Συνέντευξη με την 25χρονη Στέφι από την Γερμανία.

Μετάφραση για το transs.gr
*Χάρης Μαρτζούκος
Επιμέλεια τελικού κειμένου: Κατρίν Αλαμάνου

ΣτΜ: Στο γερμανικό κείμενο χρησιμοποιείται ο όρος Transsexuelle (Γερμανικά) και Transexual (Αγγλικά), το οποίο αποδίδεται συνήθως ως διαφυλικός-η στα ελληνικά. Στο εξής θα χρησιμοποιείται o όρος "τρανς".]

Ε= Ερώτηση, Σ=Στέφι, ΣτΜ=Σημείωση του Μεταφραστή

Γερμανία: Πέμπτη, 9 Aυγούστου 2012| 13:40

Ε: Στέφι, ποιο όνομα έχεις ακόμη στην ταυτότητά σου;

Σ: Έχω ακόμα το όνομα Steven. Και η φωτογραφία είναι ακόμη η παλιά. Η υπόθεσή μου εκκρεμεί στο δικαστήριο και ελπίζω πως το όνομα και η φωτογραφία θα αλλάξουν σύντομα στην ταυτότητά μου. Είναι δυσάρεστο, όταν χρειάζεται να δείξω την ταυτότητά μου, να να με κοιτάζουν με περίεργο τρόπο και να πρέπει να απαντάω σε χαζές ερωτήσεις.

Ε: Σε αντιμετωπίζουν σαν εγκληματία δηλαδή;

Σ: Ναι, έτσι περίπου. Στην περίπτωση επέμβασης επαναπροσδιορισμού φύλου πρέπει να κάνεις αίτηση για αλλαγή ονόματος και φύλου στην ταυτότητα. Μετά πρέπει να παρουσιαστείς σε δυο διαφορετικούς κι ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες οι οποίοι έπειτα συντάσσουν μια ακριβή έκθεση για το δικαστήριο. Στις συνομιλίες μαζί τους απάντησα σε προσωπικές ερωτήσεις. Να προσθέσω ότι κατά τη διάρκεια της συνέντευξης εξετάστηκαν ακόμη και οι χειρονομίες αλλά και οι εκφράσεις του προσώπου έτσι ώστε να μπορεί να αποκλειστεί η περίπτωση της ψυχικής ασθένειας.

Ε: Ας γυρίσουμε πάλι στην αρχή. Πότε κατάλαβες πως είσαι διαφορετική;

Σ: Πάντα το ήξερα αλλά άρχισα να το συνειδητοποιώ όταν έφθασα στην εφηβεία, περίπου 12 ετών. Τότε δεν μπορούσα να εντοπίσω τί πραγματικά μου συνέβαινε.

Ε: Όταν λες πως το γνώριζες πάντα, μπορείς να γίνεις πιό αναλυτική;

Σ: Ήδη στο νηπιαγωγείο με έλκυαν περισσότερο τα κορίτσια παρά τα αγόρια. Έπαιζα με κούκλες αντί με αυτοκίνητα. Με τα αγόρια δεν μπορούσα να επικοινωνήσω, ούτε κι αυτά με μένα. Ήμουν πάντα στο περιθώριο. Όταν ήμουν παιδί δεν είχα την ικανότητα να εξηγήσω όλα αυτά που μου συνέβαιναν. Επίσης θα ήθελα να πω ότι τότε είχα μια φίλη που της άρεσε να παίζει με αγορίστικα παιχνίδια. Αργότερα δεν είχα την δύναμη να πω στους άλλους πως θα ήθελα να είμαι κορίτσι. Αγχωνόμουν για το πώς θα αντιδράσουν. Όποτε πηγαίναμε να αγοράσουμε ρούχα, κοιτούσα όλο ζήλια τα κοριτσίστικα ρούχα. Τα αγορίστικα ρούχα που μου αγόραζαν κι έπρεπε να φορέσω δεν τα ήθελα ποτέ.

Ε: Πότε εκδηλώθηκες; (ΣτΜ: πότε έκανε το coming out σου;)

Σ: Στα 22 μου. Έπρεπε να τελειώνω κάποτε με αυτή την υπόθεση. Πολύ απλά είπα στον εαυτό μου: «Πλέον, από’ δω κι πέρα, είμαι η Στέφι».

Ε: Γιατί χρειάστηκες τόσον καιρό μέχρι να εκδηλωθείς;

Σ: Υπέφερα πολύ με αυτήν την κατάσταση. Ήταν ένα συνεχόμενο κρυφτό. Από ένα σημείο και μετά δεν μπορούσα πλέον να κοιμηθώ. Σκεφτόμουν συνέχεια: «τί να κάνω, πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση, θα υπάρξει κάποια αλλαγή, μπορεί να υπάρξει κάποια αλλαγή;». Έπειτα έπεσα σε κατάθλιψη, αποτραβήχτηκα, κλείστηκα στον εαυτό μου. Φοβόμουν τί θα πει η κοινωνία, οι φίλοι μου, η οικογένειά μου!

Ε: Η οικογένειά σου δεν είχε καταλάβει τίποτε;

Σ: Η μητέρα μου, ναι. Μου είπα πως δεν έχει κανένα πρόβλημα αν είμαι gay αλλα συνεχίζοντας μου είπε σε αυστηρό τόνο πως δεν πρόκειται ποτέ να με ονομάσει Στέφι. Πρέπει να πω πως αυτό ήταν πολύ μεγάλο τραύμα για μένα.

Ε: Η ζωή σου δηλαδή μέχρι τα 22 σου ήταν ένα συνεχόμενο θέατρο όπου έπαιζες έναν ρόλο που δεν ήσουν;

Σ: Ναι, κατά κάποιο τρόπο. Στην δουλειά πήγαινα ως άνδρας. Όταν ήμουν στο σπίτι ντυνόμουν όπως ήθελα και ζούσα ως γυναίκα. Κάποια στιγμή αποφάσισα να σπουδάσω, όμως αυτό το θέατρο το σιχαινόμουν, δεν μπορούσα να το συνεχίσω άλλο. Αυτός ήταν ο λόγος που αποφάσισα να κάνω μια νέα αρχή. Ήθελα στο νέο περιβάλλον όπου θα ζούσα να γνωρίσουν οι άνθρωποι αυτό που πραγματικά είμαι.

Ε: Πώς αντέδρασαν οικογένεια και φίλοι;

Σ: Φίλοι; Με παράτησαν τελείως. Ευτυχώς οι συμφοιτητές μου, που με γνώρισαν από την αρχή ως γυναίκα, με αποδέχθηκαν. Οι γονείς μου έπρεπε να συνηθίσουν την απόφασή μου και κυρίως το πως δεν είχα σκοπό να την αλλάξω. Η σχέση μου με την οικογένειά μου είναι ανεκτή, αλλιώς δεν θα μπορούσα να μείνω πλέον σπίτι μου.

Ε: Κατάγεσαι από ένα μικρό χωριό με 100 κατοίκους. Αντέδρασαν άσχημα;

Σ: Ευτυχώς δεν αντέδρασαν πολύ άσχημα. Λίγο πριν από το δικό μου coming out είχε έλθει να ζήσει στο χωριό μου ένα gay ζευγάρι. Υπήρξαν άσχημες αντιδράσεις και έτσι στην περίπτωσή μου μάλλον οι συγχωριανοί μου είχαν ήδη εκτονωθεί.

Ε: Μετάνιωσες ποτέ που έκανες αυτό το βήμα και έχασες όλους τους παλιούς σου φίλους;

Σ: Όχι βέβαια, δεν αξίζει. Αν ήταν αληθινοί φίλοι θα με είχαν στηρίξει. Ακόμη και μετά το coming out παρέμεινα ο ίδιος άνθρωπος, δεν άλλαξα.

Ε: Είσαι λεσβία και ζεις σε μια λεσβιακή σχέση. Πότε την γνώρισες;

Σ: Πριν από 3 χρόνια. Με γνώρισε ως γυναίκα, ήξερε όμως πως είμαι τρανς. Με υποστήριξε όσο περισσότερο μπορούσε.

Ε: Τί σχέδια έχεις για το μέλλον;

Σ: Ο στόχος μου είναι η ολοκλήρωση του επαναπροσδιορισμού φύλου. Ακόμη κάνω θεραπεία με ορμόνες. Επίσης ακόμη περιμένω την αλλαγή στην ταυτότητά μου.

Ε: Θα ήθελες να έχεις παιδιά;

Σ: Ναι, κάποια στιγμή θα ήθελα να έχω παιδιά, βεβαίως. Ίσως να παγώσω σπερματοζωάρια. Αν κάνω τώρα παιδί, με φυσικό τρόπο, τότε η έκθεση των εμπειρογνωμόνων ίσως και να είναι εναντίον μου και έτσι να απορριφθεί το αίτημά μου για αλλαγή της καταχώρησης του φύλου στην ταυτότητα και αυτό θα ήταν πολύ δυσάρεστο για μένα.

Ε: Στην τηλεόραση έχουν υπάρξει αρκετές εκπομπές με θέμα τα τρανς άτομα, πώς τις βρίσκεις;

Σ: Τις περισσότερες φορές μπερδεύουν και εξισώνουν τα τρανς άτομα με τους παρενδυτικούς. Δεν είναι έτσι, δεν είμαστε κούκλες που μεταμφιεζόμαστε. Είμαστε κανονικές γυναίκες που θέλουν να ζήσουν ευτυχισμένες.

Ε: Πώς θα έπρεπε κατή τη γνώμη σου να αντιμετωπίζει η κοινωνία αυτό το θέμα;

Σ: Πιστεύω πως θα πρέπει να σταματήσει να είναι ταμπού. Οι άνθρωποι μιλάνε μεταξύ τους για αυτό το θέμα, πίσω από κλειστές πόρτες όμως και αγνοώντας βασικά στοιχεία, ίσως γι’ αυτό να υπάρχουν ακόμη τόσες προκαταλήψεις εναντίον μας. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που δέχθηκα να μου πάρετε συνέντευξη.

Ε: Φθάσαμε στο τέλος της συνέντευξής μας. Θα ήθελες να στείλεις ένα μήνυμα;

Σ: Όταν βλέπει ένας άνθρωπος πως «κάτι δεν πάει καλά» με τον εαυτό του, δηλαδή πως διαφέρει, δεν πρέπει να κρυφτεί, δεν πρέπει να φοβάται να μιλήσει γι' αυτό. Ένας άνθρωπος θα πρέπει να είναι αυθεντικός και να παρουσιάζεται έτσι όπως πραγματικά είναι στους υπόλοιπους, με ό, τι κι αν αυτό συνεπάγεται.

------------------------
Αυτή ήταν η συντομευμένη και επεξεργασμένη μορφή της συνέντευξης που πήραν οι Laura Sikora και Jasmin Henning για την σχολική εφημερίδα "Wooling". Με αυτή την συνέντευξη κέρδισαν το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό σχολικής εφημερίδας του περιοδικού Der Spiegel.
------------------------

Μετάφραση για το transs.gr : * Χάρης Μαρτζούκος
Επιμέλεια τελικού κειμένου: Κατρίν Αλαμάνου



Πηγή:© Transs.gr με πληροφορίες: spiegel.de