«Το Κράξιμο».

«Κάθε εργασία με σκοπό το κέρδος είναι πορνεία» ήταν μότο του πρώτου τεύχους του ιστορικού περιοδικού «Το Κράξιμο»


Ποιος είναι αυτός ο Κοκτός;


«Σεπτέμβριος του 1981. Ενα "βλάσφημο", αυθάδικο ροζ-μαύρο "εφημεριοδικό" σε σχήμα ταμπλόιντ εκτίθεται προκλητικά στα κεντρικά περίπτερα και τους πάγκους της πρωτεύουσας. Υπέρτιτλός του ο αφορισμός "κάθε εργασία με σκοπό το κέρδος είναι πορνεία". Εκδότης, η εκδιδόμενη τραβεστί Πάολα. Τιμή, δρχ. 25 "μετά από παζάρι". Ηταν το πρώτο τεύχος του περιοδικού "Κράξιμο", που κόντρα σε θεούς και δαίμονες συνέχισε να κυκλοφορεί ώς το χειμώνα του '93, «με σχεδόν αποκλειστικό πόρο τις... βίζιτες της Πάολας», όπως γράφει ο δημοσιογράφος Θοδωρής Αντωνόπουλος στην εισαγωγή μιας ξεχωριστής έκδοσης.


Πρόκειται για ένα ανθολόγιο διακοσίων και πλέον σελίδων του περιοδικού επαναστατικής ομοφυλόφιλης έκφρασης της δεκαετίας του '80 «Το Κράξιμο». (Εκδ. «Γοργώ», τιμή 18 ευρώ). Μέσα από το λεύκωμα ζωντανεύουν δύο ολόκληρες δεκαετίες γκέι ζωής και ακτιβισμού στην Ελλάδα, μια εποχή που η δημόσια αποδοχή και μόνο της σεξουαλικής προτίμησης ενός ατόμου ισοδυναμούσε με επαναστατική πράξη.

Ο Θοδωρής Αντωνόπουλος διατρέχει τη θυελλώδη ιστορία του περιοδικού από τα πρώτα τεύχη του, όταν γραφόταν στα καφέ της Ομόνοιας και στα παγκάκια της πλατείας Εξαρχείων και υπενθυμίζει την ωμή, ανατρεπτική και ανελέητη γλώσσα του όπως στην απολογία-καταγγελία της Πάολας στο παρθενικό τεύχος με τίτλο «Εγώ η Πόρνη». Η υποδοχή του περιοδικού, ακόμα και στο ανανεωτικό πνεύμα των πρώτων χρόνων της ΠΑΣΟΚικής αλλαγής, δεν ήταν ενθουσιώδης. Στις αρχές του '83 άρχισαν οι διώξεις του περιοδικού και του εκδότη για παραβίαση του νόμου «περί ασέμνου». Ασεμνο είχε θεωρηθεί ένα σκίτσο του Γάλλου διανοούμενου Ζαν Κοκτό, για τον οποίο ο πρόεδρος του δικαστηρίου ρωτούσε: «Ποιος είναι αυτός ο Κοκτός;»

Η ριζοσπαστική πορεία του περιοδικού συνεχίστηκε με προκλητική αρθογραφία, κινητοποιήσεις (αποφυλάκιση του Χρήστου Ρούσσου, ο τρόμος του AIDS) με νέες διώξεις και χρηματικά πρόστιμα. Στα τέλη του '80 αρχίζει να εγκαταλείπει τον σκληροπυρηνικό χαρακτήρα του, διευρύνει τη θεματολογία του και ανοίγεται σε ένα κοινό που δεν ήταν απαραιτήτως gay.

Στις σελίδες του, ανάμεσα σε αιχμηρά σχόλια, μόνιμες στήλες για τον πολιτισμό, ανατρεπτικά θέματα (αφιέρωμα στα πορνοσινεμά, μαρτυρίες «παραστρατημένων παιδιών»), ντοκουμέντα για τις διώξεις των ομοφυλόφιλων από τη χούντα και τα «ροζ τρίγωνα» των ναζί, φιλοξενήθηκαν κείμενα των Φελίξ Γκουαταρί, Ηλία Πετρόπουλου, Μίνου Αργυράκη, Αλέξη Μπίστικα, Τάκη Σπετσιώτη, Νίκου Σπάνια, Ευγένιου Αρανίτση, Κατερίνας Γώγου, Γιώργου Χρονά. Συνομιλίες της Πάολας και των συνεργατών του περιοδικού με τους Ντίνο Χριστιανόπουλο, Μιχάλη Ράπτη, Μαλβίνα Κάραλη, Χρόνη Μίσσιο, Δημήτρη Παπαϊωάνου κ.ά.

Στο «Κράξιμο» είχε δημοσιευτεί και η τελευταία συνέντευξη του Κώστα Ταχτσή. «Ο ομοφυλόφιλος έρωτας», έλεγε, «έχει μια ποιητικότητα, αν θέλεις, ακριβώς επειδή δεν οδηγεί πουθενά. Εχει μια τραγική διάσταση. Ακριβώς γιατί ούτε παιδί γεννιέται ούτε η κοινωνία πρόκειται ποτέ να τον αναγνωρίσει».


ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΟΥΖΑΚΗΣ



ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 17/04/2008