Προσωπικά, θεωρώ ότι οποιαδήποτε εγχείρηση-επέμβαση δεν θα με κάνει περισσότερο "γυναίκα" απ' όσο αισθάνομαι ή δεν αισθάνομαι.
Μετά από τόσα χρόνια πια, αισθάνομαι απόλυτα συμφιλιωμένη με τον εαυτό μου, με το σώμα μου, με το φύλο μου, με τις επιθυμίες μου.
Αν με ρωτάς εμένα προσωπικά θα σου πω ότι σέβομαι μεν τις επιλογές όσων διαφυλικών ατόμων κάνουν επέμβαση, εγώ όμως δεν θα την έκανα ποτέ. Απλά γιατί δεν θα είχε να μου προσθέσει τίποτε και επιπλέον έχω αγαπήσει πια τον εαυτό μου όπως είμαι.
Επίσης θα συμφωνήσω μαζί σου ότι: "Πολύ πόνος, πολύ δράμα, και τελικά πάλι δεν μας δέχονται, ούτε οικογένεια, ούτε η κοινωνία ούτε τίποτα...". Έτσι ακριβώς είναι. Πιστεύω ότι το κατά πόσο θα γίνεις ή όχι αποδεκτή στον περίγυρό σου, δεν έχει να κάνει με το αν έχεις κάνει την όποια επέμβαση ή όχι. Εξαρτάται από το κατά πόσο είσαι εσύ ΟΚ με τον εαυτό σου και το κατά πόσο αυτό το εκπέμπεις προς τα έξω. Ή αν θέλεις, κατά πόσο το διεκδικείς και το επιβάλλεις με τον τρόπο συμπεριφοράς σου.
2 σχόλια:
Α, να 'σαι καλά που το βρήκες αυτό το βίντεο. Το δείξανε εδώ, αλλά εγώ δεν βλέπω τηλεόραση, κι ήθελα να το δώ.
Κάνουνε και την αντιιρανική τους προπαγάνδα, βέβαια, οι Άγγλοι, με ντοκυμαντέρ σαν αυτό...
Για πες όμως βρε Μαρίνα. Εσύ τί λες για την εγχείρηση; Εγώ μάλλον συμφωνώ με την κοπέλα που αποφάσισε να μην την κάνει, άσχετο αν την έχω κάνει ή οχι.
Πολύ πόνος, πολύ δράμα, και τελικά πάλι δεν μας δέχονται, ούτε οικογένεια, ούτε η κοινωνία ούτε τίποτα... Τί λες εσύ;
Στάσσα, θα σου μιλήσω για τον εαυτό μου.
Προσωπικά, θεωρώ ότι οποιαδήποτε εγχείρηση-επέμβαση δεν θα με κάνει περισσότερο "γυναίκα" απ' όσο αισθάνομαι ή δεν αισθάνομαι.
Μετά από τόσα χρόνια πια, αισθάνομαι απόλυτα συμφιλιωμένη με τον εαυτό μου, με το σώμα μου, με το φύλο μου, με τις επιθυμίες μου.
Αν με ρωτάς εμένα προσωπικά θα σου πω ότι σέβομαι μεν τις επιλογές όσων διαφυλικών ατόμων κάνουν επέμβαση, εγώ όμως δεν θα την έκανα ποτέ.
Απλά γιατί δεν θα είχε να μου προσθέσει τίποτε και επιπλέον έχω αγαπήσει πια τον εαυτό μου όπως είμαι.
Επίσης θα συμφωνήσω μαζί σου ότι: "Πολύ πόνος, πολύ δράμα, και τελικά πάλι δεν μας δέχονται, ούτε οικογένεια, ούτε η κοινωνία ούτε τίποτα...".
Έτσι ακριβώς είναι. Πιστεύω ότι το κατά πόσο θα γίνεις ή όχι αποδεκτή στον περίγυρό σου, δεν έχει να κάνει με το αν έχεις κάνει την όποια επέμβαση ή όχι. Εξαρτάται από το κατά πόσο είσαι εσύ ΟΚ με τον εαυτό σου και το κατά πόσο αυτό το εκπέμπεις προς τα έξω. Ή αν θέλεις, κατά πόσο το διεκδικείς και το επιβάλλεις με τον τρόπο συμπεριφοράς σου.
Υ.Γ. Πολύ ενδιαφέρον το μπλογκ σου!
Δημοσίευση σχολίου