Η Σίλβια Ριβέρα υπήρξε θρυλική αγωνίστρια στον αγώνα για τα δικαιώματα των διαφυλικών ατόμων, σύμβολο μαχητικότητας στον χώρο των τρανσέξουαλ και βετεράνος αγωνίστρια των Stonewall Riots. Είναι σίγουρα από τους ανθρώπους που το σύγχρονο κίνημα απελευθέρωσης λοατ δικαιωμάτων, οφείλει πολλά. Πράγματι, η Σύλβια Ριβέρα, αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στον τρανσέξουαλ, αλλά και γκέι ακτιβισμό, ακούραστα. Παράλληλα, η ίδια αντιμετώπισε την τρανσφυλοφοβία σε πολλές περιπτώσεις, ακόμη και μέσα από την λοατ κοινότητα.
Γεννήθηκε στις 2 Ιουλίου του 1951 και το πλήρες (άρρεν) όνομα ήταν Ρέι Ριβέρα Μεντόζα. Στα έντεκά της χρόνια εγκατέλειψε το σπίτι της και πήγε στη Νέα Υόρκη, όπου άρχισε να εμφανίζεται ως ντραγκ κουήν στην Τάιμς Σκουέρ και από μικρή έκανε πορνεία. Κατά τη δεκαετία του ’60 κατάφερε να επιβιώσει στους δρόμους της Νέας Υόρκης, μαθαίνοντας από πρώτο χέρι τι σημαίνει κίνδυνος και βιώνοντας την κοινωνική αδικία.
Στις 27 Ιουνίου του 1969 ήταν από τις πρώτες που βρέθηκαν μέσα στο πλήθος που είχε μαζευτεί έξω από το Στόνγουωλ Ινν όταν διαδόθηκε ότι η αστυνομία, για ακόμη μία φορά είχε επέμβει. Εκείνη ήταν η πρώτη που πέταξε την πρώτη μολότωφ και η φωτιά άναψε. Την ακολούθησαν και οι υπόλοιποι με ότι έβρισκαν μπροστά τους – το Στόνγουωλ είχε μπει πια στην ιστορία.
Το 1970 θα συμμετάσχει ενεργά στην Gay Activists Alliance (GAA) και θα εργαστεί με θέρμη για να περάσει στη Νέα Υόρκη νόμος κατά των διακρίσεων. Συγκέντρωσε τα φώτα της δημοσιότητας όταν προσπάθησε να μπει στο δημαρχείο της Νέας Υόρκης παρά την απαγόρευση από αστυνομική δύναμη, διεκδικώντας να μιλήσει για τον νέο νόμο. Παρά την επιμονή της Ριβέρα, αλλά και άλλων τρανσέξουαλ, η GAA αποφασίζει να μην συμπεριλάβει στις προτάσεις της για τον νέο νόμο, τα διαφυλικά άτομα, με την δικαιολογία ότι έτσι ο νόμος θα μπορούσε να περάσει πιο εύκολα.
Η Ριβέρα σοκαρίστηκε και απογοητεύτηκε από την απόφαση της ίδιας της οργάνωσής της. Ήρθε αντιμέτωπη με την σκληρή πραγματικότητα ότι το τότε γκέι κίνημα στην ουσία ήθελε να απορρίψει από τους κόλπους του τις τρασνέξουαλ και τις ντραγκ κουήν.
Μην έχοντας πια την ψευδαίσθηση ότι το γκέι κίνημα θα υποστήριζε τα διαφυλικά άτομα, το 1970, μαζί με την Marsha P. Johnson, ίδρυσε την ομάδα Street Transvestite Action Revolutionaries (S.T.A.R.) – Επαναστατική Δράση Δρόμου Τραβεστί. Ο σκοπός της ομάδας ήταν η κοινωνική δράση για τα δικαιώματα των διαφυλικών ατόμων.
Παράλληλα, ενεργοποιείται ώστε να δημιουργηθεί στο East Village, οικία που θα μπορούσε να παράσχει βοήθεια στα τρανσέξουαλ άτομα που ήταν αβοήθητα κάτω από την ομπρέλα της S.T.A.R. Πράγματι τα κατάφερε, όμως τελικά η οικία αυτή μπόρεσε να λειτουργήσει μόνο δύο χρόνια λόγω των οικονομικών δυσκολιών. Ωστόσο όμως η κίνησή της αυτή θεωρείται ιστορικά ιδιαίτερα σημαντική, γιατί αποτέλεσε το πρότυπο δημιουργίας άλλων τέτοιων ιδρυμάτων που δημιουργήθηκαν στο μέλλον για την προστασία των διαφυλικών ατόμων που ήταν άπορα.
Προς το τέλος της δεκαετίας του ’70 θα ενεργοποιηθεί ακόμη περισσότερο στον glbtq ακτιβισμό. Παράλληλα, ζει στο Tarrytown της Νέας Υόρκης και εργάζεται στην Marriott Corporation ως μάνατζερ σίτισης έως τις αρχές του 1990, όταν θα αντιμετωπίσει προβλήματα με συναδέλφους της.
Θα επιστρέψει στην Νέα Υόρκη, μη έχοντας χρήματα ούτε για το νοίκι της. Για αρκετά χρόνια θα ζει άπορη στην Christopher Street και στις προβλήτες και το 1997 θα καταφέρει να πάει στο Transy House Collective στο Park Slope του Μπρούκλιν. Αυτό το ίδρυμα είχε ιδρυθεί για την προστασία των διαφυλικών ατόμων, στα πρότυπα αυτού που είχε εκείνη ιδρύσει με την S.T.A.R. στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Εκεί μπόρεσε να βρει γαλήνη, και εκτός από την βοήθεια που μπόρεσε να βρει η ίδια, εργαζόταν και αυτή για να παράσχει υποστήριξη στα διαφυλικά άτομα που κατέφευγαν εκεί.
Στα τέλη της δεκαετίας του '90 ξανασηκώνεται στα πόδια της, και ασχολείται ξανά με τον ακτιβισμό. Το 2000 μαζί με άλλες τρανσέξουαλ επανα-ιδρύει τις S.T.A.R. και κάτω από την καθοδήγησή της η S.T.A.R. κατάφερε να πιέσει την Human Rights Campaign ώστε να συμπεριλάβει στις διεκδικήσεις το ζήτημα της ταυτότητας φύλου καθώς και να συμπεριληφθούν τα διαφυλικά άτομα σε νόμο κατά των διακρίσεων.
Από αρκετά μικρή η Ριβέρα, είχε καρκίνο στο ήπαρ. Αυτό επιρέαζε την ενεργητικότητά της, όμως εκείνη ήταν ακούραστη αγωνίστρια. Ακόμη και μέσα από το νοσοκομείο, μετά το 2000 εργαζόταν για τα δικαιώματα των διαφυλικών ατόμων. Λίγες ώρες προτού αφήσει την τελευταία της πνοή, στις 19 Φεβρουαρίου του 2002, στο St. Vincent's Hospital, στο Γκρίνγουϊτς Βίλιτζ, η Σίλβια Ριβέρα είχε συνάντηση με ηγετικά στελέχη του γκέι κινήματος της Νέας Υόρκης προσπαθώντας να τους πείσει για τα πιστεύω της.
Στην μνήμη πολλών είχε μείνει από τη φράση: “I’m not missing a minute of this, it’s the revolution.”
Τιμώντας την, η συμβολή των γωνιών Christopher και Hudson, ονομάστηκε "Rivera Way", το 2005, δύο μόλις στενά από το Στόουνγουωλ Ινν.
Επίσης λίγο μετά το θάνατό της, ιδρύθηκε το Sylvia Rivera Law Project (Αύγουστος 2002) από έναν εισαγγελέα και την τρανσέξουαλ ακτιβίστρια Dean Spade. Σκοπός η υποστήριξη των διαφυλικών ατόμων, νομική και ηθική, και όπως περιγράφεται στην ιδρυτική πράξη «σκοπός είναι η εγγύηση της ελευθερίας στον αυτο-προσδιορισμό, στην ελευθερία επιλογής κοινωνικού φύλου, έκφρασης, υπεράσπισης από τις διακρίσεις και τη βία».
Βιβλιογραφία
- Duberman, Martin. Stonewall. New York: Penguin, 1993.
- Marcus, Eric. Making Gay History: The Half-Century Fight for Lesbian and Gay Equal Rights. Rev. ed. New York: Perennial, 2002.
Πηγή: Glbtq.Com
Ακολουθεί ντοκυμαντέρ 26 λεπτών πάνω στη ζωή και τη δράση της Σύλβια Ριβέρα. Αξίζει πραγματικά να το δείτε.
Sylvia-Rivera -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου