Διαβάζω κάποια θλιβερά που γράφονται σε ένα μπλογκ. Πολύ θλιβερά. Και μάλιστα έχουν το θράσσος αυτοί που τα γράφουν να λένε ότι υπερασπίζονται την "ελευθερία του λόγου". Ποιά ελευθερία του λόγου;
Όταν υβρίζουν με τον χειρότερο τρόπο, με εμφανείς διαθέσεις μείωσης της προσωπικότητας και βάρβαρης εκτόνωσης α-νόητων ανθρώπων και τελικό σκοπό το νταβατζηλίκι και τον εκφοβισμό.
Είναι οι ίδιοι που όταν δουν στον δρόμο μια τραβεστί θα πουν "Γεια σου Βαγγέλη" ή έναν θηλυπρεπή ομοφυλόφιλο και θα αρχίσουν τα υποτιμητικά σχόλια.
Ίσως και κάποιοι απ' αυτούς που βρίζουν ανώνυμα να έχουν περάσει από την Συγγρού για μια "εξωτική" βραδιά με ένα "τραβέλι" και μετά να επέστρεψαν στον ετεροφυλοφιλικό παράδεισό τους.
Ο Ταχτσής τολμούσε να μιλήσει ανοιχτά. Κάποιος τον σκότωσε.
Κάποιοι άλλοι, όχι γνωστοί όπως εκείνος, δολοφονήθηκαν σε πάρκα ή σε σκοτεινούς χώρους και ο φόνος τους πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων χωρίς ποτέ να ακουστεί ο πραγματικός λόγος.
Τέλος κάποιοι ακόμη καθυβρίζονται και δεν πρέπει να έχουν δικαίωμα να διαμαρτύρονται γιατί χαλάν τη "σούπα" της "ελευθερίας του λόγου".
Δεν έχω να κάνω παρά μόνο ένα σχόλιο - επιχειρήματα δεν χωρά η όλη κατάσταση:
"ΟΥΣΤ ΦΑΣΙΣΤΕΣ!!!"
Με καθόλου εκτίμηση
Μαρίνα Γαλανού.
1 σχόλιο:
Έτσι ακριβώς. Μας βρίζουνε, διαμαρτυρόμαστε και μετά μας τη λένε κι από πάνω, οτι κάνουμε σαν υστερικιές, κατάλαβες; Και κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, μέρες που είναι με το θάνατο του Σεργιανόπουλου ακόμη ζεστό στα νέα, οτι η λεκτική βία είναι η εισαγωγή κι η υπόκρουση της σωματικής βίας.
Και ξέρεις τί; Αυτοί που τα γράφουν αυτά, δεν νομίζω οτι είναι οι άνθρωποι που θα έρθουν να μας βαρέσουνε, ή να μας μαχαιρώσουνε. Δεν καταλαβαίνουν όμως οτι ο κόσμος που περιγράφουν και συντηρούν με το λόγο τους, είναι ο κόσμος που εμείς αναγκαζόμαστε να ζήσουμε με το σώμα μας.
Δημοσίευση σχολίου