Καταπονημένα είναι τα παλιά κτίρια της Ηλείας και της Αχαΐας, καταπονημένοι και οι τηλεθεατές από τις κόντρες των ειδικών. Οπου να ’ναι κάποια κανάλια θα μας ζητήσουν να κρίνουμε, μέσω televoting, το ποιος σεισμολόγος θέλουμε να παραμείνει και ποιος να απομακρυνθεί από το παιχνίδι, όπως συμβαίνει στα ριάλιτι. Ποιος είναι πιο επικοινωνιακός; Ποιος είναι απόμακρος; Π.χ., «αυτός ο κ. Σταυρακάκης καλά τα λέει, αλλά δεν βγάζει τον εαυτό του προς τα έξω» ή «εγώ εμπιστεύομαι περισσότερο τον κ. Παπαδόπουλο, με έχει πείσει…»
Σοκαριστικός και απαράδεκτος ήταν ο τρόπος με τον οποίο κάποιοι καλεσμένοι της γνωστής «Ζούγκλας» (Alter), την περασμένη Πέμπτη, αναφέρθηκαν στους ομοφυλόφιλους. Ενα κλίμα ντάρλα ντιρλανταντά. Κάπως έτσι υποθέτουμε ότι θα μιλούσαν μέλη της Κου-Κλουξ-Κλαν για τους «αράπηδες». Υποτίθεται ότι η εκπομπή δεν υιοθετεί όλες τις απόψεις που διατυπώνονται, όμως οι χυδαιολογίες δεν ήταν στιγμιαίες, αλλά επαναλαμβάνονταν σε διάφορες παραλλαγές. Με τα πολυάριθμα τηλεοπτικά αφιερώματα αυτού του είδους καθιερώνεται ένα νέο στερεότυπο: περιχαρακωμένη «γκέι ευαισθησία» εναντίον αρσενικής βαρβαρότητας και αντιστρόφως.
Τα κοινά σημεία ανάμεσα στη δολοφονία του Νίκου Σεργιανόπουλου και του Πιερ Πάολο Παζολίνι ανίχνευσε το «Αξίζει να το δεις» (ΑΝΤ1), όπως ακούσαμε χθες στη ραδιοφωνική «Ελληνοφρένεια». Η Τατιάνα Στεφανίδου μίλησε για τον «ηθοποιό» Παζολίνι, ο οποίος, όπως και ο Ελληνας συνάδελφός του, «έπαιζε ρόλους ζεν πρεμιέ» και «έκρυβε μέσα του πολλά… ήταν ένας καταπιεσμένος άνθρωπος… και τον δολοφόνησε ένας 17χρονος επειδή του ζήτησε […ο ηθοποιός] να έρθουν σε επαφή».
Εύκολα θα μπορούσε να ειρωνευθεί κανείς την Τατιάνα για το λάθος της, όμως το θέμα δεν είναι αυτό. Ολοι έχουμε μικρές και μεγάλες γκάφες στο ενεργητικό μας. Το θέμα είναι ότι ο Παζολίνι δεν περιλαμβάνεται στη «διδακτέα ύλη» του ΑΝΤ1, αλλά και των περισσότερων ιδιωτικών καναλιών. Εδώ αποκλείεται να προβληθεί κάποια ταινία του ή να διεξαχθεί μια συζήτηση για το έργο του Παζολίνι ή κάποιου άλλου σκηνοθέτη-δημιουργού. Αυτή η μαύρη τρύπα είναι πιο σκανδαλώδης από τις πολλές ή λίγες εγκυκλοπαιδικές κινηματογραφικές γνώσεις της μιας ή της άλλης παρουσιάστριας.
Κουρελόχαρτο έχουν κάνει τα περισσότερα κανάλια τον νόμο του κράτους σύμφωνα με τον οποίο οι άδειες «χορηγούνται για την εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος» και ότι οι τηλεοπτικοί σταθμοί πρέπει να μεριμνούν για «την προαγωγή του πολιτισμού με τη μετάδοση εκπομπών λόγου και τέχνης». Ποιος λόγος, ποια τέχνη; Εδώ κυριαρχεί η κουλτούρα της αρπαχτής, του κουτσομπολιού, του στήθους-μπούτι-κοιλιακοί, του εντυπωσιασμού.
Και όμως ο κινηματογράφος ήταν η πιο μαζική, η πιο λαϊκή μορφή τέχνης του 20ού αιώνα, ενώ πολλές από τις ταινίες του Παζολίνι δεν ήταν καμωμένες να προβάλλονται σε κινηματογραφικές λέσχες, αλλά και σε συνοικιακά σινεμά.
Αν και υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις, η ιδιωτική τηλεόραση στην Ελλάδα συνέβαλε ώστε να βαθύνει το τεχνητό χάσμα ανάμεσα στην υψηλή και τη μαζική τέχνη, να επιβάλλει τη μονοκρατορία της αθλιότητας και, στην καλύτερη περίπτωση, της μετριότητας.
Tης Μαριαννας Τζιαντζη
Πηγή : H KAΘHMEPINH - 11-06-08
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου