«Eμάς κανείς δεν μας βλέπει σαν ανθρώπους»
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΡΕΤΑΙΟΣ
Στριμωγμένη ανάμεσα σε τέσσερις χωροφύλακες με χακί, η Χούλια περιμένει έξω από την αίθουσα του δικαστηρίου. Αλυσίδες δεμένες με λουκέτο σφίγγουν τα χέρια της με τα μακριά νύχια. H Χούλια είναι τραβεστί στην Κωνσταντινούπολη και βρίσκεται στο δικαστήριο κατηγορούμενη για αντίσταση κατά της Αρχής.
Το χαμόγελο της Χούλια είναι γλυκόπικρο. «Ήξερα ότι θα ήταν πολύ δύσκολη η ζωή μου, αλλά δεν άντεχα άλλο να κρύβομαι», λέει
«H Χούλια συνελήφθη χωρίς λόγο και βασανίστηκε από αστυνομικούς. Της έσπασαν τα χέρια και την έδειραν», λέει ο Ο., ομοφυλόφιλος, που έχει έρθει στο δικαστήριο να της συμπαρασταθεί, μαζί με άλλα επτά άτομα, όλα μέλη της οργάνωσης ομοφυλοφίλων Lamda. Οι ρίζες των μαλλιών της Χούλια είναι άσπρες, το χαμόγελό της γλυκό και συνάμα πικραμένο. Ο δικαστής αποφασίζει την προσωρινή αποφυλάκισή της μέχρι την επόμενη ακρόαση και ταυτόχρονα αποφασίζει να ξεκινήσει την δικαστική διαδικασία εναντίον των αστυνομικών που τη βασάνισαν.
«Δεν πρόκειται για αλλαγή νοοτροπίας, απλά ο δικαστής ήταν τυπικά υποχρεωμένος να ξεκινήσει ανακρίσεις για τους αστυνόμους», μας λέει απαισιόδοξα η δικηγόρος της Χούλια. «Τίποτα δεν θα κάνουν ενάντια στους αστυνόμους. Έτσι είναι πάντα, όλο λόγια κατά των βασανιστηρίων αλλά όταν έχει να κάνει με ομοφυλόφιλους και τραβεστί κανείς δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για το τι μας συμβαίνει», λέει ο T., που είναι φοιτητής σε ένα από τα μεγαλύτερα ιδιωτικά Πανεπιστήμια της Πόλης.
Δυο μέρες αργότερα χαιρετάμε τη Χούλια στον τρίτο όροφο ενός παλιού κτιρίου στο Πέραν, όπου στεγάζεται η οργάνωση Lamda. Έχει βάψει τα μαλλιά της, φοράει ένα κόκκινο στενό μπλουζάκι και μια κοντή καρό φούστα. «Είμαι χαρούμενη που είμαι έξω. Και εδώ είναι Κόλαση, όπως και στη φυλακή, αλλά τουλάχιστον έχω τους φίλους μου που με στηρίζουν», μας λέει με το ίδιο πάντα γλυκό και πικραμένο μαζί χαμόγελο.
Οι περισσότερες τραβεστί αναγκάζονται να εκπορνεύονται λόγω της κοινωνικής τους περιθωριοποίησης
«Γεννήθηκα στη Μαύρη Θάλασσα αλλά μεγάλωσα στην Αττάλεια. Από 10 χρόνων ένιωθα γυναίκα και στα 23 μου πήρα την απόφαση να ζήσω ανοιχτά τη θηλυκότητα μου. Ήξερα ότι θα ήταν πολύ δύσκολη η νέα μου ζωή, αλλά δεν άντεχα άλλο να κρύβομαι. Δούλεψα στην αρχή στη Σμύρνη, χόρευα οριεντάλ. H Αστυνομία ήρθε στο αφεντικό μου και τον ανάγκασε να με διώξει. Μετά πήγα σερβιτόρα σε μπαρ. Πάλι η Αστυνομία ανάγκασε τον ιδιοκτήτη να με διώξει. Έτσι, ήρθα στην Κωνσταντινούπολη και αναγκάστηκα να εκπορνευτώ για να ζήσω», μας λέει και το βλέμμα της χάνεται στις αναμνήσεις.
Τα ρούχα. «Οι τραβεστί βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της βίας και των διακρίσεων και ζουν πραγματικά μια Κόλαση γιατί οι περισσότερες αναγκάζονται να εκπορνεύονται και ταυτόχρονα γίνονται πιο εύκολα στόχος λόγω του ντυσίματός τους», μας λέει ο Σ., μέλος της Lamda. «Αλλά και για τους ομοφυλόφιλους τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα». «Μας πετάνε από τις δουλειές μας, μας απομονώνουν κοινωνικά», λέει ήρεμα ο Ο., που είναι ένα από τα δραστήρια μέλη της οργάνωσης.
Ελπίζουν στην ένταξη στην Ευρώπη
«Το μεγαλύτερο πρόβλημά μας είναι η μοναξιά και η απομόνωση», ψιθυρίζει η A. «H Lamda για πολλούς είναι ένα μέρος στήριξης, ψυχολογικής βοήθειας αλλά και γνωριμιών, χωρίς να αναγκαζόμαστε να πηγαίνουμε σε μπαρ και χαμάμ όπου δεν υπάρχει ασφάλεια και τα πάντα μπορούν να συμβούν».
Ο Σ. είναι αισιόδοξος: «Ελπίζουμε ότι σιγά σιγά, μέσα από την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, θα υπάρξουν και κάποιες ουσιαστικές νομικές αλλαγές υπέρ μας, αλλά αυτό που χρειαζόμαστε ακόμα περισσότερο είναι η αλλαγή νοοτροπίας και αντιμετώπισης από το κράτος και από την ίδια την κοινωνία».
Λίγο πιο κάτω, χαμένο πίσω από τον πεζόδρομο της Ιστικλάλ, το Μπαϊράμ σοκάκ είναι γεμάτο άνδρες με τσιγάρα στα χείλη και βαριά περπατησιά. Πίσω από τα καγκελόφρακτα παράθυρα, τραβεστί χαζεύουν περιμένοντας πελάτες, προσκαλούν, διαπραγματεύονται.
«Τη γυναίκα πόρνη θα τη σεβαστούν κάποια στιγμή. Τη θεωρούν άνθρωπο. Καμιά φορά την ερωτεύονται κιόλας. Εμάς κανείς δεν μας σέβεται, κανείς δεν μας βλέπει σαν ανθρώπους, κανείς δεν μας ερωτεύεται. Είμαστε ένα τίποτα», λέει η N., μια τραβεστί που δουλεύει σε κακόφημο μπαρ στην ψαραγορά του Πέραν.
ΤΑ ΝΕΑ
ΣΑΒΒΑΤΟ
5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2005
Αρ.Φύλλου:18158
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου