Οι αντιδράσεις για τον γάμο των ομοφυλοφίλων μάς γυρίζουν 26 χρόνια πίσω... Στο 1982, όταν η κυβέρνηση του ΠαΣοΚ τόλμησε να καθιερώσει τον πολιτικό γάμο. Ηταν σημαντική μεταρρύθμιση για τον εκσυγχρονισμό των κοινωνικών θεσμών. Οπως και η δυνατότητα από τις γυναίκες να διατηρούν το πατρικό τους επίθετο και μετά τον γάμο.
Ο «θρησκευτικός θεσμός» του γάμου έχει τη δική του ιστορία και έχει και μέλλον. Με το πέρασμα των 26 χρόνων αποδείχθηκε ότι οι Ελληνες, στη μεγάλη πλειοψηφία, προτιμούν να χαρούν την πράγματι ωραία και συγκινητική ιεροτελεστία του θρησκευτικού γάμου. Με το γαμπριάτικο κοστούμι και το νυφικό, τον χορό του Ησαΐα, το ρύζι και τα ροδοπέταλα, τις ευχές των ιερέων και τις ουρές των συγγενών και φίλων, τις μπομπονιέρες και τα φλας των φωτογράφων - βίντεο πλέον - που θα απαθανατίσουν για τους απογόνους και επιγόνους το ιστορικό γεγονός.
Λίγοι είναι εκείνοι που επιλέγουν την αδιάφορη και ψυχρή διαδικασία του πολιτικού γάμου σε ένα δημαρχιακό γραφείο. Πολλοί ή λίγοι είχαν το δικαίωμα της επιλογής. Σωστά καθιερώθηκε ο πολιτικός γάμος. Ισως κάποιοι, εάν δεν είχαν αυτή την επιλογή, να συζούσαν και να έκαναν οικογένεια «νομικά ανυπόστατη», με σοβαρές κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες.
Οι αντιδράσεις εναντίον του πολιτικού γάμου εστιάζονταν στο επιχείρημα ότι απειλείται ο θεσμός της οικογένειας. Θεσμός σοβαρός και βασικό κύτταρο της κοινωνίας.
Υποθέτω ότι και οι πολέμιοι του πολιτικού γάμου - εάν υπάρχουν ακόμη - θα έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο θεσμός του γάμου δεν απειλείται από τη διαδικασία σύναψής του, αλλά από τις συνεχώς μεταβαλλόμενες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες. Οι απειλές αυτές συνεχώς πολλαπλασιάζονται και μεγεθύνονται.
Οι ευχές της Εκκλησίας αποδείχθηκαν ανεπαρκείς για να αποτρέψουν την αύξηση των διαζυγίων - μόνο τη διαδικασία δυσκολεύουν - ή να πολλαπλασιάσουν τις γεννήσεις.
Συγκίνηση προκαλεί η ρήση του ιερέως «σύζευξον αυτούς, στεφάνωσον αυτούς εις σάρκα μίαν, δος αυτοίς καρπόν κοιλίας, ευτεκνίας απόλαυσιν». Οταν όμως έρχεται ο λογαριασμός με το πρώτο παιδί, λίγοι θα θυμηθούν τις παραινέσεις και τις ευχές του ιερέως για «ευτεκνίας απόλαυσιν». Θα περιορισθούν στην «απόλαυσιν» και θα ξεχάσουν την «ευτεκνίαν»...
Υψηλό το κόστος της ανατροφής των παιδιών, υψηλότερο των σπουδών και αβέβαιο το μέλλον τους με δεδομένες την ανεργία και την πενιχρή κρατική στήριξη της πολύτεκνης οικογένειας. Ο πληθυσμός γηράσκει και η μόνη ελπίδα αύξησης και ανανέωσής του στρέφεται στους μετανάστες. Δηλαδή σε οικογένειες «νομικά ανυπόστατες», αφού τα παιδιά τα δηλώνουν στη χώρα καταγωγής τους... Γεννιούνται στην Ελλάδα, μεγαλώνουν και σπουδάζουν εδώ, και εδώ θα μείνουν, αλλά είναι... ξένοι!
Συνεπώς, όσο νομικά «ανυπόστατος» είναι ο πολιτικός γάμος ομοφύλων τόσο «ανυπόστατος» είναι και ο ισχυρισμός ότι με αυτόν πλήττεται ο θεσμός της οικογένειας. Ηχεί, πράγματι, περίεργα ο «γάμος» των ομοφύλων, αφού έχουμε συνδέσει αυτόν τον θεσμό με τον «καρπόν της κοιλίας» και την οικογένεια. Κατανοητές και οι αντιδράσεις.
Αλλά ουδείς μπορεί να αγνοήσει ότι η συμβίωση ομοφυλοφίλων είναι γεγονός και πρόβλημα κοινωνικό. Θεωρώ λανθασμένη την αντίδραση του υπουργού Δικαιοσύνης. Αντί να στηρίζει την πρωτοβουλία του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για διώξεις εναντίον των δημάρχων που θα τελούν «τέτοιους γάμους», θα όφειλε να προχωρήσει σε νομοθετική ρύθμιση του προβλήματος, όπως έχει γίνει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και σε πολλές Πολιτείες των ΗΠΑ.
Ως πρώτο βήμα, ας ενταχθούν και οι ομοφυλόφιλοι στο νομικό καθεστώς του «Συμφώνου Ελεύθερης Συμβίωσης», που αποκλείστηκαν με τη σύμπραξη και κομμάτων, τα οποία σήμερα συμπαρίστανται στον δήμαρχο της Τήλου...
ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΩΜΑΙΟΣ
Πηγή : Το ΒΗΜΑ, 08/06/2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου