Συνέντευξη της βουλευτού του Συ.Ριζ.Α. Ηρώς Διώτη στο transs.gr στη Μαρίνα Γαλανού.
Ελλάδα: Δευτέρα, 30 Απριλίου 2012 | 01:05
Με μεγάλη μου χαρά φιλοξενώ στο transs.gr, συνέντευξη της βουλευτού του Συ.Ριζ.Α., κυρίας Ηρώς Διώτη. Η γνωριμία μου με την Ηρώ πάει πίσω ενάμισι χρόνο, στα πλαίσια συνάντησής μας για τις διεκδικήσεις της τρανς κοινότητας. Άνθρωπος ζεστός, ανοικτός, και με διάθεση να ακούσει· το τονίζω αυτό, γιατί οι περισσότεροι που βρίσκουμε στον χώρο της πολιτικής, πιο πολύ αρέσκονται να μιλούν χωρίς να ακούνε. Η Ηρώ αντιθέτως μας άκουσε με πολλή προσοχή και στο αίτημά μας να κατατεθεί μία ερώτηση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο για τις διακρίσεις για λόγους ταυτότητας φύλου, ανταποκρίθηκε άμεσα και μάλιστα με το παραπάνω: κατέθεσε μία ερώτηση σε τρία σκέλη που αφορούσαν το ευρύτερο πλέγμα της ατζέντας των τρανς δικαιωμάτων (αναγνώριση ταυτότητας φύλου - διακρίσεις, αλλαγή εγγράφων, και ρητορική μίσους) για πρώτη φορά στην Ελληνική Βουλή.
Πέρα από την έμπρακτη υποστήριξή της στην τρανς κοινότητα –που θα πρέπει να την απαιτούμε και να είναι υποχρέωση όλων των πολιτικών όλων των παρατάξεων–, η Ηρώ απέδειξε με την ευαισθησία της ό,τι ο άνθρωπος είναι και πρέπει να είναι το πρόσταγμα, ιδιαίτερα στις δύσκολες στιγμές που βιώνει ο τόπος μας.
Μαρίνα Γαλανού.: Κυρία Διώτη, αγαπητή Ηρώ, σ' ευχαριστώ ιδιαίτερα που αποδέχτηκες την πρόσκλησή μου για μία συνέντευξη στο transs.gr. Προεκλογική περίοδος λοιπόν, σ' ένα ιδιαίτερα βεβαρημένο κλίμα για τη χώρα μας. Θα ήθελα να μου συνοψίσεις με λίγα λόγια την εμπειρία σου ως βουλευτίνα του Συ.Ριζ.Α., να μας πεις δύο λόγια για την πορεία σου, για το τί διακυβεύεται τελικά σε αυτές τις εκλογές.
Ηρώ Διώτη.: Και εγώ χαίρομαι που δίνω αυτή την συνέντευξη στο transs.gr. Ως βουλευτίνα δυσκολεύτηκα αρκετά στην αρχή να προσαρμοστώ σε ότι απαιτεί αυτός ο ρόλος και ταυτόχρονα να είμαι ο εαυτός μου. Νομίζω κατάφερα να έχω μια πορεία στη βουλή που να είναι χρήσιμη στους ανθρώπους που με έστειλαν εκεί αλλά και σε αυτούς που, ανεξάρτητα τι ψηφίζουν, χρειάζονται στήριξη. Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα με βάση τις αρχές μου και την συνείδηση μου. Σε αυτές τις εκλογές διακυβεύεται η ύπαρξή μας νομίζω. Δηλαδή το αν θα ζούμε αξιοπρεπώς ή αν θα ζούμε με 150 ευρώ το μήνα- όσοι και όσες έχουν δουλειά- και φυσικά χωρίς κανένα δικαίωμα. Και διακυβεύεται επίσης και η δημοκρατία γιατί για να περάσει η εξουσία όλα αυτά τα μέτρα επιβάλλει ένα είδος κράτους έκτακτης ανάγκης με πολύ αυταρχισμό και καταστολή.
Μαρίνα Γαλανού.: Πόσο σε ανησυχεί η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ελλάδα, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση; - βλέπουμε πχ το παράδειγμα στη Γαλλία.
