Μπέρδεψε τη Θεσσαλονίκη με το Ιράν.

Δεν είναι θαρραλέα η απόφαση του κ. Σωτήρη Χατζηγάκη να προωθήσει το σύμφωνο συμβίωσης ακόμη και για ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Λογική είναι. Η νομοθέτηση του συμφώνου δεν είναι νομιμοποίηση των εκτός γάμου σχέσεων (αυτές είναι νομιμοποιημένες από την ελληνική κοινωνία, έτσι κι αλλιώς). Με την αφαίρεση γραφειοκρατικών εμποδίων που αδίκως ταλαιπωρούν κάποιους Ελληνες πολίτες έχει να κάνει το νομοθέτημα.

Από την μεριά τους οι «σκληροί της ιεραρχίας» καλά κάνουν και χαρακτηρίζουν όπως θέλουν τους εκτός γάμου συμβιωτές. Να επιβάλλουν το δικό τους ήθος (που ορίζεται και από τους χαρακτηρισμούς τους οποίους εκτοξεύουν) σε ολόκληρη την κοινωνία δεν έχουν το δικαίωμα.

Αρμενίζουμε στραβά στο αποκαλούμενο «σύμφωνο συμβίωσης». Κουβεντιάζουμε περί νομιμοποίησης κάποιων σχέσεων από το κράτος, όταν το κράτος δεν έχει καμιά δουλειά ούτε να νομιμοποιεί, ούτε να απονομιμοποιεί σχέσεις ανθρώπων. Ακόμη και του ίδιου φύλου. Αυτές -καλώς για κάποιους, κακώς για την Εκκλησία- συνάπτονται και υπάρχουν. Είναι πραγματικές όσο τα βουνά και η θάλασσα. Το ερώτημα είναι τι κάνει το κράτος κατά τον σχεδιασμό της πολιτικής του. Τις λαμβάνει υπόψη όταν φορολογεί, νομιμοποιεί κληρονομιές κ.λπ. ή απλώς κλείνει τα μάτια; Για να το κάνουμε πιο λιανά: δεν θα γελούσαμε μέχρι δακρύων αν το κράτος έκανε χωροταξικό σχεδιασμό και τού ’λειπε από τα σχέδια η Πάρνηθα; Τώρα γιατί δεν γελάμε που π.χ. η φορολογική πολιτική σχεδιάζεται χωρίς ένα μέρος της κοινωνίας; Επειδή κλαίει ο κ. Ανθιμος;

Το σύμφωνο συμβίωσης ξεπερνά την κατοχύρωση των δικαιωμάτων κάποιων πολιτών. Είναι θέμα απλής λογικής στη λειτουργία του κράτους. Η αντίθεση των σκληρών της ιεραρχίας είναι εκτός τόπου και χρόνου. Λάθος θύρες κουρταλούν, που θα ’λεγε και ο εθνικός μας ποιητής.

Βεβαίως και πρέπει να πιστέψουμε τον επαΐοντα στον λόγο του Ευαγγελίου μητροπολίτη Θεσσαλονίκης ότι ο Απόστολος Παύλος καταδίκασε την εκτός γάμου συμβίωση και όλα τα συμπαρομαρτούντα περί «πορνείας» και «ομοφυλοφιλίας». Βεβαίως και είναι αμάρτημα κάθε εκτός γάμου σεξουαλική σχέση, αφού οι εκπρόσωποι του Θεού το θέλουν αμάρτημα. Ποιοι είμαστε εμείς που θα ερμηνεύσουμε αυθεντικότερα τον λόγο του Αποστόλου Παύλου; Αλλά και ποιοι είναι αυτοί που θα αποφασίσουν για το πώς θα ζήσουν κάποιοι πολίτες; Τι σημαίνει δηλαδή η αποστροφή του κ. Ανθιμου «η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, η Σύνοδος της Ιεραρχίας της Ελλάδος έχουν αρμοδιότητα να αποφασίσουν οριστικώς για τα νομοθετήματα αυτά». Αρμοδιότητα; Πόθεν; Εκτός αν ο σεβασμιότατος μπέρδεψε τη Θεσσαλονίκη με το Ιράν.

Ο κ. Ανθιμος καλά κάνει και διαλαλεί τον λόγο του Ευαγγελίου. Καλά κάνει και υπενθυμίζει, στο δελτίο Τύπου που εξέδωσε, τα λόγια του Αποστόλου Παύλου «φανερά δε εστί τα έργα της σαρκός, άτινα εστί μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια ... Οι δε τοιαύτα πράττοντες βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσιν» (Γαλ. ε΄ 19). Αυτή είναι η δουλειά του. Να πείθει τους πιστούς του ότι «τούτο γαρ εστί θέλημα Θεού, ο αγιασμός υμών, απέχεσθαι ημάς από της πορνείας» (Α΄ Θεσσαλ. δ΄ 3). Τον κρατικό χαλινό σε όλους τους υπόλοιπους δεν του ανέθεσε κανείς να βάλει.

Πηγή: Καθημερινή, 2.4.08, του Πάσχου Μανδραβέλη