To Facebook επεκτείνει τις επιλογές φύλου για την ισότητα των διεμφυλικών και προσώπων που δεν εντάσσονται στις κυρίαρχες νόρμες φύλου.

Δευτέρα, 17 Φεβρουαρίου 2014

Μετάφραση για το transs.gr
Πάρβη Πάλμου

Το Associated Press ανέφερε σήμερα ότι ο γίγαντας των κοινωνικών μέσων μαζικής δικτύωσης , το Facebook , θα προσφέρει 50 διαφορετικούς όρους ώστε οι άνθρωποι να χρησιμοποιούν για τον προσδιορισμό του φύλου τους, εκτός από τις τρεις πρώτες επιλογές: αυτή, αυτός, αυτοί. Οι αλλαγές τίθενται σε ισχύ από την Πέμπτη 13 Φλεβάρη 2014 και οι επιλογές στη λίστα θα εξελίσσονται με βάση τα στοιχεία του χρήστη .

Σε απάντηση για αυτή την εξέλιξη , η εκτελεστική διευθύντρια του NCTE Mara Keisling είπε: " Σε μια εποχή κατά την οποία τα διεμφυλικά άτομα εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν υψηλά ποσοστά εκφοβισμού , ασέβειας, παρενόχλησης και βίας , αυτή η ευπρόσδεκτη αλλαγή είναι άλλο ένα βήμα προς την αναγνώριση των διεμφυλικών και των προσώπων που δεν εντάσσονται στις κυρίαρχες νόρμες φύλου. Ως ένα από τα πιο δημοφιλή δίκτυα στο Internet είναι ένα σημαντικό σημάδι της προόδου του να αντανακλάται στην πλατφόρμα, η πραγματικότητα των διεμφυλικών και των προσώπων που δεν εντάσσονται στις κυρίαρχες νόρμες φύλου. "

Για να ενημερώσετε το φύλο σας , ακολουθήστε τα εξής βήματα :

Κάντε κλικ στο κουμπί "Επεξεργασία " για Βασικές Πληροφορίες

Στο αναδυόμενο μενού, επιλέξτε το "προσαρμοσμένη" επιλογή

Στο πεδίο που εμφανίζεται κάτω από αυτό, πληκτρολογήστε το φύλο σας απο μια λίστα επιλογών.

Η M. Keisling συμπλήρωσε: "Ενώ το NCTE γιορτάζει αυτή την εξέλιξη, ενθαρρύνουμε το Facebook να εξετάσει άλλες πολιτικές που βοηθούν στη διατήρηση της ιδιωτικής ζωής των διεμφυλικών ατόμων. Για παράδειγμα , η λειτουργία "Ομάδες" έχει , κατά το παρελθόν , αποκαλύψει προσωπικά δεδομένα LGBT νέων στους γονείς και τους φίλους , επειδή το Facebook δεν απαιτεί τη συγκατάθεση του χρήστη να προστεθεί σε μια ομάδα. Το NCTE ενθαρρύνει επίσης το Facebook να διασφαλίσει την προστασία της ιδιωτικής ζωής και την ασφάλεια των πληροφοριών που διατίθενται στους χρήστες σε σχέση με τα προσωπικά δεδομένα lgbt ατόμων".

Transs.gr

Ο Μιχελογιαννάκης και το «τρίτο φύλο»...

Σάββατο, 15 Φεβρουαρίου 2014

Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ, πλέον, ο Μιχελογιαννάκης, μιλά στην εκπομπή του Τριανταφυλλόπουλου. Ως γιατρός μάλιστα.

Και λέει όμορφα και χαριτωμένα πράγματα -απευθυνόμενος στον Γρηγόρη Βαλλιανάτο-, περί "γενετικού προσδιορισμού" και "τρίτου φύλου".

Από τα παλιά χαριτωμένα ότι "το μνημόνιο θα φέρει ομοφυλοφιλία" (ή κάτι άλλο που μόνο εκείνος κατάλαβε), στα ακόμη πιο ζουμερά και χαριτωμένα.

Επίσης μου άρεσε πολύ το:
"Πανασζιά μου, ούλοι άνθρωποι είμαστε".
Ίντα 'ναι τούτονες φίλοι στον ΣΥΡΙΖΑ;

Τί γίγαντας της πολιτικής σκέψης είναι τούτος;
(κανονικός γίγαντας, όχι φασολάκι γίγαντας)

Δείτε το βίντεο, από το 30:00 και μετά.

Μαρίνα Γαλανού

Transs.gr

Αναβαπτίζοντας τη διαπόμπευση...

Παρασκευή, 14 Φεβρουαρίου 2014

Η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στις χώρες του δυτικού κόσμου και τις υπόλοιπες, δεν είναι τόσο η οικονομία. Κυρίως είναι το κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Χθες βράδυ κάνοντας ζάπινγκ πετυχαίνω Λοβέρδο στο Action24. Τα ΜΜΕ προσπαθούν να τον αναβαπτίσουν μέσα από την κολυμβήθρα της "κεντροαριστεράς", και αναρωτιέμαι ποιά "κεντροαριστερά" στον δυτικό κόσμο μπορεί να νοιώθει άνετα με κάποιον τύπο που έχει αρθρογραφήσει υπέρ της θανατικής ποινής, και ποιά "κεντροαριστερά" σε χώρα του δυτικού κόσμου νοιώθει καλά με την διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών. Σε ποιόν πολιτισμό του δυτικού κόσμου θα μπορούσε να συμβεί αυτό.

Έχουμε υποχρέωση και καθήκον όσες/οι ζήσαμε από κοντά αυτήν την απίστευτη ιστορία που κρεμάστηκε στα μανταλάκια η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και διαπομπεύθηκαν, διώχθηκαν οροθετικοί, κάθε φορά που θα προσπαθούν να αναβαπτίσουν αυτόν τον ξεφτίλα να φωνάζουμε όλα αυτά.

Η πολιτική καριέρα αυτού του τύπου πρέπει να τελειώσει εδώ.

Δείτε το εξαιρετικό ντοκυμαντέρ της Ζωής Μαυρουδή για την περιπέτεια της διαπόμπευσης των οροθετικών γυναικών.

Μαρίνα Γαλανού

Transs.gr

Η έκκληση της Διεθνούς Αμνηστίας για αναγνώριση του φύλου με γρήγορες, διαφανείς και προσβάσιμες διαδικασίες θεωρείται ευπρόσδεκτη είδηση για την TGEU

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ.
4, Φεβρουαρίου 2014

Μετάφραση για το transs.gr
*Ειρήνη Πετροπούλου

Ευπρόσδεκτη είδηση είναι για την Transgender Europe η έκθεση με τίτλο «Το κράτος αποφασίζει ποιος/α είμαι: έλλειψη νομικής αναγνώρισης για τους διεμφυλικούς ανθρώπους στην Ευρώπη», την οποία δημοσιοποίησε σήμερα η Διεθνής Αμνηστία.

Στο στόχαστρο της οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων βρέθηκαν οι ευρωπαϊκές χώρες που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα όσων προσπαθούν να αλλάξουν την καταχώρηση του φύλου που αναφέρεται στα έγγραφα τους. Αναφέρεται, μάλιστα, με λεπτομέρειες στον τρόπο με τον οποίο οι διεμφυλικοί άνθρωποι αναγκάζονται να υποβληθούν σε παρεμβατικές χειρουργικές επεμβάσεις, στείρωση, ορμονοθεραπεία και ψυχιατρικές γνωματεύσεις για να μπορέσουν να αλλάξουν τα έγγραφα τους, καθώς και στο γεγονός πως στην Ιρλανδία δεν απαιτείται η παραμικρή διαδικασία.

Ο ερευνητής της Διεθνούς Αμνηστίας Marco Perolini μελέτησε την κατάσταση των τρανς ανθρώπων στη Δανία, τη Φινλανδία, τη Γαλλία, τη Νορβηγία, το Βέλγιο , τη Γερμανία και την Ιρλανδία. Εντόπισε ότι πολλοί διεμφυλικοί άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με τεράστιες δυσκολίες για να αναγνωριστεί η ταυτότητα τους, και ακόμα περισσότερο με τις κραυγαλέες διακρίσεις που κάνει το κράτος.

Η έκθεση παρέχει λεπτομερείς συστάσεις προς τις κυβερνήσεις των κρατών της Ευρώπης και, παράλληλα, καλεί την Ευρωπαϊκή Ένωση να αναλάβει δράσεις προς αυτή την κατεύθυνση. Όλες οι κυβερνήσεις οφείλουν να «επιτρέπουν την νομική αλλαγή ονόματος και φύλου σε όσους ανθρώπους το επιθυμούν, συμπεριλαμβανομένου και του φύλου που αναφέρεται στα επίσημα έγγραφα που εκδίδονται από το κράτος, με γρήγορη, προσιτή και διαφανή διαδικασία και σύμφωνα με το πώς αισθάνεται ένας άνθρωπος την ταυτότητα του φύλου του».

Η Διεθνής Αμνηστία, όσον αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση, αξιώνει να «διασφαλίσει ότι θα παρέχεται και σε όλους τους τρανς ανθρώπους προστασία κατά των διακρίσεων για λόγους ταυτότητας και έκφρασης φύλου».

«Θεωρούμε ότι η συγκεκριμένη έκθεση είναι ευπρόσδεκτη διότι παραβιάζονται με συστηματικό τρόπο τα δικαιώματα των διεμφυλικών ανθρώπων σε ολόκληρη την Ευρώπη. Είναι κρίμα χώρες, οι οποίες μάλιστα σπεύδουν να απαιτήσουν ανθρώπινα δικαιώματα από άλλους, να διατηρούν ρυθμούς χελώνας όταν πρόκειται για τα δικαιώματα των τρανς ανθρώπων», δηλώνει η Arja Voipio, μέλος του ΔΣ της TGEU.

«Είναι απαράδεκτο να εφαρμόζονται νομικές διαδικασίες οι οποίες κατά κανόνα παραβιάζουν το δικαίωμα στη σωματική ακεραιότητα», λέει ο Wiktor Dynarski, συμπρόεδρος της TGEU: «Είναι ανθρώπινο δικαίωμα να σου αναγνωρίζεται το ποια/ος θέλεις να είσαι και αυτό δεν πρέπει να εξαρτάται από μια διάγνωση ειδικού ψυχικής υγείας, τη στείρωση ή από άλλες φρικαλεότητες. Οι ιατρικές γνωματεύσεις πρέπει να βασίζονται στην ενημέρωση και συγκατάθεση του ενδιαφερόμενου ανθρώπου, ανεξάρτητα από τις διαδικασίες οι οποίες ισχύουν για τη νομική αναγνώριση του φύλου».

Transs.gr

Διαμαρτυρία την Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου και ώρα 16:00 στο Καλλιμάρμαρο από τις LGBT οργανώσεις.

Η μέρα έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων έφτασε. Το βράδυ της Παρασκευής οι σημαίες όλου του κόσμου θα παρελάσουν στην ομοφοβική/τρανσφοβική Ρωσία.

Και εμείς ενωμένοι/ες, θα διαμαρτυρηθούμε "σιωπηλά", διεκδικώντας πολύχρωμους Ολυμπιακούς Αγώνες, ενάντια στις διακρίσεις, την ομοφοβία/τρανσφοβία, την αφάνεια και τον ρατσισμό.

Σε περιμένουμε την Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου στις 16:00 στο Καλλιμάρμαρο

Με "αγάπη" από την LGBTIQ Ελλάδα
Colour Youth, E.R.G.O., Athens Pride, PoustiRiot, Ο.Λ.Κ.Ε., Σ.Υ.Δ., Οικογένειες Ουράνιο Τόξο, Λ.Ο.Α. και QueerTrans

Επισήμανση:

Παράλληλες δράσεις πραγματοποιούνται σε Θεσσαλονίκη και Κρήτη.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ:
Παρασκευή 7/2, 18:00 στη Καμάρα
https://www.facebook.com/events/1420952554809887

ΚΡΗΤΗ:
Παρασκευή 7/2, 18:00 στο Ρωσικό προξενείο στο Ρέθυμνο
https://www.facebook.com/events/704795246221053

από την LGBT Ελλάδα για τους Ολυμπιακούς - ΠΑ @16:00

Transs.gr

ΕΡΕΥΝΑ: ο εκφοβισμός, η φτώχεια και η έλλειψη αποδοχής ευθύνονται άμεσα με το ποσοστό αυτοκτονιών των τρανς ανθρώπων.

Η.Π.Α. : Τρίτη, 4 Φεβρουαρίου 2014 | 06:25

Μετάφραση για το transs.gr
*Ειρήνη Πετροπούλου

Το Ίδρυμα για την Πρόληψη των Αυτοκτονιών των ΗΠΑ και το Ινστιτούτο Williams έδωσαν στη δημοσιότητα τα αποτελέσματα έρευνας όπου αναφέρονται λεπτομερώς μια σειρά από παράγοντες που συμβάλλουν στο εξαιρετικά υψηλό ποσοστό των αποπειρών αυτοκτονίας μεταξύ των διεμφυλικών / τρανς πληθυσμού.

PARKER MARIE MOLLOY - 29η Ιανουαρίου 2014

Το Ίδρυμα για την Πρόληψη των Αυτοκτονιών των ΗΠΑ και το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Νομική Σχολή του Λος ¶ντζελες του Ινστιτούτου Williams, έδωσαν την Τρίτη στη δημοσιότητα ενδελεχή έρευνα η οποία ρίχνει άπλετο φως στους πολλαπλούς παράγοντες που συμβάλλουν στο ανησυχητικά υψηλό ποσοστό των αυτοκτονιών των τρανς ανθρώπων.

Η έρευνα συντάχθηκε από τους Ann P. Haas και Philip L. Rodgers του Ιδρύματος για την Πρόληψη των Αυτοκτονιών των ΗΠΑ σε συνεργασία με την Jody L. Herman του Ινστιτούτου Williams, οι οποίοι εκπόνησαν την πλέον ενδελεχή και σύγχρονη έρευνα κατά την οποία τεκμηριώνεται το ποσοστό επικινδυνότητας των αυτοκτονικών τάσεων για τους τρανς ανθρώπους.

Ήταν από πολλά χρόνια γνωστό ότι το ποσοστό των αποπειρών αυτοκτονίας στους τρανς ανθρώπους ήταν σημαντικά υψηλότερο αναφορικά με το ποσοστό των cisgender (μη τρανς) ανθρώπων. Βέβαια, όλες οι προηγούμενες έρευνες δεν είχαν ασχοληθεί με τους πολλούς παράγοντες που καθιστούν τους διεμφυλικούς ανθρώπους μια ευάλωτη πληθυσμιακή ομάδα. Οι συντάκτες της έκθεσης αναγνωρίζουν μεν ότι απαιτείται να γίνουν πολλές περισσότερες ακόμα έρευνες πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα, όμως η έρευνα αυτή αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός ώστε να έλθει στην επιφάνεια ένα ζήτημα των τρανς το οποίο δεν έχει ερευνηθεί εκ βαθέων.

Αναφέρονται παρακάτω μερικά από τα βασικά ευρήματα της έρευνας:

Εισόδημα

Όπως ήταν αναμενόμενο, οι τρανς άνθρωποι που βιώνουν συνθήκες ακραίας φτώχειας έχουν μεγάλες πιθανότητες να αποπειραθούν να αυτοκτονήσουν. Όσοι έχουν εισόδημα μικρότερο των 10.000 δολαρίων το χρόνο έχουν και 28,6% περισσότερες πιθανότητες να προχωρήσουν σε απόπειρα αυτοκτονίας από κάποιον που έχει εισόδημα 20.000 με 49.999 δολάρια. Σύμφωνα με την έρευνα του 2011 με τίτλο «Η αδικία βρίσκεται παντού», που εκπονήθηκε από το Εθνικό Κέντρο για την Ισότητα των Διεμφυλικών και την Εθνική Τακτική Δύναμη των Λεσβιών και των Γκέι, το 15% των τρανς έχει εισόδημα μικρότερο των 10.000 δολαρίων το χρόνο. Δηλαδή, αποτελούν κατά 2,75 φορές μεγαλύτερο ποσοστό από το ποσοστό του γενικού πληθυσμού που κερδίζει τόσο λίγα χρήματα.

Ανεργία

Το εντυπωσιακό ποσοστό του 90% των διεμφυλικών και των gender-nonconforming ανθρώπων ανέφερε ότι έχει πέσει θύμα παρενόχλησης στο χώρο εργασίας, ενώ το 26% ανέφερε ότι έχασε τη δουλειά του λόγω της ταυτότητας φύλου που είχε. Παράλληλα, η έρευνα επιβεβαίωσε το γεγονός ότι το ποσοστό ανεργίας των τρανς ανθρώπων είναι διπλάσιο από αυτό του γενικού πληθυσμού. Αυτό ακριβώς το στοιχείο των δεδομένων που αφορούν τα ποσοστά των ανέργων τρανς που έχουν αποπειραθεί να αυτοκτονήσουν δείχνει και πόσο ζοφερή είναι η εικόνα που επικρατεί. Οι τρανς εργαζόμενοι άνθρωπου εμφανίζουν 37% ποσοστό απόπειρας, ενώ οι άνεργοι και όσοι αναζητούν κάποια εργασία έχουν 50% μεγαλύτερη πιθανότητα να έχουν αποπειραθεί να αυτοκτονήσουν.

Εκπαίδευση

Τα υψηλά ποσοστά φτώχειας και ανεργίας θα οδηγήσουν τον περισσότερο κόσμο στο συμπέρασμα ότι οι τρανς άνθρωποι υστερούν σε επίπεδο μόρφωσης από το γενικό πληθυσμό. Αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα εφόσον τα στοιχεία της έρευνας «Η αδικία βρίσκεται παντού» δείχνουν μια ακριβώς αντίθετη κατάσταση: στην πραγματικότητα, οι τρανς έχουν περισσότερες πιθανότητες να έχουν φοιτήσει σε κολέγιο από το γενικό πληθυσμό. Σύμφωνα με την έρευνα, οι τρανς άνθρωποι έχουν κατά 58,2% περισσότερες πιθανότητες να έχουν φοιτήσει σε κολέγιο από τους cisgender ομολόγους τους, με αποτέλεσμα τα ιδιαίτερα αυξημένα επίπεδα φτώχειας, έλλειψης στέγης και ανεργίας να προκαλούν σοκ.

Εκφοβισμός

Όσοι υπέστησαν παρενοχλήσεις ή εκφοβισμό στο γυμνάσιο εμφάνισαν ποσοστό της τάξης του 52% στις απόπειρες αυτοκτονίας, ήτοι είχαν κατά 26,8% περισσότερες πιθανότητες να έχουν αποπειραθεί να αυτοκτονήσουν σε σχέση με όσους δεν είχαν πέσει θύματα εκφοβισμού. Οι τρανς άνθρωποι που είχαν δεχτεί σωματική ή σεξουαλική επίθεση στο γυμνάσιο είχαν ένα 70% ποσοστό στις απόπειρες αυτοκτονίας.

Αποδοχή

Το επίπεδο αποδοχής που είχαν οι διεμφυλικοί /τρανς άνθρωποι από την οικογένεια και τους φίλους σας είναι άρρητα δεμένο με το αν έχουν ή δεν έχουν αποπειραθεί να αυτοκτονήσουν. Το ποσοστό απόπειρας όσων η οικογένεια είχε κόψει τα δεσμά έφτανε το 57%, σε σχέση με το 33% όσων οι οικογενειακοί δεσμοί ήταν δυνατοί και μετά αποκάλυψαν ότι είναι διεμφυλικοί.

Εν κατακλείδι, πολλά από αυτά τα προβλήματα μπορούν να διορθωθούν. Πρώτον, η ψήφιση του νόμου για τις διακρίσεις στην απασχόληση θα συμβάλει στη μείωση της ανισότητας των ποσοστών ανεργίας ανάμεσα στους διεμφυλικούς και τους cisgender ανθρώπους, καθώς και θα βοηθήσει ώστε να μειωθεί το ποσοστό των φτωχών και αστέγων. Δεύτερον, νόμοι όπως ο νόμος Επιτευγμάτων και Ίσων Ευκαιριών της Καλιφόρνιας μπορούν να μειώσουν δραστικά το επίπεδο του εκφοβισμού στη πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, καθώς και να προάγουν κλίμα αποδοχής αναφορικά με τους τρανς ανθρώπους, πράγμα που - με τη σειρά του - θα οδηγήσει την κοινωνία να τους κατανοήσει καλύτερα.

Transs.gr

Το Συμβούλιο της Ευρώπης υποστηρίζει την ανάληψη περαιτέρω δράσεων για την καταπολέμηση των διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου

Συμβούλιο της Ευρώπης : Κυριακή, 2 Φεβρουαρίου 2014 | 13:17

Μετάφραση για το transs.gr
*Ειρήνη Πετροπούλου

Η Επιτροπή των Υπουργών, που είναι το εκτελεστικό όργανο του Συμβουλίου της Ευρώπης, υποστήριξε στις 22 Ιανουαρίου του 2014 την ανάληψη περαιτέρω δράσεων τόσο από το ίδιο το Συμβούλιο όσο και από τα κράτη μέλη ώστε να καταπολεμηθούν οι διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου.

Η απόφαση αυτή έρχεται μετά την επανεξέταση της προόδου που έχουν κάνει τα κράτη μέλη όσον αφορά την εφαρμογή της Σύστασης που εγκρίθηκε το 2010, η οποία αποτελεί και την πρώτη διακυβερνητική συμφωνία στον κόσμο, σύμφωνα με την οποία καθορίζονται τα μέτρα για την αντιμετώπιση όλου του φάσματος των διακρίσεων που υφίστανται οι ΛΟΑΤ άνθρωποι.

Στο κείμενο της επανεξέτασης αναφέρεται πως υπάρχει μεγάλη διαφορά στην πρόοδο από κράτος σε κράτος, ακόμα και μεταξύ των ζητημάτων που αφορούν το ίδιο κράτος.

Παράλληλα, το Συμβούλιο επισήμανε τις ανησυχίες του σχετικά με την έλλειψη στοιχείων που αφορούν τις διακρίσεις, καθώς και τα υπεράριθμα εμπόδια των μεθοδεύσεων που εφαρμόζονται στον συγκεκριμένο τομέα, όπως η ανεπάρκεια πόρων και η έλλειψη πολιτικής βούλησης.

Επέστησε, μάλιστα, την προσοχή σε ζητήματα που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής όπως τα εγκλήματα μίσους, η ελευθερία της έκφραση και του συνέρχεστε, η εκπαίδευση και τα δικαιώματα των τρανς ανθρώπων.

Η Επιτροπή Υπουργών υπερθεμάτισε τα συμπεράσματα της επανεξέτασης, ενθάρρυνε τα κράτη μέλη να συνεχίσουν τις εργασίες ενσωμάτωσης της Σύστασης και εξουσιοδότησε το Συμβούλιο να συνεχίσει να παρέχει στήριξη στα κράτη μέλη αναφορικά με τις συγκεκριμένες εργασίες. Συμφώνησε, μάλιστα, να επανεξετάσει την πρόοδο σε τέσσερα χρόνια.

Η Gabi Calleja, συμπρόεδρος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της ILGA - Europe, δήλωσε : «Οι έρευνες των οργανώσεων-μελών μας έδειξαν ότι πολλά κράτη μέλη έχουν ενσωματώσει σε ελάχιστα σημεία ή και καθόλου την Σύσταση.

Ως εκ τούτου, είναι περισσότερο από ευπρόσδεκτο το γεγονός ότι το Συμβούλιο της Ευρώπης συνεχίζει το έργο του σε αυτόν τον τομέα και η ILGA - Europe δηλώνει πανέτοιμη να βοηθήσει με όποιο τρόπο μπορεί».

Transs.gr

Transgender Έφηβοι στον Βαρετό Κόσμο της Αθήνας

Και η μάχη τους με την "αστυνομία του φύλου".

Κείμενο: Μαρία Λούκα, Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Κατσής

Ελλάδα: Παρασκευή, 31 Ιανουαρίου 2014| 10:40

Ξεκινώντας να γράφω είχα στο μυαλό μου τους στίχους από ένα παλιό τραγούδι της ελληνικής ροκ σκηνής: « Πες μου μαμά/Πες μου τι γίνεται μ’ εκείνα τα παιδιά/που αν και γεννιούνται κανονικά/δε μεγαλώνουν κανονικά/δεν ονειρεύονται κανονικά/ούτ’ ερωτεύονται κανονικά». Τότε που ο Γιάννης Αγγελάκας σάρκαζε την επίκληση της προστασίας της παιδικότητας ως μηχανισμού αναπαραγωγής προτύπων και συμπεριφορών, όπου το παιδί γίνεται ο τόπος προβολής των φαντασιώσεων των ενηλίκων στερούμενο από οποιαδήποτε δυνατότητα διακυβέρνησης του σώματος και του εαυτού. Η πιο άκαμπτη αναπαραγωγή σ’ αυτό το μηχανισμό είναι αναμφισβήτητα το φύλο. Η «αστυνομία του φύλου» ασκεί την πιο σκληρή επιτήρηση ήδη από την κούνια για να περιφρουρήσει την ομαλή εξέλιξη σ’ έναν ετεροφυλόφιλο ενήλικα.

Αναρωτιόμουν λοιπόν τι γίνεται μ’ αυτά τα παιδιά που νιώθουν κάπως άβολα και κλειστοφοβικά στην ταμπέλα του «κανονικού», με τα αγοράκια για παράδειγμα που κλέβουν το κραγιόν της μητέρας τους και μελαγχολούν με τα αυτοκινητάκια, με τα κοριτσάκια που τους τη σπάει το ροζ και σιχαίνονται τη Barbie, με εκείνα τα παιδιά που στα πρώτα στάδια της ψυχοσεξουαλικής τους ανάπτυξης δε νιώθουν έλξη για το άλλο φύλο και κυρίως δε νιώθουν οικεία στο βιολογικό τους φύλο. Στην προοδευτική ακαδημαϊκή σκέψη τα λένε «transgender παιδιά» και σε αρκετές χώρες αναπτύσσουν στρατηγικές υποστήριξης στην εφηβεία και την ενηλικίωση τους, ώστε να κατοχυρώσουν το δικαίωμα της αυτενέργειας και αυτοδιάθεσης και να ζήσουν με τον τρόπο που θα επιλέξουν. Στην Ελλάδα όπου απειλούνται με αφορισμό οι βουλευτές που θα ψηφίσουν την επέκταση του Συμφώνου Συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια, οι γονείς συνήθως βάφουν πιο έντονο μπλε ή ροζ το παιδικό δωμάτιο. Κι αν η ταυτότητα φύλου δεν αντιστοιχίζεται πλήρως στο χρώμα, το έργο της «συμμόρφωσης» αναλαμβάνουν οι ψυχίατροι.

Η Συλβί ήταν ένα τέτοιο παιδί. Στην καταχώριση 'φύλο' το πιστοποιητικό γέννησης έγραφε αρσενικό. Ενηλικιώθηκε σχετικά πρόσφατα. Συναντηθήκαμε στα γραφεία του Συλλόγου Υποστήριξης Διεμφυλικών , όπου και δραστηριοποιείται από το Μάρτιο. «Οι ιστορίες των τρανς παιδιών είναι παρόμοιες» μου λέει. «Τα σημάδια εμφανίζονται σε πολύ μικρή ηλικία. Σε μένα ξεκίνησε από τα έξι, έπαιρνα τα καλλυντικά της μαμάς μου και μου άρεσαν τα γυναικεία ρούχα. Πέρασα μια περίοδο σύγχυσης και κατάθλιψης. Στα επτά με πήγαν πρώτη φορά σε ψυχολόγο. Πήγε να με αποτρελάνει, μου έλεγε ότι έχω σχιζοφρένεια ή ότι είμαι διαταραγμένη προσωπικότητα. Γενικά οι ψυχολόγοι στην Ελλάδα είναι πολύ πίσω. Όταν έρχεται ένα παιδί στα επτά και σου λέει ότι θα προτιμούσε να έχει γεννηθεί γυναίκα, περιμένει μια καλύτερη αντιμετώπιση. Να σου πω την αλήθεια, πιστεύω ότι προϋπάρχει αυτή τάση από τη στιγμή της γέννησης σου».

Τα περισσότερα τρανς παιδιά φανερώνονται από τα πρώτα παιδικά τους χρόνια με την προτίμηση και την υιοθέτηση χαρακτηριστικών του άλλου φύλου. Το οικογενειακό περιβάλλον είναι ο κρίσιμος παράγοντας για την εξέλιξη του παιδιού και η αποδοχή ή η δυσανεξία του στη διαφορετικότητα αφήνει ανεξίτηλο μάλλον ίχνος σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ατόμου. Η Συλβί απ’ αυτή την άποψη στάθηκε τυχερή. Η οικογένεια της αναδείχθηκε πολύτιμος συμπαραστάτης σ’ αυτή τη διαδρομή και σήμερα που βρίσκεται στη διαδικασία της μετάβασης, οι γονείς ανέλαβαν πλήρως το κόστος της εγχειρητικών επεμβάσεων αναπροσδιορισμού φύλου που πρόκειται να κάνει. «Η οικογένεια μου το κατάλαβε από νωρίς. Εγώ κάποιες φορές ένιωθα ενοχικά, γιατί η μητέρα μου είχε ορισμένες ψυχολογικές μεταπτώσεις και δεν ήθελα να την επιβαρύνω. Όταν τελείωσα το σχολείο, τους το ανακοίνωσα και ήταν σα να το περίμεναν».

Για την ελληνική οικογένεια που είναι αντανάκλαση του συντηρητικού και ηθικοπλαστικού κοινωνικού πλαισίου, αυτή η αντιμετώπιση συνιστά μάλλον την εξαίρεση στον κανόνα. Ο κοινωνικός αποκλεισμός των τρανς ατόμων που γίνεται πεπρωμένο στις περισσότερες περιπτώσεις για την υπόλοιπη ζωή τους, ξεκινά ακριβώς από τον «καθαγιασμένο» οικογενειακό θεσμό. Οι περισσότεροι τρανς έφηβοι εκδιώχνονται από την οικογένεια τους όταν αποκαλύπτονται. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι τρανς έφηβοι έχουν τα μεγαλύτερα ποσοστά αυτοκτονικότητας διεθνώς. Σύμφωνα με αμερικάνικες έρευνες τα ποσοστά αυτοκτονίας στα νεαρά τρανς άτομα είναι δεκαπλάσια απ’ ό, τι στον υπόλοιπο πληθυσμό και τετραπλάσια ανάμεσα στα LGBT άτομα. Τα όσα συμβαίνουν στη γειτονική Ιταλία δεν είναι τόσο μακρινά. Τη «βουτιά» απελπισίας του 15χρονου Αντρέα στη Ρώμη -του αγοριού με το ροζ παντελόνι, όπως γράφτηκε στον Τύπο και τα social media- το Νοέμβρη του 2012, ακολούθησαν άλλες δύο αυτοκτονίες εφήβων που δεν ανταποκρίθηκαν στη νόρμα αρρενωπότητας και πλήρωσαν αυτή τους την απειθαρχία.

«Γνωρίζω περιπτώσεις τρανς εφήβων που εκδιώχθηκαν από την οικογένεια σε ηλικία 14-15 ετών. Γνωρίζω περιπτώσεις που υπήρξε ακραία ενδοοικογενειακή βία, ή και απειλές τον πατέρα (που έβαζε το όπλο στον κρόταφό του) ότι αν προχωρήσεις θα αυτοκτονήσω. Η ταυτότητα και έκφραση του φύλου είναι σχεδόν αδύνατον να κατασταλεί, το φύλο είναι ο ίδιος ο εαυτός μας. Η οικογένεια, λοιπόν, δυστυχώς, συχνά, δεν είναι ο πιο ασφαλής χώρος για τους τρανς ανθρώπους» μου εξηγεί η Μαρίνα Γαλανού, πρόεδρος του Σωματείου. Η Μαρίνα αναδεικνύει άλλον ένα χώρο που έχει ιδιαίτερη σημασία -συνήθως αρνητική- για τα transgender παιδιά, το σχολείο. «Νούμερο ένα πρόβλημα στο εκπαιδευτικό περιβάλλον είναι η άγνοια, πρώτα και κύρια η άγνοια των διδασκόντων. Η άγνοια όμως συχνά είναι δίδυμο αδέρφι της προκατάληψης, που δυστυχώς βασιλεύει στα σχολειά μας. Όταν οι τρανς έφηβοι/ες έρχονται σε επαφή μ’ αυτό το εκρηκτικό μίγμα, το αποτέλεσμα είναι οι έμφυλες προσβολές, η χλεύη, οι παρενοχλήσεις, και φυσικά το τρανσφοβικό μπούλινγκ. Και εκεί ασφυκτιά ο/η τρανς έφηβος/η, που είτε θα πρέπει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα και να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις, είτε πολλές φορές εξαναγκάζεται να φύγει από το σχολείο».

Η Teresa de Lauretis , Ιταλίδα συγγραφέας και καθηγήτρια, είχε αναφέρει πριν μερικά χρόνια στο Παρίσι (2007) ότι όλα τα παιδιά είναι «queer» εννοώντας προφανώς την πολλαπλότητα σεξουαλικών επιλογών και ταυτοτήτων που ανοίγονται σ’ ένα παιδί που θα μπορούσε να κάνει ελεύθερη χρήση του σώματος. Το εκπαιδευτικό σύστημα θα ήταν ο καθ’ ύλην αρμόδιος φορέας που θα έπρεπε να υποστηρίξει τα παιδιά σ’ αυτό το βηματισμό αναγνωρίζοντας όλες τις επιλογές ως ισότιμες. Αντ’ αυτού συχνά λειτουργεί ως δεσποτική μηχανή που αποβάλλει συμπεριφορές που χαρακτηρίζονται ως «αποκλίνουσες». Το μάθημα συχνά συνοδεύεται από χλευαστικά σχόλια έως και σωματική βία. Ως εκ τούτου τα ποσοστά της σχολική διαρροής είναι ιδιαίτερα αυξημένα σε τρανς άτομα.

Η Συλβί αναβιώνει τις δικές της άσχημες μνήμες: «Ήταν δύσκολα τα χρόνια στο σχολείο. Εννοώ και από τους καθηγητές και από τους συμμαθητές μου. Στο δημοτικό υπήρχαν αθώα και ανώδυνα πειράγματα. Μου λέγαμε για παράδειγμα ότι μοιάζω με κορίτσι. Εγώ τότε ντυνόμουν ουδέτερα αλλά δε θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου να βγάζει κάτι το αρσενικό. Στο γυμνάσιο υπέστην σκληρό μπούλινγκ που έφτασε μέχρι και την απόπειρα βιασμού και αναγκάστηκα να αλλάξω σχολείο. Σ’ αυτή την ηλικία έπεσε στα χέρια μου ένα περιοδικό που φιλοξενούσε μια συνέντευξη της Τζένης Χειλουδάκη, τη διάβασα και σκέφτηκα ότι αυτό θέλω να κάνω κι εγώ». Ομολογεί ότι και σήμερα ως ενήλικη πλέον υπάρχουν πολλοί χώροι που δε νιώθει άνετα , αφού η τρανσφοβία είναι πολύ ισχυρή και διεισδύει σε όλες τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής. «Εγώ για παράδειγμα πλέον δε χρησιμοποιώ τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς παρά μόνο το αυτοκίνητο μου. Έχω πολύ νωπό ακόμα στη μνήμη μου ένα περιστατικό. Πέρσι το Μάιο ήμουν στο λεωφορείο, φορούσα ακουστικά και άκουγα μουσική. Ξαφνικά με πλησίασε ένας άνδρας με ένα μαχαίρι και φώναξε ‘’θα σε σκοτώσω ρε πούστη’’. Ο οδηγός δεν ήθελε καν να φωνάξει την αστυνομία».

Οι Πολιτείες πάντως που δεν αντιλαμβάνονται το παιδί ως απλή αναπαραγωγική μηχανή που ανάγεται σε συγκεκριμένη ταυτότητα, φύλο και σεξουαλικό προσανατολισμό μεριμνούν σταδιακά για τη διαμόρφωση ενός υποστηρικτικού πλαισίου για τους τρανς έφηβους. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ολλανδία και τη Γερμανία υπάρχουν ομάδες συμβουλευτικής για τα τρανς παιδιά και τους γονείς τους. Για παράδειγμα τοπικά σχολικά και πανεπιστημιακά διοικητικά συμβούλια σε όλη την ανάγκη έχουν αναγνωρίσει την ανάγκη να αντιμετωπιστούν οι τάσεις εκφοβισμού και αποκλεισμού που βιώνουν οι διεμφυλικοί νέοι. Το Τμήμα για τα Παιδιά , τα Σχολεία και τις Οικογένειες της βρετανικής κυβέρνησης παρέχει καθοδήγηση στα σχολεία της χώρας για την τρανσφοβική βία, ενώ έχουν εκδοθεί και προγράμματα διδασκαλίας που απευθύνονται στους διευθυντές των κολεγίων και των ανώτερων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Σε μια σειρά από σχολεία στην Πολιτεία της Καλιφόρνια δεν υπάρχει διαχωρισμός φύλου στις τουαλέτες, για να αρθούν οι διακρίσεις ακόμα και σε επίπεδο σημειολογίας της καθημερινότητας. Το Πανεπιστήμιο του Τορίνο εκδίδει σπουδαστικές κάρτες ταυτότητας με το όνομα επιλογής του σπουδαστή, ακριβώς για να διευκολύνει τα διεμφυλικά άτομα. Η Γερμανία από την 1η του Νοέμβρη 2013 έγινε η πρώτη χώρα στον κόσμο που επιτρέπει στους γονείς να μη δηλώνουν το φύλο του παιδιού στο πιστοποιητικό γέννησης. Το 2011 η Αυστραλία επέτρεψε την επιλογή του «τρίτου φύλου» ή την επιλογή «Χ» στα διαβατήρια. Αυτές οι πολιτικές εκτός των άλλων προστατεύουν και μια ιδιαίτερη κατηγορία που είναι τα intersex παιδιά. Σύμφωνα με τους ειδικούς 1 στα 1.500 παιδιά γεννιέται χωρίς σαφώς προσδιορισμένα γεννητικά όργανα και πολλά intersex άτομα δεν αναπτύσσουν χαρακτηριστικά συγκεκριμένου φύλου μέχρι κάποια ηλικία. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι γονείς είναι αυτοί που «ορίζουν» το φύλο του παιδιού και συχνά προχωρούν σε μια σειρά από ανεπιθύμητες επεμβάσεις. Νωρίτερα φέτος, τα Ηνωμένα Έθνη καταδίκασαν τις επεμβάσεις «διόρθωσης» στις περιπτώσεις των intersex ατόμων καθώς τις περισσότερες φορές δημιουργεί περισσότερα προβλήματα στο ίδιο το άτομο παρά το βοηθά.

Πριν λίγες μέρες, η Λουάνα, ένα εξάχρονο κορίτσι από την Αργεντινή έγινε το πρώτο αναγνωρισμένο τρανσέξουαλ παιδί στον κόσμο. Η Λουάνα γεννήθηκε ως Μανουέλ αλλά δυσφορούσε στο φύλο της. Στην ηλικία των 20 μηνών, όταν άρχισε να προφέρει τις πρώτες του λέξεις, είπε στη μητέρα του μια δισύλλαβη φράση: «Εγώ κορίτσι». Η μητέρα πείστηκε να κλείσει ένα ραντεβού με τους υπεύθυνους ενός προγράμματος ειδικού για τρανς άτομα, στο δημόσιο νοσοκομείο Durand του Μπουένος Αϊρες. Η επικεφαλής του τμήματος Βαλέρια Παβάν περιέγραψε στη «Λιμπερασιόν» την πρώτη της συνάντηση με τον Μανουέλ, ένα «συννεφιασμένο αγοράκι που ήθελε να αλλάξει και να το φωνάζουν Λούλου». Όταν ξαναπήγε, ντυμένο νεράιδα, ήταν πια ένα άλλο παιδί. Έλαμπε, και μαζί και η μητέρα του, που το έβλεπε να ξαναγεννιέται. Βάσει του προοδευτικού νόμου Περί Ταυτότητας Φύλου, τον οποίο ψήφισε η Αργεντινή τον Μάιο του 2012, η Λουάνα είναι επισήμως κορίτσι. Ήδη πέντε ακόμη παιδιά στη χώρα βαδίζουν στα βήματά της.

Ένας βασικός προβληματισμός στο εσωτερικό της τρανς κοινότητας σχετίζεται με τη μεθοδολογία για τις θεραπείες επαναπροσδιορισμού φύλου που στις περιπτώσεις των εφήβων αποκτά μια πιο ευαίσθητη διάσταση. Υπάρχει η άποψη ότι είναι καλύτερα για ένα τρανς παιδί να ξεκινήσει από μικρή ηλικία τη διαδικασία της μετάβασης φαρμακολογικά με ορμονοληψία, διότι αν λάβει έγκαιρα αναστολείς ορμονών πριν δράσουν οι φυσικές ορμόνες γίνεται πιο εύκολα η μετάβαση. Είναι μια μεθοδολογία που ακολουθείται κατά κόρον στις Ηνωμένες Πολιτείες, σε εξειδικευμένα κέντρα που μαζί με τη συμβουλευτική συνιστούν στις οικογένειες των διεμφυλικών εφήβων τη χορήγηση ειδικών ορμονών που αναστέλλουν την ανάπτυξη έμφυλων χαρακτηριστικών. Η Γερμανία, το Βέλγιο και η Ολλανδία επίσης διαθέτουν θεραπείες και για άτομα κάτω των 18 ετών. «Αυτό από ιατρικής άποψης είναι σωστό. Υπάρχει όμως και η άλλη άποψη, που λέει ότι είναι καλύτερα να αφήσουμε το παιδί να προχωρήσει ηλικιακά (δηλαδή τουλάχιστον στα 16-17 του χρόνια) ώστε οι αποφάσεις του να είναι πιο συνειδητές και παράλληλα να του προσφέρουμε ένα ασφαλές περιβάλλον, όπου θα γίνεται σεβαστή η ταυτότητα και έκφραση φύλου του χωρίς προκαταλήψεις. Προσωπικά τείνω ως προς τη δεύτερη άποψη, νομίζω ότι το πιο σημαντικό είναι η δημιουργία ενός ασφαλούς περιβάλλοντος για το παιδί / έφηβο και λιγότερο η μετάβαση από φαρμακολογικής άποψης (ορμόνες). Δηλαδή έμφαση στα ανθρώπινα δικαιώματα, όχι στην ιατρική αντιμετώπιση. Το παιδί χρειάζεται αγάπη και φροντίδα, η ιατρική ας περιμένει.» υποστηρίζει η Μαρίνα Γαλανού.

Στην Ελλάδα πάντως οι θεραπείες ακόμα και για τους ενήλικους είναι αρκετά δύσκολες, καθώς το κόστος τους κυμαίνεται στις 20.000 ευρώ και απ’ αυτό το Εθνικό Σύστημα Υγείας καλύπτει μόλις τα μισά με την προϋπόθεση μιας γραφειοκρατικής, μακρόχρονης και επώδυνης συχνά ψυχικά διαδικασίας. Η Συλβί μόλις ολοκλήρωσε τη δική της διαδικασία μετάβασης και μόλις τελειώσει τη θεραπεία της, θα ανοίξει ένα κομμωτήριο με το όνομα που επέλεξε να ζήσει. Εξάλλου, όπως έλεγε η πρωταγωνίστρια του Αλβοδοβάρ στην ταινία «Όλα για τη μητέρα μου» απευθυνόμενη στον πρώην σύντροφο της που πλέον ζούσε ως τρανς γυναίκα «Γίνεσαι πιο αυθεντικός, όσο περισσότερο μοιάζεις με αυτό που ονειρευόσουν να είσαι».

Transs.gr

Παρέμβαση του ΣΥΔ, σε ημερίδα του ΚΕΕΛΠΝΟ για τα εκδιδόμενα πρόσωπα.

Ελλάδα: Τρίτη, 28 Ιανουαρίου 2014| 12:35

Την Πέμπτη 23-1-2014, πραγματοποιήθηκε ημερίδα του ΚΕΕΛΠΝΟ, στην αίθουσα τελετών του Υπουργείου Υγείας για την έναρξη λειτουργίας Κέντρου Ημέρας για τα εκδιδόμενα πρόσωπα.

Στην ημερίδα αυτή προσκαλέστηκε το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών (ΣΥΔ), την οποία αποδέχτηκε το Διοικητικό Συμβούλιο, με την οπτική ότι θα τεθούν με σαφή τρόπο οι πρωτοφανείς διωγμοί / πογκρόμ που υπέστησαν οι τρανς γυναίκες που είναι εργαζόμενες του σεξ, κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων "Ξένιος Δίας" και όσο βρισκόταν σε ισχύ η Υγειονομική Διάταξη ΥΓ/39Α, και που μάλιστα οδήγησαν σε ομαδική μήνυση τρανς γυναικών που υποστηρίχθηκε από το ΣΥΔ, κατά των αστυνομικών που συμμετείχαν στις επιχειρήσεις και γιατρών του ΚΕΕΛΠΝΟ.

Χαρακτηριστική ήταν η κατάληξη της παρέμβασης της ομιλίας της Προέδρου του ΣΥΔ, Μαρίνας Γαλανού στην ημερίδα:

Και κάτι τελευταίο: όσο το ΚΕΕΛΠΝΟ, δεν αναγνωρίζει το τραγικό λάθος της συμμετοχής στις υποχρεωτικές υγειονομικές εξετάσεις, τα εκδιδόμενα πρόσωπα, δεν θα έχουν καμία, μα καμία εμπιστοσύνη προς τους γιατρούς του ΚΕΕΛΠΝΟ. Είναι απαραίτητο να αναγνωριστεί, και επιπλέον να ζητηθεί με ανθρωπιά ένα συγγνώμη προς τους ανθρώπους αυτούς.

Ήμουν προ δύο ημερών σε ημερίδα της Θετικής Φωνής, και παρενέβη κάποια στιγμή, μία κοπέλα εργαζόμενη στο ΚΕΕΛΠΝΟ και είπε ότι έχει μια φίλη οροθετική και την αποφεύγει. Ερώτημα και με αυτό καταλήγω: θαυμάσια η ιδέα για ψυχοκοινωνική υποστήριξη των εκδιδομένων προσώπων. Πώς όμως να σας εμπιστευτούν τα εκδιδόμενα πρόσωπα όταν έχετε υπάρξει μέρος στον πιο τραγικό εφιάλτη τους;

Αν θέλετε πραγματικά να υποστηρίξετε τα εκδιδόμενα πρόσωπα, όχι εγώ, όχι το ΣΥΔ, αλλά καθένα από τα πρόσωπα που είδαν τα πρόσωπά τους στα μανταλάκια των εφημερίδων, διαπομπεύθηκαν, διώχθηκαν, περιμένουν τη συγγνώμη σας. Αυτή θα είναι η αρχή μιας πραγματικής σχέσης εμπιστοσύνης, και κυρίως ανθρωπιάς.

Οποιαδήποτε έναρξη προσπάθειας υποστήριξης των εκδιδομένων προσώπων δίχως αυτό θα είναι άκυρη.

Σας ευχαριστώ.

Ωστόσο, δεν θα μπορούσε να μη σχολιαστεί, η έκδοση σχετικού δελτίου τύπου του ΚΕΕΛΠΝΟ (εδώ το Δελτίο Τύπου), το οποίο βγήκε πριν ολοκληρωθεί η ημερίδα (μοιράστηκε εντός της αίθουσας πιο πριν) και στο οποίο αναφέρεται ότι "υπογραμμίστηκε η χρησιμότητα του Κέντρου Ημέρας" (από το ΣΥΔ εννοεί), γεγονός που δεν αντικατοπτρίζει ούτε το πνεύμα ούτε την ουσία της παρέμβασης του ΣΥΔ στην ημερίδα και πολύ δε παραπάνω δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αφού τα βασικά θέματα που τέθηκαν από το ΣΥΔ είχαν κορμό τις απαράδεκτες πρακτικές που ακολουθήθηκαν στο παρελθόν, αλλά και την καταδίκη του ισχύοντος νόμου για τα εκδιδόμενα πρόσωπα (2734/99). Δεικνύει, δε, περαιτέρω, ότι η ηγεσία του ΚΕΕΛΠΝΟ, ούτε έχει αναγνωρίσει το τραγικό παρελθόν, παρά μόνον θέλει να ασκήσει επικοινωνιακή πολιτική επί ερειπίων, καταναλώνοντας χρήματα των ΕΣΠΑ.

Παραθέτουμε την πλήρη παρέμβαση του ΣΥΔ, εκ μέρους της Μαρίνας Γαλανού:

Παρέμβαση ΣΥΔ – Ημερίδα ΚΕΕΛΠΝΟ για τα εκδιδόμενα πρόσωπα.
Μαρίνα Γαλανού | 23.1.2014.

Εκ μέρους του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών, αναγνωρισμένου σωματείου για την υποστήριξη της τρανς κοινότητας, ευχαριστούμε για την πρόσκληση.

Δεν θα ήθελα να σας κρύψω ότι βρισκόμαστε εδώ με μεγάλες επιφυλάξεις. Με πάρα πολύ μεγάλες επιφυλάξεις.

Οι επιφυλάξεις αυτές σχετίζονται με την προϊστορία των υποχρεωτικών υγειονομικών ελέγχων, ιδιαίτερα με ότι συνέβη μετά τις 30 Απριλίου του 2012, όπου με αφορμή την Υγειονομική Διάταξη 39Α το ΚΕΕΛΠΝΟ συμμετείχε σε ένα απίστευτο πογκρόμ κατά των εκδιδομένων προσώπων, μεταναστών, χρηστών ουσιών και άλλων ευάλωτων ομάδων, ανάμεσά τους και τρανς γυναικών, που εξέθεσε διεθνώς τη χώρα μας και τις τραγικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συνέβησαν.

Την περίοδο από τις αρχές Μαίου έως τον Οκτώβριο περίπου του 2012, κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων «Ξένιος Δίας» και όσο ήταν σε ένταση οι υποχρεωτικές υγειονομικές εξετάσεις, έγινε ένα αδιανόητο, πέρα από κάθε έννοια ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τα ευρωπαϊκά δεδομένα που καταδικάστηκε από όλους τους διεθνείς οργανισμούς, πογκρόμ όπου θύματά του ήταν και τρανς γυναίκες, που αποκλεισμένες από τον χώρο εργασίας, ασκούν εξαναγκαστική σεξουαλική εργασία.

Οι εξετάσεις γίνονταν χωρίς να τηρούνται τα διεθνή στάνταρντς, χωρίς να τηρείται ιατρικό απόρρητο, τα αποτελέσματα των εξετάσεων ανακοινώνονταν δημοσία και χωρίς τήρηση καμίας δεοντολογίας. Αδιανόητο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Δεν υπήρξε διεθνής οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων που να μην καταδίκασε αυτές τις απαράδεκτες και απάνθρωπες πρακτικές.

Είναι σε γνώση σας, ότι το ΣΥΔ, έχει προσφύγει δικαστικά και εκκρεμεί ενώπιον της δικαιοσύνης ομαδική μήνυση μελών μας κατά των αστυνομικών που συμμετείχαν καθώς και γιατρών του ΚΕΕΛΠΝΟ. Και αν θέλετε, η αστυνομία μας έχει συνηθίσει σε απαράδεκτες πρακτικές, το ανάλογο όμως δεν θα το περίμενε ποτέ κανείς από επιστήμονες γιατρούς που έχουν δώσει συγκεκριμένο όρκο και τούτο ήταν μία μεγάλη έκπληξη. Ποτέ κανείς δε θα περίμενε η ιατρική μπλούζα να γίνει διώκτης.

Βρισκόμαστε εδώ για να μιλήσουμε για την υποστήριξη των εκδιδομένων προσώπων. Ερώτημα λοιπόν: Πώς περιμένετε μετά από όλα αυτά να σας εμπιστευτούν τα εκδιδόμενα πρόσωπα;

Λόγω της δεδομένης προϊστορίας, αναρωτιόμαστε, πώς θα μπορούσαμε να προτείνουμε στα μέλη της κοινότητάς μας που είναι εκδιδόμενα πρόσωπα να προσφύγουν στην ψυχοκοινωνική υποστήριξη του ΚΕΕΛΠΝΟ, αν δεν δοθούν κάποιες διασφαλίσεις και αν δεν αναγνωριστεί από τη διεύθυνση του ΚΕΕΛΠΝΟ το λάθος. Πώς θα μπορούσαν να προσφύγουν για δωρεάν υγειονομικές εξετάσεις, όταν στο παρελθόν έχει συμβεί αυτό, ιδιαίτερα όταν είναι ακόμη σε ισχύ η Υγειονομική Διάταξη που την επανέφερε ο νυν Υπουργός Υγείας, και επομένως μπορεί να επαναληφθεί αυτός ο εφιάλτης. Ποιος μας εγγυάται ότι ένα τρανς εκδιδόμενο πρόσωπο θα έρθει για εξέταση για hiv και αν βρεθεί οροθετικό, δε θα βρεθεί ξαφνικά με μία δικογραφία στην πλάτη για «βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη;». Εσείς στη θέση τους θα αισθανόσασταν ασφάλεια;

Δεν σας κρύβω μάλιστα ότι εμείς ήμασταν η οργάνωση που απαιτήσαμε το 2012, την μη συμμετοχή του ΚΕΕΛΠΝΟ στο Athens Pride, όπως συνέβαινε κάθε χρόνο, διότι θα ήταν σκηνή από έργο του Ιονέσκο αν συμμετείχε σε εκδήλωση της κοινότητάς μας, ένας φορέας που συμμετείχε σε διώξεις μας. Και αυτό θα πρέπει να το γνωρίζετε: στην τρανς κοινότητα αλλά και ευρύτερα σε όλη την λοατ κοινότητα το άκουσμα και μόνο της λέξης ΚΕΕΛΠΝΟ, δημιουργεί οργή. Το γεγονός ότι βρισκόμαστε εδώ, δεν αναιρεί απολύτως τίποτε απ’ ότι έχει συμβεί.

Και επειδή όπως ανέφερα προηγουμένως η Υγειονομική Διάταξη βρίσκεται εν ισχύ, και επειδή γνωρίζουμε τον διάλογο που είχε γίνει το καλοκαίρι του 2013 με την Υφυπουργό κυρία Ζέτα Μακρή για την αναθεώρησή της, θα θέλαμε να μάθουμε τη θέση σας για την αναθεώρηση της Υγειονομικής διάταξης.

Επίσης, θα θέλαμε να μάθουμε τη θέση σας, αν όχι εν συνόλω, τουλάχιστον ως προς το μέρος των ιατρικών ελέγχων που προϋποθέτει ο νόμος 2734/99, που ορίζει το καθεστώς νομιμότητας των εκδιδόμενων προσώπων. Όπως γνωρίζετε, προϋποθέτει υποχρεωτικούς υγειονομικούς ελέγχους κάθε 15 ημέρες. Ποια είναι η θέση σας επ’ αυτού;

Εμείς ακολουθούμε τα διεθνή στάνταρντς, όπως έχουν οριστεί από την διακήρυξη του Διεθνούς Δικτύου των Εκδιδομένων προσώπων, όπου θεωρείται και παράλογη και αντιεπιστημονική μία τέτοια απαίτηση υποχρεωτικών ιατρικών ελέγχων.

Συγκεκριμένα όπως έχει διακηρυχθεί από το διεθνές δίκτυο NSWP:

Η καταγραφή και οι υποχρεωτικές εξετάσεις των εργαζομένων του σεξ δεν έχουν καμία αξία πρόληψης, ιδίως εφ’ όσον δεν απαιτείται να εξετάζονται οι πελάτες. Εκεί όπου συνεχίζει να υπάρχει η υποχρεωτική εξέταση, μία από τις συνέπειες είναι ότι οι πελάτες υποθέτουν ότι οι εργαζόμενοι του σεξ είναι ‘υγιείς’ και αντιστέκονται στην ανάγκη να χρησιμοποιήσουν προφυλακτικά, καθώς δεν θεωρούν ότι οι ίδιοι αποτελούν απειλή για τον εργαζόμενο του σεξ. Η καταγραφή και οι υποχρεωτικές εξετάσεις σεξουαλικής υγείας και HIV αποτελούν παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των εργαζομένων του σεξ και ενισχύουν τον στιγματισμό των εργαζομένων του σεξ ως απειλής για τη δημόσια υγεία, ενώ προάγουν τη στερεοτυπική άποψη ότι μόνο εκείνοι μπορούν να μεταδώσουν μολύνσεις στους πελάτες. Απαιτούμε τον τερματισμό της καταγραφής και της υποχρεωτικής εξέτασης.

Αυτές δεν είναι μόνο δικές μας θέσεις, αλλά επαναλαμβάνω του διεθνούς δικτύου των εργαζομένων του σεξ.

Θα μας ενδιέφερε να μάθουμε τη θέση σας επ’ αυτού, συγκεκριμένα.

Ακόμη, στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, αλλά και στην Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση, έχει ξεκινήσει ο διάλογος, για την αφαίρεση από τον κατάλογο των ψυχικών διαταραχών της λεγόμενης «διαταραχής ταυτότητας φύλου» και αντικατάστασή της από τον ουδέτερο όρο «ασυμφωνία φύλου». Στην Γαλλία επί παραδείγματι, το Υπουργείο Υγείας, αποφάσισε προ ενός περίπου χρόνου την πλήρη αποϊατρικοποίηση της ταυτότητας φύλου. Αυτό είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό θέμα για την τρανς κοινότητα, διότι η κατηγοριοποίηση της ταυτότητας φύλου στον DSM ανάμεσα στις ψυχικές διαταραχές, μπορεί να προκαλέσει ακόμη και ζημία σε δικαιοπρακτικά δικαιώματα στους τρανς ανθρώπους. Και επ’ αυτού θα μας ενδιέφερε η θέση σας.

Πολλές, πάμπολλες φορές, ανακοινώνονται φιλόδοξα προγράμματα, το ζήτημα είναι κάθε φορά, τι πραγματικό αντίκρισμα έχουν, και αν τελικώς βρίσκουν πραγματικό αποδέκτη.

Βρίσκομαι εδώ εκπροσωπώντας μία μειονότητα ανθρώπων, των τρανς ανθρώπων, που είναι ιδιαίτερα ευάλωτη και αντιμετωπίζει αποκλεισμούς από πολλούς τομείς της δημόσιας ζωής.

Αποκλεισμούς από την εκπαίδευση, από την εργασία, την ασφαλιστική κάλυψη, από παντού. Αναρωτηθείτε απλά πόσα τρανς άτομα έχετε δει να έχουν μία κανονική δουλειά όπως όλοι μας. Πόσες φορές έχετε δει σε μία δημόσια υπηρεσία, σε μία εφορία, σε μια τράπεζα, στο ταχυδρομείο, ή ακόμη και σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, να εργάζεται ένας τρανς άνθρωπος. Ελάχιστοι ή κανένας.

Πρόσφατα φέραμε στην επιφάνεια υπόθεση τρανς μαθήτριας που φοιτούσε σε εσπερινό λύκειο, και δεχόταν ακραίες διακρίσεις στο σχολικό περιβάλλον μέχρι και απειλές κατά της ζωής της που παραλίγο να γίνουν πραγματικότητα όταν την περιέλουσαν με βενζίνη και λίγο έλειψε να την κάψουν ζωντανή. Το καταγγείλαμε, ζητήσαμε την παρέμβαση του Συνηγόρου του Πολίτη, και τελικώς παρά τις θετικές κατευθυντήριες γραμμές που έδωσε αρχικά ο Συνήγορος, δεν άντεξε και η μαθήτρια αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο της.

Αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα ακραίων διακρίσεων και αποκλεισμών που αντιμετωπίζουν οι τρανς άνθρωποι.

Σε έκθεσή του, ο πρώην Επίτροπος του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Τόμας Χάμαρμπεργκ, με τίτλο: «Ανθρώπινα Δικαιώματα και Ταυτότητα Φύλου», είχε αναφέρει:

Η κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των τρανς ατόμων σε μεγάλο βαθμό περιφρονείται, δεν δεικνύεται το ενδιαφέρον, παρ’ όλο που τα προβλήματά τους είναι πολύ σοβαρά και συναντώνται μόνο σ’ αυτή την ομάδα. Τα τρανς άτομα αντιμετωπίζουν στο μέγιστο διακρίσεις, μισαλλοδοξία και απερίφραστη βία. Τα βασικά τους ανθρώπινα δικαιώματα καταστρατηγούνται, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στη ζωή, του δικαιώματος στην φυσική τους ακεραιότητα και αξιοπρέπεια, του δικαιώματος στην υγεία.

Με την ευκαιρία της ημερίδας αυτής, θα σας δώσουμε αργότερα αντίτυπο αυτής της πολύ σημαντικής έκθεσης, που το ΣΥΔ έκδωσε σε μικρό βιβλιαράκι μεταφρασμένη στα ελληνικά με σκοπό την ενημέρωση. Και θα θέλαμε να δώσετε ιδιαίτερη έμφαση στο κεφάλαιο που αναφέρεται σε θέματα παροχής υπηρεσιών υγείας.

Ερώτημα λοιπόν: Τι κάνει για όλα αυτά η Ελληνική Πολιτεία;

H απάντηση που είναι προφανής από τα αποτελέσματα είναι ότι αγνοεί αυτά τα σημαντικά προβλήματα και δεν νομοθετεί. Στην πλειοψηφία των Ευρωπαϊκών κρατών υπάρχει νομοθεσία προστασίας από τις διακρίσεις για λόγους ταυτότητας φύλου. Υπάρχει αντιρατσιστικός νόμος που προστατεύει από τον ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία τους τρανς ανθρώπους. Σε άλλες υπάρχει νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, και δυνατότητα για τους τρανς ανθρώπους να αλλάζουν τα έγγραφά τους δίχως ιατρικές διαδικασίες και διαδικασίες στείρωσης. Στην Ελλάδα, απολύτως τίποτα. Αποκλεισμοί, και στίγμα. Και λόγω αυτών, ένα μεγάλο ποσοστό των τρανς γυναικών ασκούν εξαναγκαστική σεξουαλική εργασία.

Και επειδή βρισκόμαστε στο Υπουργείο Υγείας, θα πρέπει να πούμε ότι στα περισσότερα συστήματα υγείας των ευρωπαϊκών κρατών, υπάρχουν πρωτόκολλα, ειδικές εγκύκλιοι και οδηγίες για την αντιμετώπιση των τρανς ανθρώπων στις παροχές υγείας και ιδιαίτερα όσον αφορά τον επαναπροσδιορισμό φύλου. Υπάρχουν πρωτόκολλα κατά των διακρίσεων για λόγους ταυτότητας φύλου, για την προσφώνηση και αναγνώριση των τρανς ανθρώπων στο σωστό φύλο που εναρμονίζεται με την ταυτότητα φύλου τους, υπάρχουν οδικοί χάρτες στα συστήματα υγείας για ειδικούς γιατρούς ενδοκρινολόγους και ψυχιάτρους που γνωρίζουν καλά τα θέματα επαναπροσδιορισμού και κατευθυντήριες γραμμές. Και περαιτέρω καλύπτονται ασφαλιστικά οι επεμβάσεις επαναπροσδιορισμού. Στην Ελλάδα απολύτως τίποτα. Κενό. Και σε αυτό το ιδιαίτερα σημαντικό για τους τρανς ανθρώπους, το θέμα των υπηρεσιών υγείας και συγκεκριμένα του επαναπροσδιορισμού φύλου, θα θέλαμε τη θέση σας. Γιατί μια πλήρης ψυχοκοινωνική υποστήριξη, θα πρέπει να λαμβάνει και αυτά υπόψη της.

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός για τα Θεμελιώδη Δικαιώματα (FRA) αναφέρει ότι οι ερωτηθέντες στην έρευνα EuroStudy ανέφεραν ανεπιθύμητες συμπεριφορές από τους εργαζομένους στον τομέα υγείας λόγω του ότι είναι τρανς. Μια άλλη έρευνα ανέφερε ότι το να είναι κανείς τρανς είχε αντίκτυπο στους τρόπους που είχαν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας. Για το λόγο αυτό πολλά τρανς άτομα ανέφεραν ότι αποφεύγουν να πηγαίνουν σε γιατρούς όσο περισσότερο γίνεται λόγω του φόβου τους να/μήπως δεχτούν ανάρμοστη συμπεριφορά. Σύμφωνα με την αναφορά του FRA η μελέτη αυτή έδειξε ότι το 29% των ερωτηθέντων ένοιωσαν ότι με το να είναι τρανς επηρέαζαν αρνητικά το πώς αντιμετωπίζονταν από τους/ις εργαζομένους στις υπηρεσίες υγείας.

Τα αποτελέσματα όλων των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα τρανς άτομα στο να έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, είναι έκδηλα στις στατιστικές τις σχετικές με τις υπηρεσίες υγείας. Πολλές μελέτες που αναφέρονται στην έρευνα του FRA δείχνουν ότι ανάμεσα στο ? με 1/3 των διεμφυλικών ατόμων έχει αποπειραθεί να αυτοκτονήσει. Σε μια έρευνα που έλαβε χώρα στην Ιρλανδία το 26% των τρανς ατόμων έχει αποπειραθεί να αυτοκτονήσει τουλάχιστον μια φορά και οι μισοί από τους ερωτηθέντες σε μια έρευνα μεγάλου βεληνεκούς σχετικά με την υγεία των LGBT ατόμων στη Σουηδία είχαν σε κάποια στιγμή της ζωής τους σκεφτεί να αφαιρέσουν τη ζωή τους – το 21% είχε όντως αποπειραθεί να το πράξει.

Και πράγματι, και στην ελληνική τρανς κοινότητα, ιδιαίτερα στις συνθήκες κρίσης που έχουμε τέτοια κρούσματα είναι ολοένα και αυξανόμενα.

Βρισκόμαστε λοιπόν στη θέση να μιλήσουμε για ψυχοκοινωνική υποστήριξη, δυστυχώς αφότου έχουμε διαπιστώσει το πτώμα. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Έχουμε ανθρώπους πλήρως αποκλεισμένους, και γι’ αυτό έχει απόλυτη ευθύνη η πολιτεία για όλους τους λόγους που εξήγησα, έχουμε επιπλέον διωγμούς αυτών των ανθρώπων από την Πολιτεία που αντί να αναλάβει πολιτικές αποστιγματισμού και ένταξης, τους κυνηγά.

Δεν μπορούμε παρά να καλωσορίσουμε κάθε πρόθεση για υποστήριξη σε ευάλωτες κοινωνικά ομάδες. Θα πρέπει όμως η έναρξη ενός τέτοιου διαλόγου, να προϋποθέτει απαντήσεις σε σημαντικά προβλήματα αποκλεισμού και στιγματισμού που καθορίζουν μία κοινωνική ομάδα.

Διότι όπως σας περιέγραψα, υπάρχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν τα εκδιδόμενα πρόσωπα που είναι τρανς, από τα υπόλοιπα εκδιδόμενα πρόσωπα άντρες ή γυναίκες.

Αν δεν λάβουμε υπόψη το γεγονός των αποκλεισμών που υφίστανται ούτως ή άλλως, αν δεν λάβουμε υπόψη το γεγονός της μη νομικής αναγνώρισης της ταυτότητας φύλου τους, δεν πρόκειται στην πραγματικότητα να κάνουμε κάποιο βήμα.

Οι υπηρεσίες υγείας και η ψυχοκοινωνική υποστήριξη, θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη όλα αυτά, και να ανταποκρίνεται με θετικά μέτρα στήριξης, αλλά και αναγνώρισης της ταυτότητας φύλου τους.

Προτάσεις λοιπόν:

1ον Μία υπηρεσία ψυχοκοινωνικής υποστήριξης θα πρέπει να αναγνωρίζει τους τρανς ανθρώπους με το επιθυμητό φύλο και να τους απευθύνεται σ’ αυτό, και όχι στο φύλο που αναφέρεται στα έγγραφά τους.

2ον Θα πρέπει να διασφαλίζει πλήρως ότι οι ιατρικές εξετάσεις θα γίνονται με τήρηση του ιατρικού απορρήτου, και ότι τα αποτελέσματά της, δεν μπορούν να διοχετευθούν πουθενά και για κανέναν λόγο.

3ον Η ψυχολογική υποστήριξη, θα πρέπει να ακολουθήσει τον διεθνή διάλογο που γίνεται για την αλλαγή ορολογίας ως προς τις διαγνώσεις για την ταυτότητα φύλου και θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη της ότι οι τρανς άνθρωποι συχνά είναι θύματα ακραίων διακρίσεων και αποκλεισμών.

4ον Συμβολή του ΚΕΕΛΠΝΟ, αν όχι στην κατάργηση της Υγειονομικής Διάταξης, τουλάχιστον στην αναθεώρησή της κυρίως στο άρθρο που αφορά τις υποχρεωτικές υγειονομικές εξετάσεις για τα ελεγχόμενα νοσήματα (αλλά και σε άλλα άρθρα.

5ον Ειδική μέριμνα για τα εκδιδόμενα πρόσωπα που είναι πρόσφυγες ή μετανάστες.

6ον Θετικές προτάσεις για την πλήρη προσβασιμότητα σε υπηρεσίες υγείας και για την κατάρτιση ενός πλήρους οδικού χάρτη για θέματα επαναπροσδιορισμού φύλου.

Το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών, βρίσκεται πάντα ανοικτό σε διάλογο με θεσμικούς φορείς, περιμένουμε όμως πρώτα από εσάς να αναλάβετε θετικές πρωτοβουλίες, και κυρίως αναμένουμε να πάρετε θέση σε όσα σας θέσαμε.

Και κάτι τελευταίο: όσο το ΚΕΕΛΠΝΟ, δεν αναγνωρίζει το τραγικό λάθος της συμμετοχής στις υποχρεωτικές υγειονομικές εξετάσεις, τα εκδιδόμενα πρόσωπα, δεν θα έχουν καμία, μα καμία εμπιστοσύνη προς τους γιατρούς του ΚΕΕΛΠΝΟ. Είναι απαραίτητο να αναγνωριστεί, και επιπλέον να ζητηθεί με ανθρωπιά ένα συγγνώμη προς τους ανθρώπους αυτούς.

