Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014

Τζένη Χειλουδάκη: «Δε θέλω να είμαι διάσημη. Το κέρδισα με πόνο και με ξεφτίλα»!



ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ: «ΑΙΓΛΗΣ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗΣ ΓΩΝΙΑ» από τις εκδόσεις Πολύχρωμος Πλανήτης


Από την Αλεξάνδρα Τσόλκα
Ο Τειρεσίας λέει, είδε την Αθηνά γυμνή και εκείνη τον καταράστηκε να περάσει μια ζωή σαν γυναίκα. Έγινε εταίρα. Μετά ξανά άνδρας. Όταν η Ήρα τσακώθηκε με τον Δία για το αν απολαμβάνουν οι γυναίκες πολύ περισσότερο την ερωτική πράξη από τους άντρες, ο Τειρεσίας κλήθηκε να λύσει τη διάφορα αφού είχε υπάρξει και άνδρας και γυναίκα.

«Αν διαιρούσαμε την ηδονή σε μέρη δέκα, ένα θα έπαιρνε ο άντρας και εννιά η γυναίκα», είχε πει. Η Ήρα θύμωσε τόσο ώστε τον τύφλωσε. Τον λυπήθηκε, όμως, ο Δίας και για να τον αποζημιώσει, του έδωσε το χάρισμα της μαντικής και διάρκεια ζωής εφτά γενεών. Άλλωστε είχε κοιτάξει την άβυσσο των μυστικών και των δυο φύλων και του άξιζε. Εσύ Τζένη, τι χάρισμα έχεις γιατί κοίταξες κάτω απ' το πέπλο των φύλων;…


Η Τζένη Χειλουδάκη, πάντα να σου κόβει την ανάσα από την τελειότητα στην εμφάνισή της, είναι έτοιμη να μου γελάσει στα μούτρα... Κρατιέται και μου λέει: «Το παραμύθι με τον βάτραχο και τον σκορπιό το ξέρεις μανάρι μου; it's in my nature! Όσο για το χάρισμα; Χα! Όσο υπερφίαλη και να φανώ, είναι η αθυροστομία μου, που τελικά γοητεύει ακόμα και τους εχθρούς μου. Γκέκε;». Γκέγκε και φτηνά την γλίτωσα...

-Ένα καινούργιο βιβλίο –καλοτάξιδο- το τρίτο. «Αίγλης και Κρίσης γωνία». Τι έχεις να πεις σ' αυτό; Γιατί γράφεις Τζένη;

«Γιατί πρέπει να γράψω. Ανάγκη είναι και πάει και τέλεψε. Δημόσια ήμουν, δημόσια θα είμαι, άλλωστε. Να δοθώ... σκέψεις σαν τραπουλόχαρτα να μοιράσω... Εδώ, που τα λέμε, άμα με πιάσει γράφω κατεβατά στο φατσοβιβλίο. Και χρόνια τώρα, με ακολουθούν φίλοι γνωστοί, φιλεχθροί λοιπόν και φαν. Και αυτοί που με μισούν θέλω να με διαβάσουν πιότερο. Και αν -έστω και ένας- αφουγκραστεί αυτά, που θέλω να του μεταφέρω έχω κερδίσει ένα μέρος από την ψυχή που έχασα. Όχι, όλη δεν θα την ξανακερδίσω. Δυστυχώς με βαραίνουν οι εμπειρίες, η γνώση που είναι δύναμη και κατάρα. Και, όχι, δεν την ήθελα τη γνώση, αλλά περπάτησα στα μονοπάτια της. Και με στοίχειωσε»...

-Πίσω στα χρόνια. Μια περσόνα με θρυλική ομορφιά στα μεγάλα κλαμπ της Αθήνας, όταν το πάρτι είχε μόλις αρχίσει. Με ένα σου νεύμα, περνούσαν στα άδυτα της διασκέδασης ή όχι. Μετά έρχονται οι πασαρέλες, τα εξώφυλλα, οι θαυμαστές, οι συνεντεύξεις, χάρη σε έναν έρωτα. Χάλασε λες, κάποιες πτυχές της Τζένης η διασημότητα;