Ηρώ Διώτη.: Με ανησυχεί πάρα πολύ. Αυτό που σας έλεγα πριν για το κράτος έκτακτης ανάγκης έχει σχέση και με την άνοδο της ακροδεξιάς, διότι όταν βομβαρδίζεις την κοινωνία με απόψεις φόβου, κινδύνου, ρατσισμού, μισαλλοδοξίας, φτιάχνεις το τέλειο έδαφος για να αναπτυχθεί ο φασισμός. Βλέπετε τι γίνεται με τους μετανάστες για παράδειγμα. Διαγκωνίζονται οι υποψήφιοι της δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ ποιός θα πει το πιο εφιαλτικό σενάριο γι΄ αυτούς τους συνανθρώπους μας. Έχουμε φτάσει στα στρατόπεδα συγκέντρωσης... Είναι ντροπή όλα αυτά για μια χώρα πολιτισμένη και δημοκρατική. Βέβαια τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο ανησυχητικά όταν βλέπουμε και στην Ευρώπη τέτοια άνοδο της ακροδεξιάς και ελπίζω να μην ξαναζήσουμε εφιάλτες του παρελθόντος. Είμαι αισιόδοξη παρ’ όλα αυτά και πιστεύω πως ο ελληνικός λαός που έχει δώσει πολλούς αγώνες για τη δημοκρατία και που έχει υποφέρει στην κατοχή όσο σε καμμιά άλλη χώρα, δεν θα βάλει τους νεοναζί στη βουλή.
Μαρίνα Γαλανού.: Μέσα στο κλίμα ανασφάλειας που υπάρχει στην Ελλάδα, αλλά και του γενικότερου κλίματος στην Ε.Ε., τα ανθρώπινα δικαιώματα και ιδιαίτερα τα λοαδ δικαιώματα είναι πολύ χαμηλά στις προτεραιότητες. Σε ένα τέτοιο γενικότερο περιβάλλον, τί περιθώρια πιστεύεις ότι υπάρχουν για την άσκηση πιέσεων για τα λοαδ δικαιώματα;
Ηρώ Διώτη.: Πιστεύω ακράδαντα πως η δημοκρατία κρίνεται στα λοαδ δικαιώματα, παρότι είναι δύσκολη εποχή όπως λέτε. Και κρίνεται γιατί εκεί δοκιμάζονται τα δικαιώματα, εκεί απειλούνται. Και η πάλη για τα δικαιώματα είναι ένας πολιτικός αγώνας, διότι ακριβώς το θέμα είναι αν έχουν όλοι και όλες ίσα δικαιώματα, ανεξαρτήτως, φύλου, ταυτότητας φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού, χρώματος, θρησκεύματος κ.λ.π. Εκεί πρέπει να δοθεί ένας αγώνας και πρέπει η κοινωνία να μάθει πως όπως είπε και ο Αντρέ Μπρετόν: «Ο Άνθρωπος είναι η απάντηση όποια κι αν είναι η ερώτηση»
Μαρίνα Γαλανού.: Ήσουν η μοναδική βουλευτής που έκανες ερώτηση προς τους αρμόδιους Υπουργούς για τα θέματα που κυριαρχούν στην ατζέντα της τρανς κοινότητας. Προς το Υπουργείο Δικαιοσύνης, Εσωτερικών και Εργασίας. Θα ήθελα να μου σχολιάσεις τις απαντήσεις που έλαβες.
Ηρώ Διώτη.: Νομίζω πως οι απαντήσεις ήταν σχεδόν εκτός θέματος με μια γενικόλογη τοποθέτηση από μέρους των υπουργείων. Επίσης νομίζω ότι οι απαντήσεις έδειχναν και μια κάποια άγνοια, ίσως και προκατάληψη. Γιατί το να μην ασχολείσαι επαρκώς με ένα θέμα, μπορεί να είναι και από προκατάληψη. Δεν εξεπλάγην βέβαια. Έκπληξη θα ήταν αν κάποιος από τα αρμόδια Υπουργεία να είχε ασχοληθεί πραγματικά με τα ζητήματα αυτά. Όταν θέτουμε δηλαδή ζήτημα ταυτότητας φύλου, εγγράφων, δικαιωμάτων κ.λ.π, και το Υπουργείο απαντά ότι έχουμε νομοθεσία για το σεξουαλικό προσανατολισμό, σημαίνει πως ή δεν καταλαβαίνει ή κάνει πως δεν καταλαβαίνει
Μαρίνα Γαλανού.: Επέτρεψέ μου να σου αναφέρω δύο συγκεκριμένα περιστατικά, γιατί πολλές φορές τα παραδείγματα βοηθούν. Έχει έρθει σε γνώση μας περιστατικό τρανς γυναίκας που λόγω της οικονομικής κρίσης αδυνατεί να επιβιώσει, και απευθύνθηκε στα συσσίτια που διοργανώνονται από την Εκκλησία, παρ' όλα αυτά αναγκάστηκε να φύγει γιατί ακόμη κι εκεί αντιμετωπίστηκε με χλευασμό λόγω της ταυτότητάς της - τελικά αντιμετωπίσαμε τόσο την συγκεκριμένη περίπτωση όσο και άλλες περιπτώσεις τρανς που αδυνατούν να σιτιστούν μέσω συνεργασίας με την "Άρτος-Δράση". Πρόσφατα στα πλαίσια του ΣΥΔ, ήρθε σε επαφή μαζί μας Ιρανή τρανς γυναίκα, πρόσφυγας, η οποία μετά από ταλαιπωρία κατάφερε να πάρει άσυλο για πολιτικούς λόγους, πλην όμως αντιμετωπίζεται με τον χειρότερο τρόπο, τόσο από τις αρχές ασφαλείας, και λόγω του ότι είναι φανερό ότι δεν είναι Ελληνίδα, αλλά και λόγω του ότι είναι τρανς, όσο και από όλες τις υπηρεσίες. Η κοπέλα δεν μπορεί πια να επιβιώσει στη χώρα που της έδωσε άσυλο και ζητά βοήθεια αντιμετωπίζοντας διπλή διάκριση. Πλέον Ηρώ, αντιμετωπίζουμε περιστατικά που προ της κρίσης, πέραν των αποκλεισμών που ήταν και είναι δεδομένοι, ούτε που μπορούσαμε να τα φανταστούμε, καταστάσεις που μας ξεπερνάνε. Πού πιστεύεις ότι μπορεί να πάει αυτό το πράγμα, και πώς τελικά θα το αντιμετωπίσουμε. Γιατί καλά είναι τα λόγια για αλληλεγγύη και συναφή, εδώ όμως όλ' αυτά μας ξεπερνάνε. Χρειάζονται λύσεις, προτού έχουμε να αντιμετωπίσουμε αυτό που περισπούδαστα κάποιοι ονομάζουν "ανθρωπιστική κρίση". Γιατί, για όσους δεν το βλέπουν είναι προ των θυρών, ιδιαίτερα για τις πιο ευάλωτες ομάδες όπως οι τρανς.
Ηρώ Διώτη.: Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ότι είναι προ των θυρών. Τέτοια περιστατικά που αναφέρεις υπάρχουν -όχι μόνο στην τρανς κοινότητα-, και υπάρχουν γιατί έχει επιβληθεί, από Τρόικα, Δ.Ν.Τ και κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ και των ομοίων τους, μια κατάσταση μεγάλης φτώχιας σε μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού. Με πρόσχημα το χρέος (που αυτοί δημιούργησαν) επιβάλλουν μια πρωτοφανή κατάσταση. Αν μαζί με τη φτώχια βάλεις και την κατάσταση εξαίρεσης που πάνε να επιβάλλουν και την ανθρωποφαγία που καλλιεργούν τα μίντια (στον φτωχό να φταίει ο πιο φτωχός ή ο ξεχωριστός/η), καταλαβαίνεις ότι πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση. Και εμείς στο ΣΥΡΙΖΑ λέμε πως η κοινωνία μπορεί να ευημερήσει και να πάει μπροστά μόνο όταν μπορείς να διασφαλίσεις στους πολίτες, αξιοπρέπεια, ισότητα και ελευθερία. Με τον πολιτισμό και τα δικαιώματα πάμε μπροστά, όχι με τον κοινωνικό κανιβαλισμό, που θύματα του θα είναι πρώτα οι πιο ευάλωτες ομάδες φυσικά. Άρα η αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων γίνεται μόνο αν πρώτα απ' όλα καταλάβουμε τι μας συμβαίνει και ποιός ευθύνεται, αν καταλάβουμε ότι ο νεοφιλελευθερισμός και αυτοί που κυβερνούν προσπαθούν να διασφαλίσουν ότι οι πλούσιοι θα γίνουν πιο πλούσιοι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Αν αυτό το καταλάβουμε νομίζω μόνο με συλλογική αντίσταση, αλλαγή προσανατολισμού, ενίσχυση της αριστεράς, ενίσχυση θεσμών πρόνοιας και δικαίου, αλλά και αλληλεγγύη κάτι μπορεί να γίνει. Το χειρότερο είναι να μείνουμε αδρανείς, περιμένοντας την ετυμηγορία... Τώρα, για τα συγκεκριμένα σκληρά περιστατικά ή για ανθρώπους που έχουν ανάγκη ακόμα και τροφή, υπάρχουν κάποιες συλλογικές κινηματικές καταστάσεις , όπως συλλογικές κουζίνες, κοινωνικά ιατρεία, νομική υποστήριξη κ.λ.π που νομίζω μπορούν να βοηθήσουν αν γίνει μια σωστή δικτύωση. Το βασικό πάντως είναι να φύγει αυτή η κυβέρνηση!