Ήμουν προ δύο ημερών σε ημερίδα της Θετικής Φωνής, και παρενέβη κάποια στιγμή, μία κοπέλα εργαζόμενη στο ΚΕΕΛΠΝΟ και είπε ότι έχει μια φίλη οροθετική και την αποφεύγει. Ερώτημα και με αυτό καταλήγω: θαυμάσια η ιδέα για ψυχοκοινωνική υποστήριξη των εκδιδομένων προσώπων. Πώς όμως να σας εμπιστευτούν τα εκδιδόμενα πρόσωπα όταν έχετε υπάρξει μέρος στον πιο τραγικό εφιάλτη τους;

Αν θέλετε πραγματικά να υποστηρίξετε τα εκδιδόμενα πρόσωπα, όχι εγώ, όχι το ΣΥΔ, αλλά καθένα από τα πρόσωπα που είδαν τα πρόσωπά τους στα μανταλάκια των εφημερίδων, διαπομπεύθηκαν, διώχθηκαν, περιμένουν τη συγγνώμη σας. Αυτή θα είναι η αρχή μιας πραγματικής σχέσης εμπιστοσύνης, και κυρίως ανθρωπιάς.

Οποιαδήποτε έναρξη προσπάθειας υποστήριξης των εκδιδομένων προσώπων δίχως αυτό θα είναι άκυρη.

Σας ευχαριστώ.

Transs.gr

Τι δηλώνει η βία κατά των τρανς ανθρώπων για τη κοινωνία του Ισραήλ.

Δύσκολα θα βρεθεί άλλη ομάδα ανθρώπων, πλην της τρανς κοινότητας, να καταγγείλει τις διακρίσεις που υφίσταται σε μια κοινωνία όπου επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας.

Ισραήλ

Μετάφραση για το transs.gr
*Ειρήνη Πετροπούλου

Έντεκα άντρες οπλισμένοι με σπρέι πιπεριού και μια ράβδο ηλεκτρικών εκκενώσεων (από αυτές που χρησιμοποιούν οι κτηνοτρόφοι για να αναγκάσουν τις αγελάδες να μετακινηθούν) –κάποιοι εκ των οποίων φορούσαν και μάσκες– επιτέθηκαν πριν από δύο βδομάδες σε τρανς γυναίκα λίγα μέτρα από την είσοδο κλαμπ στο νότιο τμήμα της πόλης του Τελ Αβίβ. Πέντε γκέι άντρες δέχτηκαν το περασμένο Σαββατοκύριακο επίθεση από μια άλλη ομάδα έντεκα αντρών, πάλι στο νότιο τμήμα του Τελ Αβίβ αλλά σε διαφορετικό σημείο.

Μπορεί το πρώτο επεισόδιο να αφορά καθαρά περιστατικό τρανσφοβικής βίας, αλλά το δεύτερο καταδεικνύει το πρόβλημα του ομοφοβικού χουλιγκανισμού. Και όλα αυτά σε μια πόλη που θεωρείται η πιο ανοικτή και ανεκτική στο Ισραήλ.

Δύσκολα θα βρεθεί άλλη ομάδα ανθρώπων, πλην της τρανς κοινότητας, να καταγγείλει τις διακρίσεις που υφίσταται σε μια κοινωνία όπου επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας. Πρόκειται για ανθρώπους η ταυτότητα φύλου των οποίων δεν συνάδει με τις πεποιθήσεις της κοινωνίας ότι το φύλο ενός ατόμου καθορίζεται από τα γεννητικά του όργανα.

Υπολογίζεται ότι οι τρανς άνθρωποι απαρτίζουν ένα ποσοστό της τάξης του 0,1% με 0,3% του πληθυσμού. Η επίθεση κατά της γυναίκας έρχεται να υπενθυμίσει με τον πιο δεικτικό και οδυνηρό τρόπο το βάθος της αβύσσου στην οποία ωθούνται οι διεμφυλικοί άνθρωποι. Αποδείχτηκε, μάλιστα, ότι οι έντεκα ύποπτοι ανήκαν στην ομάδα της αστυνομίας που είναι υπεύθυνη για την φύλαξη των συνόρων.

Στο στόχαστρο των επιθέσεων τους βρίσκονται, σε γενικές γραμμές, οι γυναίκες και πολύ περισσότερο οι τρανς άντρες και γυναίκες. Η αντιμετώπιση των διεμφυλικών από την κοινωνία δεν φαίνεται μόνο σε αυτό καθ’ αυτό την επίθεση, αλλά και στον τρόπο που καλύφτηκε το συμβάν από τα ΜΜΕ – με πλήρη άγνοια, αδιαφορία ή και τα δύο ταυτόχρονα.

Αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, ότι «ο άντρας, που δέχτηκε την επίθεση, φορούσε γυναικεία ρούχα». Σε άλλο δημοσίευμα αναφέρθηκε ότι το θύμα της επίθεσης ήταν τρανς άντρας. Η ανακοίνωση της αστυνομίας, μετά την επίθεση, χρησιμοποίησε το αρσενικό γένος του όρου «coccinelle» που χρησιμοποιείται απαξιωτικά για τους διεμφυλικούς ανθρώπους.

Σε κανένα περιστατικό δεν έγινε μνεία της γυναικείας ταυτότητας του θύματος. Και να ήταν μόνο αυτό… η αστυνομία έφτασε στο σημείο να αναφέρει στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ότι θεωρεί την επίθεση στημένη «φάρσα» λόγω πλήξης και όχι για περιστατικό τρανσφοβικής επίθεσης. Με άλλα λόγια, δεν πήραν στα σοβαρά την ταυτότητα φύλου του θύματος και το κίνητρο της επίθεσης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Κέντρου για τη Βία, τις Διακρίσεις και την Ομοφοβία Nir Katz, πέρυσι δολοφονήθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο 238 τρανς άνθρωποι, λόγω της ταυτότητας φύλου τους. Η τρανσφοβική συμπεριφορά ακολουθεί αυτά τα θύματα ακόμα και μετά τον θάνατο τους: στον τάφο πολλών εξ αυτών αναγράφεται το προηγούμενο τους όνομα και φύλο.

Το τίμημα, που πληρώνουν στη ζωή τους, είναι πολύ μεγάλο – και πολύ συχνά ακόμα μεγαλύτερο από την σωματική βία. Βιώνουν τον αποκλεισμό, τον στιγματισμό, την άρνηση της νομικής αναγνώρισης της ταυτότητας τους, την κοινωνική απόρριψη, τις διακρίσεις, την εχθρότητα, τους εξευτελισμούς, τις διώξεις και την άρνηση της ανθρώπινης υπόστασης τους.

Ο αποκλεισμός από την αγορά εργασίας είναι μόνο ένας από τους τομείς που το βιώνουν. Εμπόδιο στην ολοκλήρωση της διαδικασίας επαναπροσδιορισμού του φύλου τους –που είναι ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα– στέκεται και το ίδιο το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης.

Δύσκολα θα μπορούσε να βρεθεί άλλη ομάδα που τα μέλη της να στερούνται σε τέτοιο βαθμό της δυνατότητας να αισθάνονται ελεύθερα να προσδιορίσουν τι ακριβώς κρύβεται κάτω από τα ρούχα που φορούν, ακόμα και των σημείων των σεξουαλικών τους οργάνων. Μήπως αυτή η δυαδικότητα του φύλου τούς προκαλεί στη κυριολεξία τέτοια σύγχυση στη κοινωνία που να φαντάζει ως απειλή για τη δομή και τα μέλη της;

Η επίθεση που δέχτηκε η γυναίκα, συνδυάζει δύο από τις πλέον ειδεχθείς ασθένειες από τις οποίες νοσεί η κοινωνία του Ισραήλ: από την μια μεριά την βία των αντρών που πηγαίνει χέρι-χέρι με τον μιλιταρισμό και, εν γένει, τη μισαλλοδοξία και ειδικότερα, την τρανσφοβία. Οι ύποπτοι για την επίθεση συνοριοφύλακες, αφέθηκαν ελεύθεροι να πάνε στο σπίτι τους λίγες ώρες αργότερα.

Η συγκεκριμένη επίθεση έδειξε περίτρανα ότι η αντιμετώπιση των τρανς ανθρώπων σήμερα είναι ακριβώς ίδια με αυτή των γκέι αντρών έναν αιώνα πριν, ακολούθησε η δεύτερη επίθεση που έδειξε ότι η κατάσταση είναι πολύ πιο σοβαρή. Στη σεξιστική και ρατσιστική κοινωνία του Ισραήλ, δεν θεωρούνται άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας μόνο οι Άραβες, οι πρόσφυγες, οι γυναίκες, οι φτωχοί και οι ανάπηροι, αλλά και όλοι εκείνοι που δεν δείχνουν να συμμορφώνονται με τις νόρμες της ετεροκανονικότητας.

Transs.gr

Στη Βουλή ρατσιστική συμπεριφορά σε βάρος τρανς μαθήτριας

Αναφορά του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών για ρατσιστική συμπεριφορά σε βάρος τρανς μαθήτριας καταγγέλλοντας παράλληλα τη διεύθυνση του σχολείου κατέθεσε στη Βουλή ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Χρήστος Καραγιαννίδης.

Σύμφωνα με την αναφορά “τρανς μαθήτρια βρέθηκε εκτεθειμένη σε ρατσιστική συμπεριφορά από την πλευρά της διεύθυνσης του σχολείου και ενώ υπήρξε και πόρισμα από τον Συνήγορο του Πολίτη για την προστασία της σωματικής και ψυχικής υγείας τής απειλούμενης από τον κοινωνικό ρατσισμό μαθήτριας και της διασφάλισης της απρόσκοπτης συνέχισης των σπουδών της, η ρατσιστική συμπεριφορά από την πλευρά της διεύθυνσης συνεχίστηκε και κλιμακώθηκε”.

Με την αναφορά καταγγέλλεται επίσης ότι η μοναδική καθηγήτρια που στάθηκε στο πλευρό της μαθήτριας, πέρασε από ΕΔΕ και τέθηκε σε αργία.

Στον βουλευτή απάντησε εγγράφως ο υπουργός Δικαιοσύνης, Χαράλαμπος Αθανασίου, ο οποίος ενημερώνει ότι “η παθούσα έχει προσφύγει στη δικαιοσύνη και επομένως σύμφωνα με τη συνταγματική επιταγή του άρθρου 26 του Συντάγματος, όπου κατοχυρώνεται η αρχή της διάκρισης των εξουσιών, ο υπουργός Δικαιοσύνης δεν παρεμβαίνει στο έργο της απονομής δικαιοσύνης”.

Transs.gr