Συνέντευξη του Δημήτρη Τσαμπρούνη στη Μαρίνα Γαλανού για το transs.gr.

Το transs.gr, εγκαινιάζει την ενότητα των συνεντεύξεών του, με πρόσωπα της λοαδ κοινότητας, αλλά και δημόσια πρόσωπα που η άποψή τους έχει ενδιαφέρον για την κοινότητα, και ιδιαίτερα για θέματα που αφορούν τα διεμφυλικά άτομα.

Η πρώτη συνέντευξη, του transs.gr, είναι με τον υποψήφιο του συνδυασμού «Δικαίωμα στην Πόλη» του οποίου ηγείται ο Γιώργος Καμίνης, Δημήτρη Τσαμπρούνη, μέλος της ΟΛΚΕ, υπεύθυνο Επικοινωνίας του Athens Pride, επί πολλά χρόνια.

Δεν είμαι δημοσιογράφος, εύχομαι όμως, τόσο αυτή η συνέντευξη, όσο και όσες θ’ ακολουθήσουν να βοηθήσουν σ’ έναν ευρύτερο διάλογο στην κοινότητά μας, όσο και στην κοινωνία.



Μαρίνα Γαλανού: Αγαπητέ Δημήτρη χαίρομαι ιδιαίτερα και σ’ ευχαριστώ για την συνέντευξη που παραχωρείς στο transs.gr, και εύχομαι ολόκαρδα κάθε επιτυχία για την υποψηφιότητά σου. Πέρα από κάθε αμφιβολία έχουμε ανάγκη από ανοικτά λοαδ υποψηφιότητες που θα στηρίξουν τα θέματα που αφορούν την κοινότητα στην πολιτική σκηνή, αυτοδιοικητική και κεντρική.

Δημήτρης Τσαμπρούνης: Εγώ σε ευχαριστώ που μου δίνεις βήμα. Εκτός από χαρά, είναι και υποχρέωσή μου να μιλάω στα δικά μας ΜΜΕ.

Μ.Γ.: Έχεις αναφερθεί μέχρι τώρα αρκετά στο γιατί και το πώς προέκυψε η υποψηφιότητά σου, ως δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Αθηναίων, με αφορμή την επιστολή του Athens Pride προς τον υποψήφιο δήμαρχο. Κατ’ αρχήν αισθάνεσαι ικανοποιημένος από τις απαντήσεις του;

Δ.Τ.: O Καμίνης μου είπε αυθόρμητα, στην κατ ιδίαν συνάντησή μας, όταν συζητούσαμε τα του pride: «Επιτέλους, πρέπει οι ομοφυλόφιλοι να βγούνε από τις ντουλάπες τους, να πάψει να υπάρχει αυτή η υποκρισία σε κάθε οικογένεια, είναι ντροπή και για αυτούς και για την κοινωνία να κρύβονται!». Αυτή την κουβέντα δεν την έχει εκστομίσει κανένας πολιτικός μέχρι τώρα. Τονίζω, κανένας! Αυτή η κουβέντα ήταν που με έσπρωξε σε ετούτη την συνεργασία. Αυτός ο άνθρωπος καταλαβαίνει το «Α» της ύπαρξής μας: Να βγούμε προς τα έξω (coming out). Σε αυτή τη βάση μπορώ να δουλέψω ειλικρινά μαζί του. Γιατί αν ΔΕΝ ΒΓΟΥΜΕ από τα καβούκια μας, δεν υπάρχουν ούτε δικαιώματα, ούτε διεκδικήσεις. Και για τον καλύτερο πολιτικό θα είμαστε πάντα ανύπαρκτοι κι ανύπαρκτες.

Μ.Γ.: Έχεις πει σε προηγούμενη συνέντευξή σου ότι: «Ο ίδιος ο Καμίνης δεν είναι κομματική υποψηφιότητα και δεν είναι ο κλασσικός πολιτικός. Προέρχεται όμως από το Συνήγορο του Πολίτη. Είναι ο Δήμαρχος των ονείρων κάθε ακτιβιστή ανθρωπίνων δικαιωμάτων! Όλο αυτό είναι πολύ ελκυστικό». Πράγματι, ακούγεται ελκυστικό, εν πρώτοις. Ας εξετάσουμε όμως, αν θέλεις, την θητεία του ως Συνήγορος του Πολίτη. Αισθάνεσαι ότι, θεσμικά, έπραξε ότι ήταν μέσα στις δυνατότητές του για την προάσπιση της ισονομίας, της ισότητας όσον αφορά τα λοαδ θέματα; Πριν απαντήσεις, να θέσω υπ’ όψη σου την υπόθεση μίας κοπέλας από την Θεσσαλονίκη, που απευθύνθηκε στον Συνήγορο του Πολίτη, για την κάλυψη, απ’ το ασφαλιστικό της ταμείο της διαδικασίας επαναπροσδιορισμού φύλου της. Εξ όσων γνωρίζω, δεν πήρε καμιά απάντηση. Επιπλέον, αν πάρουμε για παράδειγμα την αντίστοιχο Συνήγορο της Κύπρου, βλέπουμε ότι είχε πάρει από μόνη της κάποιες πρωτοβουλίες στα θέματα που αφορούν την λοαδ κοινότητα. Στα θέτω αυτά, διότι υπάρχει κριτική στο πρόσωπο του κου Καμίνη, για την θητεία του ως Συνήγορος, που πιστεύω ότι καλόπιστα έχει νόημα και αξία να απαντηθεί.

Δ.Τ.: Όπως γνωρίζεις, ο Καμίνης ήταν ο επικεφαλής ενός οργανισμού εκατοντάδων ανθρώπων. Δεν γνωρίζω ποιος ή ποια έλαβε το αίτημα αυτό. Κακώς δεν απάντησε και δεν καταλαβαίνω το γιατί. Παλαιότερα είχαμε απευθυνθεί ως ΟΛΚΕ για κάποιο δημόσιο φορέα (Υπουργείο Υγείας συγκεκριμένα) που δεν μας έδινε σημασία κι ο Συνήγορος επενέβη με επίσημη απάντηση, θυμίζοντας στο Υπουργείο την υποχρέωσή του να απαντήσει και να προβεί σε ενέργειες υπέρ μας. Για αυτό και μου κάνει εντύπωση αυτό που μου λες.

Με ξέρεις, θα ήθελα να είχαν γίνει από το συνήγορο κι από άλλους φορείς 1000 πράγματα. Αυτό που του αναγνωρίζω είναι ότι πήρε το θεσμό αυτόν από το «5» και τον πήγε στο «7» ή στο «8» κι όχι προς τα πίσω, που έχει πάει όλη η Ελλάδα!. Πρέπει να σεβόμαστε, ειδικά αυτή τη στιγμή, ανθρώπους με θετικό απολογισμό έργου.

Μ.Γ.: Θα ήθελα να σου παραθέσω ένα σενάριο, ίσως πραγματικό. Ας υποθέσουμε ότι μία τρανς γυναίκα που δεν έχει κάνει επέμβαση επαναπροσδιορισμού του φύλου της είναι δημοτική υπάλληλος. Έχει προσληφθεί ως άρρεν, τα στοιχεία της αντρικά, το κοινωνικό της φύλο όμως είναι γυναικείο . Ο κύριος Καμίνης, από θέσεως, απαντά (αναφερόμενος σε άλλο θέμα – αυτό του πολιτικού γάμου ομοφύλων) ότι: «σε όλη μου τη διαδρομή υπερασπίζομαι την αρχή του κράτους δικαίου, τον σεβασμό στις αποφάσεις της ελληνικής δικαιοσύνης, ανεξάρτητα αν προσωπικά συμφωνώ ή όχι». Θα ήθελα να μου σχολιάσεις το σενάριο, και την πιθανή εξέλιξή του, καθώς και ποιά θα ήταν η παρέμβασή σου ως δημοτικός σύμβουλος.


Δ.Τ.: Πρώτον, ΔΥΣΤΥΧΩΣ κανένας Δήμαρχος πριν και μετά τον Αλιφέρη (ΠΑΣΟΚ) δεν τόλμησε να προβεί σε γάμο. Δεύτερον, μετά την κοινοποίηση της απόφασης μπορεί ο κάθε δήμαρχος όντως να επικαλεστεί την απόφαση αυτή. Το θέμα ήταν να βρεθούν κι άλλοι δήμαρχοι πριν την απόφαση.

Για το λόγο αυτόν δεν καταλαβαίνω γιατί η κριτική να εστιαστεί στον Καμίνη. Ο Τσίπρας στο Athens Pride 2006 μας έλεγε ότι «εγώ θα παντρέψω». Όταν έγινε αρχηγός κόμματος κι οι δικοί του δήμαρχοι (όλοι!!!) αρνήθηκαν, εκείνος έκανε την πάπια… Στα όνειρά μου θα ήθελα έναν ακτιβιστή Δήμαρχο, ο οποίος θα έλεγε «τη γράφω τη δικαιοσύνη», αλλά στο ξύπνιο μου προτιμάω έναν που μου λέει «ξέρεις τι, γουστάρω όταν εσείς βγαίνετε προς τα έξω, και θα υπερασπιστώ 1,2,3, θέματά σας, αλλά φίλε μου στο 4,5,6 διαφωνώ.» Γιατί έχω βάση να πάω παραπέρα. Ας καταφέρουμε επιτέλους το «Α» σε αυτή τη χώρα και μετά κάνουμε κριτική γιατί δεν έγινε το «Β». Και πριν βγάλουμε ακτιβιστή Δήμαρχο, ας ψηφίσουμε ακτιβιστή δημοτικό σύμβουλο!!!

Για το άλλο, η θέση μου είναι ότι πρέπει ένα άτομο βάσει της επιθυμίας του και χωρίς γραφειοκρατίες και γιατρούς να καταγράφεται με το φύλο που επιθυμεί, κάτι που ισχύει σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες (Ισπανία πχ). Αν ο όποιος Δήμαρχος έλεγε ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτε γιατί αυτή είναι η νομιμότητα, ασφαλώς θα με έχει απέναντί του. Αν είμαι στο Δήμο η φωνή μου, η φωνή μας θα ακουστεί.

Μ.Γ.: Δεν θα σε ρωτήσω τις θέσεις σου σε θέματα όπως ο γάμος, η υιοθεσία, το σύμφωνο – είναι γνωστές οι θέσεις σου σ’ αυτά τα θέματα. Δράττομαι της ευκαιρίας, καθώς δίνεις συνέντευξη σε ένα τρανς πόρταλ, να σε ρωτήσω ακόμη κάποια πράγματα που αφορούν περισσότερο τα διαφυλικά άτομα.

Μία πρώτη ερώτηση λοιπόν: Είναι γεγονός ότι η χώρα μας βρίσκεται σε μία αρκετά δύσκολη οικονομικά συγκυρία. Τα αδύναμα μέλη της φυσικά έχουν τις μεγαλύτερες δυσκολίες. Ανάμεσά τους είναι και τα τρανς άτομα, που είμαι σε θέση να γνωρίζω λόγω της ενασχόλησής μου με το ΣΥΔ, ότι αντιμετωπίζουν πολύ μεγάλα προβλήματα, πίστεψέ με. Στα πλαίσια αυτά το ΣΥΔ, θα ιδρύσει μάλιστα Ταμείο Αλληλεγγύης, πέραν του γενικού ταμείου του, για την βοήθεια των τρανς ατόμων που βρίσκονται στον κυκλώνα και πάντα στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας ως ΜΚΟ. Πιστεύεις ότι ο Δήμος, θα μπορούσε να έχει συμβολή σ’ αυτό; Και αν ναι, με ποιόν τρόπο θα το φανταζόσουν;


Δ.Τ.: Θα ήμουνα κλασσικός πολιτικός για μούντζες αν τώρα σου έλεγα, Μαρίνα μου, αλίμονο, θα βοηθήσω έτσι κι έτσι κι έτσι, κατά το μαγικό «υπάρχουν τα λεφτά» του Γιωργάκη.

Αντίστροφα, πώς νομίζεις εσύ ότι μπορούν να βοηθηθούν τα άτομα αυτά; Εσύ πρέπει να με βοηθήσεις να βρω την λύση μέσα στο Δήμο. Εγώ πρέπει να σκεφτώ, πώς θα κινητοποιήσω κάτι μέσα στο Δήμο για να βοηθήσουμε να γίνει αυτό που εσύ σκέφτεσαι. Στην περίπτωση του ΣΥΔ έχουμε μια οργάνωση αυτοβοήθειας. Ο Δήμος μπορεί να την στηρίξει σε αρχικό στάδιο να σταθεί στα πόδια της. Όταν δυναμώσει, θα παράγει σοβαρό έργο από μόνη της.

Μαρίνα, να στο πω καθαρά. Δεν γνωρίζω τις δυνατότητες του Δήμου, γιατί φοβάμαι ότι λόγω αδιαφάνειας δεν τις γνωρίζει κανένας και καμία!

Ξέρω, ότι από αυτό που ονομάζουμε LGBT κοινότητα (λεσβίες, γκέι, αμφί και τρανς άντρες και γυναίκες), το «Τ» είναι το πιο ευαίσθητο, αυτό που χτυπιέται πιο πολύ. Είσαι σε θέση να γνωρίζεις, ότι όταν μπω στο Δήμο αύριο, θα υπάρχει κάποιος που έχει φίλες τραβεστί και τρανσέξουαλ και τις κρίνει σαν ισότιμους ανθρώπους και πολίτ(ισς)ες.

Μ.Γ.: Και μία δεύτερη ερώτηση: Πρόσφατα (προ τριών μηνών) διαβάσαμε στις εφημερίδες εγκύκλιο του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη (πρώην Δημ. Τάξης), σύμφωνα με την οποία δίνεται κατεύθυνση στα σώματα ασφαλείας, να δείξουν περισσότερη προσοχή και σεβασμό στις μειονότητες, ανάμεσά τους και στα τρανς άτομα. Δεν είδαμε όμως κάτι ανάλογο και για την δημοτική αστυνομία. Ποιές νομίζεις ότι πρέπει να είναι οι παρεμβάσεις στα θέματα αυτά του Δήμου, και ας μην το περιορίσουμε μόνο σ’ αυτό, αλλά γενικότερα σε θέματα διαφορετικότητας (σεξ. προσανατολισμός, ταυτότητα φύλου) στις υπηρεσίες του Δήμου.

Δ.Τ.: Σε ένα από τα αιτήματα που κατάθεσα για λογαριασμό του πράιντ, μιλάω για έναρξη ουσιαστικού διαλόγου με την κοινότητα και για ενημέρωση των φορέων του δήμου για τα θέματά μας. Σε αυτό μπαίνει αυτό που ζητάς για τη δημοτική αστυνομία. Το μπαλάκι πάλι σε σένα /εσάς: τι ακριβώς έχει συμβεί; Τι ακριβώς θεωρείτε εσείς, που γνωρίζετε τα προβλήματά σας, ότι πρέπει να γίνει; Πώς μπορώ εγώ να βοηθήσω σε αυτό όταν εκλεγώ; Η απάντηση είναι το άνοιγμα μιας συνεργασίας μεταξύ μας.

Μ.Γ.: Ποιά επιπλέον θα μπορούσε να είναι η συμβολή του Δήμου, πέρα των πολύ σημαντικών που έχεις αναφέρει, όπως η αιγίδα και η υποστήριξη στο Pride και η δημιουργία ενός λοαδ πολυχώρου; Θα ήθελα μάλιστα να μου σχολιάσεις αυτό που είχες αναφέρει: «δημιουργία θεσμοθετημένου διαλόγου με τις ομάδες της κοινότητας». Αυτό πώς θα μπορούσες να το φανταστείς πιο συγκεκριμένα;

Δ.Τ.: Πρέπει να κάνουμε μια λίστα για το τι θέλουμε σαν οργανώσεις, σαν κοινότητα και να ξεκινήσουμε διάλογο. Γιατί το ζητούμενο δεν είναι να γίνουν τα 3 πράγματα που πρότεινα εγώ, αλλά ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ μια επαφή ουσίας με την οργανωμένη πολιτεία. Πουθενά δεν έχει γίνει διάλογος, ούτε σε υπουργεία, ούτε σε άλλους φορείς. Εϊμαστε στο "0" ακόμη στην Ελλάδα. Ας κάνουμε το «0» αυτό «1» με την έναρξη διαλόγου στο Δήμο της Αθήνας. Φαντάζομαι ένα φόρουμ οργανώσεων από τη μία και 1-2 ατόμων από το Δήμο από την άλλη, που θα συναντιέται μια φορά το δίμηνο πχ, όπου θα τίθενται θέματα και θα παρακολουθείται την πορεία τους. Μπορεί να στηθεί μέσα από αυτό το διάλογο πχ ένα δίκτυο ενημέρωσης για θέματα σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου για τις υπηρεσίες του δήμου ή να συσταθούν ομάδες μελέτης και εργασίας όσον αφορά τα προβλήματα και την ενημέρωση του κόσμου. Όπως ξέρουμε παιδεία είναι αυτό που λείπει αρχικά σ αυτήν την χώρα.

Μ.Γ.: Παρακολουθούμε την σειρά βίντεος «It get’s better», στις ΗΠΑ, κατά της ομοφυλοφοβίας. Σ’ αυτήν έδωσαν το παρόν, εκτός των άλλων, και πρόσωπα της κεντρικής πολιτικής σκηνής, ακόμη και ο Πρόεδρος Ομπάμα και η Υπ.Εξ. Χίλαρυ Κλίντον. Πιστεύεις ότι αυτό θα το δούμε στην Ελλάδα; αν όχι από πρόσωπα της κεντρικής πολιτικής σκηνής, έστω από κάποιον ή κάποια Δήμαρχο;

Δ.Τ.: Κάποια άτομα – μεταξύ αυτών κι ο Καμίνης- θα ήταν έτοιμα να δώσουν το παρόν και στην Ελλάδα. Αλλά κάποιος ή κάποια από εμάς πρέπει κα πάλι να το ξεκινήσει! Αν παραμένουμε στο καβούκι μας δεν θα γίνει πάλι τίποτα. Αυτή είναι η δική μας δουλειά, και σε αυτό μας ενθαρρύνει ο Καμίνης και σε αυτό είναι μπροστά.

Και με αυτό να κλείσω. Στείλτε με στο Δήμο. Χρειαζόμαστε μια φωνή δική μας εκεί. Για να μην ζητιανεύουμε χάρες από κόμματα δεξιά κι αριστερά. Κι αλλάξτε Δήμαρχο. Όλη η Αθήνα κι όχι μόνο η LGBT κοινότητα δεν τον αντέχει άλλο.

Μ.Γ.: Θα ήθελα θερμά να σ’ ευχαριστήσω γι’ αυτή τη συνέντευξη, και να σου ευχηθώ, ξανά επιτυχία από καρδιάς.

Πηγή : © Transs.gr