Γράφει η Μαρίνα Γαλανού.
17 Μαΐου 2006
Μια ημέρα μνήμης, αλλά κυρίως ημέρα δράσης για τους ομοφυλόφιλους, τις λεσβίες, τις τρανσέξουαλ ανά την υφήλιο. Σύμφωνα με το διεθνές λεξικό Wikipedia, ομοφυλοφοβία, είναι η έκφραση εχθρικής διάθεσης προς τους ομοφυλόφιλους και την ομοφυλοφιλία. Για την ακρίβεια, είναι θα λέγαμε η συμπεριφορά διάκρισης και ρατσισμού κατά της ομοφυλόφιλης έκφρασης και ερωτισμού, που θεωρείται σε πολλές κοινωνίες στον κόσμο μη-αποδεκτή.
Ας εστιάσουμε όμως πιο πολύ σε ότι αφορά τις τρανσέξουαλ. Οι τρανσέξουαλ υπήρξαν σε όλο τον κόσμο η αιχμή του lgbt χώρου. Πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά άλλωστε, αφού οι τρανσέξουαλ είναι οι μόνες που η ταυτότητά τους είναι τόσο ξεκάθαρη. Και είναι αυτές που ανά τον κόσμο έχουν γίνει μαγνήτης ρατσισμού και διακρίσεων περισσότερο από όλες τις ομάδες της lgbt κοινότητας, και, ακόμη περισσότερο μετρούν και τα περισσότερα θύματα επιθέσεων στατιστικά, ακόμη και δολοφονιών ή αυτοκτονιών.
Ομιλούμε εν ολίγοις για αυτό που πολλοί ονομάζουν τρανς-φοβία. Η διεθνής τρανσέξουαλ κοινότητα, βέβαια, έχει διαλέξει ειδική ημέρα κατά της τρανς-φοβίας. Είναι η 20η Νοεμβρίου, η λεγόμενη Ημέρα Μνήμης των Τρανσέξουαλ, μνήμης αλλά και τιμής και υπερηφάνειας, όμως πάντα οι τρανσέξουαλ ήταν αναπόσπαστο μέλος της lgbt κοινότητας.
Η κατάσταση στην χώρα μας, όπως και σε πολλές άλλες χώρες, φαντάζει πολλές φορές όχι απλά δύσκολη, αλλά αδιέξοδη. Όταν ακόμη και η εύρεση στέγης είναι ένα δύσκολο πρόβλημα για τις τρανσέξουαλ, για να μην μιλήσουμε γι’ αυτό της εργασίας, όπου η εύρεση μιας απλής συνηθισμένης δουλειάς, που για τον οποιοδήποτε άνθρωπο είναι αναφαίρετο δικαίωμα, για τις τρανσέξουαλ είναι ανεκπλήρωτο όνειρο. Αυτά και πολλά άλλα ακόμη, είναι τα συστατικά αυτού που ονομάζουμε τρανς-φοβία.
Δεν αρκεί όμως να είμαστε διαπιστωτικοί. Να ορίζουμε το πρόβλημα και να το αναλύουμε. Σίγουρα αυτό είναι το πρώτο βήμα. Το επόμενο ίσως είναι, η κοινότητα των τρανσέξουαλ, κατ’ αρχήν, να νιώσει ότι αποτελεί κοινότητα, να εμπεδώσει δηλαδή το αίσθημα αυτοεκτίμησης και παραπέρα αυτό της αλληλεγγύης. Μπορεί αυτό να φαντάζει μικρό, όμως ίσως είναι το πιο μεγάλο, διότι απ’ αυτό ξεκινούν όλες οι μορφές αγώνα και διεκδικήσεων. Είναι αυτό που στο Stonewall ονομάστηκε: ‘from the small step to the giant step’ (από το μικρό βήμα στο «γιγαντιαίο» βήμα). Και εκεί αυτές που ήταν μπροστά ήταν οι τρανσέξουαλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου