«Φοβερή χορεύτρια αυτή που ερμηνεύει την Κλάρα! Ποια είναι;» ρώτησα τον Κωνσταντίνο Ρήγο παρακολουθώντας τις πρόβες της ομάδας στο θέατρο «Θησείον». Ψηλή, εκφραστική, επιτηδευμένα αδέξια, σαν μια μεγάλη μπέμπα που δεν μπορεί ακόμα να ελέγξει καλά το σώμα της. Συγχρόνως όμως πολύ σέξι και εξαιρετικά εξοικειωμένη με τη σκηνή.
«Την έχω ξαναδεί να χορεύει;» τον ρωτάω. «Θα σ' τα πει η ίδια» χαμογελά όλο υπαινιγμούς. Και όντως, λίγο μετά, η Μυρτώ, που κάποτε λεγόταν Παναγιώτης, δεν δίστασε να μιλήσει ανοιχτά για τη ζωή της. Ξεκίνησε, δε, από την καλύτερη στιγμή της: όταν αποφάσισε να κάνει αλλαγή φύλου. Πριν από ενάμιση χρόνο αποφάσισε να βγάλει προς τα έξω την πλευρά που καταπίεζε. Για πολλά χρόνια ζούσε σαν αγόρι και εργαζόταν ως χορευτής και σήμερα είναι μια άνετη, χαμογελαστή και απολύτως συνειδητοποιημένη γυναίκα, που σύντομα θα ανέβει στη σκηνή να χορέψει τον πρώτο της γυναικείο ρόλο: η Μυρτώ Κοντονή θα είναι η Κλάρα στον «Καρυοθραύστη« που θα ανεβάσει ο Κ. Ρήγος στο «Θησείον» από 15 Νοεμβρίου.
«Η αλλαγή ήταν μονόδρομος. Δεν υπήρξα ποτέ άντρας. Ημουν ένα αγόρι που όταν ενηλικιώθηκε έγινε γυναίκα» λέει καθώς παραγγέλνουμε τσάι.
-Νιώθεις ότι είσαι το «μυστικό» της παράστασης;
«Ο πρώτος άνθρωπος στον οποίο είπα την επιθυμία μου να αλλάξω φύλο ήταν η μητέρα μου. Εκτοτε αποφάσισα ότι δεν θέλω να έχω μυστικά».
«Δεν είχα να διαλέξω»
-Πιστεύεις ότι όλα τα βλέμματα θα είναι στραμμένα πάνω σου;
«Και πριν από την αλλαγή έτσι ήταν. Εννοώ πως, όταν αποφασίζεις να ανέβεις στη σκηνή, ξέρεις ότι ο κόσμος θα σε περάσει από κόσκινο. Οπότε τη φάση του ξεγυμνώματος την έχω ξεπεράσει προ πολλού. Εχω αγωνία για το αν θα αντεπεξέλθω στις απαιτήσεις του Κωνσταντίνου. Δεν κρίνομαι εκ νέου, ούτε για τη ζωή μου. Για την ερμηνεία μου κρίνομαι».
-Πώς πήρες αυτήν την απόφαση;
«Δεν είχα να διαλέξω ανάμεσα στο αγόρι και το κορίτσι. Ηταν για μένα ζήτημα ζωής ή θανάτου. Ενιωθα πάντα ότι όλα πάνω μου ήταν λάθος κι έπρεπε πάση θυσία να το διορθώσω. Η εικόνα μου δεν παντρευόταν με τον ψυχισμό μου. Με πλήγωναν όλα: δεν άντεχα να βγαίνω, δεν τολμούσα να φλερτάρω, δεν είχα διάθεση να ζήσω».
-Οι δικοί σου πώς αντέδρασαν;
«Η μητέρα μου δεν είναι καμιά θεατρόφιλη, ούτε καμιά σούπερ καλλιεργημένη. Ομως η επιθυμία μου και η αγάπη της ήταν πιο δυνατές από όλα. Αλλωστε, από τότε που με θυμάμαι μωρό, οι μνήμες μου είναι κοριτσίστικες. Ηθελα να κάνω μπαλέτο, να παίζω λάστιχο, να αποκτώ κούκλες. Οταν άρχισα να τα εκφράζω όλ' αυτά δυνατά, περάσαμε τη φάση της τιμωρίας και του ξύλου. Ετσι κι εγώ άρχισα μια κρυφή ζωή: περίμενα να βγουν οι γονείς μου για να ντύνομαι με γυναικεία ρούχα. Σκέψου πως, από τα πρώτα κάλαντα, πήρα μια Μπάρμπι. Ασε τον εφιάλτη του σχολείου. Πόσες και πόσες φορές δεν άλλαξα δρόμο για να μην περάσω από μέρη που σύχναζαν αγόρια που θα με πλήγωναν...»
-Μετά την αλλαγή υπήρξαν δυσκολίες;
«Επειδή η ταυτότητα και τα στοιχεία μου δεν έχουν ακόμα αλλάξει, ζω συνεχώς απίστευτες καταστάσεις: Εχω πάει σε τράπεζα για ανάληψη κι επειδή δεν με πίστευαν, με πήγαν στη διευθύντρια ως παραβάτη. Πήγα στην εφορία να πάρω την επιστροφή και μου είπαν "πρέπει να έρθει ο ίδιος". Με κάλεσαν στον στρατό και μόλις με είδαν με πέρασαν για συνοδό φαντάρου».
-Επαγγελματικά θα σε διευκολύνει ή θα σου κλείσει πόρτες;
«Δεν σκοπεύω να χρησιμοποιήσω την "ταυτότητά" μου με οποιονδήποτε τρόπο. Εχω ήδη αρκετές προτάσεις από έλληνες σκηνοθέτες να παίξω σε ταινίες τους, σε ρόλο τρανσέξουαλ. Τις απέρριψα όλες, γιατί η αισθητική τους και ο τρόπος που μας αντιμετωπίζουν δεν συνάδουν με την εποχή μας».
-Μα καταφέρνεις να ζεις από τον χορό;
«Δουλεύω ανά διαστήματα σ' ένα καφέ στο Γκάζι και σύντομα -χάρη στον Ρήγο- θα δουλέψω κάποιες μέρες στην υποδοχή του κέντρου όπου εμφανίζεται ο Μαζωνάκης».
-Φίλες τρανσέξουαλ έχεις;
«Φυσικά. Πολλές δουλεύουν στον δρόμο. Καθεμιά μας είναι μια διαφορετική ιστορία. Νιώθω τυχερή που η δική μου είχε αυτή την εξέλιξη. Μη νομίζεις, για κάποιες το πεζοδρόμιο είναι μονόδρομος. Τις διώχνουν από το σπίτι και ο μόνος τρόπος για να επιβιώσουν και να μαζέψουν χρήματα για την αλλαγή είναι ο δρόμος».
-Οι δικοί σου θα έρθουν στην παράσταση;
«Εδώ θα έρθουν μαζί μου στο χειρουργείο που θα κάνω τους επόμενους μήνες! Στη σκηνή δεν θα με δουν;»
-Αν ο Κ. Ρήγος σου ζητούσε να εμφανιστείς γυμνή θα το έκανες;
«Για τον Κωνσταντίνο ναι, χίλια τα εκατό».
-Η Κλάρα είναι ευαίσθητη και μοναχική. Αναζητάει αγάπη κι αγκαλιά. Μοιάζετε;
«Μα είμαι η Κλάρα αυτοπροσώπως. Θεωρώ ότι το έργο είναι εστιασμένο στην ψυχολογία μου. Μας θεωρώ το απόλυτο πάντρεμα. Είμαι κι εγώ το ίδιο ευαίσθητη και φαντασιώνομαι την τέλεια σχέση, που πιθανότατα να μην υπάρχει».
-Η επιτυχία της «Στρέλλας» του Πάνου Κούτρα σου έδωσε καθόλου φόρα;
«Ηταν μια πολύ καλή ταινία, με μεγάλες αλήθειες. Αλλά φόρα μου δίνουν οι επιθυμίες μου».
-Σκέφτεσαι τον γάμο;
«Θαυμάζω πολύ την πίστη, τη συντροφικότητα, την ευθύνη απέναντι στη δέσμευση. Είμαι πολύ παραδοσιακή και θα ήθελα να κατασταλάξω με κάποιον για πάντα. Εκείνο που μου φαίνεται μακρινό, γιατί πραγματικά δεν ξέρω αν μπορώ να αντεπεξέλθω, είναι η απόκτηση ενός παιδιού».
-Υπάρχουν άνθρωποι που σε φωνάζουν Παναγιώτη;
«Οχι, και νομίζω ότι δεν θα γυρίσω ποτέ ξανά σε αυτό το όνομα. Νομίζω πως, αν συμβεί, θα μου φανεί πολύ αστείο. Ο Παναγιώτης θυσιάστηκε για χάρη της Μυρτώς».
-Οι άνθρωποι που δεν σε γνωρίζουν καταλαβαίνουν πως είσαι τρανσέξουαλ;
«Το να μη με αναγνωρίσεις είναι ένα από τα καλύτερα κομπλιμέντα που θα μπορούσες να μου κάνεις».
-Θα μου δείξεις τι γράφει το τατουάζ στο χέρι σου;
«Ι did it my way». *
Της ΜΑΤΟΥΛΑΣ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Πηγή : Transs.gr με πληροφορίες από Ελευθεροτυπία
1 σχόλιο:
το τατουάζ είναι το κερασάκι στην τούρτα.ΜΠΡΑΒΟ.
Δημοσίευση σχολίου