Δεύτερη συνέντευξη του transs.gr, με την Ειρήνη Πετροπούλου, υποψήφια Δημοτική Σύμβουλο με τον συνδυασμό «Ανοιχτή Πόλη», του οποίου ηγείται η κυρία Πορτάλιου και στηρίζεται από τον Συ.Ριζ.Α.
Η Ειρήνη Πετροπούλου, υπήρξε στέλεχος του ΑΚΟΕ (Απελευθερωτικό Κίνημα Ομοφυλόφιλων Ελλάδας), υπεύθυνη έκδοσης του περιοδικού ΑΜΦΙ από το 1988 έως το 1991, ιδρυτικό μέλος της ΕΟΚ (Ελληνική Ομοφυλοφιλική Κοινότητα) και Αντιπρόεδρός της για 15 χρόνια, αρχισυντάκτρια του περιοδικού Deon και είναι μέλος του Δ.Σ. της ΟΛΚΕ (Ομοφυλοφιλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας). Χαίρομαι ιδιαίτερα που φιλοξενούμε συνέντευξή της.
Η Ειρήνη Πετροπούλου (αριστερά) με την Μαρίνα Γαλανού (δεξιά) κατά την διάρκεια της συνέντευξης.Μαρίνα Γαλανού: Ειρήνη, αφού σ’ ευχαριστήσω για την συνέντευξη αυτή, να σου ευχηθώ καλή επιτυχία στην υποψηφιότητά σου ως δημοτική σύμβουλος με τον συνδυασμό της «Ανοιχτής Πόλης».
Θα ξεκινήσω τις ερωτήσεις μου με ένα θέμα που ήρθε στην επικαιρότητα πρόσφατα και που εν πρώτοις δεν έχει σχέση με την λοαδ κοινότητα, κατά τη γνώμη μου όμως έχει. Πρόσφατα λοιπόν, ο υποψήφιος περιφερειάρχης Αλ. Αλαβάνος και η υποψήφια Δήμαρχος, κα Πορτάλιου σε επίσκεψή τους στον Άγιο Παντελεήμονα αποδοκιμάστηκαν έντονα από ομάδες «αγανακτισμένων πολιτών», λόγω της στάσης της αριστεράς στο θέμα των μεταναστών. Φυσικά, είναι προφανές ότι η βία είναι καταδικαστέα και εκτός δημοκρατικών θεσμών. Επίσης είναι γνωστές οι θέσεις λοαδ οργανώσεων για «αλληλεπίδραση και ζύμωση» με άλλα κινήματα, όπως αυτό των μεταναστών. Παράλληλα, χαρακτηριστικά θυμάμαι, τον Ιρανό γκέι μετανάστη Άλεξ που είχαμε δώσει την μάχη με την ΕΟΚ τότε για να πάρει άσυλο στην Ελλάδα να λέει: «προς θεού μην αποκαλυφθεί το ονοματεπώνυμό μου, γιατί θα με λυντσάρει η ιρανική κοινότητα στην Ελλάδα». Επίσης, δεν είναι καθόλου προφανές ότι η πλειοψηφία των μεταναστών διάκεινται φιλικά προς τους λοαδ. Τέλος, δέ, σε πολλές χώρες όταν τίθεται θέμα υπηκοότητας για τους μετανάστες μία από τις καίριες ερωτήσεις που τίθενται είναι κατά πόσο θεωρούν ότι πρέπει οι ομοφυλόφιλοι, λεσβίες, αμφί, τρανς να έχουν δικαιώματα. Στην Ελλάδα όλα αυτά περνούν επιδερμικά, και θεωρείται άνευ όρων προοδευτική μία υποστήριξη προς τους μετανάστες, χωρίς περαιτέρω εξέταση. Θέλω τη γνώμη σου.
Ειρήνη Πετροπούλου: Χαίρομαι που έχεις τη τόλμη να θίξεις αυτή τη πλευρά ενός ζητήματος με αρκετές προεκτάσεις. Ας πάρουμε τα θέματα ένα-ένα. Η βία, απ’ όπου και αν προέρχεται ό,τι στόχο και να έχει, είναι καταδικαστέα. Αυτό δεν το αμφισβητούμε καθόλου. Από την άλλη μεριά, το ζήτημα του Άλεξ, αλλά και κάθε γκέι μετανάστη που προέρχεται από χώρα «μη ανεκτική» έως και εχθρική απέναντι στον ομοερωτικό σεξουαλικό προσανατολισμό μας έδειξε και μια άλλη πλευρά των μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα και όπου η σαρία έχει τους δικούς της νόμους και κανόνες. Είναι τραγικό ένας άνθρωπος ν’ αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη χώρα του γιατί κινδυνεύει η ζωή του και ν’ ανακαλύπτει ότι ούτε στην καινούργια του πατρίδα μπορεί να βρει γαλήνη και ησυχία γιατί και εκεί θα τον κυνηγήσουν οι δικοί του άνθρωποι.
Η μεταναστευτική πολιτική άλλων χωρών έχει φροντίσει να προβλέψει και μια τέτοια πιθανότητα όχι μόνο για να προστατευτούν οι γκέι μετανάστες που θα ζητήσουν άσυλο, αλλά και η λοαδ κοινότητα των χωρών αυτών. Εδώ, δυστυχώς, αν τολμήσουμε να θίξουμε το ζήτημα, κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε εθνοφασίστες. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι η πλειοψηφία των μεταναστών μας βλέπει με μισό μάτι ούτε να μιλήσω εξ ονόματος ολόκληρης της Αριστεράς ή της λοαδ κοινότητας, το σίγουρο είναι ότι μια μερίδα των μεταναστών που ζουν εδώ θα ήθελε πραγματικά να μας κρεμάσει ανάποδα. Ελπίζω να έχουν επίγνωση τι μπορεί να σημαίνει αυτό με δεδομένο ότι η νομοθεσία της Ελλάδας είναι διαφορετική από αυτή που ισχύει στο Ιράν, για παράδειγμα, και η όποια παραβίαση των νόμων θα τους φέρει αντιμέτωπους με την Δικαιοσύνη.
Είναι αδύνατον ένα μέρος της Αριστεράς όπως και της λοαδ κοινότητας να μην σκέφτεται με τον ίδιο τρόπο, αλλά υπάρχει και μια ευαισθησία απέναντι στα δεινά που έχουν περάσει όσοι άνθρωποι αναγκάζονται να φύγουν από τον τόπο τους αναζητώντας κάτι καλύτερο. Δεν είναι κακό να προσφέρεις το χέρι σε έναν βασανισμένο άνθρωπο… Το θέμα της μετανάστευσης δεν είναι ξένο για την Ελλάδα. Η διαφορά τώρα είναι πως αντί να κουνά μαντήλι γίνεται οικοδέσποινα…
Μ.Γ.: Έχω ακούσει απόψεις, από κάποιους ότι η αριστερά στην Ελλάδα θέτει μαξιμαλιστικά κάποια λοαδ θέματα, πχ τον πολιτικό γάμο ομοφύλων. Συμφωνείς με αυτήν την άποψη;
Ε.Π.: Τα λοαδ θέματα δεν απασχολούν ολόκληρη την Αριστερά. Το ΚΚΕ, για παράδειγμα, είναι τελείως αρνητικό απέναντι μας σε σημείο που κάποτε διέγραφε μέλη του γιατί είχαν διαφορετικά σεξουαλικά φρονήματα! Έχω διαγραφεί από την ΚΝΕ γι’ αυτό το λόγο… Σε αυτή την Αριστερά οφείλουμε όχι μόνο να γυρίσουμε τη πλάτη αλλά και να την καταγγείλουμε. Η υπόλοιπη Αριστερά δείχνει, μεν, ένα ευαίσθητο πρόσωπο, θέλει να υποστηρίξει ορισμένα από τα αιτήματα μας - όπως την θεσμοθέτηση και κατοχύρωση των ζευγαριών του ίδιου φύλου – αλλά ακόμα δεν έχει ξεφορτωθεί τους εσωτερικούς της δαίμονες. Εκεί κάπου χάνει.
Μ.Γ.: Ας μπούμε τώρα στο θέμα της υποψηφιότητάς σου. Κατεβαίνεις με έναν συνδυασμό που υποστηρίζεται από τον Συ.Ριζ.Α. Αν πάρουμε παράδειγμα άλλες χώρες, που και εκεί η αριστερά έχει μικρή δύναμη, παρ’ όλα αυτά (πχ Πορτογαλία), η αριστερά ήταν η πρώτη που κατέθεσε νομοσχέδιο για τον πολιτικό γάμο ομοφύλων και για άλλα θέματα της λοαδ κοινότητας. Στην Ελλάδα ποτέ. Κατ’ αρχήν αισθάνεσαι ικανοποιημένη από την στάση που έχει κρατήσει ο Συ.Ριζ.Α τα τελευταία χρόνια στα λοαδ θέματα;
Ε.Π.: Όπως σου ανέφερα παραπάνω η Αριστερά ακόμα παλεύει με τους εσωτερικούς της δαίμονες και κυρίως τις ομοφοβικές τάσεις που την πιάνουν κάθε φορά που συνειδητοποιεί ότι παραείναι υποστηριχτική απέναντι μας. Υπάρχουν τριγμοί ακόμα και μέσα στον Συ.Ριζ,Α που λειτουργούν ως τροχοπέδη στις όποιες καλές προθέσεις υπάρχουν. Αυτό είναι κάτι που οφείλει να λύσει η παράταξη και γρήγορα γιατί κινδυνεύει να χάσει την εμπιστοσύνη της λοαδ κοινότητας. Δείχνει, από την άλλη μεριά, και καλές προθέσεις. Οφείλουμε να το παραδεχτούμε αυτό.
Από αυτή την άποψη και μετά γνώσης λόγου ομολογώ δεν αισθάνομαι απόλυτα ικανοποιημένη ούτε απόλυτα δυσαρεστημένη. Θα προτιμούσα, βέβαια, έναν Συ.Ριζ.Α πολύ πιο δυναμικό, πιο σταθερό στις δεσμεύσεις του απέναντι μας, με μεγαλύτερη συνέπεια και, γιατί όχι, με μια λοαδ ατζέντα να φιγουράρει στις πρώτες θέσεις των θεμάτων που θέτει εντός και εκτός Κοινοβουλίου.
Μ.Γ.: Την ίδια ημέρα που ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα του Δημήτρη Τσαμπρούνη με τον συνδυασμό του κυρίου Καμίνη, λίγο αργότερα νομίζω ότι ανακοινώθηκε και η δική σου. Αισθάνεσαι ότι οι δύο αυτές υποψηφιότητες, ανοικτά ομοφυλόφιλων σε διαφορετικό συνδυασμό, δρουν ανταγωνιστικά, ή συμπληρωματικά; Ε.Π.: Είναι μια ερώτηση που μου τίθεται συνέχεια μόλις ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες μας. Εκτιμώ τον Δημήτρη και μου είναι αδύνατον να τον δω ανταγωνιστικά. Πώς μπορώ, άλλωστε, όταν δουλεύουμε για την ίδια κοινότητα, έχουμε τα ίδια ζητήματα και κατεβάζουμε τα ίδια αιτήματα; Αυτό που έχει σημασία είναι η ορατότητα δύο ανοικτά λοαδ ανθρώπων που λειτουργούν συμπληρωματικά με στόχο την προώθηση των αιτημάτων μας εκ των έσω.
Μ.Γ.: Θα σου κάνω τρεις ερωτήσεις που έκανα και στον Δημήτρη και αφορούν ειδικά τρανς θέματα. Την πρώτη λίγο αλλαγμένη, αφού αφορούσε ειδικά το πρόσωπο του Καμίνη.
