Ο serial killer που «καθάριζε» τους τραβεστί

Τραβεστί τραγουδάει σε νυκτερινό μαγαζί. Ο ήρωας, με τη διπλή ζωή, διατηρεί ένα τέτοιο κλαμπ τη νύχτα και τη μέρα είναι ένας αρρενωπός προγραμματιστής

«Ήταν στο δικό μας chat room, στο “Αγοροκόριτσα”, σαν αόρατος επισκέπτης. Σιχαίνομαι αυτούς τους υποχθόνιους τύπους. Ούτως ή άλλως, ζούμε σ’ έναν κόσμο όπου τα πάντα, ακόμα και τα ονόματα, οι περιγραφές, οι επιθυμίες και οι οργασμοί είναι εικονικά. Τι νόημα έχει λοιπόν να κρύβεσαι ακόμα περισσότερο;». Αυτή την κάπως αφοριστική διαπίστωση την κάνει ένας ξεχωριστός τραβεστί, ο ανώνυμος ήρωας του τούρκου συγγραφέα Μεχμέτ Μουράτ Σομέρ που εξιχνιάζει κάποιες άγριες δολοφονίες τραβεστί στη σύγχρονη Κωνσταντινούπολη, αντικρίζοντας τον νεαρό Κεμάλ στο αναπηρικό του καροτσάκι.

Ο «Τζιχάντ 2000», που παίζει τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές στα δάκτυλα και «τρέχει» πολύπλοκα προγράμματα τα οποία αναστατώνουν ιδιώτες και εταιρείες, με αυτό το ψευδώνυμο αρχίζει να μπαίνει στους διάφορους διαδικτυακούς «χώρους συναντήσεων» των τραβεστί και να τους τρομοκρατεί με τα γνωστά: αμαρτωλοί, θα πέσει φωτιά να σας κάψει και οι μέρες σας είναι μετρημένες.

Ο ανώνυμος ερασιτέχνης ντετέκτιβ, που θέλει να μοιάζει με την Όντρεϊ Χέπμπορν, με τις διασυνδέσεις του στην αστυνομία και τις αξιοθαύμαστες ικανότητές του στις πολεμικές τέχνες, πηγαίνει στο σπίτι του Κεμάλ για να διαπιστώσει αν όντως είναι κι αυτός ένας καταπιεσμένος ομοφυλόφιλος που κάνει φασαρία και τελικά τον πείθει ν’
αναζητήσουν μαζί τη λύση σε μια σειρά απανωτών και περίεργων φόνων τραβεστί απ’
έναν αινιγματικό serial killer.
Πρόκειται για τις «Δολοφονίες Προφητών» (μετάφραση Ιώ Τσοκώνα), το δεύτερο βιβλίο της αστυνομικής σειράς «Χοπ - Τσίκι Γιάγια» (σημαίνει τραβεστί στην τουρκική αργκό της δεκαετίας του 60’), που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά απ’ τις εκδόσεις Πατάκη.

Το πρώτο βιβλίο του Σομέρ με τίτλο «Φονικό φιλί» εξεδόθη το 2009 απ’ τον ίδιο οίκο και πλέον ο πρώτος τραβεστί ήρωας ντετέκτιβ της αστυνομικής λογοτεχνίας, που σημειώνει μεγάλη επιτυχία στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, βρίσκει ένα σταθερό δρόμο στην ελληνική αγορά. Ο γεννημένος στην Άγκυρα συγγραφέας (1959), που σπούδασε μηχανικός και έχει γράψει από κριτικές κλασικής μουσικής στις πιο έγκυρες εφημερίδες της πατρίδας του μέχρι σενάρια για σαπουνόπερες, συνδύασε μ’ ένα έξυπνο ομολογουμένως εύρημα, ένα δημοφιλές λογοτεχνικό είδος, το αστυνομικό, μ’ ένα χώρο του κοινωνικού περιθωρίου που δημιουργεί περιέργεια στο κοινό.

Ο Σομέρ που «δυστυχώς για πολλούς δεν είμαι κι εγώ τραβεστί», κατάγεται από εύπορη οικογένεια και γράφει για το κέφι του. Πιστεύει πως έτσι πολεμά τα στερεότυπα αλλά και την υποκρισία στην χώρα του σχετικά με τους τραβεστί που και στην πραγματικότητα δολοφονούνται αδικαιολόγητα με βάση τους ελαστικούς κώδικες «τιμής» στη γείτονα.

Μετά την Βραζιλία η Τουρκία έχει το μεγαλύτερο αριθμό τραβεστί στον κόσμο, κάτι που εν μέρει εξηγείται από την μακροχρόνια παράδοσή της των ευνούχων απ’ τα οθωμανικά ακόμα χρόνια όπως επίσης κι από το γεγονός ότι πολλοί άνδρες, εξαιτίας των
θρησκευτικών ταμπού, καταφεύγουν στους τραβεστί επειδή δεν μπορούν να
συνευρεθούν με γυναίκες πριν το γάμο, ή επειδή πολύ απλά είναι ομοφυλόφιλοι και
το αποκρύπτουν απ’ το συντηρητικό τους περίγυρο.

Σ’ αυτό το μυθιστόρημα ένα πρόσωπο υπεράνω πάσης υποψίας, της υψηλής κοινωνίας και με οικονομική επιφάνεια, αρχίζει να δολοφονεί, με αρκετές δόσεις σαδισμού και ιστορικής γνώσης, νεαρούς τραβεστί που έχουν ονόματα που παραπέμπουν σε ονόματα προφητών από διάφορες θρησκείες. Ο Ιμπραχίμ, ο Γιουσούφ, ο Μουσά, ο Μωάμεθ, ο Γιουνούς, ο Σαλίχ και ο Νταβούτ πέφτουν νεκροί επειδή είναι συνονόματοι των Αβραάμ, Ιωσήφ, Μωυσή, Μωάμεθ, Ιωνά, Σαλίχ και Δαβίδ αντίστοιχα. Ο μόνος που στο τέλος γλιτώνει είναι ο Ισά που παραπέμπει στον Ιησού.

Ο συγγραφέας ποντάρει στη θεματολογία και το πραγματολογικό υλικό που αντλεί απ’ τις νύχτες της Κωνσταντινούπολης και την underground κουλτούρα της. Χρειάζεται αρκετή τόλμη για να γράφεις για αυτά τα πράγματα σε μια χώρα όπως η Τουρκία, ακόμη και σήμερα. Σε πολλά σημεία οι ξεκαρδιστικοί διάλογοι φέρνουν στο νου ταινίες του Πέδρο
Αλμοδόβαρ ενώ οι επίπεδοι χαρακτήρες είναι αντιπροσωπευτικοί και μοιάζουν λίγο
με καρικατούρες. Ο Σομέρ κάνει κάτι πολύ συγκεκριμένο και για «όσο πουλάει» όπως
έχει πει, θα το κάνει μ’ ένα τρόπο ανάλαφρο «χωρίς πολλά πολλά αίματα» τα οποία
ούτως ή άλλως δεν αντέχει.

Μεχμέτ Μουράτ Σομέρ
Δολοφονίες προφητών
Μετάφραση Ιώ Τσοκώνα
Εκδόσεις Πατάκη, 2011, σελ. 280, τιμή 14,50 ευρώ


---------------------
Μπορείτε να το παραγγείλετε από το Transs.gr με έκπτωση 10%
Τηλεφωνικές παραγγελίες στο 210-8826600
Ώρες : Συνεχές ωράριο 09:00 – 20:30

Πηγή : TO BHMA