Ιστορίες καθημερινής φαιδρότητας και τρανσφοβίας.

Ελλάδα : Σάββατο, 11 Φεβρουαρίου 2012 | 15:20
Η άποψη του Transs.gr
γράφει η Μαρίνα Γαλανού

Πώ-πώ, μα τί μου λέτε; Έγινε αλήθεια αυτό; Ο Σάκης Ρουβάς -πατέρας δύο παιδιών, παρακαλώ πολύ τονίστε το αυτό με έντονα γράμματα, οικογενειάρχης πράμα-, να βγαίνει στη σκηνή με μία (μα πώς να σας το πώ, ντρέπομαι, έχω βγάλει και Αρσάκειο γαρ) τρανσέξουαλ; Δεν άντεξε λοιπόν και εξανέστη η Αρσακειάς Τατιανή, με τα γαλανά μάτια. Κι εκεί που γούρλωσε τα μάτια ήταν που τη φίλησε. Μα είναι πράγματα αυτά κυρία μου; Να τη φιλήσει κιόλας; Θα σκίσω τα δημοσιογραφικά πτυχία μου σας λέω, θα πάρω τηλέφωνο και τον Σύλλογο των Αρσακειάδων τις παλιές μου συμμαθήτριες και στην επόμενη σύναξη θα σπάσουμε ένα-ένα τα σι-ντι του πολυαγαπημένου Σάκη. Α-πα-πα-πά τί μας συνέβη... Αυτά και πολλά άλλα είχε να μας πει η τηλεμεσημεριανατζού Αρσακειάς που με το καλό της γούστο δεν μπόρεσε ν' αντέξει το κατρακύλισμα του Σάκη και ανάμεσα στα άλλα μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ

Ιστορίες καθημερινής ελληνικής φαιδρότητας (αυτής της χρεοκοπημένης δύσμοιρης χώρας), πασπαλισμένη με μπόλικη τρανσφοβία, και αγνό παρθένο ρατσισμό για κερασάκι. Τον τόνο άλλωστε τον έδωσε πριν ενάμισυ χρόνο το ίδιο το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο όταν επέβαλλε χρηματική ποινή σε εκπομπή που φιλοξένησε την τρανς συγγραφέα και ακτιβίστρια Μπέττυ Βακαλίδου: είναι καταδικαστέο οι τρανς γυναίκες και άντρες να συμμετέχουν στη δημόσια ζωή, δημιουργούν αρνητικά πρότυπα, επομένως τους αξίζει το περιθώριο. Δημιουργείται επομένως η αντίστιξη: μία τρανς εμφανίζεται μαζί με έναν καλλιτέχνη που τονίζεται ότι πλέον είναι πατέρας δύο παιδιών. Περιθώριο (ταύτιση τρανς) vs οικογένεια.

Όλα αυτά συμβαίνουν εκτός κοινωνικού και θεσμικού πλαισίου; Μα απολύτως εντός. Όλ' αυτά συμβαίνουν στην ίδια (χρεοκοπημένη) χώρα, που αρνείται να νομοθετήσει κατά των διακρίσεων που βιώνουν τα τρανς άτομα, αρνείται να νομοθετήσει κατά της διάδοσης της ρητορικής μίσους για λόγους ταυτότητας και έκφρασης φύλου, που δεν αναγνωρίζει στα τρανς άτομα την ταυτότητα φύλου τους, μιας χώρας που εντέλει αρνείται την ενσωμάτωση και τον σεβασμό όλων των πολιτών της. Η ίδια αυτή η πολιτεία είναι τελικώς που δίνει τον τόνο, αυτή είναι που κλείνει το μάτι στα κρυφά στην κάθε τηλεμεσημεριανατζού, εικόνα και είδωλό της είναι.

Εδώ λοιπόν τίθεται η ευθύνη όλων όσων θέλουμε μία κοινωνία σεβασμού και ισότητας. Μιας κοινωνίας που σέβεται εξίσου όλους τους πολίτες της και αρνείται -με αφορμή και την κρίση που βιώνουμε- την οπισθοχώρηση και την συντηρητικοποίηση.

Είναι χρέος της να ξεβράσει στο τέλος της ημέρας τους θύλακες που την υποτιμούν και την κρατούν σε ένα τριτοκοσμικό έλος.

Πηγή:© Transs.gr