Ο πρώτος άνθρωπος που πήρε πολιτικό άσυλο για σεξουαλικούς λόγους μιλάει για την περιπέτεια της ζωής του
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ
Ο Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ με υψηλόβαθμα στελέχη της κυβέρνησης και του στρατού. Ο πρόεδρος του Ιράν μιλώντας σε φοιτητές του Πανεπιστημίου Κολούμπια είχε τονίσει με έμφαση πως στη χώρα του δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι. Με τέτοια αντιμετώπιση, ποιος θα τολμούσε; Το όνομά του είναι ψεύτικο, η ιστορία του όμως είναι αληθινή. Και πολύ θα ήθελε να ήταν διαφορετικά. Να κυκλοφορούσε με το κανονικό του όνομα και να μη φοβόταν κανέναν. Όμως η τύχη τού έπαιξε παράξενα παιχνίδια. Γεννήθηκε τυχερός, μέσα σε μια πλούσια ιρανική οικογένεια. Κατηγορήθηκε ως αντικαθεστωτικός, φυλακίστηκε, βασανίστηκε, καταγγέλθηκε ως ομοφυλόφιλος- σε μια χώρα που τους ομοφυλόφιλους τους κρεμάνε- βασανίστηκε διπλά, δραπέτευσε, έφτασε στην Ελλάδα και έπειτα από προσπάθειες 8 χρόνων κατέκτησε μια πρωτιά. Έγινε ο πρώτος πολιτικός πρόσφυγας που του δόθηκε άσυλο γιατί εκτιμήθηκε ότι η σεξουαλική του επιλογή, γνωστή στους διώκτες του στο Ιράν, θα τον οδηγούσε στην κρεμάλα.
Όταν η δικηγόρος του τού ανακοίνωσε «νικήσαμε», την παρακάλεσε να το επαναλάβει. Δεν το πίστευε. Το θέμα είχε απασχολήσει το Ευρωκοινοβούλιο, τις ανθρωπιστικές και ομοφυλοφιλικές οργανώσεις, τα μπλογκ- ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΛΑΟΣ είχαν καταθέσει ερωτήσεις- αλλά το υπουργείο Εσωτερικών δεν άλλαζε γνώμη. «Απόρριψη- απέλαση». «Τότε ήρθε σε μένα», μου λέει η δικηγόρος του, η κ. Μαριάννα Τζεφεράκου. «Ήταν δύσκολο να πιστέψεις την ιστορία του. Τον έστειλα στο Ιατρικό Κέντρο Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων, όπου πιστοποιήθηκαν πλήρως οι ισχυρισμοί του». Τα σημάδια από τα βασανιστήρια ήταν ακόμη εμφανή στο σώμα του έστω και αν είχαν περάσει χρόνια.
Συζητάμε και έχω αφαιρεθεί. Στον νου μου έρχεται ο Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ: Ο Ιρανός πρόεδρος είχε δηλώσει σε Αμερικανούς φοιτητές πως «εμείς στο Ιράν δεν έχουμε ομοφυλόφιλους». Το λέω στον Άλεξ και ταράζεται.
Πότε φύγατε από το Ιράν; Το 1999.
Θέλετε να μου μιλήσετε για τη ζωή σας εκεί;
Ο πατέρας μου ήταν γιατρός, η μητέρα μου γεωπόνος, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης. Δεν ήμουν κάποιος φτωχός που ήρθα εδώ για να φτιάξω τη ζωή μου. Είχα φίλους, είχα λεφτά και βρέθηκα σακατεμένος, να τρέχω να σωθώ.
Μπορείτε να μου διηγηθείτε τι ακριβώς συνέβη;
Είχα ένα μεσιτικό γραφείο, έκανα μια συνδιαλλαγή με κάποιον πελάτη ο οποίος όπως ισχυρίστηκε η αστυνομία, ήταν αντικαθεστωτικός. Βρήκαν το συμβόλαιο που είχε τη σφραγίδα του γραφείου μου και είπαν «είσαι και συ συνεργάτης, αφού του νοίκιασες το σπίτι». Φυλακίστηκα, βασανίστηκα, ταλαιπωρήθηκα, έχασα τη μητέρα μου. Από ένα τυχαίο γεγονός καταστράφηκε η ζωή μου. Από το τί ποτα.
Όταν ήσασταν στο Ιράν,είχατε ομοφυλόφιλες σχέσεις; Ναι.
Το κρύβατε; Ρωτάτε σαν να μη ζείτε σ΄ αυτόν τον κόσμο. Ξέρουμε όλοι ότι εκεί κάτω είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα.
Ναι,αλλά δεν ξέρω πόσο δύσκολα είναι.