a) Θα ήθελα να σου παραθέσω ένα σενάριο, ίσως πραγματικό. Ας υποθέσουμε ότι μία τρανς γυναίκα που δεν έχει κάνει επέμβαση επαναπροσδιορισμού του φύλου της είναι δημοτική υπάλληλος. Έχει προσληφθεί ως άρρεν, τα στοιχεία της αντρικά, το κοινωνικό της φύλο όμως είναι γυναικείο. Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, τα φυλομεταβατικά άτομα που δεν έχουν κάνει επέμβαση, δεν αναγνωρίζονται με το επιθυμητό φύλο. Ποιά πιστεύεις ότι πρέπει να είναι η αντιμετώπιση του/της Δημάρχου και ποιά θα ήταν η δική σου ως Δημοτική Σύμβουλος;
b) Είναι γεγονός ότι η χώρα μας βρίσκεται σε μία αρκετά δύσκολη οικονομικά συγκυρία. Τα αδύναμα μέλη της φυσικά έχουν τις μεγαλύτερες δυσκολίες. Ανάμεσά τους είναι και τα τρανς άτομα, που είμαι σε θέση να γνωρίζω λόγω της ενασχόλησής μου με το ΣΥΔ, ότι αντιμετωπίζουν πολύ μεγάλα προβλήματα, πίστεψέ με. Στα πλαίσια αυτά το ΣΥΔ, θα ιδρύσει μάλιστα Ταμείο Αλληλεγγύης, πέραν του γενικού ταμείου του, για την βοήθεια των τρανς ατόμων που βρίσκονται στον κυκλώνα και πάντα στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας ως ΜΚΟ. Πιστεύεις ότι ο Δήμος, θα μπορούσε να έχει συμβολή σ’ αυτό; Και αν ναι, με ποιόν τρόπο θα το φανταζόσουν;
c) Πρόσφατα (προ τριών μηνών) διαβάσαμε στις εφημερίδες εγκύκλιο του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη (πρώην Δημ. Τάξης), σύμφωνα με την οποία δίνεται κατεύθυνση στα σώματα ασφαλείας, να δείξουν περισσότερη προσοχή και σεβασμό στις μειονότητες, ανάμεσά τους και στα τρανς άτομα. Δεν είδαμε όμως κάτι ανάλογο και για την δημοτική αστυνομία. Ποιές νομίζεις ότι πρέπει να είναι οι παρεμβάσεις στα θέματα αυτά του Δήμου, και ας μην το περιορίσουμε μόνο σ’ αυτό, αλλά γενικότερα σε θέματα διαφορετικότητας (σεξ. προσανατολισμός, ταυτότητα φύλου) στις υπηρεσίες του Δήμου.
Ε.Π.: Δεν μπορώ να γνωρίζω από τώρα τι αντίδραση θα έχει το πρόσωπο που θα πάρει το χρίσμα της/του Δημάρχου. Η σωστή αντιμετώπιση ενός φολομεταβατικού ατόμου είναι θέμα παιδείας. Προσωπικά, θα την προσφωνούσα με το όνομα που επιθυμούσε και στο πρόσωπο της θα έβλεπα ακριβώς αυτό που θέλει: μια γυναίκα. Αυτό που έχει σημασία είναι πόσο αποτελεσματικός είναι ένας άνθρωπος στη δουλειά του και με βάση αυτό πρέπει να κρίνεται.
Αυτό που οραματίζεται να κάνει το ΣΥΔ είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο και πάρα, μα πάρα πολύ χρήσιμο. Δεν γνωρίζω τι δυνατότητες και τι μέσα διαθέτει ο Δήμος, αλλά θα κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου για να έχετε βοήθεια.
Τα άτομα που στελεχώνουν τις υπηρεσίες του Δήμου, όποιες και να είναι αυτές, πρέπει να ενημερώνονται, να επιμορφώνονται και να εκπαιδεύονται συνεχώς πάνω στις κοινωνικές ανάγκες που διαμορφώνονται. Αυτό είναι κάτι που λείπει με αποτέλεσμα να υποβαθμίζεται η ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχονται. Το βλέπουμε, άλλωστε αυτό το λυπηρό φαινόμενο όχι μόνο στις υπηρεσίες των Δήμων, αλλά σε όλες τις υπηρεσίες της χώρας. Πραγματικά δεν γνωρίζω τι έχω ν’ αντιμετωπίσω, αλλά θεωρώ δεδομένο ότι οι υπηρεσίες πρέπει ν’ αποκτήσουν πιο ανθρώπινο χαρακτήρα και χωρίς ίχνος διακρίσεων.
Μ.Γ.: Είσαι από τους ανθρώπους που ασχολείται από την δεκαετία του ’80 με το λοαδ κίνημα. Τί νομίζεις ότι έφταιξε που από το 1976 που πρωτοεμφανίστηκε το ΑΚΟΕ, έως σήμερα, έχουν γίνει ελάχιστα πράγματα; Ε.Π.: Έχουν γίνει αρκετά πράγματα όχι, όμως, τόσα όσα θα θέλαμε. Το ΑΚΟΕ ήταν ένα μεγάλο σχολείο για εμένα. Λειτουργούσε με τον δικό του άναρχο τρόπο, έβγαζε το περιοδικό ΑΜΦΙ, έκανε παρεμβάσεις που ταρακούνησαν για τα καλά την τότε ελληνική κοινωνία. Μην ξεχνάμε ότι εμφανίστηκε και άνθησε στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Δυστυχώς, στην πορεία φάνηκαν οι ατέλειες του. Δεν υπήρχε καταστατικό που θα του έδινε νομικό χαρακτήρα και δυνατότητα να κάνει lobbying με τους πολιτικούς ή τις διάφορες κρατικές υπηρεσίες και φορείς. Να είναι πιο αποτελεσματικό. Θέματα που αυτή τη στιγμή δεν αντιμετωπίζουν οι μετέπειτα οργανώσεις.
Μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα έρχονται πράγματα με καθυστέρηση μιας και βάλε δεκαετίας σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Την εποχή που εδώ είχαμε ένα «άτυπο» ΑΚΟΕ – και λέω «άτυπο» γιατί δεν είχε καταστατικό όπως η κάθε οργάνωση – στην Αγγλία, για παράδειγμα, οι λοαδ οργανώσεις ερχόντουσαν αντιμέτωπες με το Section 28 που απαγόρευε, μεταξύ άλλων, στην τοπική αυτοδιοίκηση να προβάλει ή προωθεί θέματα ομοφυλοφιλίας.
Μετά είχαμε και το θέμα του aids το 1985 που πήγε πίσω όλα όσα είχαν κερδηθεί μέχρι τότε. Ήταν σαν να ξεκινάγαμε ξανά από την αρχή. Μαζί με αυτό ήλθαν και οι πρώτες εκπομπές στην τηλεόραση όπου το θέμα «ομοφυλοφιλία» ανέβαζε τηλεθεάσεις στο κόκκινο. Χρειάστηκε πρώτα να πείσουμε ότι ο ιός δεν κολλά με την κοινωνική επαφή και μετά να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε... ελέφαντες! Ότι ο διαφορετικός σεξουαλικός προσανατολισμός δεν σε κάνει κατώτερο άνθρωπο. Για τέτοια βαρβαρότητα μιλάμε...
Το 1987 δημιουργείται η Ελληνική Ομοφυλοφιλική Κοινότητα (ΕΟΚ) από κάποια μέλη του ΑΚΟΕ ώστε να λυθεί το ζήτημα της έλλειψης νομικής υπόστασης. Βρεθήκαμε, μάλιστα, μπροστά σε ένα άλλο παράδοξο: ο λοαδ κόσμος δεν ήθελε να στελεχώσει την οργάνωση με το πρόσχημα ότι γκετοποιείται. Αποτέλεσμα, να δουλεύουμε λίγα άτομα, να τρέχουμε ζητήματα ακόμα λιγότερα και η ευρύτερη λοαδ κοινότητα να μας στήνει στο τοίχο και να μας κράζει για το παραμικρό!
Όταν έχεις ν’ αντιμετωπίσεις όλες αυτές τις καταστάσεις καθημερινής τρέλας είναι αδύνατον να κάνεις πολλά πράγματα ή να συμβαδίσεις με τις ταχύτητες άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Να φανταστείς ότι ακόμα και οι δικοί μου ρυθμοί, που είναι πολύ γρήγοροι, κόντεψαν να τραβήξουν χειρόφρενο!
Μ.Γ.: Μία από τις προτεραιότητες θεωρείται ότι πρέπει να υπάρχουν στις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι αυτό που στα ελληνικά λέμε «χτίσιμο συνειδήσεων». Είναι θα έλεγε κανείς το προαπαιτούμενο για να κάνει κανείς το βήμα παραπέρα και πατώντας εκεί να προχωρήσει στην διεκδίκηση των δικαιωμάτων του. Θεωρείς ότι στην Ελλάδα έχει γίνει καθόλου δουλειά σ’ αυτό το θέμα από τις δικές μας οργανώσεις, αλλά και γενικότερα στον λοαδ χώρο; Ε.Π.: Τώρα μπαίνουν τα πρώτα λιθαράκια για το «χτίσιμο συνειδήσεων», αλλά δεν είναι θέμα που αφορά μόνο τις οργανώσεις. Χρειάζεται και καλή θέληση από την ευρύτερη λοαδ κοινότητα που, δυστυχώς, ακόμα σφυρίζει αδιάφορα. Μια κοινότητα που ναι μεν θέλει εδώ και τώρα κατακτήσεις και δικαιώματα, αλλά χωρίς να κουνήσει το δακτυλάκι της.
Μ.Γ.: Συχνά-πυκνά βλέπουμε περιπτώσεις που υποστηρίζεται από μέλη της κοινότητας η τακτική του outing. Πές μου την άποψή σου γι’ αυτό – κατά πόσο το θεωρείς θεμιτό.
Ε.Π.: Εύκολα μιλάμε για outing αλλά τι ακριβώς εννοούμε και πώς το εννοούμε; Αν θέλουμε το outing για το outing τότε απλώς δείχνουμε μια διάθεση για κράξιμο που τελικά καταλήγει να θεωρηθεί κακεντρέχεια. Με μια τέτοια κίνηση θα μάθεις σε μια λεσβία ή έναν γκέι που κρύβονται τι σημαίνει αξιοπρέπεια, αυτοσεβασμός, ειλικρίνεια; Αυτά αποδεικνύονται ψιλά γράμματα για την περίπτωση τους.
Προσωπικά δεν περιμένω από όσα πρόσωπα βρίσκονται σε δημόσια αξιώματα και είναι λεσβίες ή γκέι να το πουν ανοικτά. Αν και δεν συμφωνώ με αυτό το κρυφτό όταν οι φήμες στους διαδρόμους οργιάζουν. Απαιτώ, όμως, από αυτά τα άτομα να με εξυπηρετήσουν, να μου κάνουν τη ζωή εύκολη και να βοηθήσουν όλη την κοινότητα με την υπογραφή ή την υποστήριξη τους όταν φτάσει κάποιο αίτημα μας μέχρι το γραφείο τους.
Μ.Γ.: Θα ήθελα να μου σχολιάσεις την υποψηφιότητα του Χάρη Τομπούλογλου στον Δήμο Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας (συνενώθηκαν τώρα με τον Καλλικράτη), ο οποίος είναι γνωστό ότι αποπέμφθηκε από την Ν.Δ. (δεν ξέρω αν αληθεύουν τα δημοσιεύματα, αλλά γράφουν ότι είναι πιθανόν να είναι με το νέο κόμμα της κυρίας Μπακογιάννη), όταν έγινε γνωστό ότι είναι ομοφυλόφιλος (αφού είχε διαπομπευτεί στην εκπομπή του Τριανταφυλλόπουλου).
Ε.Π.: Ακριβώς αυτά που ανέφερα παραπάνω ισχύουν και για τον κύριο Τομπούλογλου. Φαίνεται ότι βγήκε αλώβητος από την περιπέτεια που πέρασε στις αρχές του 2000. Τι να συζητάμε μετά… η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο!
Μ.Γ.: Σ’ ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη, και εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Ε.Π.: Εγώ σ’ ευχαριστώ και να ευχηθώ καλές δουλειές για τον Πολύχρωμο Πλανήτη.
Μ.Γ.: Να είσαι καλά Ειρήνη – καλή επιτυχία!
Πηγή : © Transs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου