρίου σε cash κι αφήνουν το 99% για διάφορους ανόητους, που νομίζουν ότι υπάρχουν όσα λέω εγώ».



Πηγή : ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Τρανέξουαλ καταγγέλλει ότι έπεσε θύμα διάκρισης


Ηνωμένο Βασίλειο :

Μία 59-χρονη τρανέξουαλ καταγγέλλει ότι έπεσε θύμα διάκρισης και δεν μπόρεσε να διοριστεί σε εργασία που επρόκειτο να επιλεγεί λόγω της ταυτότητας φύλου της.

Πρόκειται για την Sandra Leslie, κάτοικο Πλύμουθ, Μεγάλης Βρετανίας, η οποία ισχυρίζεται ότι απερρίφθη η αίτησή της ως βοηθός στην ένωση φοιτητών του City College Plymouth, λόγω του ότι είναι τρανσέξουαλ.

Η κυρία Sandra Leslie επρόκειτο να εργαστεί για την διοργάνωση εβέντ στο Κολλέγιο.


Πηγή : Πολύχρωμος Πλανήτης - Colourful Planet

Δεν της επέτρεψαν να κάνει πλαστική εγχείριση, διότι είναι τρανσέξουαλ


Ηνωμένες Πολιτείες :

Μία τρανσέξουαλ γυναίκα μηνύει καθολική κλινική διότι δεν της επέτρεψαν να κάνει πλαστική εγχείριση στήθους, διότι ανακάλυψαν ότι είχε κάνει επέμβαση διόρθωσης φύλου.

Πρόκειται για την υπόθεση της 57-χρονης τρανσέξουαλ, Charlene Hastings (φωτο) και το νοσοκομείο είναι το Seton Medical Centre που βρίσκεται στην πόλη Daly City της Καλιφόρνια.

Υπεύθυνος του νοσοκομείου της αντέτεινε ότι «το θέλημα του θεού ήταν να μην γίνει η επέμβαση στο νοσοκομείο. Ο θεός σε έπλασε άντρα, όχι γυναίκα».


Πηγή : Πολύχρωμος Πλανήτης - Colourful Planet

Τρανσέξουαλ θύμα ρατσισμού στο κολέγιο που φοιτά


Ηνωμένες Πολιτείες :


Ο εικοσάχρονος Ethan Santiago, (φωτο) γεννήθηκε με βιολογικό φύλο γυναικείο με το όνομα Elizabeth Santiago και δεν έχει κάνει ακόμη επέμβαση διόρθωσης φύλου από γυναίκα σε άντρα.

Ο Santiago κατέφυγε σε μήνυση κατά του κολεγίου του Northern Essex στο οποίο φοιτά, διότι δεν του επιτρέπουν να χρησιμοποιεί τα αποδυτήρια και τις τουαλέτες ανδρών, παρ' ότι η εμφάνισή του είναι ανδρική και τα τελευταία δύο χρόνια βρίσκεται υπό ιατρική παρακολούθηση και κάνει ορμονο-ληψία.

Η δικαιολογία από τους ιθύνοντες του κολεγίου για την άρνησή τους είναι ότι υπάρχει το ενδεχόμενο να του επιτεθούν ή να παρενοχληθεί.


Πηγή : Πολύχρωμος Πλανήτης - Colourful Planet