Μέχρι θανάτου. Αν βρεθούν 3 - 4 άνθρωποι και πουν ότι είσαι ομοφυλόφιλος, σε πιάνουν και σε κρεμάνε επί τόπου χωρίς διαδικασίες, χωρίς τίποτα.
Ποιος το αποφασίζει;
Όλοι και κανένας. Βεβαίως θα βρουν άλλες δικαιολογίες για να μην μπορεί να τους κατακρίνει κανένας
Πώς φτάσατε στην Ελλάδα;
Απ΄ τον γνωστό δρόμο που έρχεται όλος ο κόσμος. Με φορτηγά, μέσα από τα βουνά, διασχίσαμε την Τουρκία και ύστερα από τον Έβρο περάσαμε στην Ελλάδα.
Τι θυμάστε από το «ταξίδι» με το φορτηγό;
Δεν έβλεπα έξω. Σταματάγαμε μόνο τη νύχτα για τις βιολογικές μας ανάγκες, λίγο φαΐ και νερό και μετά πάλι μέσα, σαν εμπορεύματα.
Στην Ελλάδα πόσο καιρό κρυβόσασταν;
Δεν ήμουν κακοποιός ή τυχοδιώκτης, δεν κρυβόμουν. Ύστερα από λίγους μήνες, όταν κατάλαβα ότι είμαι σε μια δημοκρατική χώρα, παρουσιάστηκα στην Αστυνομία και είπα ότι είμαι πολιτικός πρόσφυγας και ζήτησα άσυλο.
Τυχαία επιλέξατε την Ελλάδα;
Ακολούθησα έναν δρόμο που άλλοι είχαν χαράξει πριν από μένα. Δεν είχα χρόνο να σκεφτώ. Οι δικοί μου για 2 μήνες δεν ήξεραν καν αν ζω.
Χρησιμοποίησαν τον θάνατο της μητέρας μου και με φυγάδεψαν απ΄ το νεκροταφείο.
Αλλιώτικα ήμουν ξεγραμμένος. Στη φυλακή μού φωνάζανε «εσύ θα ζήσεις όσο χρειάζεται μόνο για να μας πεις αυτά που θέλουμε».
Πώς βγήκατε από τη φυλακή;
Όταν πέθανε η μάνα μου, οι δικοί μου ζήτησαν άδεια για να πάω στην κηδεία της. Στο νεκροταφείο με περίμεναν κάποιοι φίλοι, κάποιοι άλλοι απασχόλησαν τους φύλακες που με συνόδευαν. Είχαμε δωροδοκήσει και πολύ κόσμο. Μου φόρεσαν τσαντόρ και μαύρα γάντια και με μεταμφίεσαν σε γυναίκα. Με οδήγησαν στο ιατρείο και μετά με έβαλαν σε ένα ασθενοφόρο και έτσι πέρασα τα μπλόκα. Μια γυναίκα που ασθενεί. Όταν άρχισαν να με αναζητούν ήμουν ήδη μακριά.
Σας είχαν κατηγορήσει για ομοφυλοφιλία εκεί;
Πριν με συλλάβουν όχι, μετά όμως έγιναν κάποιες καταγγελίες από αγνώστους. Αν γλίτωνα λοιπόν από την κατηγορία της συνομωσίας, θα με κρεμάγανε ως ομοφυλόφιλο. Κάτι θα μου φόρτωναν και θα με ξέγραφαν.
Συνεχίζετε να είστε ταραγμένος,πάντως,παρά το ότι έχετε πια άσυλο.
Υπάρχουν στιγμές που νιώθω μια αίσθηση ανακούφισης και δικαίου. Απ΄ την άλλη, άμα τα βάλεις στη ζυγαριά και δεις ότι έχει καταστραφεί η ζωή σου και δεν θα ξαναδείς ποτέ τον τόπο σου και τους δικούς σου, η χαρά σου μετριάζεται.
Επικοινωνείτε καθόλου με τους δικούς σας;
Πάρα πολύ δύσκολα. Μέσω τρίτων, γιατί ακόμη και σήμερα οι δικοί μου πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί. Είμαι ένας καταζητούμενος.
Ποια είναι σήμερα η οικογένειά σας;
Η μητέρα μου έχει πεθάνει. Ο πατέρας μου ζει με τα 4 μεγαλύτερα αδέρφια μου. Εγώ ήμουν ο μικρός της οικογένειας, ο χαϊδεμένος τους.
Εδώ πώς σας αντιμετώπισαν οι αστυνομικοί;
Με αδιαφορία και καχυποψία. Όπως όλους τους ξένους δηλαδή. Βέβαια, η πρώτη συνέντευξη που είχα δώσει κράτησε 13 λεπτά. Όπως και η δεύτερη, η τελευταία κράτησε δυόμισι ώρες.
Είχαν ευαισθητοποιηθεί πια... Ναι. Αυτό είναι λίγο παράξενο. Στην αρχή πάντως κανείς δεν πίστευε τα όσα έζησα στη φυλακή. Τελικά μια ομάδα γιατρών αφού με εξέταζε επί 15 ημέρες, αποφάνθηκαν ότι όντως είχα περάσει αυτά τα βασανιστήρια που λέω.
Ποια ήταν αυτά τα βασανιστήρια;
Βιασμοί, ξυλοδαρμοί, εικονικές εκτελέσεις, φάλαγγα, κρύο νερό. Με ξυπνάγανε όποτε ήθελαν, δεν έβλεπα φως και είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου, δεν ήξερα αν είναι μέρα ή νύχτα.
Βιασμοί από συγκρατουμένους σας;
Όχι βέβαια. Ηλεκτροσόκ στα γεννητικά όργανα. Ξύλο πολύ... Στις πατούσες από κάτω. Τα δόντια μου ήταν όλα κατεστραμμένα. Όταν πρωτοήρθα στην Ελλάδα ένιωθα ένας σάκος περιφερόμενος δηλαδή το μυαλό μου δεν δούλευε. Κρατούσα το κουτάλι και δεν καταλάβαινα αν πρέπει να το βάλω στο στόμα ή να το πετάξω στον νεροχύτη.
Ποιοι σας συμπαραστάθηκαν εδώ;
Από νομικής πλευράς η κ. Τζεφεράκου, σε υπέρτατο βαθμό και όσοι είναι στο Κέντρο Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων, η κ. Μαρία ΠίνιουΚαλλή, η Ελληνική Ομοφυλοφιλική Κοινότητα και άλλες ομοφυλοφιλικές οργανώσεις, κάποιοι πολιτικοί. Καθένας με τον τρόπο του βοήθησε, εμείς χτυπήσαμε πολλές πόρτες.
Τα πολιτικά κόμματα σας συμπαραστάθηκαν;
Ναι, βεβαίως. Γιατί έγιναν κάποια διαβήματα και στο Ευρωκοινοβούλιο κι εδώ μέσα στη Βουλή. Σε πολύ κόσμο χρωστάμε ευγνωμοσύνη και ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Εδώ όλα αυτά τα χρόνια ζείτε μόνος σας;
Ευτυχώς όχι, ζω με τον σύντροφό μου.
Πότε γνωριστήκατε; Πρέπει να ΄ναι 6-7 χρόνια.
Γιατί υπάρχει τόσο μίσος για τους ομοφυλόφιλους στο Ιράν;
Οι μουσουλμάνοι, λόγω θρησκείας, το κατακρίνουν αυτό, ασχέτως αν το γεύονται οι περισσότεροι.
Όταν σας ανακοίνωσαν ότι σας παρέχουν άσυλο;
Δεν το πίστεψα. Περίμενα να μου πουν πάλι όχι, ότι δεν μου αναγνωρίζουνε το αίτημά μου και ότι πρέπει να εγκαταλείψω τη χώρα. Την ίδια αρνητική απάντηση είχα 3-4 φορές. Οχτώ χρόνια, κάθε φορά που χτυπούσε το τηλέφωνο έτρεμα, πέθαινα.
Τι τίτλο θα βάζατε στο βιβλίο της ζωής σας;
Ευχαριστώ τον Θεό που επιβίωσα.
Πιστεύετε στον Θεό;
Πιστεύω σε Θεό. Πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος εκεί πάνω που τα ακούει και τα βλέπει όλα ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας και δογμάτων. Ο ανώτερος άρχοντας της ζωής και του κόσμου. Άλλοι τον λένε Αλλάχ, άλλοι τον λένε Χριστό άλλοι τον λένε Βούδα.
Ποιο είναι το όνειρό σας από δω και πέρα;
Μου αρκεί ότι αισθάνομαι πλέον ασφαλής. Και θα προσπαθήσω να σταθώ όρθιος. Να ξεπεράσω τους φόβους μου για τους ανθρώπους έξω, να αξιοποιήσω τις γνώσεις μου και την ενέργεια που διαθέτω και να είμαι χρήσιμος για τον εαυτό μου και τους γύρω μου.
Πείτε μου κάτι που σας ευχαριστεί.Κάτι μικρό και καθημερινό.
Μαγειρεύω. Αναπολώ τις παραδοσιακές συνταγές της γιαγιάς μου και προσπαθώ να τις μιμηθώ. Το αγαπημένο μου φαγητό είναι το κεμπάπ τσεν τζε με μοσχάρι.
«Η οδύσσεια ενός ανθρώπου»
Το Μπασίτζι, ένα θρησκευτικό παραστρατιωτικό σώμα, κάνει τη «βρώμικη» δουλειά των Αρχών ʼρχισα να τον αναζητώ μόλις έγινε γνωστή η χορήγηση ασύλου. «Το αίτημα του πελάτη σας Ιρανού υπηκόου, ΧΧΧ, για την αναγνώρισή του, με την ιδιότητα πρόσφυγα έγινε αποδεκτό. Υφυπουργός Παναγιώτης Χηνοφώτης, ναύαρχος ε.α.- επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ 28.3.08».
Κρυβόταν. Δεν ήξερα αν φοβόταν ή αν ήθελε απλά να ξεχάσει. Επέμεινα. Τον κυνηγούσαν και οι τηλεοράσεις, τα ροζ ταμπλόιντ, οι οργανώσεις προσφύγων. Τελικά μίλησα μαζί του παρουσία και του Έλληνα φίλου του που κατά τη διάρκεια της κουβέντας μας είχε συχνά και τον ρόλο του διερμηνέα.
Ο άνθρωπος αυτός, ένας μορφωμένος σοβαρός κύριος που γράφει ακόμη με δασείες και ψιλές, είχε στείλει επιστολή στο υπουργείο, με την οποία δήλωσε ότι συζεί με τον ʼλεξ.
Εσείς τι τίτλο θα βάζατε στην περιπέτεια του ʼλεξ, ρωτώ κάποια στιγμή τον φίλο του.
«Οδύσσεια», θα μου απαντήσει...
Οδύσσεια ενός ανθρώπου; Οδύσσεια ενός ομοφυλόφιλου;
Η οδύσσεια ενός ανθρώπου. Δεν έχει σημασία αν είναι ομοφυλόφιλος ή όχι. Ένας διωκόμενος άνθρωπος είναι. Ένας από τους πολλούς διωκόμενους. Αν δεν είχε καταφέρει να ξεφύγει εκείνη την ημέρα από το νεκροταφείο, δεν θα ήξερε κανένας το δράμα αυτού του ανθρώπου. Θα ήταν ήδη από καιρό νεκρός.
Η περιπέτεια του ʼλεξ όταν όλα ήταν ακόμη σε εκκρεμότητα είχε απασχολήσει 2-3 εφημερίδες. Και «ΤΑ ΝΕΑ». Θα έχετε ίσως διαβάσει τα σχετικά κείμενα της Λίας Νεσφυγέ και του Στέλιου Βραδέλη.
Στις καταγγελίες του ʼλεξ προσπάθησε κάποια στιγμή να απαντήσει το ιρανικό κράτος, με μια ανακοίνωση της πρεσβείας του στην Αθήνα: «Εκφράζουμε τη λύπη μας από τη δημοσίευση τέτοιων μη ρεαλιστικών ειδήσεων, διαψεύδουμε το περιεχόμενό τους».
Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες από το Ιράν χαμογελούν όταν τους ρωτάς. «Ναι, το επίσημο κράτος δεν εμπλέκεται σε τέτοια γεγονότα», θα σου πουν ειρωνικά και θα συνεχίσουν: «Στο Ιράν, τα ηθικά θέματα τα "λύνει" το Μπασίτζι, ένα θρησκευτικό παρακρατικό σώμα που δρα υπό τον έλεγχο ή υπό την ανοχή της κυβέρνησης. Μέλη τους είναι και αρκετοί περιθωριακοί που έχουν βρει "καταφύγιο" σε αυτήν την οργάνωση για να έχουν οι ίδιοι ασυλία. Η ισλαμική κυβέρνηση τους χρησιμοποιεί για ξυλοδαρμούς, εκφοβισμούς αλλά και δολοφονίες όσων θεωρεί αντιπάλους και εχθρούς. Αρκετοί Μπασίτζι είναι κι αυτοί νεαροί και λειτουργούν ως δόλωμα στην εκστρατεία παγίδευσης των αντικαθεστωτικών και των ομοφυλοφίλων μέσω του Διαδικτύου. Όλοι ξέρουν ότι πέρυσι την καταστολή των εκδηλώσεων διαμαρτυρίας στα πανεπιστήμια την είχαν αναλάβει οι Μπασίτζι. Ξυλοκοπούσαν τους "αντικαθεστωτικούς", ενώ έχουν καταγραφεί ακόμη και δολοφονίες φοιτητών. Έπεσαν από τα παράθυρα».
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ (Σαβ, 5 Απρ 2008)
Η Αντρια κρατώντας τα έγγραφα του αυτοκινήτου του Ρονάλντο, έξω από το «επίμαχο» μοτέλ