Μαρίνα Γαλανού.: Η Αργεντινή είναι μία χώρα που πριν χρόνια έφτασε στη χρεοκοπία, όπως τώρα η χώρα μας. Δεν ξέρω πόσο οι συνθήκες διαφέρουν, άλλωστε ακόμη δεν έχει εξελιχθεί πλήρως στη χώρα μας το πλήρες εύρος, είναι ίσως νωρίς να γίνουν συγκρίσεις και εκτιμήσεις επ' αυτού. Ωστόσο, μετά από χρόνια, η Αργεντινή εξακολουθεί να περνά δύσκολα, όμως στο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σχετικά πρόσφατα ψηφίστηκε νομοθεσία για τον πολιτικό γάμο ομοφύλων, την υιοθεσία και την ομογονεϊκότητα, ενώ όπως μαθαίνουμε τώρα προετοιμάζεται νομοθεσία που θα επιτρέπει την αλλαγή εγγράφων στα τρανς άτομα που μάλιστα θα είναι ιδιαίτερα προοδευτική, πιο πολύ ακόμη και από της Ισπανίας. Θα ήθελα τα σχόλιά σου επ' αυτών.
Ηρώ Διώτη.: Και στα δικά μας καταρχήν! Μακάρι δηλαδή να φτάσει κάποια στιγμή που θα κατακτηθούν και εδώ με νόμους αυτά τα δικαιώματα. Η Αργεντινή προχωράει σε αυτά τα ζητήματα και όχι μόνο σε αυτά. Η πρόεδρός της έχει κάνει πολλά βήματα και στην κατεύθυνση κρατικοποίησης ας πούμε μεγάλων εταιρειών ώστε το όφελος να το έχουν οι πολίτες της Αργεντινής και όχι ένας επιχειρηματίας κ.λ.π. Και νομίζω πως πρέπει κι εμείς να καλλιεργήσουμε μια τέτοια συζήτηση στην κοινωνία ώστε να ωριμάσουν και αυτά τα αιτήματα, γιατί θυμάστε τι έγινε με την περίπτωση των γάμων εδώ. Κατά τη γνώμη μου ένα μεγάλο εμπόδιο σε όλα αυτά είναι η εκκλησία, αλλά ίσως σε μια άλλη συζήτηση να αναφερθούμε εκτενώς
Μαρίνα Γαλανού.: Ο Συ.Ριζ.Α. έχει κάνει πρόταση στα υπόλοιπα κόμματα της αριστεράς, το ΚΚΕ και τη Δημοκρατική Αριστερά, για μετεκλογική συνεργασία. Φαίνεται κατανοητή μία συσπείρωση των δυνάμεων της αριστεράς προς μία εναλλακτική πρόταση κυβερνητικής συνεργασίας, όμως πόσο αυτό μπορεί να είναι ρεαλιστικό, ιδιαίτερα με το ΚΚΕ που έχει γνωστές μονολιθικές απόψεις σε πολλά θέματα, ακόμη δέ περισσότερο στα θέματα ατομικών δικαιωμάτων όπως είναι και τα ανθρώπινα δικαιώματα των λοαδ;
Ηρώ Διώτη.: Νομίζω πως δεν είναι πολύ ρεαλιστικό διότι το ΚΚΕ αρνείται πεισματικά, αν και κατά τη γνώμη μου η αριστερά πρέπει να ξεπεράσει διαφορές και να προχωρήσει σε κάποια πράγματα μαζί. Γι' αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει τόσο πολύ στη συνεργασία. Όταν ο αντίπαλος είναι τόσο ισχυρός και τόσο ενωμένος, με μόνο κριτήριο του τα κέρδη, δεν είναι έως και βλακεία εμείς να μην μπορούμε να συμβιώσουμε; Το μέλλον της ανθρωπότητας δεν θέλουμε να είναι πλούσιοι από τη μια και πάμφτωχοι από την άλλη, έτσι δεν είναι; Πιστεύω πως οι συνθήκες θα μας αναγκάσουν να προχωρήσουμε στην ενότητα και αυτό θα είναι καλό. Βεβαίως στο θέμα που θέτεις των μονολιθικών απόψεων δεν έχεις άδικο. Αλλά νομίζω ότι κατακτιούνται κάποια πράγματα όταν υπάρχει μια μίνιμουμ κοινή βάση. Και παρότι το ΚΚΕ είναι συντηρητικό σε αυτά τα ζητήματα που λες, νομίζω πως θα έδειχνε ανοχή στο να διασφαλιστούν τα δικαιώματα των λοαδ αν βρισκόταν σε μια συνεργασία μαζί μας ή και με άλλες αριστερές δυνάμεις.
Ηρώ, σ’ ευχαριστώ πολύ, κι εύχομαι καλή επιτυχία
στην περιφέρεια Λάρισας που εκλέγεσαι!
. © Transs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου