Τι δηλώνει η βία κατά των τρανς ανθρώπων για τη κοινωνία του Ισραήλ.

Δύσκολα θα βρεθεί άλλη ομάδα ανθρώπων, πλην της τρανς κοινότητας, να καταγγείλει τις διακρίσεις που υφίσταται σε μια κοινωνία όπου επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας.

Ισραήλ

Μετάφραση για το transs.gr
*Ειρήνη Πετροπούλου

Έντεκα άντρες οπλισμένοι με σπρέι πιπεριού και μια ράβδο ηλεκτρικών εκκενώσεων (από αυτές που χρησιμοποιούν οι κτηνοτρόφοι για να αναγκάσουν τις αγελάδες να μετακινηθούν) –κάποιοι εκ των οποίων φορούσαν και μάσκες– επιτέθηκαν πριν από δύο βδομάδες σε τρανς γυναίκα λίγα μέτρα από την είσοδο κλαμπ στο νότιο τμήμα της πόλης του Τελ Αβίβ. Πέντε γκέι άντρες δέχτηκαν το περασμένο Σαββατοκύριακο επίθεση από μια άλλη ομάδα έντεκα αντρών, πάλι στο νότιο τμήμα του Τελ Αβίβ αλλά σε διαφορετικό σημείο.

Μπορεί το πρώτο επεισόδιο να αφορά καθαρά περιστατικό τρανσφοβικής βίας, αλλά το δεύτερο καταδεικνύει το πρόβλημα του ομοφοβικού χουλιγκανισμού. Και όλα αυτά σε μια πόλη που θεωρείται η πιο ανοικτή και ανεκτική στο Ισραήλ.

Δύσκολα θα βρεθεί άλλη ομάδα ανθρώπων, πλην της τρανς κοινότητας, να καταγγείλει τις διακρίσεις που υφίσταται σε μια κοινωνία όπου επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας. Πρόκειται για ανθρώπους η ταυτότητα φύλου των οποίων δεν συνάδει με τις πεποιθήσεις της κοινωνίας ότι το φύλο ενός ατόμου καθορίζεται από τα γεννητικά του όργανα.

Υπολογίζεται ότι οι τρανς άνθρωποι απαρτίζουν ένα ποσοστό της τάξης του 0,1% με 0,3% του πληθυσμού. Η επίθεση κατά της γυναίκας έρχεται να υπενθυμίσει με τον πιο δεικτικό και οδυνηρό τρόπο το βάθος της αβύσσου στην οποία ωθούνται οι διεμφυλικοί άνθρωποι. Αποδείχτηκε, μάλιστα, ότι οι έντεκα ύποπτοι ανήκαν στην ομάδα της αστυνομίας που είναι υπεύθυνη για την φύλαξη των συνόρων.

Στο στόχαστρο των επιθέσεων τους βρίσκονται, σε γενικές γραμμές, οι γυναίκες και πολύ περισσότερο οι τρανς άντρες και γυναίκες. Η αντιμετώπιση των διεμφυλικών από την κοινωνία δεν φαίνεται μόνο σε αυτό καθ’ αυτό την επίθεση, αλλά και στον τρόπο που καλύφτηκε το συμβάν από τα ΜΜΕ – με πλήρη άγνοια, αδιαφορία ή και τα δύο ταυτόχρονα.

Αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, ότι «ο άντρας, που δέχτηκε την επίθεση, φορούσε γυναικεία ρούχα». Σε άλλο δημοσίευμα αναφέρθηκε ότι το θύμα της επίθεσης ήταν τρανς άντρας. Η ανακοίνωση της αστυνομίας, μετά την επίθεση, χρησιμοποίησε το αρσενικό γένος του όρου «coccinelle» που χρησιμοποιείται απαξιωτικά για τους διεμφυλικούς ανθρώπους.

Σε κανένα περιστατικό δεν έγινε μνεία της γυναικείας ταυτότητας του θύματος. Και να ήταν μόνο αυτό… η αστυνομία έφτασε στο σημείο να αναφέρει στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ότι θεωρεί την επίθεση στημένη «φάρσα» λόγω πλήξης και όχι για περιστατικό τρανσφοβικής επίθεσης. Με άλλα λόγια, δεν πήραν στα σοβαρά την ταυτότητα φύλου του θύματος και το κίνητρο της επίθεσης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Κέντρου για τη Βία, τις Διακρίσεις και την Ομοφοβία Nir Katz, πέρυσι δολοφονήθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο 238 τρανς άνθρωποι, λόγω της ταυτότητας φύλου τους. Η τρανσφοβική συμπεριφορά ακολουθεί αυτά τα θύματα ακόμα και μετά τον θάνατο τους: στον τάφο πολλών εξ αυτών αναγράφεται το προηγούμενο τους όνομα και φύλο.

Το τίμημα, που πληρώνουν στη ζωή τους, είναι πολύ μεγάλο – και πολύ συχνά ακόμα μεγαλύτερο από την σωματική βία. Βιώνουν τον αποκλεισμό, τον στιγματισμό, την άρνηση της νομικής αναγνώρισης της ταυτότητας τους, την κοινωνική απόρριψη, τις διακρίσεις, την εχθρότητα, τους εξευτελισμούς, τις διώξεις και την άρνηση της ανθρώπινης υπόστασης τους.

Ο αποκλεισμός από την αγορά εργασίας είναι μόνο ένας από τους τομείς που το βιώνουν. Εμπόδιο στην ολοκλήρωση της διαδικασίας επαναπροσδιορισμού του φύλου τους –που είναι ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα– στέκεται και το ίδιο το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης.

Δύσκολα θα μπορούσε να βρεθεί άλλη ομάδα που τα μέλη της να στερούνται σε τέτοιο βαθμό της δυνατότητας να αισθάνονται ελεύθερα να προσδιορίσουν τι ακριβώς κρύβεται κάτω από τα ρούχα που φορούν, ακόμα και των σημείων των σεξουαλικών τους οργάνων. Μήπως αυτή η δυαδικότητα του φύλου τούς προκαλεί στη κυριολεξία τέτοια σύγχυση στη κοινωνία που να φαντάζει ως απειλή για τη δομή και τα μέλη της;

Η επίθεση που δέχτηκε η γυναίκα, συνδυάζει δύο από τις πλέον ειδεχθείς ασθένειες από τις οποίες νοσεί η κοινωνία του Ισραήλ: από την μια μεριά την βία των αντρών που πηγαίνει χέρι-χέρι με τον μιλιταρισμό και, εν γένει, τη μισαλλοδοξία και ειδικότερα, την τρανσφοβία. Οι ύποπτοι για την επίθεση συνοριοφύλακες, αφέθηκαν ελεύθεροι να πάνε στο σπίτι τους λίγες ώρες αργότερα.

Η συγκεκριμένη επίθεση έδειξε περίτρανα ότι η αντιμετώπιση των τρανς ανθρώπων σήμερα είναι ακριβώς ίδια με αυτή των γκέι αντρών έναν αιώνα πριν, ακολούθησε η δεύτερη επίθεση που έδειξε ότι η κατάσταση είναι πολύ πιο σοβαρή. Στη σεξιστική και ρατσιστική κοινωνία του Ισραήλ, δεν θεωρούνται άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας μόνο οι Άραβες, οι πρόσφυγες, οι γυναίκες, οι φτωχοί και οι ανάπηροι, αλλά και όλοι εκείνοι που δεν δείχνουν να συμμορφώνονται με τις νόρμες της ετεροκανονικότητας.

Transs.gr