«Άλλη κατάρα αυτή, η περιβόητη αναγνωρισιμότητα! Διέλυσε τα πάντα μέσα μου! Μεταλλάχτηκα! Σε τρελαίνει, ξέρεις! Γίνεσαι κάτι άλλο. Μια κατασκευή για τους άλλους! Όμορφα ήταν, δε λέω, για μεγάλο χρονικό διάστημα και για καλό ή για κακό μπήκα σε όλα τα σπίτια. Πολλοί μου λένε μέχρι και σήμερα ότι άνοιξα δρόμους. Ε και;;;; Σήμερα ακόμα μιλάμε για απαγορευμένα φιλιά, συμβιώσεις και παράνομους γάμους. Ένα παιχνίδι παίζουν όλοι, κάνοντας ένα βήμα μπροστά και τρία πίσω. Δεν θέλω να είμαι διάσημη πια. Το κέρδισα με πόνο και με ξεφτίλισα. Μια ομορφιά που ξέφτισε και μερικά πρόστιμα στους καναλάρχες, μείνανε! Αυτή είναι η αλήθεια. Μια ζωή τρέχεις πίσω από κάτι και άμα το κερδίσεις, το βαριέσαι. Σιγά το επίτευγμα! Η μουράκλα σου σε 5 μαγκαζίνα και κάτι έγινε! Το χάπι της ευτυχίας για όλους μας να βρω να με παραδεχτώ, να πω να, επίτευγμα! Ή ένα τσιπάκι να έβρισκα, λέει, να εμφύτευα στα μυαλά των κολλημένων»....

-Τράβηξες την προσοχή σε θέματα απαγορευμένα, τάχα ανύπαρκτα, σε μεγάλα κοινωνικά ταμπού. Έκανες ότι μπορούσες για αυτά, ή τα παράτησες νωρίς; Δηλαδή κινήθηκες ακτιβιστικά όπως μόνο εσύ θα μπορούσες, ή το μόντελινγκ και η εμφάνιση σε τράβηξαν σε άλλους δρόμους; Έκανες το καθήκον σου, τελικά;

«Καθολου ακτιβιστικά θα έλεγα σε παρελθοντικούς χρόνους. Το εγώ μου μετρούσε. Και απεναντίας αποστασιοποιήθηκα από την τρανς κοινότητα. Λάθος μου. Μιλούσα εκ του ασφαλούς, «εγώ η Τζένη, η μοντέλα, η συγγραφέας, η καρακουκλάρα». Και πρέπει η γκέι κοινότητα να είναι γροθιά, να μπορείς να πεις το «αχ» σου και να γείρεις σε έναν ώμο που σε κατανοεί. Μόνο έτσι θα έρθει η αλλαγή. Και έτσι, σιγά σιγά, κάποτε, αργότερα, θα ανοίξουν και άλλες αγκαλιές, θα ακούσουν και αλλά αυτιά, θα σε δουν και άλλα μάτια χωρίς γκλίτερ σακουλιασμένα και θα ανοιχτούν χέρια με ρόζους πάνω τους να σε σφίξουν. Αν ο πόλεμος εκ των έσω λαμβάνει χώρα, την πάτησες»....

-Μιλήσαμε ανοιχτά, τότε, για πρώτη φορά, για τρανσέξουαλ, για μια παράλληλη ζωή τη νύχτα, στα πεζοδρόμια και στους παράδρομους, για το δικαίωμα της επιλογής της σεξουαλικότητας. Σήμερα; Σήμερα έχουμε συντηρητικοποιηθεί; Είναι πιο συντηρητικοί οι καιροί απ' ότι 20 χρόνια πριν; Και γιατί λες;

«Έχουμε μια τάση οι άνθρωποι να επιστρέφουμε στα παλιομοδίτικα, όταν σφίγγει το ζωνάρι. Ένα πράγμα, ο Θεός θα μας σώσει, η φαμίλια ενωμένη και τέτοια, που δεν είναι απαραίτητα κακό. Αγαπώ τις δεμένες φαμίλιες, τη δυνατή πίστη -αρκεί να μην σε φανατίσει και γαμεύσεις τα πιστεύω και τις ελευθερίες του άλλου. Είναι υπέροχο να πιστεύεις ακόμα κάπου, αν χάσεις την πίστη σου και τα ισοπεδώσεις όλα, ε, τότε καλυτέρα να μην ζεις!».

-Υποκρισία, ψευτοηθική, ψέματα, συμπλέγματα, διαστροφή, εκμετάλλευση, κοινωνικοί αποκλεισμοί. Επτά μη θανάσιμα αμαρτήματα. Τα έχεις συναντήσει. Ποιο σε κάνει έξαλλη περισσότερο;

«Τα θανάσιμα μη θανάσιμα αμαρτήματα, αφού το θες έτσι, είναι αλληλένδετα. Τροφή τους είναι η άγνοια, η προκατάληψη, ο φόβος του διαφορετικού, ένας παράδεισος, μια κόλαση και κάτι χρυσά άμφια. Αιώνες, τώρα, φαρμάκι η θρησκεία και η πολιτική γαλουχούν, σταυρώνουν, καίνε στην πυρά αυτό που τρέμουν: τη γυναίκα, τον επιστήμονα, τον διαφορετικό που βλέπει όνειρο την ζωή στον επόμενο αιώνα. Πιο πολύ απ' όλα, την υποκρισία μισώ. Τους ψευτοηθικούς τους φτύνω... Να τους φοβάσαι, πάντα, αυτούς που την φαντασίωση τους δεν έκαναν πράξη. Ζήλεια, μίσος, καίει, αιώνια, την ψυχή τους...»

-Έχω μια αίσθηση πως είσαι συνέχεια ετοιμοπόλεμη. Στην τσίτα να πάρεις τον καβγά απάνω σου. Γιατί;

«Είμαι ετοιμοπόλεμη, ναι. Στη ζωή μου υπήρξα άνθρωπος με χείλη ματωμένα πάντα. Και δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου. Αυτό στην πορεία μου βγήκε σε καλό, μόνο που ώρες ώρες ξεφεύγω και δεν μπορώ να το γητεύσω όλο αυτό. Όμως, από την άλλη, αυτή είμαι, ξέρεις! Δύσκολα αλλάζει το χούι!».

-Σε φοβούνται λες; Και ποιοι είναι αυτοί που θέλουν να έχεις το στόμα σου κλειστό; Εσύ φοβάσαι ποτέ; Τι ή ποιόν;

«Δεν έχω να κρύψω απολύτως τίποτα. Δεν φοβάμαι κανέναν! Πάντα θα το λέω: οι διάφανοι άνθρωποι κάνουν υπέροχο ύπνο. Με φοβούνται όλοι αυτοί που πέρασαν από τη ζωή μου και υπήρξα ο ψυχολόγος, η εταίρα και ο εξομολογητής τους. Ξέρεις; Δεν κρατώ το επαγγελματικό απόρρητο. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι πρέπει στο φως να δοθούν, να μιλήσουν ανοιχτά για τις επιθυμίες τους, τα θέλω τους. Η αλήθεια είναι ότι λίγοι πια με εμπιστεύονται! Έχω μόνο όλους αυτούς που ομολογούν και περιμένουν να τους ξεμπροστιάσω. Χαχαχαχα! Κάτι σαν τον σήριαλ κίλερ που στέλνει ραβασάκια στα έντυπα»...

-Ποιο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας έχεις συναντήσει και απορρίψει εντελώς; Τους σελέμπριτι; Τους πολιτικούς; Την εξουσία σε κάθε της μορφή; Την διανόηση;

«Δεν απορρίπτω κανέναν. Οι άνθρωποι είναι οι εμπειρίες τους, το δάκρυ και το γέλιο τους, ο καημός και το μαράζι τους. Ακόμα και το μεγαλύτερο τέρας γεννήθηκε, κάποτε, ένα στρουμπουλό μωρό. Ακούω, προσπαθώ, ταυτίζομαι ή όχι, απέχω, αγαπώ, μισώ –δύσκολα. Απορρίπτω μόνο τους άνιμαλ αμπιούζερς και τους παιδόφιλους, γιατί εκεί δεν υπάρχει λογική, ιδεολογία ή κάτι. Μια αρρώστια μπαίνει στη μέση»....

-Ζεις με τη μαμά σου, της μαγειρεύεις, κάνεις δουλειές τoυ σπιτιού και το μοιράζεσαι με τους πολλούς ανθρώπους που επικοινωνείς στο facebook. Η ντίβα Τζένη απομυθοποιείται σε εποχές που δεν αγαπούν το γκλίτερ;

«Δεν καταλαβαίνω γιατί απομυθοποιείσαι με το να φροντίζεις το μανουλάκι σου ή να ταΐζεις τα σκυλόπαιδά σου… Δηλαδή η Μπάρμπαρα Στρέισαντ, δεν χέζει; Μακάρι να έδινε και συμβουλές! Ξέρεις πόσοι δυσκοίλιοι άνθρωποι υπάρχουν;»

-Γιατί τελείωσε το πάρτι Τζένη;

«Γιατί μάτια μου και η Δυναστεία, το Μικρό Σπίτι Στο Λιβάδι που λάτρευα αλλά και όλα αυτά τα ηλίθια τούρκικα κάποτε τελειώνουν. Το πάρτι πρέπει να ανοίξει και τις πόρτες να μπει ο πρωινός ήλιος και να φύγει η βρώμα. Έξαλλου ακόμα και τα νοτόριους πάρτι του στούντιο 54 ξεχαστήκαν! Τι κρατάς στην ψυχή και στο μυαλό σου τελικά;… Είμαι σίγουρη ότι μια πρόσκληση περιμένει πάντα τεμαχισμένη ήδη, σε χιλιάδες αναμνήσεις»...

* Το βιβλίο της Τζένης Χειλουδάκη «Αίγλης και Κρίσης γωνία» κυκλοφορεί ήδη, στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις «Πολύχρωμος Πλανήτης» και γίνεται ανάρπαστο.




Transs.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: